Στα μονόστηλα των εφημερίδων κρύβονται οι μεγαλύτερες αλήθειες. Οι σπουδαιότερες ιστορίες. Η πραγματική ζωή. Οι υλακές συναγερμού μιας κοινωνίας που κλονίζεται συθέμελα.
Μια τέτοια αλήθεια – θα μου πείτε ποιός δίνει σημασία – διάβασα πριν λίγο και αμέσως θέλησα να τη μοιραστώ μαζί με όλους όσοι τύχει να δούνε αυτό το κείμενο στο aixmi.gr.
Κάθε χρόνο διανέμονται δωρεάν στους μαθητές των ελληνικών δημόσιων σχολείων 40.000.000 βιβλία (σαράντα εκατομμύρια) που κοστίζουν 23.0000.000 ευρώ (είκοσι τρία εκατομμύρια). Αν οι μαθητές επέστρεφαν στο τέλος του σχολικού έτους έστω τα μισά βιβλία, θα υπήρχε ετήσιο όφελος περίπου 10.000.000 ευρώ (δέκα εκατομμύρια)! Φανταστείτε τι θα μπορούσε να κάνει το υπουργείο Παιδείας με «πλεόνασμα» 10.000.000 ευρώ. Στην Ελλάδα, όμως, το «έθιμο» επιτάσσει οι μαθητές να καίνε τα βιβλία μόλις χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι. Την ώρα που στις Ηνωμένες Πολιτείες και την προηγμένη Ευρώπη -Γερμανία, Αγγλία, Δανία – ο χρόνος ζωής των βιβλίων είναι πέντε χρόνια…
Αυτή, όμως, η απροθυμία, η αδιαφορία για κάθε πνευματικό έργο – υλικό και άυλο – σπρώχνει μια ώρα αρχύτερα τη χώρα στην άβυσσο. Αυτή η πνευματική τεμπελιά σε συνδυασμό με τον φαρισαϊσμό των περισσότερων πολιτικών ότι «όλα πάνε καλά που κυβερνάμε εμείς » ή «όλα θα πάνε καλά όταν κυβερνήσουμε εμείς», είναι το δηλητήριο που σκοτώνει κάθε ελπίδα.
Σιχάθηκε η ψυχή μας πια τα πολιτικά ανδρείκελα. Τους αχυράνθρωπους. Τις πολιτικές μαριονέτες. Τα πολιτικά σκιάχτρα. Αυτή τη Βουλή – Φρανκεστάιν. Και όποτε πάει να ξεπροβάλει από τον βούρκο ένας οτρηρός άνθρωπος, συνθλίβεται στις «συμπληγάδες» του συστήματος. Του συστήματος που διορίζει στο γραφείο του υπουργού Παιδείας τον πρώην σκληροτράχηλο σέντερ μπακ του Ολυμπιακού και του Ατρομήτου Γιώργο Ανατολάκη. Τον βετεράνο ποδοσφαιριστή που ως βουλευτής του ΛΑΟΣ είχε παρέμβει ζητώντας διαφανή κριτήρια επιλογής τραγουδιού για το σόου της Γιουροβίζιον, αλλά και να ερευνηθεί αν μας ψεκάζουν από τον ουρανό!
Μακάρι από τη νέα του θέση να κάνει πιο ουσιαστικές πολιτικές παρεμβάσεις. Γιατί όχι να παραδίδονται τα βιβλία από τους μαθητές στο τέλος κάθε σχολικής χρονιάς.
Δυστυχώς, όμως, ο κόσμος είναι ήδη πολύ κακός. Και κάποιοι χωρίς να έχουν δικαίωμα τον κάνουν χειρότερο.
Μια τέτοια αλήθεια – θα μου πείτε ποιός δίνει σημασία – διάβασα πριν λίγο και αμέσως θέλησα να τη μοιραστώ μαζί με όλους όσοι τύχει να δούνε αυτό το κείμενο στο aixmi.gr.
Κάθε χρόνο διανέμονται δωρεάν στους μαθητές των ελληνικών δημόσιων σχολείων 40.000.000 βιβλία (σαράντα εκατομμύρια) που κοστίζουν 23.0000.000 ευρώ (είκοσι τρία εκατομμύρια). Αν οι μαθητές επέστρεφαν στο τέλος του σχολικού έτους έστω τα μισά βιβλία, θα υπήρχε ετήσιο όφελος περίπου 10.000.000 ευρώ (δέκα εκατομμύρια)! Φανταστείτε τι θα μπορούσε να κάνει το υπουργείο Παιδείας με «πλεόνασμα» 10.000.000 ευρώ. Στην Ελλάδα, όμως, το «έθιμο» επιτάσσει οι μαθητές να καίνε τα βιβλία μόλις χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι. Την ώρα που στις Ηνωμένες Πολιτείες και την προηγμένη Ευρώπη -Γερμανία, Αγγλία, Δανία – ο χρόνος ζωής των βιβλίων είναι πέντε χρόνια…
Αυτή, όμως, η απροθυμία, η αδιαφορία για κάθε πνευματικό έργο – υλικό και άυλο – σπρώχνει μια ώρα αρχύτερα τη χώρα στην άβυσσο. Αυτή η πνευματική τεμπελιά σε συνδυασμό με τον φαρισαϊσμό των περισσότερων πολιτικών ότι «όλα πάνε καλά που κυβερνάμε εμείς » ή «όλα θα πάνε καλά όταν κυβερνήσουμε εμείς», είναι το δηλητήριο που σκοτώνει κάθε ελπίδα.
Σιχάθηκε η ψυχή μας πια τα πολιτικά ανδρείκελα. Τους αχυράνθρωπους. Τις πολιτικές μαριονέτες. Τα πολιτικά σκιάχτρα. Αυτή τη Βουλή – Φρανκεστάιν. Και όποτε πάει να ξεπροβάλει από τον βούρκο ένας οτρηρός άνθρωπος, συνθλίβεται στις «συμπληγάδες» του συστήματος. Του συστήματος που διορίζει στο γραφείο του υπουργού Παιδείας τον πρώην σκληροτράχηλο σέντερ μπακ του Ολυμπιακού και του Ατρομήτου Γιώργο Ανατολάκη. Τον βετεράνο ποδοσφαιριστή που ως βουλευτής του ΛΑΟΣ είχε παρέμβει ζητώντας διαφανή κριτήρια επιλογής τραγουδιού για το σόου της Γιουροβίζιον, αλλά και να ερευνηθεί αν μας ψεκάζουν από τον ουρανό!
Μακάρι από τη νέα του θέση να κάνει πιο ουσιαστικές πολιτικές παρεμβάσεις. Γιατί όχι να παραδίδονται τα βιβλία από τους μαθητές στο τέλος κάθε σχολικής χρονιάς.
Δυστυχώς, όμως, ο κόσμος είναι ήδη πολύ κακός. Και κάποιοι χωρίς να έχουν δικαίωμα τον κάνουν χειρότερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου