Επιχείρηση «αισιοδοξία»

Γιώργος Δ. Ανδρέου

Οι έμπειροι και τίμιοι γιατροί συμβουλεύουν τους απαιτητικούς φαρμακοεξαρτημένους ασθενείς πως η υπερφαρμακία μπορεί να κάνει μεγαλύτερη ζημιά από την ίδια την αρρώστια. Άλλοι, βέβαια, συνεχίζουν να γράφουν ακατάπαυστα συνταγές, για τους γνωστούς λόγους.

Έτσι και οι ασθενείς Έλληνες πολίτες αναζητούν εναγωνίως ενέσεις αισιοδοξίας. Φάρμακο στην κατάθλιψη που φέρνουν η ανασφάλεια, οι ανατροπές και η ανέχεια. Και το πολιτικό σύστημα, συμπολίτευση και αντιπολίτευση, το πήρε το μήνυμα και εγεννήθη επιχείρηση «αισιοδοξία». Τη βιώνουμε τις τελευταίες μέρες. Στο παιχνίδι και η Ευρώπη, για τον φόβο της κοινωνικής έκρηξης, που είναι αρρώστια κολλητική και μεταδοτική. Από κοντά και τα υπό κυβερνητική ομηρία, λόγω χρεών, ΜΜΕ. Μπαράζ ευχάριστων, εκ πρώτης πάντα όψεως, ειδήσεων τον τελευταίο καιρό. Οργανωμένο σόου στην Ολυμπία Οδό, ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ταξίδια του πρωθυπουργού ανά την υφήλιο σε αναζήτηση ενθουσιασμένων με την Ελλάδα επενδυτών, προεκταμίευση δόσεων από το Eurοgroup, αναβάθμιση της Ελλάδας από τους διεθνείς οίκους και άλλα αισιόδοξα παυσίπονα. Όλοι στο παιχνίδι. Και ο απλός πολίτης σε καθημερινό σκοτσέζικο ντους. Μία ζεστό και μία κρύο. Άλλα ζει στην καθημερινότητά του, βιώνοντας το τέλμα της ύφεσης, άλλα ακούει το βράδυ και βραχυκυκλώνει. 

Η πραγματικότητα, όμως, αποδεικνύεται κάθε μέρα αλλιώτικη. Στην Ολυμπία οδό η έναρξη ήταν σόου και αν δεν δοθούν χρήματα, που δεν φαίνεται να υπάρχουν, δεν θα αρχίσει τίποτα. Τα χρήματα της ανακεφαλαιοποίησης είναι λογιστικά και χρηματοδότηση της οικονομίας από τις τράπεζες δεν διαφαίνεται, ενώ οι δόσεις που προεκταμιεύτηκαν, συνοδευόμενες από εύσημα για την κοσμιωτάτη διαγωγή μας ως χώρας, θα πάνε για κεφάλαιο και τόκους του εθνικού χρέους. Σε έξι μήνες πρέπει να βρούμε κάποια δισ. για να καλύψουμε την αγνώστου ακόμα βάθους τρύπα, ιδίως στο Ασφαλιστικό που καίει, έρχονται οι φόροι το δεύτερο εξάμηνο, η ανεργία καλπάζει ασυγκράτητη από την ύφεση κ.λπ. κ.λπ.

Δεν λέω πως δεν χρειάζεται το κλίμα αισιοδοξίας. Χρειάζεται, αλλά στη σωστή δόση. Με μέτρο και σε συνδυασμό με την αλήθεια. Γιατί οι διαψεύσεις των καλλιεργούμενων υψηλών προσδοκιών είναι σχεδόν κάθε μέρα αλλεπάλληλες και τότε τα αισιόδοξα μηνύματα μεταφράζονται σε πολιτικά ψέματα και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις. Η προσγείωση γίνεται ανώμαλα και η ζημιά μεγαλύτερη. Το έχουμε ζήσει αρκετές φορές.

Ας το καταλάβει ειδικά ο πρωθυπουργός, που έχει κατακτήσει την εμπιστοσύνη πολλών, που δεν τον είχαν στηρίξει, πως τον βλάπτει η καλλιεργούμενη υπεραισιοδοξία.

Ένας λόγος, θα μου πείτε, είναι το μέτρο. Απ’ τη μια οι αρλούμπες και οι ενσυνείδητα ψεύτικες κορόνες της αντιπολίτευσης για παλινόρθωση του σπάταλου και αναποτελεσματικού κράτους, για επαναφορά των κατώτατων μισθών στο προ κρίσεως επίπεδα και άλλα πολλά και ατελείωτα. Και από την άλλη το κομματικό συμφέρον, που οδηγεί στην καλλιέργεια της εικόνας πως οδεύουμε ολοταχώς για τη γη της επαγγελίας. Μια, λοιπόν, που το μέτρο δεν μπορεί να κρατηθεί από τους κρατούντες, ας οπλιστούμε εμείς, ο απλός λαός, με σωφροσύνη και κρίση. Κι απ’ όσα ακούμε να διαλέγουμε ποια θα ρίξουμε στο ποτάμι και ποια θα αφήνουμε να επηρεάζουν τις προθέσεις και τη διάθεσή μας. Να παίρνουμε τις σωστές δόσεις των ενέσεων αισιοδοξίας που μας δίνουν αφειδώς, να κλείνουμε τα αφτιά στα ψέματα για παλινόρθωση των μεγαλείων που ζήσαμε, να ψάχνουμε την αλήθεια πίσω από τις ψεύτικες υποσχέσεις. Να κρατάμε το μυαλό μας καθαρό, στηρίζοντας αυτά που πρέπει και όχι αυτά που κολακεύουν τη ματαιοδοξία μας και φουντώνουν αδικαιολόγητες και φρούδες ελπίδες. Τα έχουμε δει όλα πλέον και δεν θα έχουμε δικαιολογία.