Δημήτρης Δανίκας
Αντιρατσιστικό νομοσχέδιο και κουραφέξαλα. Γιατί όλοι αυτοί οι απρόσωποι και εκπρόσωποι του Έθνους και του Λαού καμώνονται τους υπερασπιστές των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Κυρίως της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του κυρ Φώτη του πέτσινου αριστερού.
Γιατί επίσης πρώτο αναφαίρετο δικαίωμα ύπαρξης κάθε ανυπεράσπιστης οντότητας είναι η εργασία. Και γιατί το δεύτερο αναφαίρετο δικαίωμα στοιχειώδους διαβίωσης είναι το αξιοπρεπές μεροκάματο.
Και γιατί το τρίτο και ακόμα σπουδαιότερο δικαίωμα διαιώνισης της πατρίδας είναι η περιφρούρηση του μέλλοντος και της Νεολαίας. Η συνέχειά μας αγαπητέ Βαγγέλη Βενιζέλο.
Ο μεγαλύτερος σύμμαχος του ρατσισμού είναι η αφαγία. Όταν η πίτα ήταν μεγάλη η Χρυσή Αυγή ήταν μικρή. Περίπου αόρατη στις δημοσκοπήσεις. Όσο η πίτα μικραίνει τόσο ο ρατσισμός σκαρφαλώνει. Η φτώχεια φέρνει γκρίνια. Και από την γκρίνια καταλήγουμε στην φασιστική νοοτροπία. Απλή διαδικασία.
Πλήθος τα ιστορικά αλλά και σημερινά παραδείγματα από την διεθνή εμπειρία. Για την γερμανική κρίση έφταιγαν οι Εβραίοι, οι αθίγγανοι και οι κομμουνιστές. Στον καιάδα όλοι αυτοί. Για τους ρακένδυτους Λευκούς Αμερικανούς των τριτοκοσμικών περιοχών και γειτονιών των ΗΠΑ, το πρόβλημα είναι οι μαύροι, οι λατίνοι και οι άραβες. Και τούμπαλιν. Και για την ελληνική ανεργία, μεγέθους Super King Size, φταίνε Πακιστανοί, Αφγανοί και Αλβανοί.
Έτσι στο απυρόβλητο το σύστημα που παράγει όλα αυτά τα φαινόμενα ανθρωπιστικής δυστυχίας, στα όρια της Γενοκτονίας. Έτσι εμφανίζονται και παριστάνουν τους αθώους όλοι αυτοί οι πολιτικοί. Και έτσι, για λόγους επικοινωνιακής τακτικής, με το επιχείρημα του δήθεν «αντιρατσιστή» σουλατσάρουν κορδωμένοι σαν γύφτικα σκεπάρνια. Α, εγώ! Μα φυσικά είμαι εναντίον πάσης φύσεως διακρίσεων. Όλοι ίσοι ενώπιον του Νόμου. Να αρπάξω πατσαβούρα να σου πω εγώ άθλιε πολιτευτάκια.
Όσο για το πλήθος των πολιτών –ανάμεσά τους κι εγώ-τι να πω. Όσο δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι, τόσο θα αλληλοσκοτωνόμαστε για ένα ξεροκόμματο που κάποιος εκεί ψηλά θα μας πετάξει.
Ρε συ ποιος Αλβανός, Πακιστανός, Αφγανός και Γερμανός. Ο αληθινός ένοχος είμαστε εσύ, εγώ, όλοι εμείς. Που αντί να τους πάρουμε φαλάγγι καθόμαστε σαν τις κότες στο κοτέτσι. Με πλεονέκτημα αυτές. Πάνω στ΄αβγά τους εννοώ. Ενώ εμείς; Παρ’ το αβγό και κούρεφ’ το. Όπως έλεγε και ο θρυλικός Αινστάιν. Όταν ρωτήθηκε αν κάπου το Σύμπαν τελειώνει. «Το Σύμπαν μπορεί, η ανθρώπινη βλακεία ποτέ»!
Αντιρατσιστικό νομοσχέδιο και κουραφέξαλα. Γιατί όλοι αυτοί οι απρόσωποι και εκπρόσωποι του Έθνους και του Λαού καμώνονται τους υπερασπιστές των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Κυρίως της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του κυρ Φώτη του πέτσινου αριστερού.
Γιατί επίσης πρώτο αναφαίρετο δικαίωμα ύπαρξης κάθε ανυπεράσπιστης οντότητας είναι η εργασία. Και γιατί το δεύτερο αναφαίρετο δικαίωμα στοιχειώδους διαβίωσης είναι το αξιοπρεπές μεροκάματο.
Και γιατί το τρίτο και ακόμα σπουδαιότερο δικαίωμα διαιώνισης της πατρίδας είναι η περιφρούρηση του μέλλοντος και της Νεολαίας. Η συνέχειά μας αγαπητέ Βαγγέλη Βενιζέλο.
Ο μεγαλύτερος σύμμαχος του ρατσισμού είναι η αφαγία. Όταν η πίτα ήταν μεγάλη η Χρυσή Αυγή ήταν μικρή. Περίπου αόρατη στις δημοσκοπήσεις. Όσο η πίτα μικραίνει τόσο ο ρατσισμός σκαρφαλώνει. Η φτώχεια φέρνει γκρίνια. Και από την γκρίνια καταλήγουμε στην φασιστική νοοτροπία. Απλή διαδικασία.
Πλήθος τα ιστορικά αλλά και σημερινά παραδείγματα από την διεθνή εμπειρία. Για την γερμανική κρίση έφταιγαν οι Εβραίοι, οι αθίγγανοι και οι κομμουνιστές. Στον καιάδα όλοι αυτοί. Για τους ρακένδυτους Λευκούς Αμερικανούς των τριτοκοσμικών περιοχών και γειτονιών των ΗΠΑ, το πρόβλημα είναι οι μαύροι, οι λατίνοι και οι άραβες. Και τούμπαλιν. Και για την ελληνική ανεργία, μεγέθους Super King Size, φταίνε Πακιστανοί, Αφγανοί και Αλβανοί.
Έτσι στο απυρόβλητο το σύστημα που παράγει όλα αυτά τα φαινόμενα ανθρωπιστικής δυστυχίας, στα όρια της Γενοκτονίας. Έτσι εμφανίζονται και παριστάνουν τους αθώους όλοι αυτοί οι πολιτικοί. Και έτσι, για λόγους επικοινωνιακής τακτικής, με το επιχείρημα του δήθεν «αντιρατσιστή» σουλατσάρουν κορδωμένοι σαν γύφτικα σκεπάρνια. Α, εγώ! Μα φυσικά είμαι εναντίον πάσης φύσεως διακρίσεων. Όλοι ίσοι ενώπιον του Νόμου. Να αρπάξω πατσαβούρα να σου πω εγώ άθλιε πολιτευτάκια.
Όσο για το πλήθος των πολιτών –ανάμεσά τους κι εγώ-τι να πω. Όσο δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι, τόσο θα αλληλοσκοτωνόμαστε για ένα ξεροκόμματο που κάποιος εκεί ψηλά θα μας πετάξει.
Ρε συ ποιος Αλβανός, Πακιστανός, Αφγανός και Γερμανός. Ο αληθινός ένοχος είμαστε εσύ, εγώ, όλοι εμείς. Που αντί να τους πάρουμε φαλάγγι καθόμαστε σαν τις κότες στο κοτέτσι. Με πλεονέκτημα αυτές. Πάνω στ΄αβγά τους εννοώ. Ενώ εμείς; Παρ’ το αβγό και κούρεφ’ το. Όπως έλεγε και ο θρυλικός Αινστάιν. Όταν ρωτήθηκε αν κάπου το Σύμπαν τελειώνει. «Το Σύμπαν μπορεί, η ανθρώπινη βλακεία ποτέ»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου