Αν η γιαγιά μου είχε ρόδες θα ήταν πατίνι!

 Δημήτρης Δανίκας

Τα πράγματα απλά. Σχεδόν απλοϊκά. Α, Βου, Γου. Δηλαδή. Από τι πράγμα έχει ανάγκη αυτή η κατεστραμμένη χώρα; Από αύξηση παραγωγής. Οπωσδήποτε. Από την καταπολέμηση μαύρου χρήματος και φοροδιαφυγής. Εντελώς. Από το συμμάζεμα της κρατικής μηχανής. Φυσικά. Από την καρατόμηση της κομματικής πελατείας της εκλεκτής. Βεβαιότατα. Αμάν και πότε. Από τι άλλο;

Διότι υπάρχει και πέμπτη πηγή. Από την οποία θα εισρεύσει άφθονο χρήμα. Ποια είναι αυτή; Μα φυσικά από την επιστροφή άφθονων euros που έχουν καταλήξει στα ταμεία μικρών, μεσαίων και κυρίως μεγιστοτεράστιων απατεώνων. Απόδειξη; Τα 17 και κάτι εκατομμύρια που επέστρεψαν τα λαμόγια των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Τα οποία μπροστά στα δεκάδες δισεκατομμύρια που εξακολουθούν να χουχουλιάζουν σε πλείστες όσες μαύρες, τραπεζικές ή άλλες, τρύπες είναι peanuts!

Επομένως τίνι τρόπω θα επιστραφούν όλα αυτά τα μύρια; Θα πείτε, μέσω ανακριτικών και δικαστικών ενεργειών. Πλάνη. Όποιος πιστεύει κάτι τέτοιο είναι κάτι περισσότερο από βλάκας με περικεφαλαία. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, άντε οι δικαστικές αρχές να κεφαλαιοποιήσουν μεγάλες απάτες τριών, πέντε, δέκα φακέλων. Max. Όμως υπάρχει τρόπος. Για την εφαρμογή του απαιτείται ψυχραιμία, σωφροσύνη, ορθολογισμός και συναινετική, πολιτική, διαδικασία:

Ένα. Η κυβέρνηση προτείνει νομοσχέδιο με το οποίο προτρέπει όλους τους μικρούς, μεσαίους και μεγιστοτεράστιους απατεώνες να επιστρέψουν τα κλεμμένα. Και μάλιστα ανατοκισμένα. Προς όλους. Με ανταμοιβή την εξής απαλλαγή. Όποιος τα επιστρέψει αυτομάτως το όνομά του από το πλημμέλημα ή το κακούργημα θα διαγραφεί. Δώσ’ τα τώρα κι εμείς σε ξεχνάμε!

Δύο. Για να ψηφιστεί μια τέτοια ρύθμιση απαιτείται η συναινετική συμπεριφορά όλων των κομμάτων. Ιδιαιτέρως της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μόνο τότε αυτός ο νόμος θα αποκτήσει φερεγγυότητα στην κοινωνία. Αλλιώτικα τα αντιμνημονιακά κόμματα θα καταγγέλλουν τον Σαμαρά ως ηθικό αυτουργό της διαπλοκής. Και ο Σαμαράς θα καταγγέλλει όλους τους άλλους ότι η τακτική τους είναι αντεθνική επειδή το κλεμμένο χρήμα δεν θα επιστραφεί στα άδεια κρατικά ταμεία.

Τρία. Παράλληλα, αυτή η ρύθμιση πρέπει απαραιτήτως να συνοδευτεί από μια προειδοποίηση αυστηρή. Ότι σε περίπτωση υποτροπιασμού ο ένοχος θα καταλήξει πίσω από τα σίδερα της φυλακής. Με την αυστηρότητα των ποινών και με συνοπτικές διαδικασίες. Και ότι, ακόμα, όποιος δεν συμμορφωθεί, τότε σε περίπτωση που συλληφθεί, όχι μόνο θα δημευθεί η περιουσία του, αλλά και ο ίδιος θα καταδικαστεί σε ισόβια.

Τέσσερα. Ποια πρόσωπα όμως θα εγγυηθούν την αντικειμενικότητα που απαιτείται για μια τόσο δύσκολη και λεπτή αποστολή; Φυσικά εκπρόσωποι όλων των κομματικών παρατάξεων. Πλαισιωμένοι από τους πιο σκληροπυρηνικούς και έμπειρους δικαστικούς. Μόνο μια τέτοια επιτροπή μπορεί να διεκπεραιώσει, όσο καλύτερα και διαφανέστερα γίνεται, μια τόσο σοβαρή επιχείρηση.

Πέντε. Μάλιστα αυτή η ρύθμιση θα γίνει περισσότερο ελκυστική από τη στιγμή που τα μέλη της επιτροπής θα εγγυηθούν διακριτικότητα και ανωνυμία. Τα δίνεις πίσω; Ε, τότε εμείς δεν σε κάνουμε βούκινο. Στις σημερινές συνθήκες σημασία έχουν τα χρήματα και όχι τα ονόματα. Η ονοματολογία είναι το εφαλτήριο των τηλεοπτικών δελτίων και των ωρυόμενων δημοσιογράφων. Τα κανάλια πουλάνε σκανδαλολογία. Τα ταμεία όμως παραμένουν άδεια.

Έξι. Και ο παραδειγματισμός διά της τιμωρίας; Αυτό δεν είναι το ουσιώδες νόημα του νομοθέτη που προβλέπει αυστηρές ποινές φυλάκισης για τους λήπτες και δότες μαύρου χρήματος; Αυτός είναι. Τότε; Θα σας το πω διαφορετικά. Σε ένα σύστημα στο οποίο πρυτανεύουν σε όλους και με κάθε απλή διαδικασία η ιδιοκτησία και το χρήμα, από τον γάμο μέχρι το διαζύγιο, ποιο πονάει περισσότερο; Η φυλακή ή η απώλεια περιουσίας; Εγώ πιστεύω ότι πονάνε περισσότερο η ιδιοκτησία και η περιουσία. Θα μου πείτε, καλύτερο απ’ όλα θα είναι ο ένοχος να πληρώσει και με τα δύο. Ωραία. Όμως σ’ αυτή την περίπτωση κινδυνεύεις με απώλεια πολλών δισεκατομμυρίων. Καλύτερα να τα επιστρέψουν όλοι όλα παρά να τσιμπήσεις λίγους και να εισπράξεις ελάχιστα.

Αν λοιπόν υπήρχε σ’ αυτόν τον τόπο ελάχιστη πολιτική σωφροσύνη, που δεν υπάρχει. Αν συγκροτούσαμε μια τέτοια επιτροπή με αντικειμενικά και υπερκομματικά κριτήρια, που δεν μπορούμε να τη συγκροτήσουμε. Και αν τολμούσαμε να προχωρήσουμε σε μια τέτοια ρύθμιση, που δεν τολμούμε. Ε, τότε, όπως η γιαγιά μου αν είχε ρόδες θα ήταν πατίνι έτσι και με την Ψωροκώσταινα. Η Ελλάδα θα ήταν μια άλλη χώρα!