Δημήτρης Δανίκας
Δεν το κανε από μούρλια αλλά από το ασήκωτο βάρος ενός υπέρογκου χρέους. Προς τράπεζες και άλλους καρχαρίες της διεθνούς αγοράς. Πάνω κάτω, το ίδιο είζε συμβεί και στην Σοβιετική Ένωση. Που με το πρώτο μεγάλο crash test αποδείχτηκε χάρτινος πύργος. Κατέρρευσε εν μία νυκτί. Ο Γκορμπατσόφ και όλοι οι Ρώσοι οικονομολόγοι το έλεγαν από την πρώτη στιγμή. Με τόση χαμηλή παραγωγή και σχεδόν ανύπαρκτη παραγωγικότητα ήταν θαύμα που ο γίγαντας δεν είχε γκρεμιστεί πιο πριν.
Αν μάλιστα ανατρέξουμε στο μακρινό παρελθόν, εκεί γύρω στις αρχές της δεκαετίας του ’20 θα πέσουμε πάνω στην τολμηρή «καπιταλιστική» στροφή του Βλαντιμίρ Ιλιτς Ουλιάνοφ (Λένιν). Που προκειμένου να σώσει την χώρα του από ολοσχερή καταστροφή αναγκάστηκε να αφήσει ελεύθερες χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις.
Βασική αιτία όλων αυτών –και πολλών άλλων παρόμοιων καταστάσεων-είναι ένας και μοναδικός. Ανεξάρτητα από το πολιτικό και οικονομικό καθεστώς. Δικτατορικό, αστικό, σοσιαλδημοκρατικό, κομμουνιστικό. Στο βάθος οι νόμοι της Οικονομίας παραμένουν ίδιοι και σταθεροί. Παράγεις; Τρως! Δεν παράγεις; Ε τότε καταλήγεις καρπαζοεισπράκτορας στο έλεος των δανειστών. Και ξέρετε γιατί; Επειδή και τα δύο συστήματα-και του καπιταλισμού και του υπαρκτού σοσιαλισμού-επαγγέλονται τον επίγειο παράδεισο. Δηλαδή την παροχή υλικών αγαθών.
Ε λοιπόν αυτά τα υλικά αγαθά πρέπει κάποιοι να τα παράγουν, κάποιοι να τα επεξεργάζονται, κάποιοι να τα διακινούν, κάποιοι να τα προωθούν και κάποιοι να τα πωλούν. Απλά πράγματα. Δυστυχώς όμως ολότελα ακατανόητα. Τόσο από το ελληνικό, κυβερνητικό προσωπικό όλων των τελευταίων εποχών. Όσο και από την πλειοψηφία του λαού. Με τόσο διογκωμένες υπηρεσίες, με τόση εσωστρέφεια, με τέτοιο γιγαντωμένο και ξεχαρβαλωμένο δημόσιο και με τόση διαπλοκή και διαφθορά, είναι απορίας άξιο που η Ψωροκώσταινα άντεξε μέχρι το 2010.
Άκουσέ με προσεκτικά. Σ εσένα το λέω που πιστεύεις ότι με την ανατροπή του συστήματος όλα μέλι γάλα. Σ έσενα που ονειρεύεσαι καρβέλια. Σε όλους και σ εμένα. Χωρίς κόπο, μόχθο, ιδρώτα, καθημερινό αγώνα, χωρίς παραγωγή και ιλιγγιώδη ανάπτυξη της παραγωγικότητας, ο δρόμος είναι στρωμμένος με αγκάθια, Και ο Κουτσούμπας αν κοπιάσει πάνω σε γρανίτη τα μούτρα μας και τα μούτρα του θα σπάσει.
Και για να τελειώνω. Υπάρχει εναλλακτική λύση. Χωρίς παραγωγή και παραγωγικότητα. Χωρίς πολλά υλικά αγαθά. Χωρίς απαιτήσεις. Χωρίς κατανάλωση. Χωρίς ανταγωνισμούς. Χωρίς την μανία του χρήματος. Χωρίς όλα αυτά που μαθαίνουμε να τα θέλουμε από πολύ μικρά παιδιά. Υπάρχει ο δρόμος που οδηγεί στα Μάταλα. Στον Χιπισμό. Στην Φύση. Θέλεις καλύτερη ζωή με καλύτερα και περισσότερα υλικά αγαθά; Σκάσε και δούλεψε. Θέλεις βουδισμό, λιτότητα και ασκητισμό; Πάρε το δισάκι σου και μπρος. Ο τρίτος δρόμος προς τον σοσιαλισμό αναπαύεται παρέα με τον μεγάλο, τον Αντρέα τον αρχηγό!
Με αφορμή τις περικοπές στο συντακτικό προσωπικό της «Αυγής».
Εντελώς δικαιολογημένες. Και αναμενόμενες. Με αφρομή αυτό το δυσάρεστο περιστατικό μου ήρθε μια φλασιά από το παρελθόν. Τότε που ο μέγας δικτατοροσοσιαλιστής Νικολάε Τσαουσέσκου-εφ όρου ζωής παντοκράτορας κάθε σακατεμένης Ρουμάνικης ψυχής-κατέβαζε τους διακόπτες και έπνιγε στο σκοτάδι ολόκληρη την χώρα!Δεν το κανε από μούρλια αλλά από το ασήκωτο βάρος ενός υπέρογκου χρέους. Προς τράπεζες και άλλους καρχαρίες της διεθνούς αγοράς. Πάνω κάτω, το ίδιο είζε συμβεί και στην Σοβιετική Ένωση. Που με το πρώτο μεγάλο crash test αποδείχτηκε χάρτινος πύργος. Κατέρρευσε εν μία νυκτί. Ο Γκορμπατσόφ και όλοι οι Ρώσοι οικονομολόγοι το έλεγαν από την πρώτη στιγμή. Με τόση χαμηλή παραγωγή και σχεδόν ανύπαρκτη παραγωγικότητα ήταν θαύμα που ο γίγαντας δεν είχε γκρεμιστεί πιο πριν.
Αν μάλιστα ανατρέξουμε στο μακρινό παρελθόν, εκεί γύρω στις αρχές της δεκαετίας του ’20 θα πέσουμε πάνω στην τολμηρή «καπιταλιστική» στροφή του Βλαντιμίρ Ιλιτς Ουλιάνοφ (Λένιν). Που προκειμένου να σώσει την χώρα του από ολοσχερή καταστροφή αναγκάστηκε να αφήσει ελεύθερες χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις.
Βασική αιτία όλων αυτών –και πολλών άλλων παρόμοιων καταστάσεων-είναι ένας και μοναδικός. Ανεξάρτητα από το πολιτικό και οικονομικό καθεστώς. Δικτατορικό, αστικό, σοσιαλδημοκρατικό, κομμουνιστικό. Στο βάθος οι νόμοι της Οικονομίας παραμένουν ίδιοι και σταθεροί. Παράγεις; Τρως! Δεν παράγεις; Ε τότε καταλήγεις καρπαζοεισπράκτορας στο έλεος των δανειστών. Και ξέρετε γιατί; Επειδή και τα δύο συστήματα-και του καπιταλισμού και του υπαρκτού σοσιαλισμού-επαγγέλονται τον επίγειο παράδεισο. Δηλαδή την παροχή υλικών αγαθών.
Ε λοιπόν αυτά τα υλικά αγαθά πρέπει κάποιοι να τα παράγουν, κάποιοι να τα επεξεργάζονται, κάποιοι να τα διακινούν, κάποιοι να τα προωθούν και κάποιοι να τα πωλούν. Απλά πράγματα. Δυστυχώς όμως ολότελα ακατανόητα. Τόσο από το ελληνικό, κυβερνητικό προσωπικό όλων των τελευταίων εποχών. Όσο και από την πλειοψηφία του λαού. Με τόσο διογκωμένες υπηρεσίες, με τόση εσωστρέφεια, με τέτοιο γιγαντωμένο και ξεχαρβαλωμένο δημόσιο και με τόση διαπλοκή και διαφθορά, είναι απορίας άξιο που η Ψωροκώσταινα άντεξε μέχρι το 2010.
Άκουσέ με προσεκτικά. Σ εσένα το λέω που πιστεύεις ότι με την ανατροπή του συστήματος όλα μέλι γάλα. Σ έσενα που ονειρεύεσαι καρβέλια. Σε όλους και σ εμένα. Χωρίς κόπο, μόχθο, ιδρώτα, καθημερινό αγώνα, χωρίς παραγωγή και ιλιγγιώδη ανάπτυξη της παραγωγικότητας, ο δρόμος είναι στρωμμένος με αγκάθια, Και ο Κουτσούμπας αν κοπιάσει πάνω σε γρανίτη τα μούτρα μας και τα μούτρα του θα σπάσει.
Και για να τελειώνω. Υπάρχει εναλλακτική λύση. Χωρίς παραγωγή και παραγωγικότητα. Χωρίς πολλά υλικά αγαθά. Χωρίς απαιτήσεις. Χωρίς κατανάλωση. Χωρίς ανταγωνισμούς. Χωρίς την μανία του χρήματος. Χωρίς όλα αυτά που μαθαίνουμε να τα θέλουμε από πολύ μικρά παιδιά. Υπάρχει ο δρόμος που οδηγεί στα Μάταλα. Στον Χιπισμό. Στην Φύση. Θέλεις καλύτερη ζωή με καλύτερα και περισσότερα υλικά αγαθά; Σκάσε και δούλεψε. Θέλεις βουδισμό, λιτότητα και ασκητισμό; Πάρε το δισάκι σου και μπρος. Ο τρίτος δρόμος προς τον σοσιαλισμό αναπαύεται παρέα με τον μεγάλο, τον Αντρέα τον αρχηγό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου