Πνιγμοί

 Δημήτρης Δανίκας

Με αφορμή τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις.

Και με αφορμή τον πακτωλό χρημάτων που έρρεε από τον δημόσιο κορβανά προς τις τσέπες κάποιων άσχετων, ασήμαντων, άγνωστων και ευλύγιστων. Προς κάθε μορφή εξουσίας. Το είδος που προσαρμόζεται σε κάθε καθεστώς. Ανάλογο με την εποχή. Βάζω στοίχημα ότι αρκετοί εξ αυτών των αιλουροειδών θα υπηρετούσαν με την ίδια ευκολία ακόμα και τον Κουτσούμπα.

Πρώτο λοιπόν. Η ονομασία παραπλανητική. Διότι οι περισσότερες εξ αυτών των οργανώσεων εντελώς παραμάγαζα. Επομένως Μυστικές Κυβερνητικές Οργανώσεις!

Δεύτερο λοιπόν. Οι στόχοι ήταν και είναι τέσσερις. Τα εκμαυλισμένα από την εκάστοτε εξουσία, μέλη αυτών των οργανώσεων να παριστάνουν τους ενεργούς πολίτες. Τάχα μου εθελοντές. Να υποκαθιστούν θεσμικές οργανώσεις, κατακτημένες με αίμα και ιδρώτα. Να παρεμβαίνουν σε θερμές περιοχές του πλανήτη (Ιράκ, Λίβανος). Και με την αδιαφάνεια να ρέει προς διάφορες κατευθύνσεις άφθονο δημόσιο χρήμα.

Τρία λοιπόν. Κοντά με τις ΜΚΟ (Μυστικές Κυβερνητικές Οργανώσεις) αναφύονταν και λειτουργούσαν εκατοντάδες Οργανισμοί. Μάλιστα λέγεται ότι στην περίοδο της κυβερνητικής εποχής της Νέας Δημοκρατίας, δημιουργήθηκαν περισσότεροι τέτοιοι οργανισμοί απ όσους προέκυψαν στα είκοσι χρόνια της ΠΑΣΟΚικής εξουσίας.

Τέσσερα λοιπόν. Όλες αυτά τα παραμάγαζα και οι παραφυάδες του συστήματος, παρέα με τον φουσκωμένο και παράλυτο δημόσιο τομέα, καθώς και παρέα με τις ΔΕΚΟ και τα κρατικά κανάλια, καθώς και παρέα με τις κρατικοδίαιτες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, είχαν καταλήξει να μοιάζουν με Λερναία Ύδρα που έπνιγε και εξακολουθεί να πνίγει την Οικονομία και την ελληνική κοινωνία.

Πέντε λοιπόν. Έπνιγαν και πνίγουν πρωτοβουλία, δημιουργικότητα, φαντασία. Έπνιγαν και πνίγουν στοχειώδεις κανόνες ανταγωνισμού. Έπνιγαν και πνίγουν κάθε επιχείρημα υπέρ της αξιολόγισης, της αξιοκρατίας και των ελέγχων. Έπνιγαν και πνίγουν την ανάγκη ύπαρξης σύγχρονων υποδομών. Έπνιγαν και πνίγουν τα δημόσια ταμεία.

Έξι λοιπόν. Με απλά λόγια ένα μεγάλο μέρος των φόρων που πλήρωναν και πληρώνουν τα υποζύγια εξανεμιζόταν χάριν αυτών των παρασιτικών παραμάγαζων και των εχθρικών παραφυάδων. Πιο απλά. Σκοτώνεσαι εσύ επί 16ωρου βάσεως για να πληρώνεις κάποιον περίεργο τύπο με το όνομα Αλεξ Ρόντος!

Εφτά λοιπόν. Εκατομμύρια νέοι από κάθε γωνιά της χώρας, αντί να μοχθήσουν, να βελτιωθούν και να δημιουργήσουν, κατέληγαν σε ρόλο βίδας ενός μηχανισμού που προοπτικά κατέστρεφε την χώρα και καθένα απ αυτούς ξεχωριστά.

Οκτώ λοιπόν.Το συμπέρασμα εφιαλτικό. Εκατομμύρια νεοέλληνες ροκάνιζαν την ζωή τους. Με τον εκμαυλισμό τους. Με την συνενοχή τους. Με το αραλίκι τους. Με το μαύρο πολιτικό χρήμα. Με τους οργανσιμούς. Με τις Μυστικές Κυβερνητικές Οργανώσεις. Με το ξεχαρβαλωμένο δημόσιο. Με όλα. Δηλαδή το κράτος είχε μεταβληθεί σε κατά συρροή δολοφόνο τόσο του εαυτού του όσο και της χώρας.

Η πιο απλή, καθημερινή απόδειξη αυτής της οργανωμένης «γενοκτονίας» είναι η συνηθισμένη έκφραση πολλών ψηφοφόρων μετά από το άνοιγμα της κάλπης. Που έλεγαν «έπρεπε να μου κοπεί το χέρι». Εννοώντας ότι αντάλλαξα την ψήφο μου μ ένα κόμμα που μπορεί να βολεύει εμένα αλλά ξέρω πολύ καλά ότι καταστρέφει την χώρα!