Αν οι πολιτικοί ήταν φιλόσοφοι...

Γράφει: Στέλλα Πριόβολου

Ο μέγας φιλόσοφος Γιούργκεν Χάμπερμας τίμησε με την παρουσία και την ομιλία του το 23ο Παγκόσμιο Συνέδριο Φιλοσοφίας, το οποίο έγινε φέτος για πρώτη φορά στην Ελλάδα, το λίκνο της Δυτικής Φιλοσοφίας, όπως τη χαρακτήρισε κατά την τελετή έναρξης ο Πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ενώσεων Φιλοσοφίας.
Την ώρα της δεινής ευρωπαϊκής κρίσης ο Χάμπερμας, θιασώτης του ευρωπαϊκού οράματος, ζήτησε από το Βερολίνο και την Ε.Ε. ευρύτερα, περισσότερη ένωση, περισσότερη δημοκρατία και στενότερη συνεργασία των κρατών- μελών.
Λέξεις κλειδιά της  εμπνευσμένης ομιλίας του Χάμπερμας ήταν: Δημοκρατία, αλληλεγγύη, συνεργασία.
Χωρίς κοινή δημοσιονομική και οικονομική πολιτική η ευρωπαϊκή οικονομική ένωση δεν θα μπορέσει να επιστρέψει στη σταθερότητα στο άμεσο μέλλον τόνισε ο φιλόσοφος- και ο δανεισμός στα υπερχρεωμένα κράτη δεν θα είναι επαρκής για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς τους. Μια θεσμοθετημένη συνεργασία θα απαιτούσε περισσότερη δημοκρατία στη Ευρώπη και αλλαγές στις Συνθήκες της.
Ζητούμενο, επομένως, είναι -επεσήμανε ο Χάμπερμας- η πολιτική αλληλεγγύη, που θα προωθήσει την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα σε όλη την Ευρωζώνη.
Η ευρωπαϊκή πολιτική θα πρέπει να αφορά όλους τους πολίτες και όχι μόνον τους ελίτ. Η δημοκρατία στην Ευρώπη κινδυνεύει από την πολιτική που επιβάλλει η γερμανική κυβέρνηση στους εταίρους της για την έξοδο από την κρίση.
Ο Γερμανός φιλόσοφος συμπεριέλαβε στην ομιλία του και μια ιδιαίτερα σημαντική για την πολιτική ζωή του τόπου μας παρατήρηση: O ακροδεξιός λαϊκισμός είναι επικίνδυνος, γιατί παρασύρει ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού, ανθρώπους που βιώνουν την καθημερινή καταπίεση και δεν έχουν τη σωστή πληροφόρηση. Επομένως, υπάρχει μια μεγάλη πρόκληση για τις άλλες πολιτικές δυνάμεις να προσεγγίσουν αυτούς τους ανθρώπους και να τους φέρουν πίσω.
Ο κίνδυνος -προέβλεψε ο Χάμπερμας -να προκύψει ένα ακροδεξιό κύμα από τις ευρωεκλογές είναι υπαρκτός.
Ας… φιλοσοφήσουν επιτέλους οι πολιτικοί μας, γιατί, όπως λέει ο Θουκυδίδης διά στόματος του Περικλή «…φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας», εννοώντας ότι η ενασχόληση με τη φιλοσοφία δεν κάνει τους ανθρώπους «θεωρητικούς» και δεν τους απομακρύνει από την πρακτική δράση.