Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2015

Κοκόρια

Δημήτρης Δανίκας

Περιττές οι ευχές. Περιττά τα λόγια. Φλομώσαμε απ αυτά. Να το θυμάστε. Πάντα να κρίνετε με μέτρο τα έργα.  Not the  Words. Only  the acts !

Και  τον εαυτό  σας. Και τον διπλανό σας. Και  τους φίλους σας. Και την κοινωνία. Και  τους πολιτικούς. Τα παραδείγματα περισσεύουν.  Εν αφθονία. Η  χώρα κολυμπάει μέσα σε  ωκεανούς λόγων, υποσχέσεων, φαντασιώσεων, ψευδαισθήσων και κάλπικων ελπίδων!

Ένα από τα πιο κραυγαλέα παραδείγματα.  Από  τον παραληρηματικό  Αδωνογεωργιάδη. Ακαταπόνητος. Ασυγκράτητος. Και κατά συρροήν  λαοπλάνος.  Ότι τάχα μου  λέει την αλήθεια.

Ας  πούμε. Ισχυρίζεται ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ τα  ψωμιά μας είναι λίγα. Και ότι συντόμως, μέσα σε τρία τέρμινα,  θα  λακίσουμε από την  ευρωζώνη. Επειδή, λέει, το κόμμα του Τσίπρα είναι αριστερό. Και μάλιστα μαρξιστικό. Τουτέστιν ολίγον κομμουνιστικό!

Προσπερνάω  την  σκηνοθετημένη  ανοησία  ότι  ο Τσίπρας είναι η σύγχρονη  ρεπλίκα του Νίκου Ζαχαριάδη.  Τρίχες κατσαρές για τσατσάρες  τριτοκοσμικές, Προσπεράνω και το γεγονός  ότι όλες αυτές οι κραυγές   αφυπνίζουν εμφυλιοπολεμικά μίση και αδελφοκτόνα πάθη. Ο αθεόφοβος το κάνει εξεπίτηδες μπας και μαζέψει  μερικά  ψηφαλάκια από τα χρυσαυγίτικα πρωτοξαδελφάκια  του!

Προσέξετε τώρα. Τι είναι  η Κίνα;  Φυσικά κομμουνιστική.  Στα λόγια. Τι καθεστώς έχει;  Φυσικά μονοκομματικό. Δηλαδή «δικτατορία του προλεταριάτου». Τι είναι  ο αρχηγός της; Φυσικά Γενικός Γραμματέας του Κόμματος. Ποιος ο ήρωάς του; Μα φυσικά ο Μάο Τσε Τουνγκ. Της Πολιτιστικής Επανάστασης που θέρισε μερικά εκατομμύρια!  Εντάξει;

Όμως τι ρόλο παίζει η Κίνα στην  διεθνή οικονομία; Ο  αδερφούλης του  αχόρταγου νεοφιλελευθερισμού. Ο καλύτερος και πιο  πιστός φίλος  των πολυεθνικών!

Που πάει να πει. Μην μασάτε. Τα λόγια πολλά.  Μην  μασάτε με  τα εμβλήματα, τις σημαίες, τις υποσχέσεις και τις μαρκίζες. Πάντα  σημασία έχουν οι πράξεις. Μόνο  αυτές. Όλα  τ άλλα παραμύθια της Χαλιμάς.

Θα  σας  φέρω ακόμα ένα παράδειγμα. Πρόσφατο. Πολύ πρόσφατο. Από  τους New York Times. Την εφημερίδα του αμερικανικού κατεστημένου.  Που  απαντάει. Τόσο  στον τρομολάγνο, μισαλλόδοξο και εμφυλιοπολεμιστή Γεωργιάδη. Όσο και στα  πρωτοκλασάτα στελέχη του «αριστερού» ΣΥΡΙΖΑ.

Έγραφε,  μόλις   χτές, τα  εξής: «Ο Τσίπρας  είναι προσεκτικός με το χρέος και με τις σχέσεις με την Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα».  Υπογραμμίζοντας ότι «θα συνεχίσει  να πληρώνει  τους  δανειστές».

Αγαπητοί  μου. Ουδέποτε στην Ιστορία της ανθρωπότητας. Ποτέ. Ούτε στο μέλλον.  Ποτέ λοιπόν από  τον καναπέ   δεν έγιναν μεγάλες αλλαγές. Μα ποτέ.  Καναπέ  θέλεις;  Άρπα τώρα μια εναλλαγή.

Όπως έλεγε ο Γκράμσι «πρέπει όλα ν αλλάξουν   για να μην αλλάξει  τίποτα»!

Όσο   για σένα, εμένα και όλους εμάς. Τρία πράγματα  εύχομαι. Το πρώτο Αυτογνωσία. Να σκαλίσουμε  σε μεγαλύτερο βάθος.  Να μας μάθει ο  εαυτός μας. Το δεύτερη  η Επεξεργασία.  Να  μελετούμε, να επεξεργαζόμαστε. Ότι συμβαίνει   μέσα μας και  δίπλα μας. Από  την παραμικρή πράξη μέχρι  την Πολιτική. Και τρίτο Ελπίδα. Η οποία  θα  προκύψει από  ασταμάτητη διασταύρωση Αυτογνωσίας και Επεξεργασίας. Λαός «εγγράμματος» και ψαγμένος ποτέ νικημένος.

Και μην  ξεχνάτε. Λόγω  των  προεκλογικών  ημερών. Μην   ξαχνάτε την λαϊκή σοφία. Που λέει «όπου λαλούν πολλά  κοκόρια αργεί να  ξημερώσει». Άντε και  το 2015 λίγο,τόσο  δα ψηλότεροι!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου