Βίδος Κοσμάς
Κύριε διευθυντά.
Θεωρούσα ανέκαθεν ακραία τη δήλωση του Μαρκ Τουέιν «δεν επέτρεψα ποτέ στο σχολείο να αναμειχθεί στην εκπαίδευσή μου». Παρακολουθώντας όμως τις από τηλεοράσεως εμφανίσεις ορισμένων εκπαιδευτικών για το θέμα των απεργιακών κινητοποιήσεών τους στη διάρκεια των πανελλαδικών εξετάσεων, την επανέφερα στο μυαλό μου σε όλο το καυστικό μεγαλείο της. Βλέποντας ανθρώπους που καλούνται να δώσουν τα φώτα της γνώσης και του πολιτισμού στις νέες γενιές να μην κατέχουν τις στοιχειώδεις αρχές του σωστού διαλόγου, να φωνάζουν και να τσακώνονται, ακόμη και να χρησιμοποιούν (ορισμένοι εξ αυτών) κάκιστα ελληνικά, σκέφτηκα προς στιγμήν ότι ο Τουέιν μπορεί και να είχε δίκιο στην αποστροφή του προς την εκπαίδευση που (δεν) παρέχει το κράτος. Έπειτα όμως θυμήθηκα ορισμένους από τους καθηγητές μου, εκείνους στους οποίους χρωστάω πολλά, αναλογίστηκα πόσο δύσκολο ήταν και είναι να ασκείς με συνέπεια και ευσυνειδησία το λειτούργημά σου στην Ελλάδα, και τους θαύμασα ακόμη πιο πολύ.
Μετά τιμής
Πανδώρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου