Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2014

Πού πήγε η Αριστερά που ερωτευτήκαμε;

 Χρήστος Κολοβός
Η Αριστερά κάποτε είχε όραμα, ιδεολογία, ιδανικά, φωτισμένους ανθρώπους, αμέτρητους αγωνιστές, υπήρχε ένα τεράστιο μαζικό κίνημα, διαισθανόσουν γενικότερα μια μαγεία στην ατμόσφαιρα…
Τις προάλλες είδα ένα ντοκιμαντέρ τελείως τυχαία για τον Ηλία Ηλιού …Τι ευγενική φυσιογνωμία…
Χαιρόσουν να λέγεσαι αριστερός… Ο Κύρκος στις συγκεντρώσεις του έπαιζε φυσαρμόνικα. Ο Χαρίλαος, με το απίστευτο χιούμορ του και τις έξυπνες ατάκες του….
Αναρωτιέμαι, λοιπόν, πού πήγε όλη αυτή η διαλεκτική σκέψη εκφράσεων και συναισθημάτων… Το ΚΚΕ κατάντησε ένα βαθειά συντηρητικό κόμμα,} οι απόψεις Κουτσούμπα περί συμφώνου συμβίωσης των ομοφιλόφιλων μόνο προοδευτικές δεν είναι..
Πού να εξηγείς τώρα οτι η Αριστερά θα έπρεπε να προάγει αντιλήψεις και θέσεις που προωθούν την ισότητα  κάθε ανθρώπου, την πολυπολιτισμικότητα και τον διεθνισμό…
Για να μην μιλήσω για το δράμα του 902, ενός σταθμού που ξεπουλήθηκε κυριολεκτικά στο κεφάλαιο και που όσο ήταν στα χέρια του ΚΚΕ ήταν σε μόνιμη απαξίωση -και που αργα τη νύχτα έπαιζε τα προιόντα τηλεμαρκετινγκ στην πιο άθλια μορφή του καπιταλισμού..
Η προσφορά του έχει πάψει από καιρό να συμβαδίζει με τις ανάγκες της ζωής.
Απ’ την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ μόλις άρχισε να μυρίζεται κυβερνητικούς θώκους…
Και τα στελέχη του μοιάζουν να επελαύνουν προς την εξουσία… Ξαφνικά έχουν αποκτήσει ένα ανεξήγητο ύφος αλαζονικής συμπεριφοράς, που δεν συνάδει με αριστερό κόμμα.
Καλλιεργεί  ένα ισορροπιστικό  προφίλ, για να μαζέψει ψήφους  από δω και από ‘κει, και προσπαθεί να κρατήσει λεπτές ισορροπίες μεταξύ των τάσεων.

Δημοσιογράφοι που αρθρογραφούν στην «Αυγή» επιχαίρουν για τον διωγμό άλλων δημοσιογράφων, με υφος “διδακτικό”και ενιοτε ειρωνικό  …
Λυπάμαι, αλλά αυτό το συνονθύλευμα δεν ειναι η Αριστερά που ερωτευτήκαμε, που αγαπήσαμε, που μας μάγεψε.
Υ.Γ. Ο παππούς μου σκοτώθηκε στον εμφύλιο, η γιαγιά μου έκανε πολλα χρόνια εξορία, ένας θείος  μου πέθανε μετά απο λίγα χρόνια απο τα βασανιστήρια που υπέστη στα ξερονήσια και στις φυλακές.
Η αφελής απορία μου…
Πού πήγε ο αγώνας όλων αυτών των ανθρώπων που στερήθηκαν οικογένειες, έρωτες, κοινωνική καταξίωση;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου