Το πολιτικό εκκρεμές κινείται και πάλι

Καρακούσης Αντώνης

Τούτες τις μέρες παίζεται σκληρή παρτίδα πόκερ ανάμεσα στους ισχυρούς της Ευρώπης και στη νέα δημοκρατικά εκλεγμένη ελληνική κυβέρνηση, η οποία αναζητεί λύση στο οικονομικό πρόβλημα της χώρας έξω από το αποτυχημένο, κατά την εκτίμησή της, «κουτί του Μνημονίου», αμφισβητώντας στην πράξη το μοντέλο οικονομικής πολιτικής που εδώ και δύο δεκαετίες ορίζει τα πράγματα στη Γηραιά Ήπειρο.

Οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι και η κυρίαρχη γερμανική πολιτική τάξη που τους καθοδηγεί αντιδρούν στην ελληνική αμφισβήτηση, οχυρώνονται πίσω από τις ιδρυτικές αρχές της ευρωζώνης και τους κανόνες της διεθνούς οικονομικής συμπεριφοράς και με όπλο το χρήμα απαιτούν συμμόρφωση και υποταγή.

Μέχρι τώρα οι κ.κ. Τσίπρας και Βαρουφάκης, στις πολλές συναντήσεις και επαφές που είχαν στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και στα κέντρα της ευρωζώνης, δεν βρήκαν το πεδίο κατανόησης που ανέμεναν και επιθυμούσαν.

Μπορεί να άκουσαν καλά λόγια, να έλαβαν πολλά συγχαρητήρια, αλλά όταν η συζήτηση έφτανε στο διά ταύτα συναντούσαν τοίχο άρνησης και απειλών.

Ούτε η επίκληση των ευρωπαϊκών δημοκρατικών ιδεωδών ούτε η ανθρωπιστική κρίση συγκινούσε τα ευρωπαϊκά γκρίζα κοστούμια, που έβλεπαν τους αγραβάτωτους Ελληνες ως ξενιστές, ως φορείς επικίνδυνων αντιλήψεων και θεωριών.

Κατά τα ήθη και τα ιδεώδη τους, μας ταιριάζει μόνο νηστεία και μετάνοια. Και αν δεν υποταχθούμε γρήγορα, εντός δεκαημέρου, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε πιστωτική ασφυξία, περιορισμούς στην άντληση μετρητών και οικονομική εξουθένωση.

Ο Σόιμπλε, η Μέρκελ δεν άφησαν περιθώριο, ο Ντράγκι εκτέλεσε τις εντολές τους και είναι διατεθειμένος πρώτος αυτός να μας βγάλει τη μάσκα οξυγόνου. Και από κοντά κάτι ηγετίσκοι της κακιάς ώρας, όπως ο Ολάντ και ο Ρέντσι, κρύφτηκαν πίσω από τα φουστάνια της κυρίας και παριστάνουν τις μωρές παρθένες.

Για να μη μιλήσουμε για τους καλογυαλισμένους των Βρυξελλών που όλο θωπείες και αγκαλιάσματα είναι, αλλά από πίσω χτίζουν τείχη, υπερασπιζόμενοι κατά βάση μόνο τον τρυφηλό τους βίο.

Και οι Αμερικανοί επίσης, που στην αρχή κάτι πήγαν να πουν, συντονίστηκαν μαζί τους, σαν είδαν ότι αυτά που λέγονται εδώ δεν ταιριάζουν με τις αντιλήψεις και τις πεποιθήσεις τους.

Έτσι όπως είναι οι διεθνείς συσχετισμοί, το πιθανότερο που θα συμβεί είναι να πιεσθούν αφόρητα ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του στη μέγγενη των σκληρών ευρωπαϊκών δυνάμεων και να αποδεχθούν μια συμβιβαστική λύση.

Όμως ο ελληνικός λαός ένιωσε καλύτερα, κύματα υπερηφάνειας και αισιοδοξίας κατέκλυσαν τους περισσότερους, παρά τα δεινά που όλοι αντιλαμβάνονται ότι μπορεί να έλθουν.

Και το σημαντικότερο είναι ότι ο σπόρος της αμφισβήτησης απλώθηκε παντού.

Το νεοφιλελεύθερο μοντέλο των ανισοτήτων και της διαρκούς υποχώρησης των δυνάμεων της εργασίας έναντι του κεφαλαίου και δη του κερδοσκοπικού έχει καταστεί πια μη υπερασπίσιμο.

Χωρίς αμφιβολία το πολιτικό εκκρεμές έχει αρχίσει να κινείται και πάλι στην Ευρώπη και στον κόσμο. Όποιος δεν το βλέπει απλώς εθελοτυφλεί. Τα υπόλοιπα επί της οθόνης...