Η γελοιοποίηση που τους αξίζει

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Σοκαριστήκαμε όλοι από τη χυδαία επίθεση της κ. Ελένης Ζαρούλια κατά του κ. Γιάννη Δραγασάκη στη Βουλή. Είναι λογικό. Δεν ήταν μόνο η φρασεολογία της, που προέρχεται κατευθείαν από τα καταγώγια του υποκόσμου. Ήταν και η χρησιμοποίηση της κόρης του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική αντιπαράθεση. Αυτό είναι επίσης καινούργιο. Τα προσωπικά των πολιτικών, τα τυχόν δράματα στις οικογένειές τους, δεν μπήκαν ποτέ στην αρένα της πολιτικής. Υπήρχε ένα ελάχιστο αστικής ηθικής, το ελληνικότατο φιλότιμο, που απέτρεπε τους πολιτικούς να ρωτούν κάποιον αντίπαλο αν η κόρη του «η πρεζού βγήκε από την μπουζού».
Το σοκ όμως από τη χυδαιότητα της κ. Ζαρούλια μας κάνει να παραβλέπουμε την αλληλουχία των γεγονότων, που επίσης δείχνει πολλά, όχι μόνο για το ποιόν της βουλευτού, αλλά και του χώρου στον οποίο διαπρέπει ως σύζυγος του αρχηγού. Παρένθεση: αυτό κι αν είναι νεποτισμός, με διπλή μάλιστα βουλευτική αποζημίωση στο σπίτι...
Το χυδαίο ξέσπασμα της κ. Ζαρούλια θα ήταν καταδικαστέο, ακόμη κι αν γινόταν εν βρασμώ ψυχής. Ένας/μία πολιτικός που θέλει να ορίσει την τύχη του τόπου δεν ξεσπά, δεν αντιδρά συναισθηματικά· μετράει τις κουβέντες του/της. Πώς να εμπιστευτείς σε περιόδους κρίσης έναν άνθρωπο ή έναν πολιτικό χώρο, όταν ξεσαλώνει διότι νιώθει ότι «τον πνίγει το δίκιο του»; Οι συναισθηματικές εκρήξεις της πολιτικής ηγεσίας είναι συνταγή καταστροφής για έναν τόπο.
Τα πράγματα είναι χειρότερα με την κ. Ζαρούλια. Το χυδαίο ξέσπασμά της ήρθε με καθυστέρηση είκοσι τεσσάρων ωρών από την παρατήρηση του κ. Δραγασάκη ότι το Σύνταγμα δεν επιτρέπει να γίνονται διακρίσεις μεταξύ Ελλήνων και αλλοδαπών. Χρειάστηκε μια ολόκληρη μέρα η κ. Ζαρούλια για να καταλάβει αυτά που είπε ο αντιπρόεδρος της Βουλής και να οργιστεί; Ή μήπως έχουμε να κάνουμε με νηπιακές συμπεριφορές; Μάλλον είναι το τελευταίο. Όπως στα νηπιαγωγεία τα μωρά αντιδρούν με καθυστέρηση εκτοξεύοντας άσχετες προσβολές επί προσωπικού, έτσι αντέδρασε και η κ. Ζαρούλια. Και δεν είναι αντίδραση δική της μόνο. Διάβαζε κείμενο που σημαίνει ότι κάποια επεξεργασία έγινε στο κόμμα της. Δεν υπήρξε αντίδραση· που σημαίνει ότι η Χρυσή Αυγή υιοθετεί όσα λέει η σύζυγος του αρχηγού.
Το πρόβλημα με τη Χρυσή Αυγή είναι ότι τους πήραμε στα σοβαρά και μας σοκάρει η χυδαιότητά της. Είναι μεν τραμπούκοι, αλλά και μωροί. Για το πρώτο υπάρχει η απάντηση του κράτους δικαίου κι ορθώς τους ταράζουν στη νομιμότητα ο κ. Νίκος Δένδιας και ο κ. Γιώργος Καμίνης. Όλοι οι ενήλικες, ακόμη κι αν σκέπτονται και συμπεριφέρονται σαν νήπια, υπόκεινται στο γράμμα του νόμου.
Το δεύτερο δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί διά νόμων· η μωρία δεν είναι αδίκημα. Μπορεί όμως να αντιμετωπιστεί διά της γελοιοποίησης. Το να κατανοήσουμε ότι το εθνικοσοσιαλιστικό μόρφωμα της χώρας δεν αποτελεί παρά μια μάζωξη αγράμματων και ανόητων, τους οποίους δυστυχώς κάποιοι ψηφοφόροι πήραν στα σοβαρά και -ακόμη χειρότερα- τους παίρνουμε και όλοι οι υπόλοιποι στα σοβαρά. Το σοκ από εκφράσεις των καταγωγίων, π.χ. «η πρεζού», δεν μας επιτρέπει να δούμε τη Χρυσή Αυγή όπως είναι. Μικροί, αγράμματοι και χυδαίοι αντάμα.
Αν δεν ήταν τραμπούκοι, θα άξιζαν τη συμπόνια μας. Τώρα μόνο η γελοιοποίηση τους αξίζει...