«ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΑΥΓΑ» Ή ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Από τον πρωθυπουργό εκφέρεται o λόγος  της εξουσίας, όλο και πιο αλαζονικός και αυταρχικός. Τα «σπασμένα αυγά» δεν είναι παρά  οι σαρωτικές επιπτώσεις  της κυβερνητικής πολιτικής στις ζωές των εργαζομένων και του 1,4 εκατομμυρίων ανέργων. Οι κατ' ευφημισμόν  «μεταρρυθμίσεις»  δεν είναι παρά οι χιλιάδες απολύσεις στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, οι αντιδραστικές αλλαγές  που γκρεμίζουν το λεγόμενο «κοινωνικό κράτος» στο όνομα του «εξορθολογισμού» που μετατρέπουν τα δημόσια αγαθά και δικαιώματα σε εμπορεύματα διαμορφώνοντας συνθήκες κοινωνικής εξαθλίωσης. Στην καπιταλιστική κοινωνία της εκμετάλλευσης που μετατρέπει τον άνθρωπο σε λύκο για το συνάνθρωπο (homo homini lupus) οι θεσμοί δεν είναι ουδέτεροι, αλλά συμπυκνώνουν το συσχετισμό των κοινωνικών δυνάμεων. Με άλλα λόγια λειτουργούν υπηρετώντας τα συμφέροντα των κυρίαρχων τάξεων. Από αυτή την άποψη οι «αναγκαίες», «διαρθρωτικές» και με τόσα άλλα επίθετα μεταρρυθμίσεις δεν είναι ουδέτερες και προς το συμφέρον όλων. Έχουν ταξικό πρόσημο και είναι αναγκαίες για να διασφαλίσουν την κυριαρχία και τα συμφέροντα των κυρίαρχων τάξεων σε βάρος των φτωχότερων. Η αντίσταση και ανατροπή κάθε «μεταρρύθμισης» είναι αναγκαία από την πλευρά του εργατολαϊκού κινήματος  και συνδέεται με την προβολή και την πάλη αιτημάτων για τη βελτίωση της ζωής των εργαζομένων. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για την «κυβερνώσα» Αριστερά την Αριστερά της «ευθύνης», ακόμα και του μαχητικού ρεφορμισμού.

«Σπασμένα αυγά» για το λόγο της εξουσίας είναι και η καταπάτηση βασικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, η έξαρση της κρατικής καταστολής, όπως η προχθεσινή παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου με την εισβολή της αστυνομίας και την προσαγωγή 31 φοιτητών.  «Σπασμένα αυγά» ακόμα και η καταρράκωση της αστικής τους δημοκρατίας που λειτουργεί με διαδικασίες fast - track και Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και γενικότερα η διαμόρφωση ενός απολυταρχικού κράτους που θέτει κάθε έννοια ελευθερίας εν αναστολή.

Ο λόγος της εξουσίας δεν αναφέρεται σε ανθρώπινες ζωές και δικαιώματα, αλλά ενοχοποιεί τα δικαιώματα και της κατακτήσεις  των εργαζομένων, τα βαπτίζει «κάστρα των βολεμένων» υπηρετώντας  την κυρίαρχη τάξη με τη βίαιη αναδιανομή πλούτου. Για την εξουσία «της γης οι κολασμένοι» βαπτίζονται «βολεμένοι», ενώ εξαφανίζονται οι πραγματικοί βολεμένοι που δεν είναι παρά οι κυρίαρχες τάξεις που χωρίς να παράγουν καρπώνονται τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι. Επιβεβαιώνεται έτσι η άποψη ότι «η συγκέντρωση του πλούτου στον έναν πόλο είναι συνάμα και η επισώρευση της δυστυχίας, της ανεργίας, της υποδούλωσης, της αμάθειας.» στον κόσμο της εργασίας. (Κ. Μαρξ)

Ο κυνισμός της εξουσίας δεν έχει όριο: «δεν θα καταστραφεί η χώρα αν δεν υπάρχουν σχολικοί φύλακες» (Κ. Μητσοτάκης). Αλλά η χώρα και ο λαός της καταστρέφεται με τέτοιους «πολιτικούς φύλακες». Σχολεία, νοσοκομεία κλείνουν, η δημόσια περιουσία βγαίνει στο σφυρί. η φτώχεια αυξάνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, κατά 400.000 και πλέον άτομα ή ποσοστό 43,1% από το 2010 στο 2011, η ανεργία αγγίζει το 27% και στους νέους ξεπερνά το 60%, (μέσα σε ένα χρόνο προστέθηκαν περίπου 195.000 άνεργοι!), ενώ μικρομεσαίες επιχειρήσεις καταστρέφονται μαζικά.

Οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα δουλεύουν περισσότερο, 2.032 ώρες ετησίως με το μέσο όρο μεταξύ των κρατών του ΟΟΣΑ να είναι 1.776 ώρες, αλλά αμείβονται λιγότερο με το μισθό τους να φτάνει το 68% του μέσου ευρωπαϊκού όρου χάνοντας στην τελευταία τριετία το 50% και πλέον του εισοδήματός τους, ενώ το ΑΕΠ μειώνεται κατά 25% την τελευταία τριετία. Στα «σπασμένα αυγά» και οι περισσότεροι από 3.000 συνάνθρωποί μας που αυτοκτόνησαν ή αποπειράθηκαν να αυτοκτονήσουν. Το «σπιράλ του θανάτου» πνίγει τους απόκληρους αυτής της κοινωνίας που ακόμα και τα έξοδα της κηδείας τους εξασφαλίζονται με ρεφενέ.

 Και όλα αυτά στο βωμό της «δημοσιονομικής εξυγίανσης» και της «σωτηρίας της πατρίδος». Το περιβόητο δημόσιο χρέος από 299 δις ευρώ ή 129% του ΑΕΠ αναμένεται να φτάσει τα 328 δις ευρώ ή πάνω από το 175% του ΑΕΠ. Την ίδια ώρα οι ανθρωποθυσίες στο βωμό  της  μνημονιακής  λιτότητας αποφέρουν ετησίως υπέρ των δανειστών περισσότερο από 10% του κατά κεφαλήν εισοδήματος και φουσκώνουν τα πανιά της κερδοφορίας των ελίτ. Έσπασαν τα κοντέρ το Μάιο οι Έλληνες εφοπλιστές, επιτυγχάνοντας νέο ρεκόρ μετά το 2009. Οι παραγγελίες σε αριθμό πλοίων είναι αυξημένες κατά 153% σε σύγκριση με τον προηγούμενο μήνα τον Απρίλιο!

* O Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι φιλόλογος, μέλος της Σ.Ε. του περιοδικού «Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης».