ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
Καιρός είναι επιτέλους να έχουμε έναν ανοικτό, ειλικρινή διάλογο για το αν είναι καλύτερα για τη χώρα να παραμείνει στο ευρώ ή να αποκτήσει πάλι εθνικό νόμισμα. Είναι λάθος να θεωρούμε ταμπού αυτό το ζήτημα. Δεν έχει σημασία αν οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών θέλει το ευρώ, έστω και με θυσίες. Το δημοφιλές δεν είναι πάντοτε το ορθό για τα συμφέροντα της χώρας. Μην ξαφνιάζεστε, δεν έχω αλλάξει άποψη. Θεωρώ ότι η έξοδος από το ευρώ θα ήταν μια μεγάλη καταστροφή που θα οδηγούσε σε μια χαοτική κατάσταση εσωτερικά και σε μια πρωτοφανή γεωπολιτική ορφάνια εξωτερικά. Δεν έχω καμία απολύτως εμπιστοσύνη στο πολιτικό μας προσωπικό, αριστερό ή δεξιό, που θα έβρισκε την ευκαιρία να κυβερνήσει με τρόπο μαυρογιαλούρικο και ανεύθυνο σε ένα δραχμικό καθεστώς. Ήδη οι θεσμοί ροκανίζονται εδώ και καιρό και απομακρυνόμαστε «πολιτισμικά» από την Ευρώπη. Σκεφθείτε να κόβαμε και τα τελευταία σχοινιά...
Άλλο είναι το ζήτημα. Οι οπαδοί της δραχμής κρύβονται. Μπορεί να φταίνε οι δημοσκοπήσεις και η δαιμονοποίησή της. Ελάχιστοι υποστηρικτές της, όπως ο κ. Λαπαβίτσας και ορισμένοι δημοσιολογούντες, έχουν το σθένος να την υποστηρίξουν με επιχειρήματα. Οι υπόλοιποι το φέρνουν γύρω-γύρω με εμφανή σκοπό να οδηγηθούμε στη δραχμή όχι επειδή το επιλέξαμε, αλλά επειδή, δήθεν, μας εξώθησαν οι άλλοι. Αυτό δεν είναι πολιτικά έντιμο και αποτελεί προσπάθεια εξαπάτησης. Όσοι θέλουν το ευρώ το ομολογούν ότι, καλώς η κακώς, η συμμετοχή στην Ευρωζώνη έρχεται με όρους και υποχρεώσεις. Όσοι ορκίζονται στο ευρώ, αλλά σε ένα ευρώ χωρίς όρους και υποχρεώσεις, δεν είναι ειλικρινείς, για να μη χρησιμοποιήσω άλλη λέξη. Ας βγουν, λοιπόν, από το σκοτάδι για να κάνουμε μια ώριμη, σοβαρή συζήτηση χωρίς ύβρεις και χαρακτηρισμούς.
Ξέρετε ποιον θα βοηθούσε πολύ μια τέτοια συζήτηση; Τον κ. Τσίπρα. Μόνο έτσι θα ήξερε ο ίδιος, και εμείς, ποιοι θα τον ακολουθήσουν στον επώδυνο δρόμο των συμβιβασμών μέσα στην Ευρωζώνη. Στο κάτω κάτω της γραφής οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ένα 25-30% των πολιτών θέλει τη ρήξη και, μάλλον, τη δραχμή. Οι οπαδοί της έχουν πεδίο πολιτικής δόξας αν εκφράσουν αυτό το κομμάτι του πληθυσμού. Με έναν περίεργο τρόπο ένας τέτοιος πόλος θα γεφύρωνε ετερόκλητα και ακραία στοιχεία της Αριστεράς και της Δεξιάς. Προς το παρόν, πάντως, οι υποστηρικτές της δραχμής κάνουν τον δικό τους ανταρτοπόλεμο μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση, προκειμένου να τορπιλίσουν οιαδήποτε συμφωνία και να μας ωθήσουν αναγκαστικά στη ρήξη. Το παράδοξο, τραγικό και αδικαιολόγητο είναι ότι το 60-70% που θέλουμε το ευρώ και την Ευρώπη, στο οποίο συγκαταλέγεται και ένα σημαντικό ποσοστό ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, καθόμαστε και παρακολουθούμε άβουλοι έναν καυγά συνιστωσών από τον οποίο εξαρτάται το μέλλον του τόπου.
Καιρός είναι επιτέλους να έχουμε έναν ανοικτό, ειλικρινή διάλογο για το αν είναι καλύτερα για τη χώρα να παραμείνει στο ευρώ ή να αποκτήσει πάλι εθνικό νόμισμα. Είναι λάθος να θεωρούμε ταμπού αυτό το ζήτημα. Δεν έχει σημασία αν οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών θέλει το ευρώ, έστω και με θυσίες. Το δημοφιλές δεν είναι πάντοτε το ορθό για τα συμφέροντα της χώρας. Μην ξαφνιάζεστε, δεν έχω αλλάξει άποψη. Θεωρώ ότι η έξοδος από το ευρώ θα ήταν μια μεγάλη καταστροφή που θα οδηγούσε σε μια χαοτική κατάσταση εσωτερικά και σε μια πρωτοφανή γεωπολιτική ορφάνια εξωτερικά. Δεν έχω καμία απολύτως εμπιστοσύνη στο πολιτικό μας προσωπικό, αριστερό ή δεξιό, που θα έβρισκε την ευκαιρία να κυβερνήσει με τρόπο μαυρογιαλούρικο και ανεύθυνο σε ένα δραχμικό καθεστώς. Ήδη οι θεσμοί ροκανίζονται εδώ και καιρό και απομακρυνόμαστε «πολιτισμικά» από την Ευρώπη. Σκεφθείτε να κόβαμε και τα τελευταία σχοινιά...
Άλλο είναι το ζήτημα. Οι οπαδοί της δραχμής κρύβονται. Μπορεί να φταίνε οι δημοσκοπήσεις και η δαιμονοποίησή της. Ελάχιστοι υποστηρικτές της, όπως ο κ. Λαπαβίτσας και ορισμένοι δημοσιολογούντες, έχουν το σθένος να την υποστηρίξουν με επιχειρήματα. Οι υπόλοιποι το φέρνουν γύρω-γύρω με εμφανή σκοπό να οδηγηθούμε στη δραχμή όχι επειδή το επιλέξαμε, αλλά επειδή, δήθεν, μας εξώθησαν οι άλλοι. Αυτό δεν είναι πολιτικά έντιμο και αποτελεί προσπάθεια εξαπάτησης. Όσοι θέλουν το ευρώ το ομολογούν ότι, καλώς η κακώς, η συμμετοχή στην Ευρωζώνη έρχεται με όρους και υποχρεώσεις. Όσοι ορκίζονται στο ευρώ, αλλά σε ένα ευρώ χωρίς όρους και υποχρεώσεις, δεν είναι ειλικρινείς, για να μη χρησιμοποιήσω άλλη λέξη. Ας βγουν, λοιπόν, από το σκοτάδι για να κάνουμε μια ώριμη, σοβαρή συζήτηση χωρίς ύβρεις και χαρακτηρισμούς.
Ξέρετε ποιον θα βοηθούσε πολύ μια τέτοια συζήτηση; Τον κ. Τσίπρα. Μόνο έτσι θα ήξερε ο ίδιος, και εμείς, ποιοι θα τον ακολουθήσουν στον επώδυνο δρόμο των συμβιβασμών μέσα στην Ευρωζώνη. Στο κάτω κάτω της γραφής οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ένα 25-30% των πολιτών θέλει τη ρήξη και, μάλλον, τη δραχμή. Οι οπαδοί της έχουν πεδίο πολιτικής δόξας αν εκφράσουν αυτό το κομμάτι του πληθυσμού. Με έναν περίεργο τρόπο ένας τέτοιος πόλος θα γεφύρωνε ετερόκλητα και ακραία στοιχεία της Αριστεράς και της Δεξιάς. Προς το παρόν, πάντως, οι υποστηρικτές της δραχμής κάνουν τον δικό τους ανταρτοπόλεμο μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση, προκειμένου να τορπιλίσουν οιαδήποτε συμφωνία και να μας ωθήσουν αναγκαστικά στη ρήξη. Το παράδοξο, τραγικό και αδικαιολόγητο είναι ότι το 60-70% που θέλουμε το ευρώ και την Ευρώπη, στο οποίο συγκαταλέγεται και ένα σημαντικό ποσοστό ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, καθόμαστε και παρακολουθούμε άβουλοι έναν καυγά συνιστωσών από τον οποίο εξαρτάται το μέλλον του τόπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου