Εδώ δεν υπάρχει ένα εθνικό σχέδιο για την ίδια τη χώρα θα υπάρχει για την ειδική αγωγή ή την εκπαίδευση ή όπως αλλιως θέλετε πέστε τη;...Για ποιο σχέδιο νόμου μιλάμε λοιπόν...

 Του Βασίλη Βούγια
Από τον Δεκέμβριο του 2012, μήνα κατά τον οποίο στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής κατά τη διάρκεια συζήτησης επί του νομοσχεδίου του Υ.ΠΑΙ.Θ «Οργάνωση και λειτουργία Ιδρύματος Νεολαίας και Δια Βίου Μάθησης και Εθνικού Οργανισμού Πιστοποίησης Προσόντων και Επαγγελματικού Προσανατολισμού και άλλες διατάξεις»,(άρθρο 39, Ε.Δ.Ε.Α.Υ –Σ.Δ.Ε.Υ), ο τότε Υπουργός Παιδείας Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος δήλωνε πως εντός του Μαρτίου του 2013 θα κατατεθεί νέο νομοσχέδιο για την Ειδική Αγωγή, έως σήμερα, Δεκέμβριο του 2014 πέρασαν αισίως δύο(2) δύσκολα χρόνια και το νέο σχέδιο νόμου για την Ειδική Εκπαίδευση(πρώην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση) μόλις  χθες βγήκε σε Διαβούλευση(για δεύτερη φορά σ αυτό το διάστημα).
Ταυτόχρονα, ο Πρωθυπουργός της χώρας Αντώνης Σαμαράς ανακοίνωσε την επίσπευση της διαδικασίας για εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, όπερ σημαίνει πως ενδεχομένως θα έχουμε εκλογές τέλη Ιανουαρίου-αρχές Φεβρουαρίου του 2015, με άγνωστη την τύχη του σχεδίου νόμου για την Ειδική Εκπαίδευση. Αλλά από τον Φεβρουάριο του 2013 διατύπωνα τις ενστάσεις μου για το εν λόγω εγχείρημα(βλέπε - http://seepea-stella.blogspot.gr/2013/02/blog-post_7582.html), πόσο μάλλον σήμερα.

Σήμερα που βλέπουμε πιο καθαρά από ποτέ πως σχέδιο, όραμα και φιλοσοφία για την Ειδική Αγωγή, Ειδική Εκπαίδευση ή όπως αλλιώς την πούμε, αλλά και για την Παιδεία γενικότερα απλά δεν υπάρχει.

Διότι κάθε Υπουργός που αναλαμβάνει το Υπουργείο Παιδείας θεωρεί καθήκον του να αναμορφώσει το "σύστημα", να βάλει τη δική του "πινελιά" στον καμβά της προσωπικής του διαδρομής και φυσικά οι πινελιές αυτές των εκάστοτε Υπουργών δημιουργούν εκτρώματα, μιας και δεν αποτελούν μέρος ενός αναγκαίου Εθνικού Σχεδιασμού για την Παιδεία, ο οποίος Εθνικός Σχεδιασμός απαιτεί όραμα, φιλοσοφία, ευρεία διακομματική συμμετοχή, συναποφάσεις, συναντιλήψεις και συμμετοχή όλων.

Έτσι οποιαδήποτε παρέμβαση επιχειρείται έχει καθαρά διαδικαστικό χαρακτήρα, εκφράζοντας προσωπικές στάσεις και αντιλήψεις του κάθε Υπουργού και του περιβάλλοντός του και ως επί το πλείστον επιφέρει σοβαρές βλάβες - έστω και εξ αμελείας- στο οικοδόμημα της Παιδείας.

Όσον αφορά δε στο σχέδιο νόμου για την Ειδική Εκπαίδευση, είναι αστείο να μιλάμε επί της ουσίας γι αυτό, στο βαθμό που όλοι γνωρίζουν πως η Ειδική Αγωγή ή Ειδική Εκπαίδευση, εδώ και καιρό κινείται με τον αυτόματο πιλότο του ΕΣΠΑ και μόλις αυτό σταματήσει αυτόματα θα τελειώσει και η Ειδική Αγωγή, από τη στιγμή που ελάχιστοι μόνιμοι εκπαιδευτικοί, Ε.Ε.Π και Ε.Β.Π δουλεύουν στις δομές της.

Όπως επίσης είναι ανώφελο να μιλάμε επί της ουσίας γι αυτό, τη στιγμή που δεν έχουν απαντηθεί θεμελιώδη ερωτήματα όπως το τι είδους Ειδική Εκπαίδευση θέλουμε στην Ελλάδα του 2014, αν έχουμε τη βούληση να εφαρμόσουμε ότι αποφασίσουμε, καθώς και με το  τι μέσα θα επιτύχουμε αυτό που θέλουμε.

Γιατί πολύ απλά όχι μόνον απουσιάζει ένα σχέδιο για την επόμενη μέρα της Ειδικής Εκπαίδευσης, όχι μόνον δεν υπάρχει ένα σχέδιο για το αύριο της Παιδείας, δυστυχώς, δυστυχέστατα,  εκλείπει παντελώς ένα σχέδιο για τη σωτηρία της ίδιας της χώρας μας...