Μαλούχος Γεώργιος
Ας μην κοροϊδευόμαστε: η πτώση της
κυβέρνησης δείχνει πλέον απλώς θέμα χρόνου. Θα επέλθει και θα επέλθει
σύντομα. Το ερώτημα συνεπώς δεν είναι πλέον το «αν», αλλά το «πώς» και,
κυρίως, το «μετά, τι;»…
Η επερχόμενη κυβερνητική μεταβολή στην Ελλάδα ήταν περίπου βέβαιη ήδη πριν και από τις τεράστιες εμπλοκές που προέκυψαν στις «διαπραγματεύσεις» της κυβέρνησης με την τρόικα, από την εποχή ακόμα που στην κυβερνητική προπαγάνδα κυριαρχούσε το παραμύθι του success story. Ο λόγος γι αυτό ήταν ότι τα νούμερα για την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή, έμοιαζαν, παρά την άλλη προπαγάνδα της κυβέρνησης, περίπου αδύνατο να βγουν.
Όμως από την ώρα που η τρόικα αποφάσισε, όπως τουλάχιστον αυτή η στήλη θεωρούσε από καιρό αναμενόμενο ότι θα συμβεί, να «σφάξει» την κυβέρνηση, τότε εκείνο που ήταν πολύ πιθανό κατέστη περίπου βέβαιο.
Η τελευταία εβδομάδα διέλυσε την κυβέρνηση, η οποία, πλέον, δεν θα μπορέσει να ανακάμψει. Στην ουσία, αυτό που συνέβη, είναι ότι οι τροικανοί έσυραν το χαλί κάτω από τα πόδια των Σαμαρά και Βενιζέλου και τους οδηγούν νομοτελειακά όχι σε απλή πτώση, αλλά σε γκρέμισμα του τύπου Γιώργου Παπανδρέου.
Το γιατί, προβληματίζει πολλούς, ενώ δεν θα έπρεπε, καθώς είναι απλό: γιατί τους έκαναν πια τη δουλειά τους. Αλλά δεν μπορούν να κάνουν γι αυτούς, όπως ξεκάθαρα δείχνουν μεταξύ άλλων και οι μετρήσεις της κοινής γνώμης: ήταν απλώς αναλώσιμοι.
Όμως αυτό το γιατί, όσο κι αν έχει απλώς ιστορική πια σημασία για τον νυν πρωθυπουργό και τον νυν αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και τα πάλαι ποτέ κραταιά κόμματά τους, έχει τεράστια πραγματική, καυτή σημασία για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα και το δικό του εν αναμονή εξουσίας κόμμα, τον ΣΥΡΙΖΑ.
Στο επιτελείο της αξιωματικής αντιπολίτευσης οφείλουν να δουν ποια ήταν η μοίρα όλων των κυβερνήσεων από το 2009 και μετά: στην ουσία, χρησιμοποιήθηκαν για να πεταχτούν.
Δεν πρέπει λοιπόν να τρέφουν αυταπάτες: αυτή θα είναι και η δική τους μοίρα, αν αποφασίσουν να ακολουθήσουν την ίδια οδό. Μάλιστα, εν προκειμένω, τα πράγματα θα είναι πολύ χειρότερα καθώς θα πρόκειται για την πρώτη αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα, με ότι αυτό σημαίνει και συνεπάγεται.
Ας το γνωρίζουν καλά: αν κάνουν τα ίδια, ο χρόνος τους θα είναι ακόμα πιο λίγος και το τέλος τους ακόμα χειρότερο από αυτό που είχαν οι προηγούμενοι και από αυτό, το πολύ κακό, που αναμένεται για τους τωρινούς.
Από την άλλη, αν πρόκειται να συγκρουστούν, πρέπει να προετοιμαστούν πάρα πολύ καλά για κάτι τέτοιο, διότι η Ελλάδα θα βρεθεί όχι απλώς στο μάτι του κυκλώνα, αλλά υπό πίεση πρωτοφανή, που θα χρειαστεί τιτάνια δύναμη και υπομονή για να την αντέξει ο τόπος χωρίς να επέλθει το χάος.
Μέση οδός, δυστυχώς, δεν υπάρχει. Πρέπει να αποφασίσουν τι θα κάνουν και πρέπει να το αποφασίσουν γρήγορα, γιατί τα πράγματα επιταχύνονται και η προετοιμασία, προς πάσα κατεύθυνση, είναι πάρα πολύ δύσκολη πλην απολύτως απαραίτητη. Και θεμελιώδες μέρος της είναι ένα: να πουν όλη την αλήθεια, τόσο στους εαυτούς τους, όσο και στους πολίτες.
Η επερχόμενη κυβερνητική μεταβολή στην Ελλάδα ήταν περίπου βέβαιη ήδη πριν και από τις τεράστιες εμπλοκές που προέκυψαν στις «διαπραγματεύσεις» της κυβέρνησης με την τρόικα, από την εποχή ακόμα που στην κυβερνητική προπαγάνδα κυριαρχούσε το παραμύθι του success story. Ο λόγος γι αυτό ήταν ότι τα νούμερα για την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή, έμοιαζαν, παρά την άλλη προπαγάνδα της κυβέρνησης, περίπου αδύνατο να βγουν.
Όμως από την ώρα που η τρόικα αποφάσισε, όπως τουλάχιστον αυτή η στήλη θεωρούσε από καιρό αναμενόμενο ότι θα συμβεί, να «σφάξει» την κυβέρνηση, τότε εκείνο που ήταν πολύ πιθανό κατέστη περίπου βέβαιο.
Η τελευταία εβδομάδα διέλυσε την κυβέρνηση, η οποία, πλέον, δεν θα μπορέσει να ανακάμψει. Στην ουσία, αυτό που συνέβη, είναι ότι οι τροικανοί έσυραν το χαλί κάτω από τα πόδια των Σαμαρά και Βενιζέλου και τους οδηγούν νομοτελειακά όχι σε απλή πτώση, αλλά σε γκρέμισμα του τύπου Γιώργου Παπανδρέου.
Το γιατί, προβληματίζει πολλούς, ενώ δεν θα έπρεπε, καθώς είναι απλό: γιατί τους έκαναν πια τη δουλειά τους. Αλλά δεν μπορούν να κάνουν γι αυτούς, όπως ξεκάθαρα δείχνουν μεταξύ άλλων και οι μετρήσεις της κοινής γνώμης: ήταν απλώς αναλώσιμοι.
Όμως αυτό το γιατί, όσο κι αν έχει απλώς ιστορική πια σημασία για τον νυν πρωθυπουργό και τον νυν αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και τα πάλαι ποτέ κραταιά κόμματά τους, έχει τεράστια πραγματική, καυτή σημασία για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα και το δικό του εν αναμονή εξουσίας κόμμα, τον ΣΥΡΙΖΑ.
Στο επιτελείο της αξιωματικής αντιπολίτευσης οφείλουν να δουν ποια ήταν η μοίρα όλων των κυβερνήσεων από το 2009 και μετά: στην ουσία, χρησιμοποιήθηκαν για να πεταχτούν.
Δεν πρέπει λοιπόν να τρέφουν αυταπάτες: αυτή θα είναι και η δική τους μοίρα, αν αποφασίσουν να ακολουθήσουν την ίδια οδό. Μάλιστα, εν προκειμένω, τα πράγματα θα είναι πολύ χειρότερα καθώς θα πρόκειται για την πρώτη αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα, με ότι αυτό σημαίνει και συνεπάγεται.
Ας το γνωρίζουν καλά: αν κάνουν τα ίδια, ο χρόνος τους θα είναι ακόμα πιο λίγος και το τέλος τους ακόμα χειρότερο από αυτό που είχαν οι προηγούμενοι και από αυτό, το πολύ κακό, που αναμένεται για τους τωρινούς.
Από την άλλη, αν πρόκειται να συγκρουστούν, πρέπει να προετοιμαστούν πάρα πολύ καλά για κάτι τέτοιο, διότι η Ελλάδα θα βρεθεί όχι απλώς στο μάτι του κυκλώνα, αλλά υπό πίεση πρωτοφανή, που θα χρειαστεί τιτάνια δύναμη και υπομονή για να την αντέξει ο τόπος χωρίς να επέλθει το χάος.
Μέση οδός, δυστυχώς, δεν υπάρχει. Πρέπει να αποφασίσουν τι θα κάνουν και πρέπει να το αποφασίσουν γρήγορα, γιατί τα πράγματα επιταχύνονται και η προετοιμασία, προς πάσα κατεύθυνση, είναι πάρα πολύ δύσκολη πλην απολύτως απαραίτητη. Και θεμελιώδες μέρος της είναι ένα: να πουν όλη την αλήθεια, τόσο στους εαυτούς τους, όσο και στους πολίτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου