Πώς θα γίνει ο Τσίπρας, ο πρώτος διαφορετικός πρωθυπουργός

Γιώργο; Γουγάς

Το τελευταίο διάστημα, με ορατή την προοπτική των εκλογών και την πιθανότητα της κυβερνησιμότητας από τη μεριά του ΣΥΡΙΖΑ, παρακολουθούμε να εντείνεται η αρθρογραφία για την διαχείριση της Οικονομίας από τον Αλέξη Τσίπρα και το οικονομικό επιτελείο του ριζοπαστικού αριστερού κόμματος, την επόμενη μέρα.
Από μία άποψη είναι απόλυτα λογικό κάτι τέτοιο, καθώς «δει δη χρημάτων, και άνευ τούτων ουδέν εστί γένεσθαι των δεόντων» (Δημοσθένης, α’ Ολυνθιακός).
(Ανοίγω παρένθεση. Σε αυτό το πεδίο παρακολουθούμε μία στροφή του Αλέξη Τσίπρα προς εκείνο που κάποιοι θα ονόμαζαν «υπευθυνότητα» και κάποιοι άλλοι «κολοτούμπα». Για έναν περίεργο λόγο αυτή η στροφή -η οποία εκδηλώθηκε έντονα και καθαρά με την φράση στο Reuters “δεν έχουμε καμία πρόθεση να κάνουμε μονομερείς κινήσεις, εκτός κι αν μας υποχρεώσουν να κάνουμε μονομερείς κινήσεις”, αν και θα έπρεπε να ενοχλεί τα πιο ριζοσπαστικά στοιχεία στον ΣΥΡΙΖΑ, ενόχλησε την λεγόμενη Αριστερά της Ευθύνης!
Την ειρωνεύτηκαν εκείνοι, οι οποίοι -καίτοι δηλώνουν Κεντροαριστεροί και Σοσιαλδημοκράτες- έχουν ταυτιστεί στην συνείδηση του κόσμου με τη λαϊκή, νεοφιλελεύθερη, ακροδεξιά (όλοι οι καλοί χωράνε) Ν.Δ. του Αντώνη Σαμαρά!
Μυστήριο, αλλά φαίνεται ότι τελικά ο Τσίπρας, ενοχλεί ό,τι και να πει. Κλείνει η παρένθεση).
Από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας θα κληθούν να κυβερνήσουν, όλα τα μάτια θα είναι στραμμένα πάνω τους. Το οικονομικό επιτελείο πιστεύει πως μπορεί να υποχρεώσει την Μέρκελ να στρίψει πρώτη το τιμόνι σε αυτό το ιδιότυπο chicken game. Ας κρατάμε, όμως, κοντό καλάθι. Κι αν είναι να έρθει πλούσια η σοδειά, ας έρθει.
Έχω την αίσθηση ότι για ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας, το οποίο προσανατολίζεται να ψηφίσει τον ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί τα ζητήματα της οικονομίας να οδηγήσουν το χέρι του στην κάλπη, αλλά δεν θα παίξουν μεγάλο ρόλο στην άποψη που θα σχηματίσει για τον τρόπο που θα ασκήσει μετά την εξουσία του. Είναι αυτό το κομμάτι της κοινωνίας, το οποίο αντιλαμβάνεται ότι -άσχετα με το τι λέει ο Τσίπρας- τα διαπραγματευτικά του περιθώρια είναι στην πραγματικότητα πενιχρά.
Το πιθανότερο είναι ότι θα κερδίσει ένα δύο πράγματα, καθώς ούτε η μία ούτε η άλλη πλευρά είναι διατεθειμμένες να τινάξουν τη μπάνκα στον αέρα. Αλλά, ας μην κρυβόμαστε, τα περιθώρια μεγάλων ελιγμών θα είναι ανύπαρκτα.
Για τον λόγο αυτό εκείνο που, κατά τη γνώμη μου, θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό μία επιτυχημένη ή μη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι τόσο τα ζητήματα οικονομίας, όσο η διαχείριση των ζητημάτων που αφορούν τους θεσμούς, την καθημερινότητα και το δημοκρατικό Πολίτευμα. Εκείνο που τόσο έχει τρωθεί και ευτελιστεί στα χρόνια των Μνημονίων.
Τι θα κάνει, λοιπόν, με την Ελληνική Αστυνομία; Πώς θα διαχειριστεί τα ΜΑΤ; Θα τα στείλει, ας πούμε, ο Θόδωρος Δρίτσας, που λέγεται ότι θα είναι ο αριστερός υπουργός ΠΡΟΠΟ, να ανοίξουν τα κεφάλια του κόσμου, όταν θα υπάρξουν εντάσεις και πορείες;
Τί θα κάνει με τους ακροδεξιούς θύλακες στην ΕΥΠ, οι οποίοι, απ’ ό,τι φαίνεται, φτάνουν να παρακολουθούν ακόμη και τον ίδιο τον πρωθυπουργό και έχουν ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με την Χρυσή Αυγή και τους βουλευτές της; Πώς θα τους ξεριζώσει;
Τι θα κάνει με τα Πανεπιστήμια; Θα επιτρέψει να συνεχιστεί το χάλι των φοιτητών που αδειάζουν σκουπίδια στα γραφεία των καθηγητών; Πώς θα διαχειριστεί τους φοιτητές στην πρώτη Σχολή που θα καταλάβουν και θα την κλείσουν; Θα στείλει τα ΜΑΤ εναντίον τους;
Πώς θα διαχειριστεί το μείζον πρόβλημα με τους λαθρομετανάστες; Θα δώσει σε όλους πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα; Θα τους νομιμοποιήσει όλους; Θα ανοίξει τα σύνορα να φύγουν προς άλλα μέρη, προς την έσω Ευρώπη; Θα καταργήσει τα Κέντρα Κράτησης Λαθρομεταναστών και θα αφήσει ελεύθερο τον –άγνωστο- αριθμό μεταναστών που φυλάσσονται σε αυτά;
Ποιες αλλαγές θα φέρει στο πολιτικό σύστημα; Θα αλλάξει επί το αναλογικότερο τον εκλογικό νόμο, το πάγιο αίτημα της Αριστεράς; Θα διαμορφώσει έναν νέο κανονισμό της Βουλής που θα απαγορεύει τις δεκάδες άσχετες τροπολογίες σε άσχετα νομοσχέδια; Θα καταργήσει τα βουλευτικά προνόμια;
Θα κάνει αναθεώρηση του Συντάγματος; Και ποιες ανατροπές θα φέρει με αυτήν; Θα θεσμοθετήσει την αδιατάρακτη τετραετή θητεία; Θα κάνει πραγματικότητα τα μικρά και ευέλικτα υπουργικά συμβούλια που όλοι τάζουν και κανείς δεν υλοποιεί;
Θα καταστήσει πραγματικά ανεξάρτητη την Δικαιοσύνη; Θα προχωρήσει στον διαχωρισμό εκκλησίας κράτους; Θα δώσει αρμοδιότητες, πόρους και ανεξαρτησία στην Αυτοδιοίκηση;
Τι θα κάνει με τα ιδιωτικά ΜΜΕ; Θα πάρει τις προσωρινές άδειες πίσω; Θα κάνει διαγωνισμό για να λάβουν κανονικές; Θα τα υποχρεώσει να πληρώσουν για τη δημόσια περιουσία που αξιοποιούν τσάμπα για λογαριασμό τους;
Όλα τα παραπάνω δεν κοστίζουν ούτε ένα ευρώ. Είναι θεσμικές μεταρρυθμίσεις που είναι απαραίτητες και δεν επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό, δεν ενοχλούν τους φτωχούς και δεν χρειάζονται δημοσιονομικά μέτρα για να υλοποιηθούν. Δεν πρόκειται να μας κρατήσουν στο κοινό νόμισμα, ούτε να μας γυρίσουν στην δραχμή, αν δεν γίνουν.
Αλλά, αν γίνουν, ο Τσίπρας θα γίνει ο πρώτος πρωθυπουργός που επιχειρεί πραγματικά να κάνει την Ελλάδα σοβαρό κράτος. Και γι αυτό, ακόμα κι αν δεν κερδίσει τις μάχες που υπόσχεται στην οικονομία, θα λάβει πίστωση χρόνου από τους αποκαμωμένους πολίτες. Που βρίσκονται μεταξύ «σφύρας» της οικονομικής εξαθλίωσης και «άκμονος» της καταρράκωσης των θεσμών και της Δημοκρατίας.