Κασιδιάρωφ;

Γράφει: Γιάννης Καψής

Ομολογώ πως την αποπομπή του κ. Στύλιου την βρήκα ελπιδοφόρα αλλά και συνάμα υποκριτική.
Ελπιδοφόρα διότι, για άλλη μία φορά, η κυβέρνηση κράτησε αμείλικτη στάση απέναντι σε φαινόμενα πολιτικής βίας. Μπορεί να πήρε καιρό –ένας ολόκληρος χρόνος πέρασε απο τις προφυλακίσεις της Χρυσής Αυγής –αλλά είναι, πλέον, ξεκάθαρο πως η ρητορική της οπισθοχωρεί σε όλα τα μέτωπα.
Ελπιδοφόρα δεν ήταν μόνο η στάση της κυβέρνησης, αλλά και η αντίδραση των υπολοίπων κομμάτων του συνταγματικού τόξου. Σχεδόν το σύνολο του πολιτικού κόσμου, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, κατακεραύνωσε τον υφυπουργό και υποστήριξε την κα. Κανέλλη.
Πολύ φοβάμαι, όμως, πως το όλο θέμα έχει μία υποκριτική διάσταση που αναδεικνύει ορισμένες απο τις παθογένειες του πολιτικού μας μικρόκοσμου.
Το «θύμα» της συγκεκριμένης υπόθεσης –το ΚΚΕ– αν και έχει επιδείξει αψεγάδιαστη κοινοβουλευτική παρουσία στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, δεν έχει πάρει ακόμα διαζύγιο απο την πολιτική βία.
Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά, μία διαδυκτιακή βόλτα να κάνει κάποιος στο site του  πέφτει πάνω σε διάφορες ενδιαφέρουσες απόψεις.
Το κείμενο με τις ΑΡΧΕΣ-ΣΤΟΧΟΥΣ  του κόμματος, παραδείγματος χάριν, μας πληροφορεί πως “ο στρατηγικός στόχος του ΚΚΕ είναι η κατάκτηση της επαναστατικής εργατικής εξουσίας, της δικτατορίας του προλεταριάτου, για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση ως ανώριμη βαθμίδα της κομμουνιστικής κοινωνίας”.
Με άλλα λόγια, μπορεί να μας ενόχλησε η αναφορά στη βία του Κασιδιάρη, αλλά εάν εμείς έρθουμε ποτέ στα πράγματα θα ιδρύσουμε τη δικτατορία του προλεταριάτου.
Και εκεί, όλοι γνωρίζουν πως θα αλωνίζει –αν όχι ο Κασιδιάρης– ένας αντίστοιχος Κασιδιάρωφ.
Θα μου πείτε εσείς τώρα, πως το ΚΚΕ δεν τα εννοεί αυτά και είναι ένα κανονικό δημοκρατικό κόμμα, που απλά έχει έναν κάπως τι παρωχημένο λόγο. Μαζί σας!
Ούτε εγώ πραγματικά πιστεύω οτι το ΚΚΕ είναι ικανό για επαναστάση– αυτές οι διακηρύξεις είναι άκακα λόγια του αέρα.
Και επειδή τα λόγια δεν πρέπει να τιμωρούνται, για αυτό και το ΚΚΕ είναι μέσα στη Βουλή παρόλο που θεωρητικά στοχεύει στη διάλυσή της.
Εάν, όμως, οι αναφορές του ΚΚΕ στην πολιτική βία της επανάστασης εκλαμβάνονται ως αβλαβείς γραφικότητες, τότε γιατί τιμωρήσαμε τον κ. Στύλιου; Είμαι βεβαιος, πως ούτε αυτός θα κατέφευγε ποτέ στην βία –πόσο μάλλον απέναντι στη συνάδερφό του.
Δεν είναι έτσι, όμως. Ο κ. Στύλιου τιμωρήθηκε διότι κανείς δεν επιτρέπεται να παίζει με τις βασικές αρχές του δημοκρατικού Πολιτεύματος. Ούτε καν στα λόγια.
Και επειδή το ΚΚΕ έχει συνεισφέρει τα μέγιστα στην αποκατάσταση της Δημοκρατίας μετά την “επανάσταση” των Χουντικών, καλό θα ήταν να σταματήσει τις αναφορές στην “επαναστατική βία”.
Όχι τίποτα άλλο, απλά για να δικαιούται να θυμώνει με τις απειλές του έτερου άκρου.