ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ
Σεβαστή η προσπάθεια του κ. Λάκη να προσπαθεί να εντυπωσιάσει το κοινό του χρησιμοποιώντας, εκτός από την ευφυΐα του και το λεπτό του χιούμορ και τις λογοτεχνικές του γνώσεις, όμως θα ήθελα να του επισημάνω πως πριν ανοίξει το στόμα του για να παραγάγει προοδευτικά χάχανα, καλόν θα ήτο να διαβάζει και καμιά σελίδα πού και πού, ή κι αν δεν διαβάζει, να ρωτάει κάναν διαβασμένο που λένε. Με πληροφόρησαν λοιπόν πως στην προχθεσινή εκπομπή του πέτυχε υψηλά επίπεδα τηλεθέασης όταν, με το πονηρούτσικο ύφος του και το βλεμματάκι που κοιτάζει πάντα από κάτω προς τα πάνω, είπε πως είναι κρίμα που ο Ντοστογιέφσκι δεν γνώρισε τον Σταύρο Θεοδωράκη διότι θα του είχε αφιερώσει τον «Ηλίθιο». Ο άνθρωπος, γνωρίζοντας προφανώς το έργο μόνον από τον τίτλο του, έχοντας τις ίδιες λογοτεχνικές γνώσεις που έχει ο μέσος συμπατριώτης μας, κοινώς καλός ο Τσιφόρος αλλά λίγο βαρύς, ρε παιδί μου, θεωρεί πως ο «Ηλίθιος» του Ντοστογιέφσκι περιγράφει τη ζωή κάποιου ηλιθίου στην κυριολεξία. Απλώς θα είχε ενδιαφέρον να μάθαινε πως ο πρίγκιπας Μίσκιν, ο πρωταγωνιστής του «Ηλιθίου», είναι από τους πιο θετικούς χαρακτήρες του μεγάλου Ρώσου, και ότι πολύ μελάνι έχει χυθεί για τη σχέση του με τη μορφή του Χριστού. Και ότι ακριβώς ο Ντοστογιέφσκι τον λέει Ηλίθιο για να αναδείξει την αγνότητα του χαρακτήρα του αντιπαραβάλλοντάς τον με την «εξυπνάδα» των διαφόρων άθλιων, παραδόπιστων και καιροσκόπων που τον περιβάλλουν. Προσωπικά δεν ξέρω αν ο Σταύρος Θεοδωράκης έχει σχέση ως χαρακτήρας με τον πρίγκιπα Μίσκιν, εκείνο που ξέρω είναι ότι το μορφωτικό επίπεδο των προσώπων που έχουν δημόσιο ρόλο όπως ο κ. Λάκης πρέπει να ανέβει επειγόντως, έστω με την επαναφορά τους στα θρανία της Μέσης Εκπαίδευσης. Θα ήθελα επίσης να τον συμβουλεύσω, αν ποτέ πέσει στα χέρια του ένα μυθιστόρημα με το όνομα «Το κόκκινο και το μαύρο», κάποιου ονόματι Σταντάλ, να μην ψάχνει στις σελίδες του τα δύο χρώματα διότι θα απογοητευθεί. Εκτός πια κι αν προτιμά το «Ροζ και το πράσινο» του ίδιου συγγραφέα, του οποίου όμως κι αυτού οι σελίδες είναι ασπρόμαυρες. Δεν ξέρω αν κυκλοφορεί σε Κλασικά Εικονογραφημένα.
Σεβαστή η προσπάθεια του κ. Λάκη να προσπαθεί να εντυπωσιάσει το κοινό του χρησιμοποιώντας, εκτός από την ευφυΐα του και το λεπτό του χιούμορ και τις λογοτεχνικές του γνώσεις, όμως θα ήθελα να του επισημάνω πως πριν ανοίξει το στόμα του για να παραγάγει προοδευτικά χάχανα, καλόν θα ήτο να διαβάζει και καμιά σελίδα πού και πού, ή κι αν δεν διαβάζει, να ρωτάει κάναν διαβασμένο που λένε. Με πληροφόρησαν λοιπόν πως στην προχθεσινή εκπομπή του πέτυχε υψηλά επίπεδα τηλεθέασης όταν, με το πονηρούτσικο ύφος του και το βλεμματάκι που κοιτάζει πάντα από κάτω προς τα πάνω, είπε πως είναι κρίμα που ο Ντοστογιέφσκι δεν γνώρισε τον Σταύρο Θεοδωράκη διότι θα του είχε αφιερώσει τον «Ηλίθιο». Ο άνθρωπος, γνωρίζοντας προφανώς το έργο μόνον από τον τίτλο του, έχοντας τις ίδιες λογοτεχνικές γνώσεις που έχει ο μέσος συμπατριώτης μας, κοινώς καλός ο Τσιφόρος αλλά λίγο βαρύς, ρε παιδί μου, θεωρεί πως ο «Ηλίθιος» του Ντοστογιέφσκι περιγράφει τη ζωή κάποιου ηλιθίου στην κυριολεξία. Απλώς θα είχε ενδιαφέρον να μάθαινε πως ο πρίγκιπας Μίσκιν, ο πρωταγωνιστής του «Ηλιθίου», είναι από τους πιο θετικούς χαρακτήρες του μεγάλου Ρώσου, και ότι πολύ μελάνι έχει χυθεί για τη σχέση του με τη μορφή του Χριστού. Και ότι ακριβώς ο Ντοστογιέφσκι τον λέει Ηλίθιο για να αναδείξει την αγνότητα του χαρακτήρα του αντιπαραβάλλοντάς τον με την «εξυπνάδα» των διαφόρων άθλιων, παραδόπιστων και καιροσκόπων που τον περιβάλλουν. Προσωπικά δεν ξέρω αν ο Σταύρος Θεοδωράκης έχει σχέση ως χαρακτήρας με τον πρίγκιπα Μίσκιν, εκείνο που ξέρω είναι ότι το μορφωτικό επίπεδο των προσώπων που έχουν δημόσιο ρόλο όπως ο κ. Λάκης πρέπει να ανέβει επειγόντως, έστω με την επαναφορά τους στα θρανία της Μέσης Εκπαίδευσης. Θα ήθελα επίσης να τον συμβουλεύσω, αν ποτέ πέσει στα χέρια του ένα μυθιστόρημα με το όνομα «Το κόκκινο και το μαύρο», κάποιου ονόματι Σταντάλ, να μην ψάχνει στις σελίδες του τα δύο χρώματα διότι θα απογοητευθεί. Εκτός πια κι αν προτιμά το «Ροζ και το πράσινο» του ίδιου συγγραφέα, του οποίου όμως κι αυτού οι σελίδες είναι ασπρόμαυρες. Δεν ξέρω αν κυκλοφορεί σε Κλασικά Εικονογραφημένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου