ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ, ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ...

Ψυχάρης Σταύρος

Είναι γνωστό το ανέκδοτο με τον κατηγορούμενο ο οποίος ζήτησε την επιείκεια του δικαστηρίου - γιατί; Διότι έχοντας δολοφονήσει τον πατέρα του, έμεινε ο ίδιος ορφανός!

Μεγάλος είναι ο αριθμός των διακινούντων τέτοια ανέκδοτα με απροσδόκητο τέλος, αλλά όπως συμβαίνει συνήθως είναι η ίδια η ζωή που έρχεται να αφηγηθεί παρόμοια περιστατικά που τέρπουν τους ακροατές τους.

Είναι ασφαλώς εκπληκτικό να διαπράττεις μία θρασεία παρανομία και εν συνεχεία απολογούμενος να υποστηρίζεις ότι δεν πρέπει να τιμωρηθείς διότι θα χάσεις τη σύνταξή σου.

Κατά τα λοιπά, αξιότιμοι συμπολίτες μας οι οποίοι διά της απάτης διορίστηκαν στο Δημόσιο με ψεύτικα χαρτιά και πτυχία-μαϊμούδες, τώρα που η τρόικα μας άνοιξε τα μάτια ζητούν να απαλλαγούν των ευθυνών τους και να παραμείνουν στην υπηρεσία που παρανόμως τους στεγάζει.

Και το κερασάκι στην τούρτα: απαιτούν να μη θιγούν τα ασφαλιστικά... δικαιώματά τους. Οι αρμόδιες Αρχές κάθονται και τους ακούνε...

Βεβαίως το πρόβλημα της απάτης με τα πλαστά χαρτιά είναι διαχρονικό. Το εφεύρημα όμως ήταν το αντίθετο. Παράδειγμα, η Εθνική Τράπεζα προσελάμβανε ως καθαριστές και καθαρίστριες αποφοίτους δημοτικού σχολείου και βόλευαν, ουσιαστικά, «τα δικά τους τα παιδιά».

Δεν περνούσε λίγος καιρός και οι διορισμένοι ως κατώτερο προσωπικό (αγράμματοι!) προσεκόμιζαν πτυχίο ανωτάτης σχολής και απαιτούσαν τη μονιμοποίησή τους, όπερ και εγένετο.

Η παραβίαση των νόμων γίνεται με τέτοιους διορισμούς και προς τη μία κατεύθυνση και προς την άλλη και εδώ είναι που αποδεικνύεται ότι η τρόικα ήταν ΚΑΙ χρήσιμη.

Η διαρκής ροή πληροφοριών για τέτοιους παράνομους διορισμούς δείχνει πως τελικώς αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα.