Εντυπώσεις από το Υπηρεσιακό Συμβούλιο

Αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι,

Θέλω να μοιραστώ μαζί σας τις πρώτες εντυπώσεις μου για το μικρό χρονικό διάστημα –τρεισήμισι μήνες- συμμετοχής μου στο υπηρεσιακό συμβούλιο. Έγιναν τέσσερις συνεδριάσεις και τα θέματα που μας απασχόλησαν ήταν περισσότερο διαδικαστικού χαρακτήρα. Δεν μπήκε καν θέμα διαφωνίας σε κάποιο από αυτά και οι αποφάσεις όλες που πάρθηκαν ήταν ομόφωνες. Οι εισηγήσεις του κ. Διευθυντή ήταν πλήρεις και τεκμηριωμένες η δε προεργασία που είχε γίνει από τον Γραμματέα κ. Τοκατλίδη Ευάγγελο ήταν άψογη.

Στο περιθώριο των συνεδριάσεων συζητήθηκαν θέματα που αφορούν τη νέα σχολική χρονιά και την όσο το δυνατόν καλύτερη και έγκαιρη προετοιμασία της. Επίσης, συζητήθηκε αν υπάρχει περίπτωση συνάδελφοι να μετακινηθούν από το νομό μας σε σχολεία της περιφέρειας. Η εκτίμηση που υπάρχει είναι ότι πολύ δύσκολα θα γίνει κάτι τέτοιο. Οι συνάδελφοι θα καλύψουν λειτουργικά κενά που υπάρχουν και είναι αρκετά για να συμπληρώσουν όλοι το ωράριό τους. Για να έχουμε βέβαια καλύτερη εικόνα θα πρέπει να γίνουν πρώτα οι μεταθέσεις και οι αποσπάσεις και θα πρέπει να γνωρίζουμε αν γίνουν μεταβολές στο ωράριο των εκπαιδευτικών ή των σχολείων (αν γίνουν κάποια σχολεία διευρυμένου ωραρίου).

Συνάδελφοι, ακούμε συνεχώς από τα μέσα ενημέρωσης και το διαδίκτυο πληροφορίες οι οποίες μας αναστατώνουν και μας δημιουργούν πρόσθετο άγχος για τη δουλειά μας και το μέλλον μας.  Αξιολόγηση και νέες πειθαρχικές διατάξεις, αύξηση ωραρίου διδασκαλίας και μείωση στους μισθούς και ένα κλίμα τρομοκρατίας λες και εμείς είμαστε οι υπεύθυνοι που η χώρα μας έφτασε εδώ. Το Υπουργείο μιλάει για τριάντα ώρες παραμονής υποχρεωτικά στο σχολείο και η ΔΟΕ ισχυρίζεται ότι ο εκπαιδευτικός πρέπει να κάνει μόνο το διδακτικό του ωράριο και στη συνέχεια, αν δεν του ανατεθεί κάποιο έργο από το διευθυντή, μπορεί να αποχωρήσει. Στη μέση εμείς παγιδευμένοι να μην ξέρουμε ποιο δρόμο να ακολουθήσουμε.

Σε μια χώρα που όσον αφορά την Παιδεία όλα έγιναν πρόχειρα και χωρίς κανένα πλάνο και όραμα, σε μια χώρα που ποτέ δεν αξιολογήθηκαν βιβλία και προγράμματα σπουδών, σε μια χώρα που ότι καλό έγινε στα σχολεία οφείλεται στο μεράκι και το φιλότιμο των εκπαιδευτικών, σε αυτή τη χώρα λοιπόν για μια ακόμα φορά μας δείχνουν με το δάχτυλο και μας θεωρούν υπεύθυνους για τα δικά τους λάθη. Για τη χρόνια ανοργανωσιά και το κομματικό τους κράτος που διέλυσε τα πάντα την ευθύνη τη ρίχνουν σε εμάς.

Θεωρώ ότι σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς η ευθύνη του υπηρεσιακού συμβουλίου είναι μεγάλη. Πρέπει να έχουμε την εμπιστοσύνη των συναδέλφων και να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες τους. Βαλλόμαστε από παντού και πρέπει οι συνάδελφοι να νιώσουν σίγουροι και να αφεθούν απερίσπαστοι στο έργο που επιτελούν. Όχι, δε λέω να καλυφθούν συνάδελφοι οι οποίοι παρανόμησαν αλλά δεν μπορούμε για το παραμικρό να στέλνουμε τους συναδέλφους στα πειθαρχικά. Πρέπει οπωσδήποτε να αποκαταστήσουμε το αίσθημα σιγουριάς και ασφάλειας στους συναδέλφους και του κλίματος που επικρατεί στα σχολεία.

Πιστεύω ότι τελικά θα τα καταφέρουμε. Οι εντυπώσεις μου από τις συζητήσεις που έχω κάνει τόσο με την κ. Μιχαηλίδου  Θωμαή (προηγείται λόγω φύλου) όσο και με τον κ. Παπασταύρο  Νίκο είναι ότι είναι αποφασισμένοι να λειτουργήσουν δίκαια και αμερόληπτα. Διαθέτουν και κρίση και εμπειρία. Με τον τρόπο αυτό το έργο μας με τον κ. Οικονομίδη γίνεται απλό και εύκολο.

Με τιμή

Γαπκιάδης Γεώργιος