Κάλτσες

Δημήτρης Δανίκας

Τα ξεχάσαμε; Όταν η μνήμη ενός λαού είναι ασθενής έως μηδενική, τότε σκάσε και κολύμπα. Έχουμε και λέμε λοιπόν. Για να θυμηθούμε ποιους ψηφίσαμε να μας κυβερνούν.

Α! Μας διαβεβαίωνε ο τότε υπουργός Εθνικής Οικονομίας. Ο Παπαθανασίου ντε. Που αφού πρώτα τοποθέτησε ταφόπλακα στα ταμεία του Δημοσίου, στη συνέχεια και με ύφος γύφτικου σκεπαρνιού περιφέρεται στα megaλοκανάλια. Α, έλεγε. Το τραπεζικό μας σύστημα είναι εντελώς οχυρωμένο.

Α! Μας καθησύχαζε ο τότε πρωθυπουργός Κωστάκης Καρά Αμάν Αλής. Μέγας λάτρης ποδοσφαίρου και play station.

Που το όνομά του λαμπρύνει τις σελίδες των ρεκόρ του Γκίνες. Αφού ο αθεόφοβος κατάφερε στην διάρκεια της διπλής του θητείας να διπλασιάσει το εξωτερικό χρέος που παρέλαβε από τον Κώστα Σημίτη. Τον άνθρωπο που πανηγύριζε για τα δύο εθνικοπατριωτικά του κατορθώματα. Από τη μια να πλαστογραφήσει τα στοιχεία κι έτσι η Ψωροκώσταινα που ζέχνουν τα χνώτα της να μπει στο κλαμπ της ευρωζώνης. Και από την άλλη με τους Ολυμπιακούς Αγώνες να φορτώσει το χρέος με δεκάδες εκατομμύρια.

Α, έλεγε ο Κωστάκης. Το δικό μας τραπεζικό σύστημα ουδεμία σχέση με την Citibank που χωρίς το πλαστικό χρήμα του Ομπάμα θα κατέρρεε εν μία νυκτί.

Α, και ο Γιώργος Παπακωσταντίνου. Ο εκσυγχρονιστής και ευρωπαϊστής που διαδέχθηκε στο υπουργείο τον αρχοντόβλαχο Παπαθανασίου. Εκείνος ντε. Που αφού πρώτα σουλατσάριζε μεταξύ Βρυξελλών και Αθήνας με ένα δερμάτινο Samsonite υπό μάλλης, στην συνέχεια κατέληξε να σβήνει με γομολάστιχα τα ονόματα των συγγενών από την λίστα Λαγκάρντ.

Α, έλεγε και ο Παπακωνσταντίνου. Όλα κι όλα. Μπορεί ως λαός να πεθάνουμε από αφαγία όμως οι τράπεζες θωρακισμένες τόσο που ούτε κουνούπι δεν μπορεί να μπει και να πειράξει το δικό τους χρήμα!

Α, και ο Γιωργάκης Παπανδρέου. Αυτός ντε. Που από το μπαλκόνι μπέρδευε τις κάλπες με τις κάλτσες. Α, μας καθησύχαζε κι αυτός. Λεφτά υπάρχουν. Όσο για το τραπεζικό σύστημα καλύτερα δεν γίνεται!

Α, και ο Γιάννης Στουρνάρας. Εγγυημένες οι καταθέσεις. Ορκίζεσαι; Να στον τάφο των προγόνων μου. Αποτέλεσμα; Ο Γιωργάκης να σουλατσάρει, έναντι αλμυρής αμοιβής σε όλα τα πρωτοκλασάτα αμερικανικά πανεπιστήμια. Ο Παπαθανασίου να σουλατσάρει σε megaλοκανάλια. Ο Καραμανλής να εκλμαβάνεται ως λαμπρή εφεδρεία του τόπου και της Νέας Δημοκρατίας. Και μόνο ο Παπακωνσταντίνου να καταλήγει στο σκαμνί.

Έτερο και ύστατο αποτέλεσμα. Εμείς όλοι μαζί να σκούζουμε εν χορώ εναντίον ξένων καρχαριών. Που θα μας αρπάξουν τις τράπεζες χωρίς να πληρώσουν μία.

Και σε ρωτάω. Εσένα κουφιοκεφαλάκι μου. Γιατί οι ξένοι κάνουν περίφημα την δουλειά τους. Εμείς που ψηφίσαμε, ανεχτήκαμε και εξακολουθούμε να τους έχουμε στο σβέρκο μας, όλους αυτούς τους ανεκδιήγητους πολιτικούς.

Αυτούς ντε που φρόντισαν να ξεπατώσουν τον λαό και να αδειάσουν τα ταμεία των τραπεζών. Εμείς λοιπόν καμία ευθύνη, καμμία ενοχή, καμμία αυτοκριτική για όλο αυτό τον χαμό;

Εμείς λοιπόν. Ε, άρπα την λοιπόν. Αφού μονίμως ανεύθυνοι πάντα προδομένοι!