Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΠΑΓΕΤΩΝΩΝ

Αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι,

• Συναντώ αρκετούς συναδέλφους οι οποίοι με ρωτάνε γιατί σταμάτησα να γράφω. Δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος. Απλά όλη αυτή η κατάσταση από τη λύπη και τον θυμό που μου προκαλούσε, τώρα με κάνει να αισθάνομαι αηδία και απελπισία. 
• Δηλαδή, χρειαζόταν κάποιος να έχει ιδιαίτερες ικανότητες για να καταλάβει ότι τελικά δεν υπήρχε περίπτωση να μείνουν όλοι οι συνάδελφοι στο 2ο Άργους και ότι έπρεπε να βγει κάποιος από αυτούς υπεράριθμος τον Σεπτέμβρη; Έτσι θα μπορούσε να έχει πολύ περισσότερες ευκαιρίες για να διαλέξει το εργασιακό του περιβάλλον. Τι έγινε τώρα; Και έφυγε συνάδελφος που δεν ήθελε να φύγει και έμειναν συνάδελφοι που ήθελαν να φύγουν! Ε, ναι, χρειάζεται να έχουν κάποιοι  ιδιαίτερες ικανότητες για να τα πετύχουν αυτά!
• Ας αφήσουν, λοιπόν, τα παραμύθια ότι εγώ σταμάτησα να γράφω γιατί φοβάμαι και ας ασχοληθούν με τα πραγματικά προβλήματα των συναδέλφων. Ασχολούμαι μόνο με την αλήθεια και άλλοι είναι αυτοί που τη φοβούνται και όχι εγώ. Αυτοί που φοβούνται πήγαν και κρύφτηκαν στον κομματικό συνδικαλισμό για να έχουν "πλάτες", για να φτιάχουν νομοσχέδια όπως τους βολεύει, για να διορίζονται στα Συμβούλια. Εγώ έμεινα σταθερά και συνειδητά μακριά από αυτήν τη σαπίλα.
• Φυσικά, κανένα από τα θέματα που αφορούν αδικίες συναδέλφων -ώρες σίτισης, τοποθετήσεις και μετακινήσεις συναδέλφων, αναπληρώσεις συναδέλφων με μακροχρόνιες και ολιγοήμερες  άδειες- δεν έχει λυθεί. Πουθενά δεν υπάρχει διαφάνεια πουθενά δεν υπάρχουν καθαρές λύσεις.
• Στην εκπαίδευση είμαστε για να προσφέρουμε το μέγιστο καλό στα παιδιά. Είναι εγληματική η λογική να θέλεις να τιμωρήσεις -για λόγους που δεν έχουν σχέση με την Παιδεία- ένα σχολείο, γιατί αυτοί που βγαίνουν χαμένοι στο τέλος είναι οι μαθητές! Ποιος όμως να το καταλάβει αυτό; Είναι βαριά φιλοσοφία για τη λογική και το σκεπτικό τους! 'Ισα ίσα αυτό  που καθημερινά γίνεται ολοένα και πιο σαφές είναι ότι για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι για την κομματική τους πελατεία και για τίποτε άλλο. 
• Η ενημέρωση είναι ευθύνη των αιρετών του κλάδου. Αυτό που ζούμε είναι Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΑΜΝΩΝ. 

Γαπκιάδης Γιώργος