Ο Τ. Κουράκης “άνοιξε” θέμα κατάργησης των Περιφερειακών Διευθυντών Εκπαίδευσης

"Υπάρχουν αρκετές γνώσεις και προτάσεις και από τη Νέα Δημοκρατία μήπως τελικά δεν χρειαζόμαστε το θεσμό του περιφερειακού διευθυντή".

Τη «βόμβα» αυτή έριξε σήμερα στη Βουλή ο Αναπληρωτής υπουργός Παιδείας Τάσος Κουράκης απαντώντας σε ερώτηση του Τομεάρχη Παιδείας  της Νέας Δημοκρατίας Θ. Φορτσάκη, σχετικά με την επιλογή των νέων Περιφερειακών Διευθυντών Εκπαίδευσης.
Και συνέχισε ο κ. Κουράκης:

• Μήπως δηλαδή θα μπορούσε, χάριν απλοποίησης, αλλά και αποτελεσματικότητας, να εκχωρηθούν αρμοδιότητες της διεύθυνσης στις κεντρικές υπηρεσίες του Υπουργείου και ταυτοχρόνως να ανατεθούν αρμοδιότητες στις κατώτερες βαθμίδες, έτσι ώστε να υπάρχει μια ουσιαστική αποκέντρωση και όχι μόνο μια αποσυγκέντρωση;
• Πάντως, εάν -θα έχουμε την ευκαιρία να τα πούμε- η γνώμη σας είναι ότι για τις συγκεκριμένες θέσεις των Περιφερειακών Διευθυντών θα έπρεπε να υπάρχει ένα διαφορετικό νομοθετικό πλαίσιο, στο οποίο να υπάρχει επιτροπή, να κατατίθενται τα προσόντα, να μοριοδοτούνται κλπ., όλα αυτά είναι μέσα στο πλαίσιο που ανέφερα ότι θα μπορούσε να γίνει και με αυτόν τον τρόπο.
• Σας λέω, όμως, ότι στις σκέψεις μας, κύριε Καθηγητά, είναι να πάμε σε μια συνολική αλλαγή σε δυο πράγματα: όχι μόνο του τρόπου εκλογής, αλλά και των αρμοδιοτήτων.

Επικοινωνία του esos με τον Θ. Φορτσάκη
Μόλις ολοκληρώθηκε η συζήτηση το esos μίλησε με τον Θ. Φορτσάκη από τον οποίο ζητήσαμε να μας τοποθετηθεί επί του ζητήματος που άνοιξε ο κ. Κουράκης.
«Αυτό είναι μία συζήτηση η οποία θα μπορούσε να γίνει» μας είπε ο κ. Φορτσάκης .
"Κατά τη σημερινή συζήτηση στη Βουλή ο Αναπληρωτής υπουργός Παιδείας δεν απάντησε σε ερώτηματα που του έθεσα" είπε στο esos ο κ. Φορτσάκης.
Ο κ. Κουράκης είπε σχετικά με την επιλογή των νέων Περιφεριακών Διευθυντών ότι:
Α. Ο νόμος, λοιπόν, ορίζει ότι Περιφερειακοί Διευθυντές είναι μετακλητοί δημόσιοι υπάλληλοι που διορίζονται και παύονται με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού Παιδείας και Θρησκευμάτων. Αυτό το λέω, γιατί ο νόμος δεν προβλέπει διαδικασία επιτροπής, κατάθεσης κριτηρίων και άλλες διαδικασίες που προβλέπονται σε άλλες θέσεις.
Β. Έτσι, λοιπόν, ο νόμος λέει ότι στις θέσεις αυτές επιλέγονται από έναν κατάλογο υποψηφίων μετά από πρόσκληση, βεβαίως, ενδιαφέροντος εκπαιδευτικοί δημόσιας πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με τρεις προϋποθέσεις, δηλαδή πτυχίο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ή άλλο ισότιμο τίτλο της αλλοδαπής και ημεδαπής, δεύτερον δεκαπενταετή τουλάχιστον εκπαιδευτική υπηρεσία και σημαντικά διοικητικά και επιστημονικά προσόντα.
Γ. Θα έλεγα ότι αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι η θέση αυτή δεν είναι αμιγώς εκπαιδευτική, ώστε να ακολουθεί μία διαδικασία να τοποθετηθεί κάποιος εκ μέρους του Υπουργείου ο οποίος έχει τα περισσότερα ακαδημαϊκά και λοιπά προσόντα, όπως μεταπτυχιακούς ή άλλους τίτλους. Δεν είναι αμιγώς διοικητική υπηρεσία και δεν έχει διοικητικά αμιγώς καθήκοντα, γιατί τότε θα θέλαμε κάποιον ο οποίος έχει πολύ μεγάλη διοικητική εμπειρία ή ανάλογους τίτλους σπουδών στο αντικείμενο αυτό.
Οι θέσεις αυτές των δεκατριών Περιφερειακών Διευθυντών είναι να εφαρμόζουν την εκάστοτε ασκούμενη κυβερνητική πολιτική
Δ. Είναι μία θέση πολύ ιδιαίτερη, όπως προέβλεψε ο νομοθέτης, ο οποίος επιλέγεται από τον Υπουργό, συνυπολογίζει τα προηγούμενα και ουσιαστικά οι θέσεις αυτές των δεκατριών Περιφερειακών Διευθυντών είναι να εφαρμόζουν την εκάστοτε ασκούμενη κυβερνητική πολιτική. Όπως και τα προηγούμενα χρόνια, είχαν τοποθετηθεί σε αυτές τις θέσεις και εκρίθησαν και αυτοί και η πολιτική ηγεσία εκ του αποτελέσματος.
Ε. Επομένως, το Υπουργείο ενήργησε απολύτως μέσα στα πλαίσια του νόμου, είχε όλη την αρμοδιότητα να τοποθετήσει κατά την κρίση του εκείνους που θα μπορούσαν σε αυτό το πολύ δύσκολο πόστο να εφαρμόσουν την κυβερνητική πολιτική με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ώστε εφαρμόζοντας την πολιτική να μπορεί κάποιος να πει ότι αυτή η πολιτική είχε ή δεν είχε αποτέλεσμα, αυτή η πολιτική μου αρέσει ή δεν μου αρέσει και δεν σχετίζεται με συγκεκριμένα πρόσωπα στις περιφερειακές διευθύνσεις που εφάρμοσαν αυτή την πολιτική.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΦΟΡΤΣΑΚΗΣ
Ο κ. Φορτσάκης είπε απευθυνόμενος  στον κ. Κουράκη ότι :

• Η ικανότητα του εκπαιδευτικού και μάλιστα του περιφερειακού διευθυντού να υλοποιήσει τις επιλογές της Κυβέρνησης δεν συνδέεται απαραιτήτως με τη συμμετοχή του σε δράσεις ενός συγκεκριμένου κόμματος.
• Θα έπρεπε, λοιπόν, κατά την αντίληψή μου, παρ’ ότι ο νόμος δεν προβλέπει ακριβή διαδικασία επιλογής, να έχει καθορίσει ο αρμόδιος Υπουργός μια διαδικασία σύμφωνα με την οποία θα γίνει μία αποτίμηση.
• Και βεβαίως, ορθώς επισημάνατε ότι δεν είναι μόνο τα επιστημονικά προσόντα τα οποία μετρούν, αλλά είναι και η γενικότερη διοικητική ικανότης.
• Πλην όμως, στην προκείμενη περίπτωση, έχουμε δεκατρείς Περιφερειακούς Διευθυντές από τους οποίους, απ’ όσο γνωρίζω, κανείς δεν διαθέτει τον παραμικρό μεταπτυχιακό τίτλο, κανείς δεν έχει πιστοποιητικά ξένων γλωσσών απ’ ότι ξέρω και κανείς δεν έχει καμιά ειδικότητα στο ζήτημα της διοίκησης στον χώρο της εκπαίδευσης.
• Από τους τετρακόσιους πενήντα δύο δηλαδή επελέγησαν δεκατρείς και φοβούμαι, κύριε Υπουργέ, ότι η επιλογή αυτή έγινε με βάση τη συνδικαλιστική τους δράση.
• Διότι είναι γνωστό ότι από τους δεκατρείς οι δώδεκα είχαν πλούσια συνδικαλιστική δράση στον χώρο του κυβερνώντος κυρίως κόμματος και ο δέκατος τρίτος στον χώρο των ΑΝΕΛ.
• Νομίζω ότι αυτή η επιλογή, με βάση το κομματικό και συνδικαλιστικό κριτήριο, δεν είναι ορθή και δεν ανταποκρίνεται στο πνεύμα του νόμου.
• Νομίζω δε επιπλέον ότι αυτά τα συγκεκριμένα πρόσωπα είχαν διακριθεί για την αντίθεση την οποία είχαν εκφράσει στην εφαρμογή προηγούμενων νόμων και ειδικότερα του νόμου για την αξιολόγηση.
• Δεν είναι η στιγμή αυτή τώρα να συζητήσουμε για την αξιολόγηση.
• Νομίζω ότι όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι η αξιολόγηση, παρ’ ότι έχει τύχει έντονης κριτικής εκ μέρους του σημερινού κυβερνώντος κυρίως κόμματος δεν θα αποφευχθεί να εφαρμοστεί και στην παιδεία, διότι το ένα τρίτο των δημοσίων υπαλλήλων είναι εκπαιδευτικοί και κάποιας μορφής αξιολόγηση πρέπει να υιοθετηθεί κι εκεί.
• Κυρίως, όμως, εντυπωσιάζει το γεγονός ότι η προτροπή των δεκατριών σημερινών Περιφερειακών Διευθυντών να μην ακολουθείται ο νόμος υπήρξε, φοβούμαι, κριτήριο για να προτιμηθούν έναντι άλλων, οι οποίοι και περισσότερα προσόντα θα είχαν και πιστοί θα ήταν στην κυβερνητική πολιτική και θα μπορούσαν να υλοποιήσουν καλύτερα τις επιλογές της Κυβέρνησης στα θέματα της παιδείας.
• Κύριε Υπουργέ, πραγματικά η γνώμη και η επιθυμία η δική μου είναι η παιδεία να μπορούσε να εξαιρεθεί από τον άμεσο πολιτικό και κομματικό έλεγχο κι αυτό το λέω διαχρονικά, διότι και στο παρελθόν υπήρξαν ασφαλώς συμπεριφορές οι οποίες δεν ανταποκρίνονται στην αντίληψη αυτή.
• Είναι καλό να αρχίσουμε κάποια στιγμή να έχουμε μια διαφορετική συμπεριφορά απέναντι στην παιδεία, για να μπορέσουμε να την ανορθώσουμε στη θέση που της αξίζει.

ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΚΑΙ ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

Αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι,

Δόθηκε χθες στη δημοσιότητα η τροπολογία για τον τρόπο που θα επιλέγονται τα στελέχη της εκπαίδευσης.  Η τροπολογία είναι πολύ πιθανόν να έχει κάποιες αλλαγές τόσο από τις προτάσεις που θα καταθέσουν η ΔΟΕ και η ΟΛΜΕ όσο και από τη συζήτηση που θα επακολουθήσει στην ολομέλεια της Βουλής. Το σίγουρο είναι ότι δε θα κατατεθεί προς ψήφιση με το νομοσχέδιο Κοντονή αλλά με το πολυνομοσχέδιο (το αποκαλούμενο «κουρελού») που αφορά θέματα της Εκπαίδευσης.

Είναι προφανές ότι την τροπολογία την επεξεργάστηκαν κύρια οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ και λιγότερο οι υπεύθυνοι του Υπουργείου. Αυτό εξάλλου γινόταν και παλιότερα με όλα τα νομοσχέδια και τις τροπολογίες που αφορούσαν επιλογές στελεχών εκπαίδευσης. Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα…

Θα προσπαθήσω να επισημάνω κάποια σημεία μετά από μια πρώτη ανάγνωση που έκανα:

• Το μεγάλο αρνητικό της τροπολογίας είναι ότι εγκλωβίζει τους υποψηφίους  σε δύο επιλογές, την εξής μία: το σχολείο που υπηρετούν. Μη γελιόμαστε, αυτοί που θα επιλεγούν σε σχολεία που δεν υπηρετούν θα είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού.
• Για πρώτη φορά υπάρχει η διδακτική υπηρεσία  των εκπαιδευτικών και όχι η εκπαιδευτική.  Ήταν ένα δίκαιο αίτημα των συναδέλφων το οποίο ικανοποιήθηκε. Με δεκαεννέα χρόνια διδακτικής  υπηρεσίας παίρνει κάποιος το μέγιστο των μορίων (11 μόρια).
• Αν κάποιος έχει Μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών  και Διδακτορικό δίπλωμα μοριοδοτείται μόνο το διδακτορικό. Περισσότερα μεταπτυχιακά και διδακτορικά δε μοριοδοτούνται.
• Το δεύτερο πτυχίο δε μοριοδοτείται αν αποτέλεσε προϋπόθεση για απόκτηση πτυχίου που χρησιμοποιήθηκε για διορισμό αλλά μοριοδοδοτείται  αν το πτυχίο διορισμού αποτέλεσε προϋπόθεση για την απόκτηση του δεύτερου πτυχίου.
• Μοριοδοτείται η πιστοποιημένη επιμόρφωση στις Τ.Π.Ε. επιπέδου 1 (αν και αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για συμμετοχή στη διαδικασία και επομένως θα μοριοδοτηθούν όλοι) αλλά όχι η πιστοποιημένη επιμόρφωση στις Τ.Π.Ε. επιπέδου 2.
• Η ξένη γλώσσα μοριοδοτείται μόνο στο ανώτερο επίπεδο και η δεύτερη ξένη γλώσσα μοριοδοτείται κατά το ήμισυ της πρώτης ξένης γλώσσας.
• Οι αιρετοί μοριοδοτούνται όταν δεν είναι Διευθυντές ή Προϊστάμενοι αλλά δε μοριοδοτούνται αν είναι Διευθυντές ή Προϊστάμενοι. Θυμίζω τη θέση της Ανεξάρτητης Κίνησης να μη μοριοδοτείται  κανένας συνδικαλιστής.
• Αν ένας υποψήφιος συγκεντρώσει ποσοστό μικρότερο του 20% των ψήφων, τότε αποκλείεται της περαιτέρω διαδικασίας επιλογής.
• Η ψηφοφορία είναι μυστική και απαιτείται η αυξημένη απαρτία (66%) του συλλόγου διδασκόντων. Δικαίωμα ψήφου έχουν οι  μόνιμοι αλλά και οι αναπληρωτές.
• Η επιλογή και η τοποθέτηση των στελεχών γίνεται για διετή θητεία.
• Σύζυγοι και συγγενείς μέχρι δεύτερου βαθμού δεν ψηφίζουν.
• Εκτός από τους Διευθυντές των Δημοτικών Σχολείων συμμετέχουν στην ψηφοφορία για τον Διευθυντή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και οι Προϊστάμενοι των ολιγοθεσίων Δημοτικών Σχολείων και των Νηπιαγωγείων σε ποσοστό 20% κατά αρχαιότητα (την εκπαιδευτική αρχαιότητα ή την αρχαιότητα στη θέση προϊσταμένου;)
• Επειδή έχουν «συρρικνωθεί» αρκετά τα αντικειμενικά μόρια, η θέληση του συλλόγου διδασκόντων πολλές φορές θα είναι τόσο ισχυρή που θα μοιάζει περισσότερο για εκλογή και λιγότερο για επιλογή στελεχών.

Πιστεύω ότι θα γίνουν κάποιες αλλαγές και ακόμα υπάρχουν αρκετά "σκοτεινά σημεία" τα οποία πρέπει να διευκρινιστούν. Αυτά σαν μία πρώτη εικόνα.

Γαπκιάδης Γιώργος

5η ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΠΥΣΠΕ Ν. ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ

Αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι,
συνεδρίασε σήμερα, Τετάρτη 29-4-2015, το Υπηρεσιακό Συμβούλιο και συζήτησε τα παρακάτω θέματα:

• Έγινε αναγνώριση του Μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών της Νηπιαγωγού κ. Φιλιάδου Κωνσταντίνας.
• Παρατάθηκε η απόσπαση της Νηπιαγωγού κ. Λάζου Ασημούλας από το Νηπιαγωγείο Χιλιοδένδρου στο Νηπιαγωγείο Αμπελοκήπων από 15-3-2015 έως 21-6-2015.

Σκέψεις πάνω σε θέματα της επικαιρότητας

Αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι,
Από τις πρόσφατες δηλώσεις της κ Διαμαντοπούλου και την ανακοίνωση της Δ.Α.Κ.Ε./Π.Ε. διάλεξα κάποια αποσπάσματα για να προβληματιστούμε.

Για την επιλογή των νέων Περιφερειακών Διευθυντών Εκπαίδευσης η κ. Διαμαντοπούλου, σημειώνει τα εξής:

• Κάθε παρωχημένη ιδεοληψία της δεκαετίας του΄80 επανήλθε, αφού, όμως, πρώτα πρόλαβαν και διορίστηκαν 13 κομματικά στελέχη με ελάχιστα προσόντα, ως Περιφερειακοί Διευθυντές Εκπαίδευσης καταστρατηγώντας την αρχή της "πολιτικής ανεξιθρησκίας" που ευαγγελίζονταν ο κ. Μπαλτάς στις προγραμματικές του δηλώσεις 2 μήνες πριν.

ΠΡΟΤΑΣΗ

Η πρώην υπουργός Παιδείας προτείνει:

·         Αναγκαία για τη χώρα επιλογή, θα ήταν να συμφωνηθεί ΤΩΡΑ ότι για κάθε αλλαγή στην Παιδεία θα απαιτείται η συναίνεση των 2/3 της Βουλής. Θέλω να πιστεύω, ότι και μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν δυνάμεις που κατανοούν αυτή την Εθνική Ανάγκη.

Η Δ.Α.Κ.Ε./Π.Ε. πιστεύει πως το ισχύον σύστημα επιλογής των στελεχών ήταν αναξιοκρατικό, με πολλές ελλείψεις και αδικίες. Όπως και στην πλειονότητα των συστημάτων που έχουν εφαρμοστεί,  βασίλευε ο κομματισμός, η ημετεροκρατία και η αδιαφάνεια στην επιλογή.

 

Δε νομίζω ότι υπάρχει  κάποιος συνάδελφος που θα διαφωνήσει είτε με τις δηλώσεις της κ. Διαμαντοπούλου είτε με την ανακοίνωση της Δ.Α.Κ.Ε. Προσωπικά, με βρίσκουν σύμφωνο. Εγώ όμως έχω κάποια ερωτήματα:

• Γιατί αυτά τα πράγματα λέγονται τώρα και δεν τα υλοποίησαν τόσα χρόνια;
• Γιατί η κριτική δε γίνεται όταν κυβερνήσεις είναι τα κόμματα που στηρίζουν με τις συνδικαλιστικές τους παρατάξεις;
• Είδε κανείς τους συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ να τοποθετούνται για τις επιλογές των Περιφερειακών Διευθυντών;
• Είναι δυνατόν να στηρίζουμε αυτή την αρρωστημένη νοοτροπία και να φωνάζουμε μόνο όταν στην κυβέρνηση είναι οι "άλλοι";

Γαπκιάδης Γιώργος

Μην παίζετε με το μέλλον της χώρας

ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΤΟ "ΒΗΜΑ"

Eίναι ώρα να τελειώνει ο πόλεμος δηλώσεων και εντυπώσεων, για εσωτερική κυρίως κατανάλωση, από την πλευρά της κυβέρνησης και να προχωρήσει επιτέλους η διαπραγμάτευση, ώστε να λυτρωθεί η χώρα και η οικονομία από την αβεβαιότητα που τη μαστίζει.
Το στράγγισμα κάθε διαθέσιμου πόρου, από κάθε δημόσιο φορέα, ανεξαρτήτως των αναγκών και των υποχρεώσεων του, είναι δείγμα έσχατης απόγνωσης, που ακόμα κι αν υλοποιηθεί σημαίνει απλώς παράταση μερικών ημερών η ελάχιστων εβδομάδων στο δημοσιονομικό αδιέξοδο.

Τρεις μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας από την κυβέρνηση η χώρα βρίσκεται σε διαρκή σύγκρουση με Eυρωπαίους και Aμερικανούς, η διαπραγμάτευση έχει ελάχιστα προχωρήσει, η συμφωνία γέφυρα την οποία επεδίωκαν οδεύει στις καλένδες και η οικονομία βρίσκεται σε καθεστώς πλήρους ασφυξίας.
Ενώ η κυβέρνηση απομυζά κάθε διαθέσιμο πόρο για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις, οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα πληρώνονται, αν πληρώνονται, με καθυστερήσεις μηνών, ενώ πολλές επιχειρήσεις μετά βίας συντηρούνται στη ζωή.

Η καθολική αντίδραση όλων των φορέων της αυτοδιοίκησης στην αναγκαστική μεταφορά των όποιων χρηματικών αποθεμάτων διαθέτουν, πέρα από το ότι παραβιάζει βάναυσα τη συνταγματικά κατοχυρωμένη αυτοτέλεια τους, μεταφέρει το αδιέξοδο στις τοπικές κοινωνίες.
Εξίσου προβληματική είναι και η αφαίμαξη των διαθέσιμων πόρων των πανεπιστημίων, που ουσιαστικά φυτοζωούν, μετά τις δραματικές περικοπές που έχουν υποστεί.

Αυτές οι λύσεις ανάγκης της τελευταίας στιγμής, πέρα από το γεγονός ότι εγκυμονούν κινδύνους ενός απρόβλεπτου ατυχήματος, είναι προφανές ότι δεν έχουν προοπτική, δεν μπορούν να συντηρηθούν για πολύ ακόμα.

Η επιβίωση της χώρας δεν μπορεί να εξαρτάται από τον εσωτερικό δανεισμό, σε μια οικονομία που αγωνίζεται να συνέλθει από την καταβύθιση που έχει υποστεί.

Είναι παράλογο εν ονόματι της άρνησης κάποιων υφεσιακών μέτρων, να οδηγείται συνολικά η οικονομία σε μεγαλύτερη ύφεση, με στραγγαλισμό κάθε ρευστότητας και την επικράτηση ενός κλίματος γενικευμένης αβεβαιότητας.

Πέρα από οποιασδήποτε κομματικές ισορροπίες και σκοπιμότητες προέχει η σωτηρία της χώρας.

Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για κωλυσιεργίες και για κινήσεις εντυπωσιασμού.

Ήδη χάθηκε το Eurogroup της 24ης Απριλίου.

Είναι ώρα για αποφάσεις που θα σταθμίζουν το γενικό συμφέρον της χώρας και των πολιτών.

Και η απόλυτη ευθύνη είναι στα χέρια του Πρωθυπουργού.

Η μοριοδότηση για την επιλογή των Διευθυντών

Σύμφωνα με πληροφορίες του esos η τροπολογία για την επιλογή των Διευθυντών Σχολείων προβλέπει –εκτός εάν μέχρι αύριο υπάρξουν αλλαγές- την εξής μοριοδότηση:

• 12 μόρια οι ψήφοι του Συλλόγου Διδασκόντων (γίνεται αναγωγή του 33%)
• 14 μόρια   προυπηρεσία  των εκπαιδευτικών εκ των οποίων 11 προυπηρσία και 3 θέση ευθύνης
• Λιγότερα από 5 μόρια το σύνολο των Μεταπτυχιακών και Διδακτορικών
• Λιγότερα από 3  μόρια το δεύτερο πτυχίο
• Λιγότερο από ένα  μόριο ΤΠΕ Β Επιπέδου

Σύμφωνα με τα παραπάνω προκύπτουν οι εξής διαπιστώσεις :
Α. Συρρικνώνεται η μοριοδότηση των επιστημονικών προσόντων
Β. Εξομοιώνονται τα Διδακτορικά με τα Μεταπτυχιακά
Γ. Αυξάνεται η μοριοδότηση της αρχαιότητας
Δ. Δεν υπάρχει μοριοδότηση στην επιμόρφωση.

Με το «4%»;

ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
O πρωθυπουργός δεν εξελέγη από το 4% που αποτελούσε τον παραδοσιακό σκληρό πυρήνα του κόμματός του. Η ελληνική κοινωνία είναι απελπισμένη και κουρασμένη από την πρωτόγνωρη οικονομική κρίση, αλλά δεν έχει χάσει τη λογική της. Η πλειονότητα των πολιτών δεν υιοθετεί τις απόψεις του «4%» για την Παιδεία, για τα ζητήματα που αφορούν τον νόμο και την τάξη, για την αντιμετώπιση της επιχειρηματικότητας και των επενδύσεων. Τρία πράγματα περίμεναν οι πολίτες: δουλειές, μια καλύτερη συμφωνία εντός του ευρώ και ένα λιγότερο παλαιοκομματικό στυλ διακυβέρνησης. Μέχρι τώρα βλέπουν την αγορά «παγωμένη» αν όχι διαλυμένη, τη χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας και την καταραμένη συνήθεια διορισμού πολιτευτών και «ημετέρων» σε θέσεις-κλειδιά στον κρατικό μηχανισμό. Ο κ. Τσίπρας έχει ακόμη την ανοχή μιας σημαντικής μερίδας των πολιτών. Αν όμως συνεχίσει να αναφέρεται στη σκληροπυρηνική του πελατεία και ταυτόχρονα δεν πάρει τις αποφάσεις που απαιτούν οι στιγμές για να κλείσει η συμφωνία με τους έξω, θα οδηγήσει τη χώρα στα βράχια. Δική του απόφαση είναι αν θα συνεχίσει την προσκόλληση σε ακραίους και δραχμικούς κύκλους ή αν θα επιδιώξει ευρύτερες συμμαχίες και συναινέσεις για να βγει ο τόπος από το τέλμα. Εχει ήδη καθυστερήσει δραματικά στη λήψη της απόφασης που αφορά το με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει.

Ο Ρουβίκωνας του κ. Τσίπρα

ΚΑΡΑΚΟΥΣΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΠΟ ΤΟ "ΒΗΜΑ"

Τα σήματα και τα μηνύματα που φθάνουν στην Αθήνα από όλον τον κόσμο είναι καταιγιστικά και δηλωτικά της επαπειλούμενης εθνικής κρίσης.

Όλοι οι επίσημοι διεθνείς οργανισμοί και παράγοντες προειδοποιούν ότι χωρίς συμφωνία με εταίρους και δανειστές εντός των επομένων ολίγων ημερών η χώρα θα αντιμετωπίσει εξελίξεις που ούτε στα χειρότερα όνειρά τους δεν έχουν φαντασθεί οι Έλληνες.

Όσο κι αν οι κυβερνώντες θέλουν να ξορκίζουν το κακό και να καλλιεργούν φρούδες ελπίδες για οικονομική βοήθεια από τη Μόσχα, το Πεκίνο και αλλού, τα στοιχεία βεβαιώνουν ότι το υπουργείο Οικονομικών ξεμένει οσονούπω από χρήματα και επεξεργάζεται λύσεις που δεν ταιριάζουν σε προηγμένη οικονομία.

Στις διπλανές στήλες θα διαβάσετε εκτενές ρεπορτάζ του Γιώργου Παπαϊωάννου για τους κινδύνους αδυναμίας πληρωμών σε ευρώ και για τις σχεδιαζόμενες καταβολές τμήματος μισθών και συντάξεων με υποσχετικές, κουπόνια και άλλα εργαλεία που έχουν να εμφανισθούν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και μεταπολεμικά έχουν απαντηθεί μόνο στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Το κόστος - πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και εθνικό - είναι, όπως μπορεί να φαντασθεί ο καθένας, τεραστίων διαστάσεων και ικανό να ανατινάξει στην κυριολεξία την Ελλάδα, να τη φτωχοποιήσει και να την καταστήσει συγκρίσιμη μόνο με τις κυριαρχούμενες από εμφύλιες συρράξεις χώρες του Τρίτου Κόσμου.

Ωστόσο τέτοιες εξελίξεις μπορούν να αποφευχθούν και επιβάλλεται να αποφευχθούν. Ο μόνος που μπορεί σε αυτή τη φάση να αποτρέψει την εκδήλωση τέτοιων προβληματικών εξελίξεων είναι ο Πρωθυπουργός και μόνον αυτός.

Ο κ. Τσίπρας έχει στα χέρια του την ευθύνη της χώρας και οφείλει να κάνει τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να αποτρέψει την επαπειλούμενη κρίση.

Ηγείται της χώρας και του λαού της, δεν έχει το δικαίωμα ούτε να αδρανήσει ούτε να κάνει λάθος, υπεκτιμώντας τις συνθήκες και το διεθνές περιβάλλον.

Εδώ και εβδομάδες σημειώνουμε ότι ο Πρωθυπουργός δεν έχει άλλη επιλογή πέρα από μια συμφωνία με τους εταίρους, αναλαμβάνοντας πλήρως το αναλογούν πολιτικό κόστος. Το οποίο σε κάθε περίπτωση θα είναι υποπολλαπλάσιο εκείνου που θα φορτωθεί στη χώρα αν παρ' ελπίδα φθάσουμε σε αδιέξοδο και σε στάση πληρωμών.

Καλώς ή κακώς, προσεγγίζουμε το σημείο μηδέν.

Τώρα είναι η ώρα του κ. Τσίπρα, είτε το θέλει είτε όχι.

Αυτή είναι η μοίρα των ηγετών. Ερχεται κάποια στιγμή που καλούνται να κάνουν το μεγάλο βήμα, ακόμη κι αν δεν τους ταιριάζει. Ο κ. Τσίπρας δεν έχει παρά να διαβεί τον Ρουβίκωνα.

Ο θείος Αλέκος ο Φλαμπουράρης

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

Σε παλαιότερες εποχές ο ανθρωπολογικός τύπος τον οποίο εκπροσωπεί επαξίως ο κ. Φλαμπουράρης δεν ήταν και τόσο σπάνιος. Τα καφενεία της επικράτειας ήταν γεμάτα από θαμώνες που ανέλυαν νυχθημερόν την παγκόσμια κατάσταση και με βάση τα επεισόδια στα ρωσοκινεζικά σύνορα, τα οποία γνώριζαν με λεπτομέρειες, περνώντας μέσω Πενταγώνου ερμήνευαν την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Ηταν κατά προτίμηση αριστεροί, είχαν διαβάσει το «Τι να κάνουμε» του Λένιν και την «18η Μπρυμαίρ» του Μαρξ στην καλύτερη περίπτωση και είχαν βρει στις σελίδες τους τα απαραίτητα διανοητικά εργαλεία για να εξηγούν τον κόσμο και τα φαινόμενά του. Συνήθως μιλούσαν αφ’ υψηλού και δεν σήκωναν πολλές αντιρρήσεις, ακόμη κι όταν έλεγαν πως η Πολωνία στον Β΄ Παγκόσμιο ήταν σύμμαχος της Γερμανίας.
Κάποτε τα μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος όφειλαν, εκτός από το να είναι «καλοί» κομμουνιστές -ό,τι κι αν σημαίνει αυτό- να είναι και «οι πρώτοι του χωριού», να διακρίνονται με ό,τι κι αν καταπιάνονται για να δείχνουν την ανωτερότητα των ιδεών τους. Με την πάροδο του χρόνου η δεοντολογική πρόταση μετετράπη σε αιτιολογική, και το πρέπει έγινε άρα. Αφού ήσαν κομμουνιστές δεν μπορεί παρά να ήσαν και οι πρώτοι του χωριού, να επιδεικνύουν δηλαδή τη διαδεδομένη στα μέρη μας δημοκρατικά, ασχέτως πολιτικής τοποθετήσεως, ημιμάθεια.
Επειδή για να γίνεις κομμουνιστής έπρεπε πριν απ’ όλα να πιστέψεις πως έχεις την Ιστορία με το μέρος σου και ότι μονοπωλείς το «δίκιο» της «τελευταίας ανάλυσης» ο ανθρωπολογικός τύπος Φλαμπουράρη συνήθως πρωταγωνιστούσε στους αγώνες της «ξερολίας». Είχε άποψη επί παντός, από την οικονομία ώς τον τρόπο καλλιεργείας της ελιάς και την αγροτική ζωή στα Βαλκάνια στα μέσα του 17ου αιώνα. Γνωρίζοντας δε την οικονομία καλύτερα από όλους τους αστούς οικονομολόγους μαζί, μπορούσε να αποφαίνεται, όπως απεφάνθη ο κ. Φλαμπουράρης, πως το χρέος μπορεί να ξεπληρωθεί με αέρα.
Αν ο κ. Φλαμπουράρης, υπό τον τίτλο του «θείου Αλέκου», κρινόταν ως είδος υπό εξαφάνιση και αποφασίζαμε όλοι μαζί πως έπρεπε να τον συντηρήσουμε ως ιστορικό κειμήλιο δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Τα προβλήματα αρχίζουν από τη στιγμή που ο κ. Φλαμπουράρης έχει αναλάβει ρόλο υπουργού Επικρατείας, και ως υπουργός Επικρατείας κατακρίνει την Σύγκλητο του Πανεπιστημίου γιατί δεν πάει να συνεδριάσει κάπου αλλού από τη στιγμή που τα γραφεία της τα έχουν καταλάβει κουκουλοφόροι. Θα μου πείτε είναι η θέση που του ταιριάζει. Τέτοιο μυαλό, με τέτοια ευρύτητα σκέψης θα ήταν κρίμα να το περιορίσεις σε έναν μόνον τομέα της κυβερνητικής δραστηριότητας.