Ο Aixmiros από aixmi.gr
Στον ίδιο παρονομαστή έχουν βρεθεί μετά τη συμφωνία στο Eurogroup ο Αλέξης Τσίπρας και η Άνγκελα Μέρκελ,
γεγονός που από μόνο του συνιστά παραδοξότητα. Και οι δυο δέχονται πυρά
στα κόμματά τους, επειδή υποχώρησαν από τις αρχικές άκαμπτες θέσεις
του.
Ο πρωθυπουργός βάλλεται από τον πρώτο του ευρωβουλευτή Μανόλη Γλέζο, από την πρόεδρο της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου, από τον αρχηγό της αριστερής πτέρυγας του Σύριζα Παναγιώτη Λαφαζάνη, από τον υπεύθυνο οικονομικών του κόμματος Γιάννη Μηλιό, και από καμιά εικοσαριά βουλευτές του. Όλοι του προσάπτουν μεγάλες υποχωρήσεις από τις προεκλογικές δεσμεύσεις του.
Αντίστοιχα, η καγκελάριος ακούει τα εξ αμάξης από άλλους τόσους βουλευτές, αλλά και από μεγάλα ΜΜΕ, διότι υποτίθεται ότι «κάνει παραχωρήσεις» προς τους άπληστους Έλληνες». Έτσι, βγαίνει ο Βόλφγκαγκ Σόιμπλε και δηλώνει ότι η Ελλάδα δεν θα πάρει ούτε ευρώ αν δεν υλοποιήσει στο ακέραιο τις συμφωνίες, μιλά ανοιχτά για τρόικα που θα κάνει τους ελέγχους, αποδοκιμάζει δημοσίως τον Γιάννη Βαρουφάκη, και διαμηνύει ότι η Γερμανία μπορεί να θέσει τέρμα ακόμη και στην τετράμηνη παράταση αν η κυβέρνηση της Αθήνας δεν εκπληρώσει τις υποσχέσεις της.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι τα πάντα κρέμονται από μιά κλωστή, η οποία μπορεί να κοπεί πολύ εύκολα. Κάθε ρεαλιστική κίνηση του Αλέξη Τσίπρα για να μην «κουτουλήσει» η χώρα θα εκλαμβάνεται σαν «έγκλημα καθοσιώσεως» από σημαντικό κομμάτι του Σύριζα, και κάθε βήμα λογικής της Άνγκελα Μέρκελ σαν «νέο δώρο» προς τους Έλληνες…
Έτσι, όμως, δεν θα πάνε μακριά τα πράγματα. Δυστυχώς, η ακραία ρητορική της ηγεσίας του Σύριζα πριν από τις εκλογές έκανε τα στελέχη του, αλλά και μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων, να πιστέψουν ότι τα πάντα θα ανατραπούν. Και οι αγορές «θα χόρευαν πεντοζάλη» και το χρέος θα «κουρευόταν» και το μηνόνιο «θα σκιζόταν» και η τρόικα «θα εξαφανιζόταν»…
Το κρίσιμο είναι να πείσει το εσωτερικό μέτωπο ο πρωθυπουργός ότι είναι αναγκαία η επαφή με την πραγματικότητα, την οποία δε διαμορφώνουμε μόνοι οι Έλληνες. Αν το καταφέρει -πράγμα εξαιρετικά δύσκολο- θα μπορέσει να διαπραγματευτεί με τους εταίρους και να πετύχει περισσότερα πράγματα από την προηγούμενη κυβέρνηση. Αλλιώς…
Ο πρωθυπουργός βάλλεται από τον πρώτο του ευρωβουλευτή Μανόλη Γλέζο, από την πρόεδρο της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου, από τον αρχηγό της αριστερής πτέρυγας του Σύριζα Παναγιώτη Λαφαζάνη, από τον υπεύθυνο οικονομικών του κόμματος Γιάννη Μηλιό, και από καμιά εικοσαριά βουλευτές του. Όλοι του προσάπτουν μεγάλες υποχωρήσεις από τις προεκλογικές δεσμεύσεις του.
Αντίστοιχα, η καγκελάριος ακούει τα εξ αμάξης από άλλους τόσους βουλευτές, αλλά και από μεγάλα ΜΜΕ, διότι υποτίθεται ότι «κάνει παραχωρήσεις» προς τους άπληστους Έλληνες». Έτσι, βγαίνει ο Βόλφγκαγκ Σόιμπλε και δηλώνει ότι η Ελλάδα δεν θα πάρει ούτε ευρώ αν δεν υλοποιήσει στο ακέραιο τις συμφωνίες, μιλά ανοιχτά για τρόικα που θα κάνει τους ελέγχους, αποδοκιμάζει δημοσίως τον Γιάννη Βαρουφάκη, και διαμηνύει ότι η Γερμανία μπορεί να θέσει τέρμα ακόμη και στην τετράμηνη παράταση αν η κυβέρνηση της Αθήνας δεν εκπληρώσει τις υποσχέσεις της.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι τα πάντα κρέμονται από μιά κλωστή, η οποία μπορεί να κοπεί πολύ εύκολα. Κάθε ρεαλιστική κίνηση του Αλέξη Τσίπρα για να μην «κουτουλήσει» η χώρα θα εκλαμβάνεται σαν «έγκλημα καθοσιώσεως» από σημαντικό κομμάτι του Σύριζα, και κάθε βήμα λογικής της Άνγκελα Μέρκελ σαν «νέο δώρο» προς τους Έλληνες…
Έτσι, όμως, δεν θα πάνε μακριά τα πράγματα. Δυστυχώς, η ακραία ρητορική της ηγεσίας του Σύριζα πριν από τις εκλογές έκανε τα στελέχη του, αλλά και μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων, να πιστέψουν ότι τα πάντα θα ανατραπούν. Και οι αγορές «θα χόρευαν πεντοζάλη» και το χρέος θα «κουρευόταν» και το μηνόνιο «θα σκιζόταν» και η τρόικα «θα εξαφανιζόταν»…
Το κρίσιμο είναι να πείσει το εσωτερικό μέτωπο ο πρωθυπουργός ότι είναι αναγκαία η επαφή με την πραγματικότητα, την οποία δε διαμορφώνουμε μόνοι οι Έλληνες. Αν το καταφέρει -πράγμα εξαιρετικά δύσκολο- θα μπορέσει να διαπραγματευτεί με τους εταίρους και να πετύχει περισσότερα πράγματα από την προηγούμενη κυβέρνηση. Αλλιώς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου