Η αξιολόγηση του «Νέου Σχολείου»: Το πρότυπο του περήφανου λειτουργού ή του φοβισμένου εκπαιδευτικού;

Του Σχολικού Συμβούλου Θέμη Μακαντάση

Έχουμε αναλογιστεί  αν η αξιολόγηση του «Νέου Σχολείου» κάνει τον εκπαιδευτικό καλύτερο και πιο ικανό να μορφώνει ολόπλευρα τα παιδιά; Αν η αξιολόγηση διασφαλίζει την εύρυθμη λειτουργία της σχολικής μονάδας και αποβαίνει σε όφελος των μαθητών κάνοντας πράξη τη βασική αρχή του Υπουργείου Παιδείας «Πρώτα ο μαθητής»; Άραγε, το όραμα του δημοκρατικού σχολείου ενισχύει πράγματι το πρότυπο του περήφανου λειτουργού ή μήπως αυτό του φοβισμένου εκπαιδευτικού;
Η εκτίμησή μας είναι ότι, όσο η αξιολόγηση συνδέεται με ποσοστώσεις του Ν.4024/2011, οι οποίες οδηγούν σε μισθολογικές καθηλώσεις και ενδεχομένως σε απολύσεις των εκπαιδευτικών, δεν μπορούμε να μιλάμε για βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος. Ειδικά, μέσα στους σημερινούς κοινωνικούς και οικονομικούς κλυδωνισμούς, με το αδιέξοδο της χώρας να αντηχεί στις ψυχές των πολιτών της, η αξιολόγηση με τα ποσοστά των «καλών εκπαιδευτικών» που θα ενταχθούν στο ανώτερο βαθμολόγιο-μισθολόγιο παίρνει ρόλο Προκρούστη.
 Δεν είμαστε αντίθετοι με την αξιολόγηση, αλλά με την προϋπόθεση αυτή να μην έχει τιμωρητικό χαρακτήρα και να μην αποσυνδέεται από τη διαδικασία της επιμόρφωσης, γιατί σε διαφορετική περίπτωση, οδηγεί στην καλλιέργεια της υποταγής και του φόβου προδίδοντας τον σκοπό της που δεν είναι άλλος από τη διασφάλιση της ποιότητας και της εξέλιξης της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Ο εκπαιδευτικός δεν αντιτίθεται στην αξιολόγηση, η οποία άλλωστε αποτελεί μέρος της επαγγελματικής του ενασχόλησης με την εκπαίδευση, καθώς ο ίδιος αξιολογεί τους μαθητές του. Με τις νέες, όμως, συγχωνεύσεις σχολείων, τις περικοπές προσωπικού, τη διαθεσιμότητα, και με την αξιολόγηση που μοιάζει να «τιμωρεί», αντί να αναβαθμίζει, δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε το ηθικό και την ψυχολογία του εκπαιδευτικού που διδάσκει στην τάξη και συνιστά το πρότυπο του φοβισμένου και όχι του εμπνευσμένου δασκάλου. O εμπνευσμένος δάσκαλος βρίσκεται μακριά από τη νοοτροπία του υπαλλήλου που εκτελεί το έργο του χωρίς ψυχή, που κουράζει και κουράζεται. Είναι εκείνος που αντιμετωπίζει τη διδασκαλία του ως τέχνη και αρνιέται να τη δει ως μια τεχνική με σίγουρα αποτελέσματα. Αντίθετα, ο φοβισμένος δάσκαλος δεν μπορεί να εμπνεύσει τους μαθητές του να ολοκληρωθούν ως προσωπικότητες και να μάχονται για τα όνειρά τους. Φοβισμένος δάσκαλος σημαίνει φοβισμένα παιδιά και έφηβοι, καθώς εκείνος παραμένει πάντα ένα ισχυρό πρότυπο προς μίμηση και ταύτιση. Αν σε αυτά, προσθέσουμε στην ψυχή του παιδιού και του εφήβου τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες της εποχής και τη ζοφερή πραγματικότητα της ενδοσχολικής βίας, είναι προφανές ότι απαιτούνται δραστικές πρακτικές στη χάραξη της εκπαιδευτικής πολιτικής, προκειμένου αυτή να αποβεί σε όφελος των μαθητών, των εκπαιδευτικών και τελικά, της κοινωνίας.
Οι σχολικοί σύμβουλοι δεν ανήκουν σε διαφορετικό στρατόπεδο από τους εκπαιδευτικούς. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια σχέση εμπιστοσύνης, σεβασμού και συνεργασίας μεταξύ εκπαιδευτικών και σχολικών συμβούλων, με θεσμοθετημένη επιμόρφωση και συνεχή στήριξη, όταν το απαιτεί η κάθε περίπτωση. Μόνο κάτω από τέτοιες προϋποθέσεις μπορούμε να μιλάμε για ένα σύγχρονο και δυναμικό εκπαιδευτικό σύστημα που μπορεί να αυτοβελτιώνεται , να ανταποκρίνεται  στις ανάγκες των μαθητών και που δε θα στηρίζεται στο φόβο, τον  ευφυή  και αόρατο μηχανισμό χειραγώγησης, που εκκολάπτει και συντηρεί πειθήνιες μάζες.

Ενημέρωση

Αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι,

Στη συνάντηση που έγινε σήμερα ανάμεσα στο Δ.Σ. του Συλλόγου μας με τους διευθυντές των σχολικών μονάδων, η κ. Πρόεδρος του Συλλόγου μάς μετέφερε ότι η θέση της ΔΟΕ στο θέμα της αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας είναι:

• Οι σύλλογοι διδασκόντων του κάθε σχολείου να μη δεχτούν να συγκροτήσουν ομάδες εργασίας για την αυτοαξιολόγηση.
• Στη συνέχεια οι διευθυντές των σχολείων με πράξη τους να τοποθετήσουν όλους τους εκπαιδευτικούς σε ομάδες εργασίας.

Με σεβασμό 
Γαπκιάδης Γεώργιος

Η Έλλη Παππά περιγράφει την τελευταία μέρα!

Η Έλλη Παππά περιγράφει την τελευταία μέρα

"Αγωνιστήκαμε δίχως να γνωρίσουμε ύπνο 

για να προφτάσουμε την αυγή και το αύριο

και να δημιουργήσουμε νέους χρόνους και εποχές 

στο μπόι των ονείρων μας στο μπόι των ανθρώπων".

Tα ξημερώματα της Κυριακής 30 Μαρτίου, ο βασιλικός επίτροπος συνταγματάρχης Αθανασούλας ανακοινώνει στους Μπελογιάννη, Καλούμενο, Αργυριάδη και Μπάτση ότι η αίτηση χάριτος που υπέβαλαν απορρίφθηκε. Λίγο αργότερα οδηγούνται στο Γουδί, όπου και εκτελούνται δια τυφεκισμού στις 4:12 π.μ

Η απολογία του είναι η παρακάτω:

 «Είμαι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ακριβώς για την ιδιότητά μου αυτή δικάζομαι, γιατί το κόμμα μου παλεύει και χαράζει το δρόμο της Ειρήνης, της Ανεξαρτησίας και της Ελευθερίας. Στο πρόσωπό μου δικάζεται η πολιτική του ΚΚΕ».

«Εάν έκανα δήλωση αποκήρυξης θα αθωωνόμουνα κατά πάσα πιθανότητα μετά μεγάλων τιμών… Αλλά η ζωή μου συνδέεται με την ιστορία του ΚΚΕ και τη δράση του… Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα: να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω, παραμένοντας πιστός σ’ αυτές. Πάντοτε προτίμησα το δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω».

«Θα έλεγα ότι “δε μιλάνε για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου”, γιατί ο κόσμος το ‘χει τούμπανο τι ρόλο παίζουν οι Αμερικανοί στην Ελλάδα. Και εδώ μέσα αποδείχτηκε ο ρόλος τους, ακόμη και στις ανακρίσεις της Ασφάλειας. Οι κομμουνιστές δεν είναι όργανα των ξένων. Ο κομμουνισμός είναι πανανθρώπινο ιδανικό και παγκόσμιο κίνημα (…). Μπορεί ποτέ όργανα των ξένων να δημιουργήσουν ένα τέτοιο μεγαλειώδες κίνημα; Ποιος ξένος πράκτορας δίνει με τέτοια απλοχεριά τη ζωή του, όπως τη δίνουν χιλιάδες κομμουνιστές; Οι θυσίες αυτές μόνο με τις θυσίες των πρώτων χριστιανών μπορεί να συγκριθούν. Αλλά και πάλι υπάρχει μια διαφορά, ότι ενώ οι χριστιανοί δέχονταν το μαρτύριο και το θάνατο, ελπίζοντας να κληρονομήσουν τη βασιλεία των ουρανών, οι κομμουνιστές δίνουν τη ζωή τους μην ελπίζοντας σε τίποτα. Τη δίνουν για ν’ ανατείλει στην ανθρωπότητα ένα καλύτερο, ευτυχισμένο αύριο, που αυτοί δε θα το ζήσουν. Ποιο όργανο των ξένων μπορεί να προσφέρει τη ζωή του σ’ έναν τέτοιο μεγάλο σκοπό;».

«Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας έχει στο λαό βαθιές ρίζες. Συνδέεται μαζί του με ακατάλυτους δεσμούς αίματος και δεν μπορεί κανείς να το εξοντώσει ούτε με στρατοδικεία, ούτε με εκτελεστικά αποσπάσματα. Ο στόχος μας ήταν και είναι να προστατέψουμε τα συμφέροντα του λαού και της χώρας μας…»

«Τα δικαστήριά σας είναι δικαστήρια σκοπιμότητας. Γι’ αυτό δε ζητώ την επιείκειά σας. Αντικρίζω την καταδικαστική σας απόφαση με περηφάνια και ηρεμία. Με το κεφάλι ψηλά θα σταθώ μπροστά στο εκτελεστικό σας απόσπασμα. Αλλά είμαι σίγουρος πως θα ‘ρθει η μέρα, που οι ίδιοι δικαστές που τώρα με δικάζουν, θα ζητήσουν χάρη απ’ τον ελληνικό λαό. Δεν έχω άλλο τίποτε να πω».

Η Έλλη Παππά γράφει το 1962 ένα γράμμα στο γιό της μέσα από την φυλακή, όπου του αφηγείται το τι συνέβη την τελευταία νύχτα. Το δημοσιεύει η Διδώ Σωτηρίου στο βιβλίο της «Η εντολή»

Ἕλλη Παππᾶ

«…Ὥσπου ξημέρωσε τὸ Σάββατο. Ὡς τὸ μεσημέρι δὲν εἶχε γίνει τίποτε τὸ ἐξαιρετικό, τὸ μεσημέρι γίνανε ὅλα. Δὲν ἀφήσανε τὸν δικηγόρο νὰ μᾶς δεῖ. Καὶ κείνη τὴν μέρα τὸν περιμέναμε μὲ ἰδιαίτερη ἀνυπομονησία, γιατί θάφερνε τὸ χαρτὶ ποῦ ἔπρεπε νὰ φτιάξει ὁ πατέρας σου γιὰ σένα –γιὰ νᾶσαι τακτοποιημένος καὶ ἀπέναντι στὸ ἑλληνικὸ κράτος. Ἐκείνη περίπου τὴν ὥρα εἴχανε φωνάξει τὸν Μπάτση μέσα. Γύρισε ἀρκετὰ ταραγμένος, εἶχε δεῖ τὸν Πανόπουλο καὶ τὸν Ρακιτζή, ποῦ τοῦ προτείνανε ἄλλη μία φορὰ νὰ γίνει ἀνοιχτὸς πιὰ χαφιές. Ἀρνήθηκε. Αὐτὴ ἡ ἐπίσκεψη σήμαινε φανερὰ –ἐκτέλεση. Ἤτανε Σάββατο. Πιστεύαμε ὅτι πρὶν τὴ Δευτέρα δὲν θὰ γινότανε. Τὴν προηγούμενη μέρα μᾶς ἀφήσανε, γιὰ πρώτη φορά, νὰ κάνουμε ἐπισκεπτήριο. Εἶδα τὴ θεία σου καὶ ὁ Νίκος τὴ γιαγιά σου. Λίγα λεπτά. Στὴν ἀρχὴ μᾶς εἶχε φανεῖ καλὸ σημάδι. Μὰ ὕστερα κι ἀπ’ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Ρακιτζῆ εἴδαμε ἀλλιῶς καὶ αὐτὸ τὸ ἐπισκεπτήριο.

Τ’ ἀπόγευμα, ὕστερα ἀπ’ τὴ λιγόλεπτη ἔξοδο, μᾶς κάνανε πιὸ αὐστηρὴ ἔρευνα. Εἶδα ἀπ’τὸ κελὶ τοὺς ἀσφαλίτες νὰ ψάχνουνε ἀκόμη καὶ τὰ παπούτσια τοῦ Ἀργυριάδη. Ἔκαψα ὅσα γράμματα τοῦ Νίκου φύλαγα. Ἐκεῖνο τὸ βράδυ δὲ μιλήσαμε πολύ. Ρώτησα κάποια στιγμὴ τὸ Νίκο τί κάνανε. – « Ἀναλύουμε, διαλύουμε καὶ συνθέτουμε, …» μοῦ ἀπάντησε γελώντας. Ἤμουνα πιὰ σίγουρη πῶς θαρχότανε ἐκεῖνο τὸ βράδυ, μὰ δὲν εἶπα τίποτα. Κι ἐκεῖνος ἦταν σίγουρος πῶς θαρχότανε μὰ ὄχι πρὶν τὴ Δευτέρα. Καὶ κοιμηθήκαμε. Ἀκόμα καὶ κείνη τὴ νύχτα κοιμηθήκαμε. Στὸν ὕπνο μου ἄκουσα κλειδιά. Ἤτανε ἀκόμη στὴν αὐλὴ μὰ ἄκουσα τὸ βρόντηγμα τῶν κλειδιῶν. Τινάχτηκα πάνω καὶ φώναξα τὸν Νίκο. Εἶχε ἀκούσει καὶ κεῖνος. «Ἐ ναί, ἔρχονται…» μοῦ ἀποκρίθηκε. Τοὺς εἶδα. Ἀνοίξανε ὅλα τὰ κελιὰ ἐκτὸς ἀπὸ τὸ δικό μου. Ὁ Νίκος ζήτησε νὰ μὲ δεῖ. Δὲ μοῦ ἀνοίξανε. Μᾶς ἀφήσανε τὸ παραθυράκι μὲ τὰ σίδερα γιὰ ν’ἀποχαιρετιστοῦμε. Εἶδα τὸ αἷμα νὰ χάνεται ἀπὸ τὸ πρόσωπό του ὅταν κοιταχτήκαμε καὶ ξέραμε πώς δὲν ὑπῆρχε γιὰ μᾶς ἄλλη μέρα. Ὁ Καλούμενος ἦρθε κοντὰ μ’ ἀνοιχτὸ πουκάμισο. «Πάω καὶ γῶ!» μοῦ εἶπε, καὶ προσπαθοῦσε αὐτὴν τὴν τελευταία στιγμὴ νὰ γίνει παλληκάρι. Ὁ Μπάτσης στάθηκε πιὸ πέρα. «Φρόντισε καὶ γιὰ τὴν κόρη μου…» μὲ παρεκάλεσε. «Ναὶ ἂν ζήσω», τοῦ εἶπα. Ὁ Νίκος ἔγειρε κοντά μου. «Πρέπει νὰ ζήσεις» μου εἶπε, «πρέπει…». Τὸ πρόσωπό του ἤτανε γκρίζο, ἔκανε πολλὴ προσπάθεια γιὰ νὰ μὴν ἀφήσει νὰ κυλήσει οὔτε ἕνα δάκρυ. Μοῦ’ δῶσε τὸ ρολόϊ, τὸ στυλό, τὸ πορτοφόλι μὲ τὶς φωτογραφίες. «Πᾶμε», εἶπε ὁ ἐπικεφαλῆς. Ἕνα φιλὶ μὲς ἀπ’ τὰ σίδερα. Δὲν ἤξερα ἂν ζοῦσα ἢ ἂν αὐτὸ ἦταν ἡ κόλαση. Θυμᾶμαι πῶς τοὺς εἶχα ρωτήσει γιατί δὲν μ’ ἀνοίγουνε κι ἐμένα. «Δὲν εἶσαι στὸ χαρτί», μοῦ εἶχε ἀποκριθεῖ ὁ ἀρχιφύλακας καὶ φαινότανε στενοχωρημένος. Θυμᾶμαι πῶς φώναξα. «Πάρτε μὲ καὶ μένα» κι ὕστερα σωριάστηκα στὸ στρῶμα. Ἄργησα πολὺ νὰ συνέλθω γιὰ νὰ κλάψω.

Ξημέρωσε, ἀνοίξανε, βγῆκα στὴν αὐλή. Ἤθελα νὰ βγῶ. Ὅπως κάθε πρωί. Ἤτανε συννεφιὰ καὶ στὴ στέγη τῆς φυλακῆς καθότανε ἕνα περιστέρι. Ἐκεῖνος δὲν ἤτανε πιά…Γύρισα στὸ κελὶ κι ἔκανα τὸ σχέδιό μου. Νὰ ζήσω, δὲν μποροῦσα. Ν’ ἀφήσω ἀνεκπλήρωτη τὴν ἐπιθυμία του, δὲ γινότανε. Πῶς μποροῦσα νὰ τὰ συνταιριάξω τὰ δυό; Ἔγραψα γράμματα καὶ περίμενα τὴν εὐκαιρία νὰ τὰ στείλω ἔξω. Θὰ ἔγραφα καὶ ἕνα ἀκόμη, ἕνα γράμμα – δυὸ λόγια στὸν Πλαστήρα. Θὰ τοῦ πέταγα στὰ μοῦτρα τὴ ζωή μου, γιατί στὴν πραγματικότητα μὲ εἶχε ἐκτελέσει.

Τελετή στην Λειψία στην μνήμη του Μπελογιάννη

Μὲ φυλάγανε πολύ. Δὲν μπόρεσα νὰ στείλω τὰ γράμματα. Τὸ πρόσωπο τοῦ Νίκου ἔσκυβε μέσα ἀπ’ τὰ σίδερα. Δέχτηκα αὐτὴ τὴ ζωή, πού μοῦ ζήτησε νὰ ζήσω. Βαριά, σκληρὴ – πολλὲς φορὲς μ’ ἔκανε νὰ πῶ «γιατί νὰ μὴν μ’ ἔχουνε ἐκτελέσει…» μὰ κράτησα τὸ λόγο μου – δὲν ἔδωσα μόνη μου τὸ τέλος. Δέχτηκα, καὶ γιὰ τοὺς δυό μας πιά, τὴ χαρά σου. Σοὺ ‘πλεξα τὸ πρῶτο σου παντελονάκι. ἤσουνα ἑφτὰ μηνῶν, ἕνα «ὡραῖο» ποίημα ἑφτὰ μηνῶν. Τώρα κοντεύεις ἕντεκα χρονῶν, κι ἀκόμα εἶμαι μακρυά σου. Αὐτὴ τὴν ἱστορία τῆς Καλλιθέας σοῦ τὴ γράφω μὲ πολὺ κόπο, γι’ αὐτὸ καὶ τόσο σύντομα. Ὅμως ἔπρεπε νὰ στὴ πῶ. Γιὰ νὰ μπορέσεις πιὸ πολὺ νὰ γνωρίσεις τὸν πατέρα σου. Κι αὐτὰ τὰ φοβερὰ καὶ τόσο μεγάλα χρόνια, πού ζήσαμε ἐμεῖς».

Στις 25 Μαρτίου του 52, οι κρατούμενοι έπεσαν να κοιμηθούν. Κοιμόντουσαν με τα ρούχα συνήθως αφού από στιγμή σε στιγμή ανέμεναν τον θάνατο. όμως τώρα ήταν Σάββατο και γνώριζαν καλά ότι Κυριακή δεν γίνονταν εκτελέσεις. Κατά τις 2:30 ξημέρωμα Κυριακής το κρατητήριο φωτίζεται. Ο Μπελογιάννης πετιέται όρθιος. Ένας φύλακας του ανοίγει την πόρτα, ο Μπελογιάννης τον ρωτά:

"Πάμε για καθαρό αέρα?"

"Ναι Νίκο, πάτε για εκτέλεση.."

Οι δήμιοι του Μπελογιάννη αποφάσισαν να τους εκτελέσουν Κυριακή. Ο λόγος ήταν ότι οι αρχές φοβόντουσαν τις κινητοποιήσεις. Πρώτος βγαίνει ο Μπελογιάννης, μετά ο Μπάτσης. Του Λαζαρίδη του είπαν: "Εσύ κάτσε". Από τους 8 καταδικασμένους σε θάνατο πήραν μόνο τους Νίκο Μπελογιάννη, Ηλία Αργυριάδη, Νίκο Καλούμενο και τον Δημήτρη Μπάτση. Τον Λαζαρίδη τον άφησαν λόγω ηλικίας και την Έλλη Παππά, παρά το ότι είχε ζητήσει να μην εξαιρεθεί και να πεθάνει με τον Μπελογιάννη, την άφησαν λόγω της προχωρημένης της εγκυμοσύνης.

Στις 3:48, η κλούβα με την φάλαγγα αυτοκινήτων που μεταφέρει τους μελλοθάνατους, φθάνει στο Γουδί πίσω από το Σωτηρία. Στις 4 όλοι βρίσκονται στις θέσεις τους. Εικοσιτέσσερις κάννες σημαδεύουν τέσσερα κορμιά που μέσα τους χωρά όλη η δύναμη και η αξιοπρέπεια ενός λαού.

Στις 4:12, δίνεται η χαριστική βολή...

Επιμέλεια: Νικολαϊδου Κατερίνα

ΔΟΕ: Για τον καθορισμό της συλλογικής δράσης και στάσης μας απέναντι στα σχέδια του Υπ. Παιδείας για την αυτοαξιολόγηση - αξιολόγηση

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

για τον καθορισμό της συλλογικής δράσης και στάσης μας απέναντι στα σχέδια του Υπουργείου Παιδείας για την αυτοαξιολόγηση-αξιολόγηση

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Η επίθεση που δέχεται η Δημόσια εκπαίδευση από την Κυβέρνηση δεν είναι ξεκομμένη από τη συνολική επίθεση απέναντι σε ολόκληρη την κοινωνία. Η επίθεση, συγκεκριμένα ενάντια στην εκπαίδευση, απειλεί με επαγγελματικό αφανισμό τους εκπαιδευτικούς και οδηγεί σε παραπέρα συρρίκνωση όλων των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών. Η οριστική απόλυση των συναδέλφων της Δευτεροβάθμιας αλλά και όλων των ευρισκόμενων σε διαθεσιμότητα Δημόσιων Υπαλλήλων, δείχνει τις διαθέσεις Κυβέρνησης και Υπουργείου για την κατάργηση της μονιμότητας στο δημόσιο.

Η επιχειρούμενη αυτοαξιολόγηση/αξιολόγηση-χειραγώγηση, αποτελεί  την αιχμή του δόρατος της κυβερνητικής επίθεσης, απέναντι στη Δημόσια Εκπαίδευση. Με «εργαλείο» τις διάφορες  μορφές αξιολόγησης το Υπουργείο Παιδείας και η κυβέρνηση επιχειρούν:

·         Να καθηλώσουν μισθολογικά τους εκπαιδευτικούς αφού συνδέουν την αξιολόγηση με το ενιαίο μισθολόγιο-βαθμολόγιο και τις ποσοστώσεις του.

·         Να υποτάξουν τους εκπαιδευτικούς, να ελέγξουν και να χειραγωγήσουν τη μαθησιακή διαδικασία, μετατρέποντάς την σε ένα σύνολο προκατασκευασμένων, τυποποιημένων και ποσοτικών κριτηρίων.

·         Να κατηγοριοποιήσουν τα Σχολεία.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Δεν είναι τυχαία η ημερομηνία έκδοσης της εγκυκλίου Αρβανιτόπουλου: Δυο (2) μέρες μετά την οριστική απόλυση Δημοσίων Υπαλλήλων (στις 22/3/2014) για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας.

Ταυτόχρονα το Υπουργείο Παιδείας νομοθετεί τις υποχρεωτικές μεταθέσεις, δεν έχει εκδώσει ακόμη την εγκύκλιο των μεταθέσεων και ταυτόχρονα επεξεργάζεται και προωθεί σχέδια για την αλλαγή του θεσμικού πλαισίου που αφορά την οργανικότητα ενώ ετοιμάζει νέο κύμα συγχωνεύσεων των σχολικών μονάδων.

Απέναντι στην αντιεκπαιδευτική πολιτική, από την αρχή της φετινής σχολικής χρονιάς, το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα δίνει μια ιστορική μάχη για τη διαφύλαξη της παιδαγωγικής ελευθερίας και της δημοκρατίας στο ελληνικό σχολείο:

·                     Με απεργίες και διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα.

·                     Με την πραγματοποίηση μαζικών Γενικών Συνελεύσεων και εκδηλώσεων-συζητήσεων σε κάθε πόλη της Ελλάδας.

·                     Με την υπογραφή του κειμένου της Ομοσπονδίας ενάντια στην Αξιολόγηση – Χειραγώγηση από το σύνολο σχεδόν των εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (58.650 υπογραφές πανελλαδικά, ποσοστό 93,5%).

·                     Με την ακύρωση των σεμιναρίων των Σχολικών Συμβούλων για την αυτοαξιολόγηση σε όλη την Ελλάδα.

·                     Με την ακύρωση των σεμιναρίων για την αξιολόγηση στο Υπουργείο Παιδείας μετά από μαζικές και μαχητικές κινητοποιήσεις.

·                     Με τις συνεδριάσεις των συλλόγων διδασκόντων στις οποίες οι εκπαιδευτικοί αποφάσισαν να μη συμμετέχουν με τη θέλησή τους στη συγκρότηση των ομάδων εργασίας για την αυτοαξιολόγηση.

Μέσα από όλες αυτές τις διαδικασίες, καταγράφηκε η συντριπτική αντίθεση του κλάδου στην επιχειρούμενη αξιολόγηση-χειραγώγηση και αυτό είναι μια πραγματικότητα που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Η νέα εγκύκλιος, αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο της αξιολόγησης. Ο ίδιος Υπουργός που πέρσι επιστράτευσε τους καθηγητές, επιστρατεύει φέτος τους Διευθυντές των Σχολείων επιχειρώντας με τη βία να επιβάλλει το νομοθετικό έκτρωμα το οποίο θεμελιώνει τον επαγγελματικό αφανισμό των εκπαιδευτικών και οδηγεί στη διάλυση του δημόσιου σχολείου. Η εγκύκλιος αυτή εγείρει μέγιστο ζήτημα αντιδημοκρατικής εκτροπής. Η ανάθεση, με την εντολή μιας εγκυκλίου, οδηγεί σε άκρως επικίνδυνα μονοπάτια την όποια δημοκρατική λειτουργία του σχολείου, ανατρέπει το ρόλο του συλλόγου διδασκόντων και τη θέση του εκπαιδευτικού σε αυτόν. Είναι μνημείο αντιδημοκρατικής οπισθοδρόμησης που μεταβάλει άρδην το τοπίο στη διοίκηση της εκπαίδευσης και ως τέτοιας σημασίας χρειάζεται να αντιμετωπιστεί από το εκπαιδευτικό κίνημα αλλά και όλους όσους  εξακολουθούν να οραματίζονται την παιδαγωγική ελευθερία ενός δημοκρατικού σχολείου.

Κανείς δε δικαιούται να σιωπήσει πια!

Το εκπαιδευτικό κίνημα οφείλει να απαντήσει σε αυτή την επίθεση, σε αυτή την πρωτοφανή αντιδημοκρατική εκτροπή.

Για την οργάνωση του αγώνα το Δ.Σ. της ΔΟΕ προτείνει:

·                     Οι Σύλλογοι Διδασκόντων, όσοι δεν το έχουν ήδη κάνει,  να επιβεβαιώσουν τη βούλησή τους να μη στελεχώσουν εθελοντικά τις ομάδες εργασίας, να ολοκληρώσουν τη σύνταξη των πρακτικών και να γνωστοποιήσουν την απόφασή τους στον τοπικό Σύλλογο. Έχει μεγάλη σημασία να αποτυπωθεί η απουσία συναίνεσης της εκπαιδευτικής κοινότητας.

·                     Με βάση τις εξελίξεις και την πορεία του αγώνα, εάν το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. κρίνει απαραίτητο, θα ζητήσει από του Διευθυντές των σχολείων να θέσουν στη διάθεσή του την πρόθεση παραίτησής τους, αποστέλλοντας σχετικό κείμενο απευθείας στην Ομοσπονδία, προκειμένου να αξιοποιηθεί συνδικαλιστικά (και όχι υπηρεσιακά) στον αγώνα κατά της εφαρμογής της αξιολόγησης – χειραγώγησης.

·                     Οι συνάδελφοι Διευθυντές μετά την «επιστράτευσή» τους, όταν, αναγκαστικά, ορίσουν τις ομάδες εργασίας να αναφέρουν (στην πράξη ανάθεσης) ότι το κάνουν από υπηρεσιακό και μόνο καθήκον παρά το γεγονός ότι γνωρίζουν πως καλούνται να εκτελέσουν μια παράνομη εντολή την αντίθεση τους στην οποία δηλώνουν (όπως αναφέρει και η γνωμοδότηση της Νομικού Συμβούλου της Δ.Ο.Ε.).

·                     Καλούμε τους Σχολικούς Συμβούλους να συνταχθούν με τον αγωνιζόμενο Κλάδο και να βρεθούν στη δική μας πλευρά το τριήμερο της «επιμόρφωσής» τους για την αξιολόγηση αλλά και σε όλη την πορεία του αγώνα κατά της αξιολόγησης - χειραγώγησης.

·                     Οι Σύλλογοι εκπαιδευτικών να ενημερώσουν άμεσα το Δ.Σ. της ΔΟΕ, για τον αριθμό των Συλλόγων Διδασκόντων που δε συναίνεσαν εθελοντικά στη στελέχωση των ομάδων εργασίας. 

Το Δ.Σ. της ΔΟΕ προχωρά σε συντονισμό του αγώνα με στόχο την ακύρωση και την κατάργηση του θεσμικού πλαισίου της αξιολόγησης, με τα παρακάτω βήματα:

·                     Κηρύσσει 24ωρη απεργιακή κινητοποίηση για την Παρασκευή 4 του Απρίλη και καλεί τους εκπαιδευτικούς του Λεκανοπεδίου και των όμορων περιοχών σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Παιδείας, στο Μαρούσι, από τις 12 το μεσημέρι.

·                     Αποτρέπει την πραγματοποίηση του σεμιναρίου των Σχολικών Συμβούλων της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, για την αξιολόγηση  την Παρασκευή 4/4, το Σάββατο 5/4 και Κυριακή 6/4.

·                     Κηρύσσει διαρκή στάση εργασίας για όλους τους εκπαιδευτικούς της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, για όλο το χρονικό διάστημα ως το τέλος της σχολικής χρονιάς, όταν καλούνται σε συνεδρίαση της ομάδας εργασίας στην οποία, ως «επιστρατευμένοι», συμμετέχουν.

·                     Κηρύσσει 24ωρη απεργιακή κινητοποίηση για την Τετάρτη 9 του Απρίλη, προκειμένου οι Εκπαιδευτικοί της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης να ενώσουν τις δυνάμεις τους με το σύνολο των εργαζομένων στον Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα.

Θυμίζουμε ότι ήδη έχει ξεκινήσει τόσο η νομική διαδικασία με την κατάθεση αίτησης ακύρωσης της συγκεκριμένης εγκυκλίου όσο και η διερεύνηση άλλων νομικών ενεργειών ενάντια στην επιβολή της αξιολόγησης.

Με την ολοκλήρωση αυτών των δράσεων προχωρούμε σε κύκλο Γενικών Συνελεύσεων και Ολομέλεια Προέδρων για τη λήψη αποφάσεων για την παραπέρα πορεία σχετικά με το ζήτημα της αυτοαξιολόγησης και της ατομικής αξιολόγησης.

ΔΟΕ: Παράνομη η εγκύκλιος του Υπουργού Παιδείας για την αξιολόγηση

Την παραίτηση του κ. Αρβανιτόπουλου καθώς και την παρέμβαση του πρωθυπουργού ζητά το συνδικαλιστικό όργανο των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης λόγω της αυταρχικής συμπεριφοράς που δείχνει το Υπουργείο Παιδείας απέναντι στον εκπαιδευτικό κόσμο.

Παράλληλα η ΔΟΕ υποστηρίζει ότι η εγκύκλιος για την αξιολόγηση (ανατίθεται σε διευθυντές γη συγκρότηση ομάδων αξιολόγησης) είναι διπλά παράνομη:

1.    επικαλείται γενική και άσχετη με τη διαδικασία της αξιολόγησης διάταξη που έρχεται σε αντίθεση με τις ειδικές διατάξεις που τη διέπουν

2.    αφετέρου γιατί παρακάμπτοντας κάθε έννοια διοικητικής ιεραρχίας ανάγει σε κορυφαίο παράγοντά της το Διευθυντή του Γραφείου του Υπουργού στον οποίο θα καταλήξουν οι αποφάσεις των Συλλόγων Διδασκόντων

Επίσης όπως προκύπτει από τη γνωμοδότηση της νομικής συμβούλου της ΔΟΕ η εγκύκλιος του Υπουργού είναι παράνομη καθώς το αρμόδιο όργανο για τη συγκρότηση των ομάδων αξιολόγησης είναι ο Σύλλογος Διδασκόντων ενώ ο διευθυντής είναι το όργανο της εκτέλεσης των αποφάσεων. Εξάλλου, η ίδια η διαδικασία αυτοαξιολόγησης, όπως εκτίθεται στον νόμο, στις υπουργικές αποφάσεις και τις εγκυκλίους του Υπουργείου συνιστά αποτέλεσμα συνεργασίας των εκπαιδευτικών και όχι μονομερών αποφάσεων των Διευθυντών των σχολείων.

Επιπρόσθετα  η διάταξη που επικαλείται το Υπουργείο Παιδείας για να μεταφέρει την αρμοδιότητα συγκρότησης των ομάδων από τους συλλόγους διδασκόντων στους διευθυντές αφενός είναι άσχετη με την διαδικασία της αξιολόγησης (αφού αναφέρεται σε κατανομή μαθημάτων και τάξεων και στην ανάθεση εργασιών εν γένει στον σχολείο) και αφετέρου έρχεται σε αντίθεση προς ρητή ειδική διάταξη (το άρθρο 38 της ίδιας ως άνω αποφάσεως) και συνεπεία αυτού δεν μπορεί να έχει εφαρμογή στην υπό κρίση περίπτωση. «Η αρμοδιότητα που έχει ανατεθεί σε ορισμένο όργανο δεν μπορεί νόμιμα να ασκηθεί από άλλο όργανο, ακόμη και ανώτερο του αρμοδίου, εκτός και εάν υπάρχει ρητή αντίθετη διάταξη» (Ε.Σπηλιωτόπουλου Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου σελ. 154 επ), πράγμα, που βεβαίως δεν συντρέχει στην επίμαχη περίπτωση.

Σε περίπτωση δε παράνομης μεταβίβασης αρμοδιότητας, το όργανο, στο οποίο αυτή μεταβιβάστηκε δεν καθίσταται αρμόδιο και οι πράξεις του πάσχουν από ακυρότητα (ΣτΕ 367/1993, 2179/1987). Είναι συνεπεία αυτού, παντελώς εσφαλμένη η εγκύκλιος του Υπουργείου, δια της οποίας επιχειρεί να εξέλθει από το αδιέξοδο της μη σύστασης ομάδων έργου.

Στη γνωμοδότηση προτείνονται οι ακόλουθες ενέργειες:

(Α) Κατ' αρχήν η ΔΟΕ δύναται να προβεί στην προσβολή μέσω αιτήσεως ακυρώσεως της ως άνω εγκυκλίου, επικαλούμενη το γεγονός, ότι αυτή στερείται παντελώς νομίμου ερείσματος και έρχεται σε ευθεία αντίθεση προς την κείμενη νομοθεσία. Φρονώ δε, ότι επιβάλλεται η αποστολή μιας εμπεριστατωμένης αναφοράς προς τον Υπουργό με κοινοποίηση στον Πρωθυπουργό, προκειμένου να υπογραμμιστεί αφενός η αντίθεση μας αλλά και σε κάθε περίπτωση να τεκμηριωθεί η παρανομία των ενεργειών της διοικήσεως, παρέχοντας έτσι έρεισμα και στήριξη στους εκπαιδευτικούς.

(Β)  Οι Διευθυντές των σχολικών μονάδων, που καλούνται να εκτελέσουν μια παράνομη εντολή, οφείλουν να αναφέρουν την αντίθεση τους στην παράνομη τούτη εντολή. Πρέπει δε να καταστεί σαφές, ότι η εκτέλεση παρανόμων εντολών εκ μέρους τους χωρίς δήλωση της αντίθεσης τους δεν τους απαλλάσσει από (προσωπικές και υπηρεσιακές) ευθύνες.

(Γ) Οι εκπαιδευτικοί, που θα οριστούν στις ομάδες έργου, δικαιούνται: (α) να αναφέρουν την αντίθεση τους στην ως άνω παράνομη σύσταση των ομάδων έργου είτε ατομικά είτε με πρακτικά του συλλόγου διδασκόντων (β) να αρνηθούν να παρέχουν έργο εκτός του ωραρίου εργασίας τους. Σε κάθε περίπτωση, είναι εξαιρετικά αμφίβολη η δυνατότητα ολοκλήρωσης των πολύπλοκων διαδικασιών της αυτοαξιολόγησης, με ομάδες έργου, που θα λειτουργούν εντός ωραρίου, πράγμα, που στην πράξη αποδυναμώνει ουσιαστικά τις απαιτήσεις του Υπουργείου.

(Δ) Τέλος, πρέπει να καταστεί σαφές, ότι κάθε παράνομη ενέργεια, που γίνεται στα πλαίσια μιας συνολικής διαδικασίας, οδηγεί σε ακυρότητα αυτής συνολικά. Συνεπώς, η παράνομη συγκρότηση ομάδων έργου, αποτελεί νομικό έρεισμα για την ακύρωση του συνόλου των διαδικασιών, που στηρίζονται σε αυτήν.»

Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. ήδη έχει αναθέσει στη Νομική Σύμβουλο την κατάθεση αίτησης ακύρωσης της συγκεκριμένης εγκυκλίου. Θα αναζητηθεί, επίσης, κάθε δυνατή μέθοδος ένδικης αποτροπής της εφαρμογής της εγκυκλίου.

Καλόγηρος Βασίλειος

Προτάσεις για τη σύνδεση της Αξιολόγησης με την Αυτοαξιολόγηση ζητά το ΙΕΠ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ:esos.gr

 Στη  «ΜΕΛΕΤΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ» που ζητά το υπουργείο Παιδείας, μέσω του ΙΕΠ, ο ανάδοχος σύμφωνα με την προκήρυξη καλείται να καταθέσει, μεταξύ άλλων, και πρόταση  «στη σύνδεση του πλαισίου αξιολόγησης με την αυτοαξιολόγηση της εκπαιδευτικής μονάδας με στόχο τη διαμόρφωση ενός ολιστικού μοντέλου αξιολόγησης που θα λαμβάνει  υπόψη του στοιχεία από τις επι μέρους διαδικασίες αξιολόγησης». Για να δείτε τι ακριβώς ζητά το ΙΕΠ από τον ανάδοχο της Μελέτης  πατήστε  εδώ και πηγαίνετε στις  σελίδες 16-17.

ΔΟΕ: Κίνηση πανικού… η νέα εγκύκλιος για την αυτοαξιολόγηση

ΡΕΠΟΡΤΑΖ:esos.gr

«Κίνηση πανικού σε ακόμη πιο αυταρχική κατεύθυνση», χαρακτηρίζει η Διδασκαλική Ομοσπονδία  τη νέα εγκύκλιο του υπουργείου Παιδείας  για την αυτοαξιολόγηση (Διαβάστε εδώ για την εγκύκλιο), ενώ υπογραμμίζει:
 Α. Είναι ολοφάνερο ότι η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου ένιωσε τη δύναμη της άρνησης των εκπαιδευτικών για την εφαρμογή της ΑΕΕ που συνδέεται με την κατηγοριοποίηση των σχολείων και την αξιολόγηση – χειραγώγηση των απολύσεων και της διάλυσης του δημόσιου σχολείου.  Είναι ολοφάνερο ότι αντιλήφθηκε από τα δύο πρώτα σεμινάρια στελεχών ότι ακόμα κι ο μηχανισμός αξιολογητών που προσδοκά να έχει στη διάθεσή της είναι, σε μεγάλο βαθμό, απρόθυμος να την ακολουθήσει και δεν αντέχει την πίεση της βάσης των εκπαιδευτικών.
Β.  Η προσφυγή στην αντιδημοκρατική μέθοδο του «αποφασίζουμε και διατάζουμε» και η εγκατάλειψη των μεγαλόστομων κενολογιών περί «σχετικής αυτονομίας των σχολείων, ενίσχυσης του «βαθμού ελευθερίας του εκπαιδευτικού» και  εδραίωσης  πολιτισμού εμπιστοσύνης, αποκαλύπτουν τις ειλικρινείς προθέσεις της πολιτικής ηγεσίας αλλά και την ουσία του δίπτυχου ΑΕΕ – αξιολόγηση που δεν είναι άλλη από την απόλυτη χειραγώγηση.
Γ.  Αυτό που δείχνει να αγνοεί η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας είναι ο μεγάλος βαθμός συσπείρωσης που η μάχη κατά της ΑΕΕ- αξιολόγησης έχει φέρει στο εκπαιδευτικό συνδικαλιστικό κίνημα. Το συντριπτικό ποσοστό του 93% των εκπαιδευτικών που υπέγραψε το κείμενο άρνησής της και ο απίστευτος όγκος των σχολικών μονάδων που έχει ήδη συντάξει πρακτικά μη συγκρότησης των ομάδων εργασίας είναι ο παράγοντας που δεν έχει μετρήσει σωστά. Γιατί καμιάς μορφής αξιολόγηση δεν μπορεί να προχωρήσει δίχως τη συναίνεση των εκπαιδευτικών.
Η ΔΟΕ καλεί  «το σύνολο των εκπαιδευτικών να διατηρήσουν το αγωνιστικό φρόνημα και την ενότητα  που τους έχει διακρίνει όλο αυτό το χρονικό διάστημα, να παραμείνουν συσπειρωμένοι κοντά στην Ομοσπονδία και να αναμένουν τις αποφάσεις που θα καθορίσουν την παραπέρα πορεία».
« Το πρωί της Πέμπτης 27/3, αναφέρει στην ανακοίνωση η ΔΟΕ,  κι αφού έρθει σε επαφή και με τις άλλες Εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες, εξετάσει όλες τις παραμέτρους του ζητήματος, μα πάνω απ’ όλα λάβει υπόψη του τη βούληση του Κλάδου, την ανάγκη προάσπισης των δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών και την υπεράσπιση της δημόσιας εκπαίδευσης, θα συνεδριάσει το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. ώστε να οργανώσει τη από εδώ και πέρα στάση μας».

ΤΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ
ΘΕΜΑ : « Για τη νέα εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας και την αυταρχική της εκτροπή.»
 Κίνηση πανικού σε ακόμη πιο αυταρχική κατεύθυνση. Αυτός είναι ο αληθινός τίτλος της  με αριθμό 44375/Γ1/24-3-2014 εγκυκλίου του Υπουργού Παιδείας  με την οποία ο κύριος Υπουργός, αφού οι δύο προηγούμενες, με υπογραφή Υφυπουργού, εγκύκλιοι απέτυχαν να κάμψουν την αντίσταση των εκπαιδευτικών στην προωθούμενη εφαρμογή της «αυτοαξιολόγησης» - αξιολόγησης - χειραγώγησης, αποφάσισε να απεκδυθεί το «δημοκρατικό» μανδύα και προστάζει τους διευθυντές των σχολικών μονάδων να αγνοήσουν τις αποφάσεις των συλλόγων διδασκόντων και να συγκροτήσουν, με δική τους απόφαση,  τις ομάδες εργασίας της ΑΕΕ. Κι όλα αυτά το απόγευμα της 24ης Μαρτίου, λίγες ώρες πριν τιμήσουμε τους ήρωες του 1821 που με τους αγώνες τους έβαλαν τα θεμέλια της ελευθερίας και της δημοκρατίας για τη νεότερη Ελλάδα.
  Είναι ολοφάνερο ότι η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου ένιωσε τη δύναμη της άρνησης των εκπαιδευτικών για την εφαρμογή της ΑΕΕ που συνδέεται με την κατηγοριοποίηση των σχολείων και την αξιολόγηση - χειραγώγηση των απολύσεων και της διάλυσης του δημόσιου σχολείου.  Είναι ολοφάνερο ότι αντιλήφθηκε από τα δύο πρώτα σεμινάρια στελεχών ότι ακόμα κι ο μηχανισμός αξιολογητών που προσδοκά να έχει στη διάθεσή της είναι, σε μεγάλο βαθμό, απρόθυμος να την ακολουθήσει και δεν αντέχει την πίεση της βάσης των εκπαιδευτικών.
  Η προσφυγή στην αντιδημοκρατική μέθοδο του «αποφασίζουμε και διατάζουμε» και η εγκατάλειψη των μεγαλόστομων κενολογιών περί «σχετικής αυτονομίας των σχολείων, ενίσχυσης του «βαθμού ελευθερίας του εκπαιδευτικού» και  εδραίωσης  πολιτισμού εμπιστοσύνης, αποκαλύπτουν τις ειλικρινείς προθέσεις της πολιτικής ηγεσίας αλλά και την ουσία του δίπτυχου ΑΕΕ - αξιολόγηση που δεν είναι άλλη από την απόλυτη χειραγώγηση.
  Αυτό που δείχνει να αγνοεί η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας είναι ο μεγάλος βαθμός συσπείρωσης που η μάχη κατά της ΑΕΕ- αξιολόγησης έχει φέρει στο εκπαιδευτικό συνδικαλιστικό κίνημα. Το συντριπτικό ποσοστό του 93% των εκπαιδευτικών που υπέγραψε το κείμενο άρνησής της και ο απίστευτος όγκος των σχολικών μονάδων που έχει ήδη συντάξει πρακτικά μη συγκρότησης των ομάδων εργασίας είναι ο παράγοντας που δεν έχει μετρήσει σωστά. Γιατί καμιάς μορφής αξιολόγηση δεν μπορεί να προχωρήσει δίχως τη συναίνεση των εκπαιδευτικών.
 Καλούμε το σύνολο των εκπαιδευτικών να διατηρήσουν το αγωνιστικό φρόνημα και την ενότητα  που τους έχει διακρίνει όλο αυτό το χρονικό διάστημα, να παραμείνουν συσπειρωμένοι κοντά στην Ομοσπονδία και να αναμένουν τις αποφάσεις που θα καθορίσουν την παραπέρα πορεία.
 Το πρωί της Πέμπτης 27/3 κι αφού έρθει σε επαφή και με τις άλλες Εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες, εξετάσει όλες τις παραμέτρους του ζητήματος, μα πάνω απ' όλα λάβει υπόψη του τη βούληση του Κλάδου, την ανάγκη προάσπισης των δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών και την υπεράσπιση της δημόσιας εκπαίδευσης, θα συνεδριάσει το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. ώστε να οργανώσει τη από εδώ και πέρα στάση μας.

 ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ
Ο κ. Ζαχαράκης είναι 78 ετών ή 76 ή 77, ανάλογα πώς το βλέπει κανείς, πόση καλή θέληση έχει, πόσο αισιόδοξος είναι για το μέλλον του τόπου. Υποθέτω ότι δεν είμαι ο μόνος που, όταν τις προάλλες άκουσα ότι διορίστηκε πρόεδρος στον ΟΠΑΔ, ρώτησα ποιος είναι αυτός και τι είναι αυτό. Έμαθα, εν πάση περιπτώσει, πως ο ΟΠΑΔ διαχειρίζεται τα χρήματα του ΕΟΠΥΥ και πως ο νέος του πρόεδρος έχει διατελέσει, σε νεότερη ηλικία, βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας. Η ζωή μας είναι πλούσια σε αρκτικόλεξα και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να εμποδίσει τους πρώην βουλευτές να προεδρεύουν σε κάποιο εξ αυτών. Ως εκ τούτου δεν συμμερίζομαι τα ειρωνικά και απαξιωτικά σχόλια που συνόδευσαν την επάνοδο του βετεράνου κ. Ζαχαράκη στην ενεργό δράση, στην πρώτη γραμμή του αγώνα, στα «μετερίζια» της ανάπτυξης, όπως χαρακτηρίζει τις θέσεις στο Δημόσιο ο αριστερόφρων λυρισμός που όμως τείνει να γίνει lingua franca του δημόσιου βίου μας.
Οι κοινωνίες χρειάζονται τη σοφία και τη σωφροσύνη της τρίτης ηλικίας, οι οποίες, αν συνδυασθούν με το σθένος της νεότητας, μπορεί να τις οδηγήσουν στις λεωφόρους της προόδου, της ευημερίας, και άλλα ηχηρά παρόμοια. Και επειδή η κατάχρηση νεανικών ορμονών δεν οδηγούν απαραιτήτως στο ευ ζην, ούτε με γοητεύει η αλαζονεία της νεότητας, δεν είμαι, για λόγους αρχής, εναντίον της ανακύκλωσης παλαιών υλικών. Έχει και το ανθρώπινο σύμπαν τις δικές του οικολογικές ανάγκες. Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι η ηλικία του κ. Ζαχαράκη, όπως δεν είναι η ηλικία του κ. Χρήστου Παπουτσή ή του κ. Γιάννη Παπαθανασίου. Το ζήτημα είναι ποιο δυναμικό μπορεί να παρατάξει η χώρα στις κρίσιμες στιγμές. Και το κυριότερο, ποια είναι τα κριτήρια επιλογής του. Με ποια κριτήρια επελέγη ο κ. Ζαχαράκης για τον ΟΠΑΔ και με ποια κριτήρια ο κ. Παπαθανασίου για τα ΕΛΠΕ. Για τον κ. Παπουτσή δεν αναρωτιέμαι. Υποθέτω ότι εκτός από τον πρότερο έντιμο βίο και τις περγαμηνές επιτυχίας στα «μετερίζια» του Δημοσίου, κάπως έπρεπε να τον ξεφορτωθούν για να μπορέσει η δικομματική κυβέρνηση να λειτουργήσει χωρίς να παρενοχλείται κάθε τόσο ο κ. Βενιζέλος. Θα μου πείτε, έχουν τόσο μεγάλη σημασία αυτές οι θέσεις; Μπορεί και ναι, μπορεί και όχι. Ποιο ανθρώπινο δυναμικό όμως μπορούν να παρατάξουν οι πολιτικές δυνάμεις γενικά, ακόμη και στις εκλογές που μας έρχονται, δημοτικές και ευρωεκλογές; Ο κ. Σπηλιωτόπουλος, για παράδειγμα, ο οποίος είναι κατά πολύ νεότερος του κ. Ζαχαράκη, ποιες περγαμηνές έχει να επιδείξει από τη θητεία του στο υπουργείο Παιδείας και στο υπουργείο Τουρισμού ώστε να πείσει έναν Αθηναίο να τον ψηφίσει; Ή μήπως νομίζει πως φτάνει το ακριβό ντύσιμο και οι βόλτες με τον σκύλο για να μας πείσουν πως είναι η μόνη λύση για την αποκατάσταση της αστικής ζωής στην Αθήνα;
Λειψανδρία ή κάτι χειρότερο, ο συντηρητισμός της ανασφάλειας, το φοβικό σύνδρομο της μετριότητας. Ο μέσος όρος της ελληνικής κοινωνίας είναι σε πολύ καλύτερο επίπεδο από τον μέσο όρο της πολιτικής της εκπροσώπησης. Κι αν οι διαβεβαιώσεις πως η Ελλάδα αλλάζει πορεία, πως η έξοδος από την κρίση είναι μπροστά μας δεν πείθουν ούτε καν όσους τις διατυπώνουν δημόσια, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια διαψεύσθηκαν όσοι πίστευαν πως η κρίση θα μας αναγκάσει να βγάλουμε στην επιφάνεια τον καλύτερό μας εαυτό. Να αναδείξουμε την αριστεία απέναντι στη μετριότητα. Και στο σημείο αυτό εντοπίζεται και το ενδεχόμενο πολιτικό αδιέξοδο. Αν η κυβέρνηση δεν πείθει, δεν πείθει ούτε και η αντιπολίτευση ως εναλλακτική πρόταση, επειδή ακριβώς το πολιτικό προσωπικό της δεν καταφέρνει να ξεφύγει από τον μέσο όρο της κατεστημένης μετριότητας.

Σχόλια

Αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι,

• Το σεμινάριο επιμόρφωσης των Στελεχών Εκπαίδευσης για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών τελικά πραγματοποιήθηκε. Η μεν ΔΟΕ μιλάει για αποχή άνω του 50% το δε Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής απαντάει για απόλυτη επιτυχία και  καθολική συμμετοχή των επιμορφωτών.
• Το σίγουρο είναι ότι, αν και υπήρχαν συνάδελφοι έξω από το Υπουργείο, πολλοί Σχολικοί Σύμβουλοι επέλεξαν να παρακολουθήσουν το σεμινάριο. Το γράφω αυτό γιατί στην ενημέρωση που είχαμε πρόσφατα από τον Ειδικό Γραμματέα της ΔΟΕ κ. Πετράκη, μας είπε ότι υπήρχε διαβεβαίωση από την Πανελλήνια Ένωση Σχολικών Συμβούλων πως δε θα συμμετέχουν στο σεμινάριο αν υπάρχουν συνάδελφοι έξω από το Υπουργείο που θα εμποδίζουν την πρόσβαση σε αυτό.
• Ο κ. Αρβανιτόπουλος με εγκύκλιό του υποχρεώνει τους Διευθυντές να ορίσουν τις ομάδες εργασίας για την αυτοαξιολόγηση και να προβούν στην κατανομή αρμοδιοτήτων αν αυτό δεν έχει γίνει από τον Σύλλογο Διδασκόντων. Υπάρχει μάλιστα και καταληκτική ημερομηνία η 4-4-2014.
• Είναι προφανές ότι το Υπουργείο πιστεύει ότι μπορεί πολύ πιο εύκολα να "αντιμετωπίσει" λίγες εκατοντάδες Διευθυντών από το σύνολο των εκπαιδευτικών.
• Περιμένοντας τη θέση της ΔΟΕ, αναρωτιέμαι αν τελικά η "κόκκινη γραμμή" από το συνδικαλιστικό μας όργανο μπήκε στο σωστό σημείο...

Με σεβασμό 
Γαπκιάδης Γιώργος

Νέα εγκύκλιος προς Διευθυντές για τις ομάδες εργασίας για την αυτοαξιολόγηση

Θέμα: «Διευκρινίσεις ως προς την εφαρμογή του θεσμού της Αξιολόγησης του Εκπαιδευτικού Έργου της σχολικής μονάδας κατά το σχολικό έτος 2013-2014».

Σε συνέχεια της υπ. αριθμ. 32773/Γ1/6-3-2014 και της υπ. αριθμ. 190089/Γ1/10.12.2013 Εγκυκλίου του Υφυπουργού Παιδείας & Θρησκευμάτων και σύμφωνα με το Ν. 1566/85 (ΦΕΚ 167/30-09-1985, τ. Α΄, Άρθρο 11, παρ. ΣΤ) και τα Άρθρα 29,37,39 της με αριθμ. Φ.353.1/324/105657/Δ1/8-10-2002 (ΦΕΚ 1340, τ. Β΄) Υπ. Απόφασης, την Υπ. Απόφαση ΦΕΚ 614, τ. Β΄, 30972/Γ1//15-3-2013 & την Εγκύκλιο με Αριθμ. Πρωτ. 30973/Γ1/05-03-2013, επισημαίνουμε ότι:

Σε περίπτωση που ο σύλλογος διδασκόντων δεν μπορεί να καταλήξει σε απόφαση συγκρότησης επαρκούς αριθμού ομάδων εργασίας ή συγκεκριμένης σύνθεσης ή κατανομής αρμοδιοτήτων (π.χ. τους δείκτες που θα επεξεργαστεί κάθε ομάδα), τότε ο Διευθυντής του σχολείου, σύμφωνα με το άρθρο 39, παρ. 15, ΦΕΚ 1340/2002, υποχρεούται να ορίσει τον αριθμό, τη σύνθεση και τις συγκεκριμένες αρμοδιότητες κάθε ομάδας.

Οι σχολικές μονάδες καλούνται να έχουν ολοκληρώσει τη διαδικασία συγκρότησης των ομάδων μέχρι 4-4-2014. Στη συνέχεια και μέχρι 31-5-2014, ο σύλλογος διδασκόντων θα πρέπει να συνεδριάσει και αφού λάβει υπόψη του τις εισηγήσεις των ομάδων εργασίας, μέσα από ανοικτό διάλογο, να προβεί στην γενική εκτίμηση της σχολικής μονάδας με την αποτύπωση των 15 δεικτών καθώς επίσης να αποφασίσει για τα σχέδια δράσης που θα υλοποιηθούν το επόμενο έτος.

Η τελική έκθεση αυτο αξιολόγησης θα πρέπει να υποβληθεί μέχρι τέλους του διδακτικού έτους.

Οι Περιφερειακές Διευθύνσεις Εκπαίδευσης σε συνεργασία με τις αντίστοιχες Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, καλούνται μέχρι 11-4-2014 να αποστείλουν στον Διευθυντή του Γραφείου Υπουργού πίνακα με τα σχολεία στα οποία τυχόν δεν έχει ολοκληρωθεί η συγκρότηση των ομάδων εργασίας.

Ανοίξτε ΕΔΩ την εγκύκλιο

Παρατήρηση του alfavita.gr
Το άρθρο 39, παρ. 15 του ΦΕΚ 1340/2002, που επικαλείται η απόφαση αναφέρει: 

«Όταν ο Σύλλογος, για οποιονδήποτε λόγο, αδυνατεί να αναθέσει στους εκπαιδευτικούς τη διδασκαλία μαθημάτων ή την κατανομή τάξεων και τμημάτων, την απόφαση παίρνει ο Διευθυντής του σχολείου σε συνεργασία με τον αρμόδιο Σχολικό Σύμβουλο. Σε περίπτωση αδυναμίας να ανατεθούν εργασίες και τομείς ευθύνης εντός του σχολείου, την απόφαση παίρνει ο Διευθυντής.»

Φωνάζουν κάποιοι: Μα είναι δυνατόν 75.000 εκπαιδευτικοί να μη μπορούν να αποτρέψουν 200+ απολύσεις; του Στέλιου Ορφανάκη

22 Μαρτίου 2014 - Οι πρώτοι 200+ εκπαιδευτικοί απολύθηκαν.

Φωνάζουν κάποιοι: Μα είναι δυνατόν 75.000 εκπαιδευτικοί να μη μπορούν να αποτρέψουν 200+ απολύσεις;

ΝΑΙ είναι δυνατόν και μάλιστα αναμενόμενο. Απορώ πως κάποιοι είχαν έστω μια ΕΛΠΙΔΑ ότι θα σηκωνόμασταν από τους ΚΑΝΑΠΕΔΕΣ μας. Τόσα χρόνια μάθαμε ή μας μάθανε (δεν έχει σημασία),  να ψηφίζουμε τον γνωστό του γνωστού για να μας κάνει την εξυπηρέτηση, το ρουσφέτι, τη μετάθεση , την οργανική, την αύξηση στο μισθό, καμιά παραπάνω ανάθεση κ.α.

Από την άλλη αυτοί οι ΛΙΓΟΙ ΓΝΩΣΤΟΙ (συνδικαλιστές, βουλευτές εν ενεργεία ή στον προθάλαμο, πολιτικοί παρατρεχάμενοι, κ.α) "έτρεχαν" ή έδειχναν ότι έτρεχαν να μας κάνουν το ΣΧΕΔΟΝ ΤΙΠΟΤΑ κι εμείς στον ΚΑΝΑΠΕ.

Μάλιστα, κάθε τέσσερα χρόνια ή και λιγότερο σηκωνόμασταν για λίγο από τους καναπέδες μας και τους ΞΑΝΑΔΙΝΑΜΕ ΕΝΤΟΛΗ να κάνουν το ΣΧΕΔΟΝ ΤΙΠΟΤΑ κι αμέσως γυρνούσαμε κουρασμένοι αλλά "δικαιωμένοι" στον ΚΑΝΑΠΕ μας. Το ακόμα πιο αστείο ήταν και παραμένει ότι το βράδυ που έκλειναν οι κάλπες κάποιοι από εμάς πανηγυρίζαμε.

Με αυτά και με άλλα φθάσαμε στο σήμερα. ΣΗΜΕΡΑ δεν πρέπει να κατηγορούμε ΚΑΝΕΝΑ και δυστυχώς ούτε τον εαυτό μας που δεν σηκώθηκε να πολεμήσει για την αποφυγή απολύσεων καθηγητών Δημόσιας εκπαίδευσης μετά από 100 χρόνια. Ας φωνάξουμε να νιώσουμε καλύτερα όλοι: "ΑΥΤΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ , ΑΥΤΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΛΑ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ."

Εν τέλει οι 75.000 εκπαιδευτικοί δεν είμαστε κάτι το ξεχωριστό από τα 10.000.000 Ελλήνων που ζούμε στην Ελλάδα. Μπόρεσαν 10.000.000 Έλληνες να σώσουν την πατρίδα από περίπου 30.000 συμπατριώτες τους που τους πίνουν το αίμα το καλαμάκι; ΟΧΙ, φυσικά. Οπότε όλοι εσείς οι ΚΑΠΟΙΟΙ που φωνάζετε ότι 75.000 εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να σώσουν 200 καθηγητές από την απόλυση να μην κάνετε ότι πέφτετε πάλι από τα σύννεφα, εξάλλου στην Ελλάδα έχουμε τις πιο πολλές μέρες ηλιοφάνεια και δεν υπάρχουν άλλα σύννεφα για να τα χρησιμοποιήσετε.

____________________________________________
Για τους συναδέλφους που έχασαν τη δουλειά τους :

____________________________________________

Ας ευχηθούμε - αυτό ξέρουμε να το κάνουμε καλά κάθε μέρα- ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ από εδώ και στο εξής διότι από ΠΟΛΥ ΚΑΚΗ ΤΟΥΣ ΤΥΧΗ και μόνο απολύθηκαν  θα μπορούσε να ήταν ο οποιοσδήποτε από ΕΜΑΣ στο παιχνίδι με τη ΡΩΣΙΚΗ ΡΟΥΛΕΤΑ που έπαιξε η "κυβέρνηση".

Με εκτίμηση
Στέλιος Ορφανάκης
(ένας από τους 75.000 &
ένας από τα 10.000.000)

Αρχική » ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΚΠ/ΚΩΝ » ΙΕΠ: Καθολική η συμμετοχή των Στελεχών Εκπαίδευσης στα Σεμινάρια Αξιολόγησης ΙΕΠ: Καθολική η συμμετοχή των Στελεχών Εκπαίδευσης στα Σεμινάρια Αξιολόγησης

ΡΕΠΟΡΤΑΖ:esos.gr

Ολοκληρώθηκε  με επιτυχία το δεύτερο σεμινάριο επιμόρφωσης των Στελεχών Εκπαίδευσης για θέματα αξιολόγησης στο πλαίσιο της συγχρηματοδοτούμενης Πράξης «Προκαταρκτικές ενέργειες για την εφαρμογή συστήματος αξιολόγησης», ανακοινώθηκε από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Το σεμινάριο ήταν τριήμερο, διοργανώθηκε από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής και πραγματοποιήθηκε στο υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, την Παρασκευή 21, το Σάββατο 22 και την Κυριακή 23  Μαρτίου 2014.
Η συμμετοχή ήταν καθολική, τονίζεται στην ανακοίνωση του ΙΕΠ και σημειώνεται: «Συμμετείχαν 206 Προϊστάμενοι Επιστημονικής και Παιδαγωγικής Καθοδήγησης και Σχολικοί Σύμβουλοι Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης από την περιοχή της Αττικής, Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας, Στερεάς Ελλάδας και Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.
Απουσίασαν για υπηρεσιακούς και προσωπικούς λόγους, ένδεκα (11) Σχολικοί Σύμβουλοι,  οι οποίοι και θα επιμορφωθούν εξ αποστάσεως».
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕ ΣΤΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

Αρχική » ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ » Ειδήσεις » ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΠΕ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ στο esos : « Η είσοδος για τα σεμινάρια αξιολόγησης είναι μόνο μία: Η κεντρική πύλη του υπουργείου Παιδείας» ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΠΕ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ στο esos : « Η είσοδος για τα σεμινάρια αξιολόγησης είναι μόνο μία: Η κεντρική πύλη του υπουργείου Παιδείας»

ΡΕΠΟΡΤΑΖ:esos.gr

 «Η είσοδος για τα σεμινάρια για την αξιολόγηση  των Σχολικών Συμβούλων είναι μόνο μία : Η κεντρική Πύλη του υπουργείου Παιδείας» δήλωσε στο esos ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Σχολικών Συμβούλων Γιάωργος Μπαραλός.
Σε ερώτησή μας εάν συμμετείχε στα προγραμματισμένα χθες υποχρεωτικά σεμινάρια για το σχολικούς συμβούλους στο υπουργείο Παιδείας ο κ. Μπαραλός  μας απάντησε: «Εγώ και συνάδελφοί μου ήρθαμε κανονικά  ως οφείλαμε να συμμετάσχουμε στα υποχρεωτικά σεμινάρια, αλλά δεν μας το επέτρεψαν να είμαστε στην ώρα μας οι Ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών , ΟΛΜΕ και ΔΟΕ».
 Σε άλλη ερώτηση εάν συμφωνεί να εμποδίζονται   για τη συμμετοχή τους στα σεμινάρια ο πρόεδρος της ΠΕΣΣ μα δήλωσε: « Η ενημέρωση  είναι δικαίωμνα-κάτι που ειπώθηκε και στις Ομοσπονδίες ΟΛΜΕ και ΔΟΕ- και δεν μπορεί να παρεμποδίζεται και πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για υποχρέωση βάσει υπουργικής απόφασης»
ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΧΘΕΣ
Λόγω της συγκέντρωσης που πραγματοποίησαν, χθες το απόγευμα, εκπαιδευτικοί στην Κεντρική Πύλη του υπουργείου Παιδείας, περίπου 70 Σχολικοί Σύμβουλοι  εισήλθαν  στο υπουργείο Παιδείας, με διάφορους τρόπους, όπως ταξί, πούλμαν κλπ, και όταν περίπου στις 7 το βράδυ έληξε η  κινητοποίηση των εκπαιδευτικών μια ομάδα Σχολικών Συμβούλων εισήλθε κανονικά από την Κεντρική πύλη.

Το Σύμπαν διαστέλλεται, εμείς αντιστεκόμαστε

 ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ

Μέσα στη δίνη των εξελίξεων ίσως μας διαφεύγει ότι η σημαντικότερη είδηση των τελευταίων ημερών ήταν η αποκάλυψη ότι τηλεσκόπιο στον Νότιο Πόλο «είδε» τη γέννηση του Σύμπαντος πριν από 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια. Οι αστρονόμοι εντόπισαν τις ρυτιδώσεις –τα βαρυτικά κύματα– που, εάν διασταυρωθούν, θα επιβεβαιώσουν τη θεωρία ότι το Σύμπαν «τσαλακώθηκε» βίαια τη στιγμή της Μεγάλης Εκρηξης, όταν ήταν νεότερο από ένα τρισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου, και από τότε διαστέλλεται. Αυτό είναι το «πληθωριστικό μοντέλο», όπως ονομάστηκε τη δεκαετία του 1980. Το ορατό σε μας Σύμπαν επεκτείνεται, καταλαμβάνοντας 14 δισεκατομμύρια έτη φωτός στο Διάστημα, και ενώ αποτελείται από αμέτρητους γαλαξίες, το ίδιο είναι ένα απειροελάχιστο κομμάτι ενός κόσμου που παραμένει εντελώς άγνωστος σ’ εμάς. Τα βαρυτικά κύματα από τις πρώτες στιγμές μετά τη Μεγάλη Εκρηξη είναι άλλο ένα στοιχείο που επιβεβαιώνει τη Θεωρία της Σχετικότητας, η οποία προτάθηκε από τον Αλμπερτ Αϊνστάιν το 1916 και εξηγεί πως το Σύμπαν διαστέλλεται με τεράστια ταχύτητα μέσω «πληθωρισμού». Αυτό θα μας επιτρέψει να καταλάβουμε περισσότερα για τη γένεση και εξέλιξη του Σύμπαντος.
Σύμφωνα με τη Θεωρία, το Σύμπαν γεννήθηκε μέσα από δυνάμεις ασύλληπτης ταχύτητας (ταχύτερες του φωτός). Ετσι, η φυσική κατάσταση του Σύμπαντος είναι η μεγάλη ταχύτητα με την οποία διαστέλλεται – ο πληθωρισμός (inflation). Τι να σκεφτεί ο έρημος ο άνθρωπος που το μυαλό του δύσκολα μπορεί να καταλάβει τις θεωρίες που φαίνονται να επιβεβαιώνονται – μόνο για να μάθει ότι δεν γνωρίζουμε τι επικρατούσε πριν από τη Μεγάλη Εκρηξη, ούτε τι συμβαίνει έξω από το δικό μας Σύμπαν, όπου μόνο το 5% υπολογίζεται να είναι ορατό; Οσο συναρπαστικές κι αν είναι οι γνώσεις που συσσωρεύουμε με ολοένα και μεγαλύτερη ταχύτητα (μόλις τον Ιούλιο του 2012 ανακαλύφθηκε το σωματίδιο Χιγκς, το οποίο εξηγεί πώς η ενέργεια μετατρέπεται σε ύλη), ο καθένας μας γνωρίζει πόσο μικρός, ασήμαντος, ευάλωτος και μόνος είναι σε αυτόν τον ανεξήγητο κόσμο.
Θυμάμαι μια σκηνή από την ταινία «Annie Hall» του Woody Allen, όπου η μητέρα του τότε 9χρονου πρωταγωνιστή τον πάει σε γιατρό επειδή είχε πάθει κατάθλιψη. «Είναι επειδή διάβασε κάτι», εξηγεί η μαμά. «Το Σύμπαν διαστέλλεται», λέει ο μικρός Αλβι. «Το Σύμπαν διαστέλλεται;» ρωτάει με απορία ο γιατρός. «Το Σύμπαν είναι τα πάντα, και αν διαστέλλεται, μία μέρα θα διαλυθεί και όλα θα τελειώσουν!» απαντάει ο Αλβι. «Δεν διαβάζει τα μαθήματά του», λέει η μαμά. «Είναι μάταια», απαντάει ο μικρός. Η λογική αυτή θα μπορούσε να ισχύει για όλους μας. Αλλά, όπως ο νευρικός εραστής του Woody Allen, συνεχίζουμε την πορεία μας με τις απορίες, τα λάθη, τις ελπίδες, τις απογοητεύσεις, τη σοφία και τις ανοησίες μας. Γνωρίζουμε ότι μέσα σ’ έναν κόσμο τον οποίο ούτε θα καταλάβουμε ούτε θα τον επηρεάσουμε στο ελάχιστο, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα πεθάνουμε. Μέσα στον λίγο χρόνο και τον χώρο που μας αναλογεί, ο καθένας προσπαθεί να περιφρουρήσει τα «δικά» του –η ζωή του, οι κοντινοί του άνθρωποι, η περιουσία του, οι ιδέες του– γνωρίζοντας ότι το τέλος του ελλοχεύει ανά πάσα στιγμή. Μέσα στον χείμαρρο προσπαθούμε να θέσουμε όρια –σαν άτομα, σαν κοινωνία– για να μπορέσουμε να συνυπάρχουμε αλλά και για να έχουμε την αίσθηση ότι κάτι ελέγχουμε. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη την τάξη, την ψευδαίσθηση της τάξης, την οποία επιχειρεί να πετύχει μέσω ορίων και στερήσεων. Πιστεύουμε ότι όταν ελέγχουμε τους εαυτούς μας ελέγχουμε και αυτά που θα μας συμβούν. Το Σύμπαν, όμως, συνεχίζει τη βίαιη, ακατάπαυστη διαστολή του.
Ο κοσμολογικός «πληθωρισμός» είναι η δική μας εκδοχή του ηρακλείτειου «τα πάντα ρει». Ερμαιοι στα νερά του χειμάρρου, προσπαθούμε να καταλάβουμε πού είμαστε και πού πάμε. Είτε αντιστεκόμαστε είτε παραδιδόμαστε, πρέπει να μαθαίνουμε απ’ αυτά που βλέπουμε. Όταν η ύπαρξη του Σύμπαντος εξηγείται ως αποτέλεσμα «πληθωρισμού», αξίζει να μελετήσουμε γιατί εμείς αντιστεκόμαστε τόσο σε αυτήν την έννοια σε άλλους τομείς. Οι οικονομικές θεωρίες, π.χ., είναι διαφορετικές προσεγγίσεις στην προσπάθεια εξισορρόπησης του πληθωρισμού και της δημιουργίας θέσεων εργασίας. Κάποιες στιγμές, όπως στην Ευρώπη σήμερα, το ξεχνάμε αυτό και σκεφτόμαστε μόνο την ανάγκη να καταπολεμήσουμε τον πληθωρισμό. Στην Ελλάδα με την ανεργία στα ύψη και τον πληθωρισμό υπό το μηδέν, βλέπουμε πόσο λανθασμένη είναι αυτή η μονομερής άποψη. Δεν οδηγεί ούτε στην ισορροπία ούτε στην προοπτική να ελέγξουμε τον μικρό κόσμο μας.

Το υλικό (οδηγίες) για την αξιολόγηση των καθηγητών-δασκάλων-νηπιαγωγών που μοιράστηκε στα Στελέχη Εκπαίδευσης στα Σεμινάρια στο υπ.Παιδείας (ΠΔ 152/2013) -Δείκτες, ενδεικτικά παραδείγματα και περιπτώσεις μελέτης, πίνακες κλπ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ:esos.gr

Το υλικό (οδηγίες για την αξιολόγηση των δασκλάλων, νηπιαγωγών και καθηγητών) που μοιράζεται  στα Στελέχη Εκπαίδευσης  (Διευθυντές Εκπαίδευσης και Σχολικούς Συμβούλους) στα Σεμινάρια Αξιολόγησης, που γίνονται στο υπουργείο Παιδείας φέρει τον τίτλο « Επιμορφωτικό Υλικό για την Αξιολόγηση Στελεχών και Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΠΔ 152/2013)» και αποτελείται από δύο μέρη :
Το πρώτο  μέρος περιέχει την «Εισαγωγή στις Θεωρητικές Αρχές, τις Διαδικασίες και τα Εργαλεία του Πλαισίου Αξιολόγησης»
Το δεύτρεο μέρος περιέχει:
 1 Αξιολόγηση Εκπαιδευτικών
Ρούμπρικες και Δείκτες
Ενδεικτικά Παραδείγματα
Μελέτες Περίπτωσης για τα Επιμορφωτικά
Σεμινάρια
Δελτία Αξιολογικών Εκθέσεων
 2 Αξιολόγηση Στελεχών Εκπαίδευσης
Ρούμπρικες και Δείκτες
Ενδεικτικά Παραδείγματα
Μελέτες Περίπτωσης για τα Επιμορφωτικά
Σεμινάρια
Δελτία Αξιολογικών Εκθέσεων
Συγγραφείς   είναι οι: Ηλίας Γ. Ματσαγγούρας Παρασκευάς Γιαλούρης Αλεξάνδρα Χ. Κουλουμπαρίτση

ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΤΕ ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το περιεχόμενο του επιμορφωτικού υλικού για την αξιολόγηση στελεχών και εκπαιδευτικών (εισαγωγές, δείκτες, ενδεικτικά παραδείγματα και περιπτώσεις μελέτης, πίνακες κλπ) αποτελεί υλικό για τα επιμορφωτικά σεμινάρια και όχι νομικό κείμενο. Βασικός σκοπός του είναι (α) να βοηθήσει τους επιμορφούμενους αξιολογητές να εξοικειωθούν σε μεγαλύτερο βαθμό με το Π.Δ. 152/2013 και (β) να αποτελέσει βάση προβληματισμού, ανταλλαγής απόψεων και εξάσκησης σε τομείς που ενδεχομένως θα απασχολήσουν τους αξιολογητές. Κατά την άσκηση του έργου της αξιολόγησης, οι αξιολογητές οφείλουν να εφαρμόσουν τις προβλέψεις του Π.Δ. 152/2013, ασκώντας τις σχετικές αρμοδιότητές τους που προκύπτουν θεσμικά από τη θέση που κατέχουν.
 Σχόλιο: Προσπάθησα να του ρίξω μια ματιά και πραγματικά ζαλίστηκα...

Χάρισμά σας και το πλεόνασμα κι αυτή η χώρα...

Βασίλης Αναστασόπουλος

Κοιμόμουν ύπνο βαθύ. Σαν να βγήκα από λήθαργο, άρχισα να παρατηρώ, θαρρείς και τα αντίκριζα για πρώτη φορά, πρόσωπα και πράγματα γύρω μου. Και μέσα σε διάστημα μιας εβδομάδας, μόνο, διαπίστωσα ότι ζω στη χώρα, όπου:

- Το πρωτογενές πλεόνασμα, προϊόν λογιστικών τρικ της κυβέρνησης και της Τρόικας, όχι μόνο «υφίσταται», αλλά διανέμεται κιόλας! Πότε; Ακριβώς λίγο πριν τις ευρωεκλογές, προκειμένου 1.000.000 «υπερτυχεροί» να πάνε στις κάλπες με τις τσέπες τους πιο... γεμάτες κατά 500 εκατ. ευρώ. Πιο «καραμπινάτη» ψηφοθηρία, εκτός από το «λεφτά υπάρχουν!» του Γιώργου Παπανδρέου, δεν θυμάμαι να έχει ξαναγίνει...

- Οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης ετοιμάζονται να... αναβαθμίσουν την ελληνική οικονομία -από Σεπτέμβριο, πρώτα ο Θεός-, ωστόσο οι... πανηγυρισμοί άρχισαν ήδη. Πρόκειται, ας μην ξεχνάμε, για τους ίδιους οίκους, οι οποίοι, όταν υποβάθμιζαν τα προηγούμενα χρόνια την ελληνική οικονομία, χαρακτηρίζονταν, λίγο-πολύ, «κατευθυνόμενοι», από τους ίδιους κυβερνητικούς παράγοντες, που σήμερα επιχαίρουν!

- Η εποχική γρίπη «θερίζει» με 106 νεκρούς, λαμβάνοντας διαστάσεις επιδημίας. Ο αρμόδιος υπουργός Υγείας, ωστόσο, εξακολουθεί να εμφανίζεται σε τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς επί καθημερινής βάσεως, δίχως κανείς να τον ρωτά εάν και τι κάνει η πολιτεία, για να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Σε σχετική ερώτηση, δε, που του υποβλήθηκε -μέσω Twitter- το πρωί της Παρασκευής από τον συνάδελφο Γιώργο Κατσούρη και επαναλήφθηκε το μεσημέρι της ίδιας ημέρας από τον υπογράφοντα, ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης δεν είχε αξιωθεί, μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, να απαντήσει...

Όλα τα παραπάνω, μόνο την τελευταία εβδομάδα... Ε, όχι λοιπόν... Τώρα που ξύπνησα από το λήθαργο, έστω και την ύστατη ώρα, χάρισμα σας και το πλεόνασμα και αυτή η «παρανοϊκή» χώρα!

Μισώ τους αδιάφορους, του Αντόνιο Γκράμσι

«Μισώ τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή. Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους.

 

Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία. Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο. Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα. Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει. Μέσα στη σκόπιμη απουσία και στην αδιαφορία λίγα χέρια, που δεν επιτηρούνται από κανέναν έλεγχο, υφαίνουν τον ιστό της συλλογικής ζωής, και η μάζα είναι σε άγνοια, γιατί δεν ανησυχεί. Φαίνεται λοιπόν σαν η μοίρα να συμπαρασύρει τους πάντες και τα πάντα, φαίνεται σαν η ιστορία να μην είναι τίποτε άλλο από ένα τεράστιο φυσικό φαινόμενο, μια έκρηξη ηφαιστείου, ένας σεισμός όπου όλοι είναι θύματα, αυτοί που τον θέλησαν κι αυτοί που δεν τον θέλησαν, αυτοί που γνώριζαν κι αυτοί που δεν γνώριζαν, αυτοί που ήταν δραστήριοι κι αυτοί που αδιαφορούσαν. Κάποιοι κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα, άλλοι βλαστημάνε χυδαία, αλλά κανείς ή λίγοι αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να επιβάλλω τη βούλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη;

Μισώ τους αδιάφορους και γι’ αυτό: γιατί με ενοχλεί το κλαψούρισμά τους, κλαψούρισμα αιωνίων αθώων. Ζητώ να μου δώσει λογαριασμό ο καθένας απ’ αυτούς με ποιον τρόπο έφερε σε πέρας το καθήκον που του έθεσε και του θέτει καθημερινά η ζωή, γι’ αυτό που έκανε και ειδικά γι’ αυτό που δεν έκανε. Και νιώθω ότι μπορώ να είμαι αδυσώπητος, ότι δεν μπορώ να χαλαλίσω τον οίκτο μου, ότι δεν μπορώ να μοιραστώ μαζί τους τα δάκρυά μου.

Είμαι ενταγμένος, ζω, νιώθω ότι στις συνειδήσεις του χώρου μου ήδη πάλλεται η δραστηριότητα της μελλοντικής πόλης, που ο χώρος μου χτίζει. Και μέσα σ’ αυτήν την πόλη η κοινωνική αλυσίδα δεν βαραίνει τους λίγους, μέσα σ’ αυτήν κάθε συμβάν δεν οφείλεται στην τύχη, στη μοίρα, μα είναι ευφυές έργο των πολιτών. Δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτήν κανείς που να στέκεται να κοιτάζει από το παράθυρο ενώ οι λίγοι θυσιάζονται, κόβουν τις φλέβες τους. Ζω, είμαι ενταγμένος. Γι’ αυτό μισώ αυτούς που δεν συμμετέχουν, μισώ τους αδιάφορους».

Ο Αντόνιο Γκράμσι (1891-1937) ήταν Ιταλός συγγραφέας, πολιτικός επιστήμονας και γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας. Το κείμενο γράφηκε το 1917.

Αρχική » ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ » Ειδήσεις » Η τροπολογία για την αξιολόγηση των αποσπασμένων εκπαιδευτικών και δημοσίων υπαλλήλων σε Βουλευτές και κυβερνητικά πρόσωπα Η τροπολογία για την αξιολόγηση των αποσπασμένων εκπαιδευτικών και δημοσίων υπαλλήλων σε Βουλευτές και κυβερνητικά πρόσωπα

ΡΕΠΟΡΤΑΖ:esos.gr

Το esos δημοσιεύει την τροπολογία όπως κατατέθηκε  από τους Βουλευτές στη Βουλή και ψηφίστηκε , κατά πλειοψηφία, από την Ολομέλεια, η οποία προβλέπει  οι εκπαιδευτικοί και οι δημόσιοι υπάλληλοι που είναι αποσπασμένοι σε Βουλευτές και Κυβερνητικά πρόσωπα    να αξιολογούνται  από τα πρόσωπα στα οποία υπηρετούν.
 την 1η σελίδα της  τροπολογίας κι εδώ τη 2η σελίδα

"Ξανα-βολεύουν τα δικά τους παιδιά! Σώζουν από την απόλυση τους εργαζόμενους στα βουλευτικά τους γραφεία

Με μια τροπολογία – πρόκληση που φέρει τις υπογραφές 15 βουλευτών της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, πολιτικοί και κόμματα «ξανα-βολεύουν» τα δικά τους παιδιά.

 Συγκεκριμένα, ενώ όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι που μπαίνουν σε διαθεσιμότητα ζουν το άγχος της αξιολόγησης τους από κρατικούς λειτουργούς και αξιωματούχους, οι δημόσιοι υπάλληλοι που είναι αποσπασμένοι σε βουλευτικά ή κομματικά γραφεία θα αξιολογηθούν προνομιακά από τους γενικούς γραμματείς ή τους αρχηγούς των κομμάτων.
Στις περισσότερες, αν όχι σε όλες τις περιπτώσεις μιλάμε για συνεργάτες που επελέγησαν λόγω της κομματικής απόχρωσης ή συγγενικής τους σχέσης.
Με αυτή την τροπολογία ξανα-βολεύονται από τα πολιτικά πρόσωπα που τους είχαν επιλέξει μεταξύ χιλιάδων άλλων δημοσίων υπαλλήλων.
Ελλάς το μεγαλείο σου!

Και αυτό είναι το Μεγαλείο του να είσαι Δάσκαλος...

Χθες μετά από μια συναυλία, πήγα για φαγητό σε ένα από εκείνα τα ξενυχτάδικα στο Μοναστηράκι. Την ώρα που σηκωνόμασταν από το τραπέζι με πλησίασε μια όμορφη κοπελίτσα γύρω στα 20.: 
“Γεια! Με θυμάσαι;”
Όχι δεν τη θυμόμουν. Πως θα μπορούσα. Με ένα γρήγορο υπολογισμό πρέπει να έχω γνωρίσει κάπου 4.500 παιδιά στα τελευταία 15 χρόνια που διδάσκω.
-“Είμαι η Ελένη Κ.. Με έλεγες Ελενίτσα. Και σε σκεφτόμουν τις τελευταίες μέρες. Και να που σε συναντώ απόψε. Πριν καμιά 15ρια χρόνια όταν ήμουν κάπου στα 6, μου είχες δείξει μερικές εύκολες συγχορδίες και είχαμε φτιάξει και ένα τραγουδάκι... Να..πήγαινε κάπως έτσι...Θυμάσαι; Μου είχες χαρίσει και ένα κιθαρόνι και έπαιζες μαζί μου με τη δική σου κιθάρα το τραγουδάκι μας αυτό. Από τότε ήθελα λοιπόν να γίνω μουσικός. Και να που τώρα σπουδάζω μουσική και παίζω και σε σχήματα. Και όλα ξεκίνησαν από εσένα. Και σε σκεφτόμουν και ήθελα να σε βρω για να σε ευχαριστήσω. Και να που σε βρήκα...”.
Η Ελενίτσα δεν ήταν ακριβώς μαθήτριά μου αλλά την είχα γνωρίσει μαζί με την μητέρα της στα πρώτα χρόνια της διδασκαλικής μου ζωής, σε έναν κύκλο ανθρώπων που έχω χάσει εδώ και χρόνια. Είχαμε συνδεθεί με εκείνη και τη μαμά της και ήταν το “παιδί μου” για ένα διάστημα. 
Ναι τα παιδιά σου. Οι μαθητές σου.
Δεν μπορεί να λειτουργήσει αλλιώς η δουλειά αυτή εάν δεν συνδεθείς συναισθηματικά με τους μαθητές σου.
Και πόσα παιδιά μπορεί να έχει ένας δάσκαλος;
Πολλά. 
Και κάποιες φορές μπορεί να έχεις τη δυνατότητα να μάθεις για την ευεργεσία σου αυτή.
Τις περισσότερες όμως, όχι.
Και αυτό είναι το Μεγαλείο του να είσαι Δάσκαλος... 
Γίνεσαι το άγγιγμα στις ζωές των ανθρώπων , εκείνο που θα ενεργοποιήσει τις κρυφές τους δυνατότητες.
Είσαι η αφετηρία.
Είσαι το στίγμα.
Είσαι το χρίσμα.
Αφήνεις το πνευματικό σου DNA στη ζωή τους.
Και αυτό ίσως και να είναι πιο σπουδαίο από το να κάνεις δικά σου παιδιά.
Και αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να το συγκρίνω με οτιδήποτε άλλο.
Και εκεί λοιπόν μέσα στο εστιατόριο με τους ξενύχτηδες και τα βαριεστημένα γκαρσόνια να κοιτούν, αγκαλιαστήκαμε και κλάψαμε μαζί.
Έλενα Καραγιάννη
Εικαστικός-δασκάλα εικαστικής αγωγής