Χρειάζεται μια υγιής πολιτική ομάδα – έξω από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ

Ευγενία Μπουρνόβα

Μετά από τέσσερα ολόκληρα χρόνια οικονομικής και κοινωνικής κρίσης η ελληνική κοινωνία φαίνεται να υιοθετεί συμπεριφορές και αντιδράσεις που ήταν τελείως ξένες προς το υπερκαταναλωτικό μοντέλο και τον άκρατο ατομικισμό που τη διακατείχε πριν να μπει στην μακρά αυτή περίοδο ύφεσης. Έτσι, η αλληλεγγύη έρχεται να αντικαταστήσει τη φιλανθρωπία και η συλλογικότητα ξαναβρίσκει τη θέση της στην κοινωνία μας, αφού οι ασκούμενες πολιτικές διέρρηξαν τον κοινωνικό ιστό. Συγχρόνως, οι φτωχοί έγιναν φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι, όπως συμβαίνει στις περιόδους κρίσεις ενώ το φορολογικό σύστημα συνθλίβει τα χαμηλότερα και μεσαία εισοδήματα.
Τι θα περισωθεί στο τέλος της μακρόχρονης αυτής ύφεσης είναι δύσκολο να διαφανεί, αφού ο δημόσιος τομέας υπήρξε το πρώτο θύμα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής η οποία πρόβαλε το δημόσιο ως τον κατεξοχήν χώρο της διαφθοράς με στόχο να τον παραδώσει στον άφθαρτο, ταλαιπωρημένο και δεινοπαθούντα ιδιωτικό τομέα. Και η ελληνική κοινωνία συναίνεσε σ’ αυτό το έγκλημα, λες και δεν ήξερε πόση διαφθορά χαρακτήριζε τον ιδιωτικό τομέα και πόσο μαύρο χρήμα διακινούσε, πόσοι ανασφάλιστοι εργαζόμενοι χρησιμοποιούν οι επιχειρηματίες και πόσες ελληνικές οικογένειες απασχολούν έστω και περιστασιακά ανασφάλιστη καθαρίστρια.
Και, βεβαίως, δεν τα αναφέρω όλα αυτά για να αυτομαστιγωθούμε και αυτή τη φορά, ούτε για να επιβεβαιώσω το ιδεολόγημα του «μαζί τα φάγαμε», αλλά για να συνεννοηθούμε ότι χρειάζεται μεγάλη πολιτική βούληση για την εξάλειψη της διαφθοράς και όχι η συρρίκνωση του δημοσίου προς όφελος του ιδιωτικού.
Χρειάζεται ένας αποτελεσματικός, σύγχρονος και με διαρκή αξιολόγηση δημόσιος τομέας για να υπάρξει και ένας αντίστοιχος ιδιωτικός -διαφορετικά η ελληνική κοινωνία θα συνεχίζει να βυθίζεται σε τριτοκοσμικές καταστάσεις με βασική υπεύθυνη τη διαφθορά.
Για να καταπολεμηθεί, όμως, αυτό το φαινόμενο που έχει μολύνει όλη την ελληνική κοινωνία και που φαίνεται να δείχνει ακόμα μεγάλη ανοχή χρειάζεται νέα πρότυπα πολιτικών με φερεγγυότητα και εντιμότητα. Όσο ζούμε με ένα πολιτικό προσωπικό που θεωρείται είτε ότι έχει εισπράξει αργύρια στο παρελθόν είτε ότι θα αποδειχθεί σύντομα η διαπλοκή του σε οικονομικά σκάνδαλα, η κοινή γνώμη δεν έχει καμία εμπιστοσύνη στην πολιτική ηγεσία και δεν κινητοποιείται κανείς για πιθανή αναπτυξιακή πορεία.
Για να υπάρξει κινητοποίηση όλων των δημιουργικών δυνάμεων δεν χρειάζονται πεφωτισμένοι ή/και χαρισματικοί ηγέτες αλλά μια υγιής πολιτική ομάδα έξω από τα δυο κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, με κέφι για δουλειά που θα πείσει το πιο δυναμικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας ότι αξίζει να προσπαθήσει να βάλει όρους και κανόνες: η πάταξη της διαφθοράς είναι προϋπόθεση για την ανάπτυξη, διαφορετικά θα παραμείνουμε μια τριτοκοσμική χώρα -παρά τον Παρθενώνα.