Το ερώτημα αφορά τις κρίσεις για τα στελέχη του υπουργείου, Περιφερειακούς Διευθυντές Εκπαίδευσης, Σχολικούς Συμβούλους, Διευθυντές Εκπαίδευσης σε επίπεδο Αντιπεριφέρειας και Διευθυντές Σχολικών Μονάδων.
Για να γίνουν οι κρίσεις των τελευταίων, δηλ. των Διευθυντών Σχολικών Μονάδων, θα πρέπει να προηγηθούν οι κρίσεις και των Διευθυντών Εκπαίδευσης και των Σχολικών Συμβούλων.
Βέβαια η προθεσμία υποβολής αιτήσεων για την επιλογή των Περιφερειακών Διευθυντών Εκπαίδευσης έχει λήξει, και όπως γράψαμε σε σχετικό ρεπορτάζ έχουν κατατεθεί 452 αιτήσεις για 13 θέσεις.
Αυτούς σίγουρα θα προλάβει το υπουργείο να τους επιλέξει, εφόσον ο αριθμός των αιτήσεων ανά περιφέρεια είναι σχετικά μικρός. Εδώ το στοίχημα είναι η αξιοκρατία, αν και δεν υπάρχει λεπτομερής αναφορά στον τρόπο υπολογισμού μορίων.
Ασφαλώς οι θέσεις αυτές είναι πολιτικές, αν και δημοσίως οι εκάστοτε υπουργοί αποφεύγουν να το παραδεχθούν δημοσίως.
Οι Περιφερειακοί Διευθυντές Εκπαίδευσης καλούνται να υλοποιήσουν την εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης σε επίπεδο Περιφέρειας, άρα θα πρέπει, εκτός από το να είναι επαρκείς ως διοικητικά στελέχη, να ενστερνίζονται πλήρως το πρόγραμμα της κυβέρνησης και να δεσμεύονται στην υλοποίησή του.
Ωστόσο, δεν είναι λίγοι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι ο θεσμός αυτός είναι στην ουσία άχρηστος και απασχολεί χωρίς ουσιώδες αντικείμενο χιλιάδες εκπαιδευτικούς που θα έπρεπε να βρίσκονται στα σχολεία.
Ίσως η κυβέρνηση, αν θέλει να εξοικονομήσει πόρους (μισθούς και εκπαιδευτικούς), θα πρέπει να καταργήσει τον θεσμό αυτό, όπως-πολύ σωστά-σκέφτεται να καταργήσει τον διορισμένο Γραμματέα Περιφέρειας.
Πιστεύουμε ότι καμιά απολύτως ζημιά δεν θα υποστεί η εκπαίδευση αν καταργηθεί αυτή η άχρηστη και ακριβή δομή.
Προχωρώντας παρακάτω, θα πρέπει να εξεταστεί αν επαρκεί ο χρόνος για την επιλογή των υπόλοιπων στελεχών, δηλαδή Σχολικών Συμβούλων, Διευθυντών Εκπαίδευσης και Διευθυντών Σχολικών Μονάδων.
Όσον αφορά τους Διευθυντές Εκπαίδευσης, μολονότι δεν ομολογείται ανοικτά, είναι και αυτοί «όργανα» της εκάστοτε κυβέρνησης, διότι η αποστολή τους είναι η εφαρμογή της κυβερνητικής εκπαιδευτικής πολιτικής σε επίπεδο Αντιπεριφέρειας.
Χωρίς να απουσιάζουν οι εξαιρέσεις, οι περισσότεροι Διευθυντές Εκπαίδευσης πρόσκεινται φιλικά προς την πρώην κυβέρνηση.
Βέβαια, όπως έχει αποδειχτεί οι περισσότεροι ανεξαρτήτως από τον «προτείνοντα» (δηλ. πολιτικό κόμμα) ήταν πιστοί στην υλοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής.
Μάλιστα ορισμένοι περήφανα διακήρυξαν τις επιτυχίες τους, παρουσιάζοντας «απολογισμό του έργου τους», προσβλέποντας σε νέα επιλογή, εφόσον «γενικώς είναι πιστοί στην κυβέρνηση».
Πιστεύουμε, γενικά, ότι ούτε για την επιλογή των Διευθυντών Εκπαίδευσης θα υπάρξουν σοβαρές αντιδράσεις, αν αυτοί διάκεινται φιλικά προς τη νέα κυβέρνηση και ασπάζονται την εκπαιδευτική πολιτική της, δεσμευόμενοι ταυτόχρονα για την υλοποίησή της.
Τα πράγματα γίνονται σοβαρά όμως όσον αφορά τους Σχολικούς Συμβούλους και τους Διευθυντές Σχολικών μονάδων.
Αυτό που έκανε η Αννα Διαμαντοπούλου (2011) είναι απολύτως παράλογο αλλά επίσης αντισυνταγματικό.
Ενώ παγκοσμίως η πρακτική είναι να επιλέγεις ως Σχολικούς Συμβούλους μεταξύ των καλύτερων και στη συνέχεια να επιλέγεις τους Διευθυντές Σχολικών Μονάδων, η τότε κυβέρνηση , για πρώτη φορά εξ όσων γνωρίζουμε, απαγόρευσε στα (επίδοξα) στελέχη να κριθούν πρώτα ως υποψήφιοι Σχολικοί Σύμβουλοι και στη συνέχεια, ως υποψήφιοι Διευθυντές Σχολείων.
Προφανώς, η αντισυνταγματική αυτή ενέργεια δεν οφείλεται σε άγνοια του συντάγματος.
Πάλι προφανώς, εφόσον ζήσαμε τον κολοφώνα του πελατειακού συστήματος, η κυβέρνηση έκανε αυτή την αντισυνταγματική λαθροχειρία, προκειμένου να βοηθήσει κάποιους φίλους της (δεν ήταν βέβαια και η μοναδική φορά).
Το αποτέλεσμα ήταν να γίνουν Σχολικοί Σύμβουλοι, εκπαιδευτικοί με πολύ λιγότερα προσόντα από Διευθυντές Σχολικών Μονάδων.
Αυτό είναι καλό για τα σχολεία, είναι όμως πολύ κακό για τα μοναδικά Παιδαγωγικά Στελέχη της χώρας, δηλαδή για τους Σχολικούς Συμβούλους.
Ελπίζουμε η νέα κυβέρνηση να σεβαστεί και το Σύνταγμα και τα διεθνώς κρατούντα στην επιλογή στελεχών.
Τι σημαίνει αυτό;
Σημαίνει ότι θα πρέπει να γίνει η επιλογή των Σχολικών Συμβούλων (ακόμη και με το ισχύον θεσμικό το οποίο γενικά δεν είναι κακό, παρά τις επιμέρους αδυναμίες) και στη συνέχεια η επιλογή των Διευθυντών Σχολικών Μονάδων.
Όσον αφορά τις προθεσμίες, είναι ελάχιστοι αυτοί που πιστεύουν ότι η κυβέρνηση προλαβαίνει μέχρι την 31η Ιουλίου 2015,δηλαδή σε διάστημα 5 μηνών, να δημιουργήσει νέο θεσμικό πλαίσιο για την επιλογή των στελεχών της εκπαίδευσης, να ψηφιστεί, να γίνει νόμος του κράτους και στη συνέχεια να προκηρυχθούν οι θέσεις, να υποβληθούν αιτήσεις, να εξεταστούν αυτές (χιλιάδες ασφαλώς), να βαθμολογηθούν, να γίνουν οι συνεντεύξεις, να εξεταστούν και να απαντηθούν οι ενστάσεις και στη συνέχεια να τοποθετηθούν τα νέα στελέχη.
Άρα, λογικά υπάρχουν τα εξής ενδεχόμενα:
Α. Να γίνουν οι κρίσεις των Διευθυντών Εκπαίδευσης στο επόμενο διάστημα και να τοποθετηθούν μέχρι την 31η Ιουλίου.
Οι Σχολικοί Σύμβουλοι και οι Διευθυντές των Σχολικών Μονάδων παραμένουν στις θέσεις τους για μια επιπλέον χρονιά.
Τα κενά λόγω συνταξιοδοτήσεων κτλ, μπορούν να καλυφθούν από τους επιλαχόντες της προηγούμενης κρίσης.
Το σενάριο αυτό είναι το πιο λογικό και εφικτό, αφού επιτρέπει την τοποθέτηση των επιτελικών διοικητικών στελεχών επιλογής της κυβέρνησης, ενώ ταυτόχρονα δίνει πίστωση χρόνου στην κυβέρνηση να προετοιμάσει το νέο θεσμικό επιλογής στελεχών.
Β. Να γίνουν όλες οι κρίσεις με το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο.
Θα ήταν ελάχιστα εφικτό από άποψη χρόνου, ωστόσο, αυτό δεν είναι το μοναδικό μελανό σημείο. Θα δεχτούν οι εκπαιδευτικοί που πρόσκεινται φιλικά προς τη νέα κυβέρνηση να γίνουν οι κρίσεις των στελεχών με ένα θεσμικό στο οποίο άσκησαν διαχρονικά αυστηρή κριτική;
Πώς θα δώσει η νέα κυβέρνηση το στίγμα της αν επιλέξει με το προηγούμενοι θεσμικό τα νέα στελέχη για τα επόμενα 4 χρόνια, όσα δηλαδή και η (μέγιστη) θητεία της;
Γ. Να κάνει τις κρίσεις των Διευθυντών Εκπαίδευσης και των Σχολικών Συμβούλων, δίνοντας παράταση μόνο στη θητεία των Διευθυντών Σχολικών Μονάδων.
Αυτό ίσως είναι εφικτό, αν γίνει με το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο και αν η κυβέρνηση επιταχύνει τις διαδικασίες.
Από όσα κυκλοφορούν μεταξύ ΟΛΜΕ-ΔΟΕ, Συλλόγων Δασκάλων και ΕΛΜΕ, υπάρχει σύγχυση σχετικά με τον ρόλο και τη θέση των νέων διευθυντών των σχολικών μονάδων. Ακούγονται φήμες για διευθυντές ανδρείκελα του συλλόγου διδασκόντων, διευθυντές συντονιστές, διευθυντές εκλεγμένους από τους συλλόγους διδασκόντων, διευθυντές χωρίς επιμίσθιο-διευθυντές εθελοντές και άλλα.
Προφανώς δεν πρόκειται να βγει κανείς να διαψεύσει φήμες, ωστόσο, καλό θα είναι σύντομα να ξεκαθαρίσει η κυβέρνηση τις προθέσεις της για το θέμα, αφού για τη λειτουργία του σχολείου ο ρόλος του διευθυντή και η προσωπικότητά του είναι απολύτως καθοριστικά.
Για να γίνουν οι κρίσεις των τελευταίων, δηλ. των Διευθυντών Σχολικών Μονάδων, θα πρέπει να προηγηθούν οι κρίσεις και των Διευθυντών Εκπαίδευσης και των Σχολικών Συμβούλων.
Βέβαια η προθεσμία υποβολής αιτήσεων για την επιλογή των Περιφερειακών Διευθυντών Εκπαίδευσης έχει λήξει, και όπως γράψαμε σε σχετικό ρεπορτάζ έχουν κατατεθεί 452 αιτήσεις για 13 θέσεις.
Αυτούς σίγουρα θα προλάβει το υπουργείο να τους επιλέξει, εφόσον ο αριθμός των αιτήσεων ανά περιφέρεια είναι σχετικά μικρός. Εδώ το στοίχημα είναι η αξιοκρατία, αν και δεν υπάρχει λεπτομερής αναφορά στον τρόπο υπολογισμού μορίων.
Ασφαλώς οι θέσεις αυτές είναι πολιτικές, αν και δημοσίως οι εκάστοτε υπουργοί αποφεύγουν να το παραδεχθούν δημοσίως.
Οι Περιφερειακοί Διευθυντές Εκπαίδευσης καλούνται να υλοποιήσουν την εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης σε επίπεδο Περιφέρειας, άρα θα πρέπει, εκτός από το να είναι επαρκείς ως διοικητικά στελέχη, να ενστερνίζονται πλήρως το πρόγραμμα της κυβέρνησης και να δεσμεύονται στην υλοποίησή του.
Ωστόσο, δεν είναι λίγοι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι ο θεσμός αυτός είναι στην ουσία άχρηστος και απασχολεί χωρίς ουσιώδες αντικείμενο χιλιάδες εκπαιδευτικούς που θα έπρεπε να βρίσκονται στα σχολεία.
Ίσως η κυβέρνηση, αν θέλει να εξοικονομήσει πόρους (μισθούς και εκπαιδευτικούς), θα πρέπει να καταργήσει τον θεσμό αυτό, όπως-πολύ σωστά-σκέφτεται να καταργήσει τον διορισμένο Γραμματέα Περιφέρειας.
Πιστεύουμε ότι καμιά απολύτως ζημιά δεν θα υποστεί η εκπαίδευση αν καταργηθεί αυτή η άχρηστη και ακριβή δομή.
Προχωρώντας παρακάτω, θα πρέπει να εξεταστεί αν επαρκεί ο χρόνος για την επιλογή των υπόλοιπων στελεχών, δηλαδή Σχολικών Συμβούλων, Διευθυντών Εκπαίδευσης και Διευθυντών Σχολικών Μονάδων.
Όσον αφορά τους Διευθυντές Εκπαίδευσης, μολονότι δεν ομολογείται ανοικτά, είναι και αυτοί «όργανα» της εκάστοτε κυβέρνησης, διότι η αποστολή τους είναι η εφαρμογή της κυβερνητικής εκπαιδευτικής πολιτικής σε επίπεδο Αντιπεριφέρειας.
Χωρίς να απουσιάζουν οι εξαιρέσεις, οι περισσότεροι Διευθυντές Εκπαίδευσης πρόσκεινται φιλικά προς την πρώην κυβέρνηση.
Βέβαια, όπως έχει αποδειχτεί οι περισσότεροι ανεξαρτήτως από τον «προτείνοντα» (δηλ. πολιτικό κόμμα) ήταν πιστοί στην υλοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής.
Μάλιστα ορισμένοι περήφανα διακήρυξαν τις επιτυχίες τους, παρουσιάζοντας «απολογισμό του έργου τους», προσβλέποντας σε νέα επιλογή, εφόσον «γενικώς είναι πιστοί στην κυβέρνηση».
Πιστεύουμε, γενικά, ότι ούτε για την επιλογή των Διευθυντών Εκπαίδευσης θα υπάρξουν σοβαρές αντιδράσεις, αν αυτοί διάκεινται φιλικά προς τη νέα κυβέρνηση και ασπάζονται την εκπαιδευτική πολιτική της, δεσμευόμενοι ταυτόχρονα για την υλοποίησή της.
Τα πράγματα γίνονται σοβαρά όμως όσον αφορά τους Σχολικούς Συμβούλους και τους Διευθυντές Σχολικών μονάδων.
Αυτό που έκανε η Αννα Διαμαντοπούλου (2011) είναι απολύτως παράλογο αλλά επίσης αντισυνταγματικό.
Ενώ παγκοσμίως η πρακτική είναι να επιλέγεις ως Σχολικούς Συμβούλους μεταξύ των καλύτερων και στη συνέχεια να επιλέγεις τους Διευθυντές Σχολικών Μονάδων, η τότε κυβέρνηση , για πρώτη φορά εξ όσων γνωρίζουμε, απαγόρευσε στα (επίδοξα) στελέχη να κριθούν πρώτα ως υποψήφιοι Σχολικοί Σύμβουλοι και στη συνέχεια, ως υποψήφιοι Διευθυντές Σχολείων.
Προφανώς, η αντισυνταγματική αυτή ενέργεια δεν οφείλεται σε άγνοια του συντάγματος.
Πάλι προφανώς, εφόσον ζήσαμε τον κολοφώνα του πελατειακού συστήματος, η κυβέρνηση έκανε αυτή την αντισυνταγματική λαθροχειρία, προκειμένου να βοηθήσει κάποιους φίλους της (δεν ήταν βέβαια και η μοναδική φορά).
Το αποτέλεσμα ήταν να γίνουν Σχολικοί Σύμβουλοι, εκπαιδευτικοί με πολύ λιγότερα προσόντα από Διευθυντές Σχολικών Μονάδων.
Αυτό είναι καλό για τα σχολεία, είναι όμως πολύ κακό για τα μοναδικά Παιδαγωγικά Στελέχη της χώρας, δηλαδή για τους Σχολικούς Συμβούλους.
Ελπίζουμε η νέα κυβέρνηση να σεβαστεί και το Σύνταγμα και τα διεθνώς κρατούντα στην επιλογή στελεχών.
Τι σημαίνει αυτό;
Σημαίνει ότι θα πρέπει να γίνει η επιλογή των Σχολικών Συμβούλων (ακόμη και με το ισχύον θεσμικό το οποίο γενικά δεν είναι κακό, παρά τις επιμέρους αδυναμίες) και στη συνέχεια η επιλογή των Διευθυντών Σχολικών Μονάδων.
Όσον αφορά τις προθεσμίες, είναι ελάχιστοι αυτοί που πιστεύουν ότι η κυβέρνηση προλαβαίνει μέχρι την 31η Ιουλίου 2015,δηλαδή σε διάστημα 5 μηνών, να δημιουργήσει νέο θεσμικό πλαίσιο για την επιλογή των στελεχών της εκπαίδευσης, να ψηφιστεί, να γίνει νόμος του κράτους και στη συνέχεια να προκηρυχθούν οι θέσεις, να υποβληθούν αιτήσεις, να εξεταστούν αυτές (χιλιάδες ασφαλώς), να βαθμολογηθούν, να γίνουν οι συνεντεύξεις, να εξεταστούν και να απαντηθούν οι ενστάσεις και στη συνέχεια να τοποθετηθούν τα νέα στελέχη.
Άρα, λογικά υπάρχουν τα εξής ενδεχόμενα:
Α. Να γίνουν οι κρίσεις των Διευθυντών Εκπαίδευσης στο επόμενο διάστημα και να τοποθετηθούν μέχρι την 31η Ιουλίου.
Οι Σχολικοί Σύμβουλοι και οι Διευθυντές των Σχολικών Μονάδων παραμένουν στις θέσεις τους για μια επιπλέον χρονιά.
Τα κενά λόγω συνταξιοδοτήσεων κτλ, μπορούν να καλυφθούν από τους επιλαχόντες της προηγούμενης κρίσης.
Το σενάριο αυτό είναι το πιο λογικό και εφικτό, αφού επιτρέπει την τοποθέτηση των επιτελικών διοικητικών στελεχών επιλογής της κυβέρνησης, ενώ ταυτόχρονα δίνει πίστωση χρόνου στην κυβέρνηση να προετοιμάσει το νέο θεσμικό επιλογής στελεχών.
Β. Να γίνουν όλες οι κρίσεις με το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο.
Θα ήταν ελάχιστα εφικτό από άποψη χρόνου, ωστόσο, αυτό δεν είναι το μοναδικό μελανό σημείο. Θα δεχτούν οι εκπαιδευτικοί που πρόσκεινται φιλικά προς τη νέα κυβέρνηση να γίνουν οι κρίσεις των στελεχών με ένα θεσμικό στο οποίο άσκησαν διαχρονικά αυστηρή κριτική;
Πώς θα δώσει η νέα κυβέρνηση το στίγμα της αν επιλέξει με το προηγούμενοι θεσμικό τα νέα στελέχη για τα επόμενα 4 χρόνια, όσα δηλαδή και η (μέγιστη) θητεία της;
Γ. Να κάνει τις κρίσεις των Διευθυντών Εκπαίδευσης και των Σχολικών Συμβούλων, δίνοντας παράταση μόνο στη θητεία των Διευθυντών Σχολικών Μονάδων.
Αυτό ίσως είναι εφικτό, αν γίνει με το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο και αν η κυβέρνηση επιταχύνει τις διαδικασίες.
Από όσα κυκλοφορούν μεταξύ ΟΛΜΕ-ΔΟΕ, Συλλόγων Δασκάλων και ΕΛΜΕ, υπάρχει σύγχυση σχετικά με τον ρόλο και τη θέση των νέων διευθυντών των σχολικών μονάδων. Ακούγονται φήμες για διευθυντές ανδρείκελα του συλλόγου διδασκόντων, διευθυντές συντονιστές, διευθυντές εκλεγμένους από τους συλλόγους διδασκόντων, διευθυντές χωρίς επιμίσθιο-διευθυντές εθελοντές και άλλα.
Προφανώς δεν πρόκειται να βγει κανείς να διαψεύσει φήμες, ωστόσο, καλό θα είναι σύντομα να ξεκαθαρίσει η κυβέρνηση τις προθέσεις της για το θέμα, αφού για τη λειτουργία του σχολείου ο ρόλος του διευθυντή και η προσωπικότητά του είναι απολύτως καθοριστικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου