Οι υπόδικοι και οι αοριστολόγοι

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
Άσκηση κριτικής σκέψης: Γιατί ο πολύς κ. Σόιμπλε (και ό,τι αυτό το όνομα συμβολικά εκπροσωπεί) να εκφράσει τόσο απροσχημάτιστα την εύνοιά του για τις παρελθούσες γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις στην Ελλάδα και την οργισμένη απαρέσκειά του για τη σημερινή κυβέρνηση; (θυμηθείτε τη δήλωσή του ότι «η νέα ελληνική κυβέρνηση κατέστρεψε όλη την εμπιστοσύνη που είχε επιτευχθεί με την προηγούμενη κυβέρνηση» – «Κ» 17.3.2015).

Είναι αυτονόητο η ολοκληρωτική εξάρτηση μιας χώρας από τους δανειστές της να καθιστά προσχηματικές τις λειτουργίες τής δημοκρατίας σε αυτή τη χώρα. Αποφασίζουν σχεδόν για όλα οι «θεσμοί» που ορίστηκαν από τους δανειστές να επιτροπεύουν τη χώρα – η κυβέρνηση είναι στοιχείο περίπου διακοσμητικό και οι εκλογές για να αναδειχθεί κυβέρνηση, περίπου παντομίμα. Ομως, αφού οι δανειστές επιτρέπουν (ακόμα) την παντομίμα της δημοκρατίας, γιατί ενοχλούνται και εξοργίζονται με την τήρηση των προσχημάτων, γιατί δεν τα καταργούν;

Η κριτική λειτουργία της λογικής δύο αιτίες για τη συντήρηση των προσχημάτων δημοκρατικής αυτοδιαχείρισης μιας υπερχρεωμένης χώρας μπορεί να υποθέσει: Πρώτη αιτία, ότι τα προσχήματα καμουφλάρουν και παρηγορούν με ψευδαισθήσεις τις πολύ οδυνηρές για τον πληθυσμό επιπτώσεις της χρεοκοπίας: την ανεργία, για πολλούς την πείνα, τη μεγιστοποίηση της κοινωνικής αδικίας, την άθικτη αναξιοκρατία, τον δραστικό περιορισμό του κράτους-πρόνοιας. Δεύτερη αιτία είναι, ότι τα προσχήματα συντηρούν φαντασιωσικά υποκατάστατα «αντίστασης» στην επιτρόπευση, κυρίως συντηρούν την παραισθησιογόνο «αριστερή» ρητορεία.

Οι ελλαδικές κυβερνήσεις που εισέπραξαν τον απροσχημάτιστο έπαινο του κ. Σόιμπλε, οι γαλαζοπράσινες, ήταν φυσικά αδύνατο να διαπραγματευτούν «κόκκινες γραμμές» στοιχειώδους κοινωνικής - ανθρωπιστικής άμυνας απέναντι στις στυγνές αξιώσεις των δανειστών. Για τον απλούστατο λόγο ότι τα ίδια αυτά κόμματα που τις συγκροτούσαν είχαν υπογράψει εν ψυχρώ τον εξωφρενικό υπερδανεισμό της χώρας, ήταν οι φυσικοί αυτουργοί του εγκλήματος – αποκλειστικά και μόνο για να τραφεί ο Μινώταυρος του πελατειακού κράτους (ο εγγυητής της εξουσίας τους). Ήταν οι ίδιοι άνθρωποι που είχαν π.χ. «παραλάβει» υπουργείο και πεπραγμένα από τον Τσοχατζόπουλο, «χωρίς να αντιληφθούν» τη συντελεσμένη κακουργηματική καταλήστευση του κοινωνικού χρήματος. Ή είχαν παραλάβει «ιεροκρυφίως» την παραποιημένη «λίστα Λαγκάρντ» και τη «φύλαγαν» στο γραφείο τους «ξεχασμένη». Ουσιαστικά υπόδικοι λοιπόν οι ίδιοι, πώς να υπερασπίσουν τον λαό από τις συνέπειες των δικών τους κακουργημάτων ή παραλείψεων;

Όμως η κριτική σκέψη δοκιμάζεται και από τη σκανδαλώδη εμμονή της Αριστεράς στα προσχήματα. Γιατί να συμβιβάζεται και η Αριστερά με μία δήθεν αυτοδιαχείριση της επιτροπευόμενης χώρας μας, γιατί να κλείνει τα μάτια μπροστά στις πραγματικές αιτίες του υπερδανεισμού και της χρεοκοπίας; Ισως επειδή στα τελευταία σαράντα χρόνια η Αριστερά ξέμαθε να παλεύει για στόχους κοινωνικούς, ξέρει πια μόνο να ρητορεύει. Το είδος της Αριστεράς που έφτασε σήμερα να σχηματίσει κυβέρνηση προσχηματική, δεν γεννήθηκε από την ανάγκη να υπηρετήσει κοινωνικές ανάγκες, γεννήθηκε για να διεκδικήσει καταναλωτικές απαιτήσεις. Δεν γέννησε τη σημερινή Αριστερά η λαχτάρα για κοινωνική δικαιοσύνη και αξιοκρατία, η ανάγκη να εξαλειφθεί το «πελατειακό κράτος», η διαπλοκή και η διαφθορά, να πρωτεύσει η δίψα για την ποιότητα ζωής που χαρίζει η καλλιέργεια, η αυστηρών απαιτήσεων εκπαίδευση.

Η Αριστερά που μας κυβερνάει σήμερα γεννήθηκε ταυτισμένη με την τυφλή καταναλωτική διεκδίκηση, τη συνδικαλιστική εκβιαστική αυθαιρεσία, τις απεργίες «κοινωνικού κόστους». Ταυτίστηκε σαράντα ολόκληρα χρόνια η Αριστερά με τον βασανισμό του λαϊκού σώματος από την απληστία διεκδικήσεων των συνδικαλισμένων «ρετιρέ», την υπεράσπιση των παρασιτικά διορισμένων εκλεκτών του πελατειακού κράτους. Κάλυψε πολιτικά και πρόσφερε την ετικέτα της η Αριστερά σε εγκλήματα αντικοινωνικής, χυδαία εγωκεντρικής κακοήθειας: επιδόματα πλαστογραφημένης αναπηρίας, συμπαράταξη με τους αετονύχηδες συνταξιοδοτημένους από τα πενήντα ή και τα σαράντα-τόσα τους χρόνια. Και αυτή την αντίφαση αριστερής ετικέτας και κτηνώδους εγωκεντρισμού ή καταστροφικής υστερίας τη γεφύρωνε πάντοτε μια μεγαλόστομη ξύλινη ρητορεία.

Η Αριστερά που μας κυβερνάει σήμερα είναι εκ γενετής ρητορική – οι θεωρητικοί της, καθόλου τυχαία, είχαν ορμητήριο τα μπιστρό της πλατείας Κολωνακίου. Στις διαπραγματεύσεις τους σήμερα με τους δανειστές μας προτάσσουν ρητορεύματα που τα βαφτίζουν «πολιτικές προτάσεις διαπραγμάτευσης», ενώ οι σκληροπυρηνικοί καπιταλιστές συνομιλητές τους, ασύγκριτα συνεπέστεροι στον Ιστορικό Υλισμό από τους μαρξιστές, απαιτούν «νούμερα»: από ποιες περικοπές θα εξοικονομήσετε πόσα χρήματα.

Ένα από τα οδυνηρότερα δείγματα «αριστερής» (τάχα μου) ρητορείας, που θέλει να εξωραΐσει την πολιτική ανοχή αντικοινωνικών - αντιλαϊκών εγκλημάτων, ήταν και η δήλωση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη κ. Γιάννη Πανούση, με αφορμή την ανεμπόδιστη δήωση και καταστροφή του κτιρίου της Νομικής από κουκουλοφόρους «καταληψίες»: «Η αστυνομία δεν είναι αρμόδια να επεμβαίνει στα ενδοοικογενειακά των πανεπιστημίων»! Αποψη λογική μιας «Αριστεράς» που θυσιάζει, με τέλειο αμοραλισμό, την κοινωνιοκεντρική της ταυτότητα στον βωμό του πολιτικού τυχοδιωκτισμού.

Ο κ. Τσίπρας πήρε εντολή από την ελλαδική κοινωνία να ξαναστήσει τη λειτουργία της ζωής στη ρημαγμένη από φαύλους και ανίκανους πολιτικούς χώρα. Θεμελιώδης προϋπόθεση για να ανταποκριθεί σε αυτή την εντολή, είναι να «γεννήσει» πολιτικά μιαν όντως ριζοσπαστική, καινούργια Αριστερά. Καίρια πρόκληση, που θα την ζήλευε κάθε προικισμένος με «τσαγανό» πολιτικός. Καινούργια θα πει: μια Αριστερά ελευθερωμένη από τη δουλεία στον οικονομισμό, από τη σύνθλιψη της ζωής και των ελπίδων στα γρανάζια, τα ανθρωποφάγα, της εκβιαστικής διεκδίκησης. Κοινωνιοκεντρική Αριστερά, ελευθερωμένη από τη νοθεία, την παραποίηση, τον βαρβαρικό ατομοκεντρισμό, που κουβαλάει από γεννησιμιού του ο ελλαδικός πολιτικός μεταπρατισμός.

Σιωπή, βαριά κι ασήκωτη

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΑΚΟΣ ΑΠΟ ΤΟ "protagon.gr"

Πού είναι ο Παπαδημούλης που 'λεγε πως ο Καμμένος είναι πιο δεξιά από τη Ν.Δ.; Στέρεψαν τα αστείρευτα tweets του;
Πού είναι ο Κουράκης που καταργούσε τις παρελάσεις; Έκτοτε γράφηκαν πολλά ποιήματα;
Πού είναι ο Ξυδάκης που έβρισκε λυρισμό στις πέτρες και έβαζε αισθητική στα ανείπωτα; Έχασε τα μολύβια και τη λαλιά του;
Πού είναι η Βαλαβάνη, ο Βούτσης, ο Λαφαζάνης, ο Λυγερός, αυτοί που γέμισαν τα νιάτα τους στον αντιδικτατορικό αγώνα; Είναι τόσο αχνά πίσω, τόσο παλιά αυτά που τους εθέσπισαν;
Πού είναι ο Φίλης, ο μικρός Κύρκος των μαθητών; Δεν τον προσβάλλει, έστω ως ηθικά ανάγωγη, η αγωγή του Καμμένου;
Πού είναι ο Λαμπράκης Φλαμπουράρης του 15% για την παιδεία; Θα λέει στα βαφτιστήρια του ότι έγινε αμοιβή 12% στην ομαδική απελπισία;
Όλοι αυτοί έμαθαν στο πετσί τους πως κανένας σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Κι ότι ο Πλουμπίδης στ’ αλήθεια εκτελέστηκε.
Δεν ζητά κανείς να αλλάξουν ό,τι πιστεύουν και ό,τι κάνουν. Ούτε ψάχνει αφορμή να τους ψέξει, δήθεν για άλλα.
Αλλά έχουν μπροστά τους, δίπλα και μαζί τους εθνικοφροσύνη, απόβλητα δημόσιας ζωής και αισθητικούς εφιάλτες πολεμικής αρετής. Στον πυρήνα των αρχών, στην καρδιά των αξιών.
Τα συνθήματα, οι ερπύστριες και οι μπότες στο Σύνταγμα τους γεμίζουν εθνική περηφάνια;
Οι αγωγές και μάλιστα στον Πετρουλάκη της Αυγής, τους αφήνουν ήσυχους τα βράδια;
Αν η εξουσία χαλάει τόσο γρήγορα τις ψυχές καλά έκανε η Αριστερά και καθόταν μακριά της. Η «πρώτη φορά Αριστερά» έχασε με την πρώτη, σαν την παρθένα, την τιμή της;

Κύριε Πρωθυπουργέ ο χρόνος τελειώνει

ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΤΟ "ΒΗΜΑ"

O εσωτερικός δανεισμός που επιχειρεί τις τελευταίες ημέρες η κυβέρνηση, με τα αποθεματικά Ταμείων, ΔΕΚΟ και κάθε λογής δημόσιων Οργανισμών είναι αυτονόητο ότι είναι λύση έσχατης ανάγκης, που δεν υπάρχει κανένα περιθώριο να συνεχιστεί.
Ο πολύτιμος χρόνος που χάθηκε από τα αρμόδια κυβερνητικά στελέχη, που επέλεξαν να «επενδύουν» στη δημιουργική ασάφεια που είχαν ανακαλύψει στη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου, οδήγησε τα δημόσια οικονομικά σε αδιέξοδο.

Σπαταλήθηκαν μια σειρά συνεδριάσεις των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων σε συζητήσεις άνευ ουσίας, η συμφωνία του Eurogroup, αντί να αρχίσει να εφαρμόζεται, αδρανοποιήθηκε με συνέπεια η κυβέρνηση να τρέχει να μαζέψει ότι διαθέσιμο χρηματικό απόθεμα υπήρχε για να πληρώσει τις διεθνείς και εγχώριες υποχρεώσεις της.
Έχουμε φτάσει ήδη στο παρά ένα και πλέον και όλες οι ελπίδες έχουν εναποτεθεί στην κατάρτιση της περιβόητης λίστας μεταρρυθμίσεων που πρέπει όμως να  εγκριθεί από το Eurogroup,  για να μπορέσει επιτέλους να ανοίξει η κάνουλα της χρηματοδότησης από την Ευρώπη.

Η μέχρι τώρα εμπειρία από τα πρόσωπα που χειρίστηκαν ως τώρα τις διαπραγματεύσεις και προετοιμάζουν την υπό κατάθεση λίστα, δεν προϊδεάζει για γρήγορα αποτελέσματα.
Η χώρα όμως δεν αντέχει άλλη παράταση της αβεβαιότητας. Με άδεια τα κρατικά ταμεία, με την πραγματική οικονομία να έχει στερηθεί πλήρως κάθε χρηματοδότηση, με τις τράπεζες απόλυτα εξαρτημένες από την αιμοδοσία του  ELA, θα έπρεπε να είναι προφανές σε όλη την κυβέρνηση  και προσωπικά τον πρωθυπουργό, ότι δεν υπάρχει κανένα άλλο περιθώριο για χάσιμο χρόνου.

Η διαπραγμάτευση με τους θεσμούς πρέπει να τελειώνει τώρα. Οι εσωκομματικές ισορροπίες για τα μέτρα που χρειάζονται να ληφθούν, ώστε να απελευθερωθούν οι καθυστερούμενες δόσεις δεν μπορεί να πρυτανεύουν του γενικότερου συμφέροντος της χώρας. Ας αφήσουν τις ιδεοληψίες, τις διαψεύσεις και ας καθίσουν κάτω στον ελάχιστο χρόνο που απομένει για να ετοιμάσουν μια συγκροτημένη και αποδοτική λίστα μεταρρυθμίσεων που δεν αφήνει κανένα περιθώριο για νέο αδιέξοδο.

Ο πρωθυπουργός που έχει την ευθύνη του κυβερνητικού σκάφους, αλλά και γενικότερα της χώρας, ας τους προσγειώσει, όσο είναι καιρός ακόμη, στην πραγματικότητα.

Γίνεται σχολείο χωρίς μαθήματα;

ΑΝΔΡΕΑΣ ΖΑΜΠΟΥΚΑΣ ΑΠΟ ΤΟ "protagon.gr"

Τα τελευταία νέα  από  τα σχολεία των Φινλανδών μιλάνε για κατάργηση των μαθημάτων!  Ακόμα δεν έχουν καταλήξει, αλλά ο προσανατολισμός είναι σωστός. Τα ερωτήματα που προκύπτουν για μας εδώ στον ιδιόρρυθμο νότο, είναι  δύο: Τι είναι αυτό  που κάνει αυτούς τους λαούς να πειραματίζονται χωρίς αγκυλώσεις και  πώς είναι δυνατόν να σχεδιάζουν ένα σχολείο χωρίς κλασικά μαθήματα;
Oι απαντήσεις  είναι τόσο απλές, όσο θα μπορούσαν να διατυπωθούν από έναν έξυπνο μαθητή δημοτικού, πριν χάσει τον αυθορμητισμό του. Πειραματίζονται από ανάγκη. Γιατί προσπαθούν συνεχώς να «παίξουν» με το καινούργιο για να μη βαριούνται. Και ακόμα, βλέπουν αυτό που υπάρχει γύρω τους και το βάζουν ως μάθημα στα σχολεία.
Οι Φινλανδοί μπορούν και συζητούν χωρίς να κοροϊδεύει ο ένας τον άλλον. Μεγάλο προνόμιο. Κάποιοι λοιπόν, παρατήρησαν  ότι στη ζωή οι άνθρωποι βιώνουν φαινόμενα, συστήματα και καταστάσεις και όχι  γνωστικά αντικείμενα. Ότι τα Μαθηματικά, η Γλώσσα, η Φυσική και η Βιολογία είναι βάσεις γνώσεων αλλά δεν είναι ζωή. Και ότι θα ήταν πιο λειτουργικό για τους μαθητές, να εντάξουν όλες τις κλασικές επιστημονικές γνώσεις  σε μελέτες των φαινομένων.
Να μερικά παραδείγματα φαινομένων και συστημάτων που υπάρχουν στην πραγματικότητα που μας περιβάλει. Οικονομία, πολιτικός λόγος, οικολογία, πολιτισμικό περιβάλλον, μιντιακός λόγος, διαφήμιση, τεχνολογία και κατασκευές, φυσικά φαινόμενα, επιχειρηματικότητα.  Όλα αυτά μπορούν να αποτελέσουν επιλογές ενός σχολείου ως θέματα δράσης για όλη τη σεζόν. Εκεί μέσα λοιπόν, θα μπορούσαν να ενταχθούν τα γνωστικά αντικείμενα, αποκαλύπτοντας την βιωματική χρήση τους στην πραγματικότητα.  Πρώτα το παράδειγμα και μετά η θεωρία. Πρώτα η επαφή με την πράξη και μετά η άσκηση της θεωρίας.
Άντε να τα πεις εδώ αυτά. Ο καθένας θα βρει κάτι να σου απομονώσει για να χάσεις τη στόχευση. Είναι πανέτοιμος να πει όχι. Την ευκαιρία ψάχνει.  Κι εδώ είναι ο μεγάλος καημός για τη συμπλεγματική Ελλάδα που αντιστέκεται σε όλους και όλα. Η αποθέωση του μερικού και της περιπτωσιολογίας.
Τελειώνουν το Λύκειο οι δικοί μας μαθητές και  ξεχνούν όλα τα αποσπασματικά γνωστικά στοιχεία που έμαθαν στα δώδεκα χρόνια του σχολείου. Δεν μιλάω για τους άριστους, για τους πολλούς λέω. Δεν ξέρουν τι θα πει επιχείρηση, web banking, δεν ξέρουν να διαβάσουν ένα άρθρο, να ερμηνεύσουν έναν πολιτικό λόγο, να κάνουν μια συναλλαγή, να  αξιολογήσουν μια ταινία ή να κατανοήσουν ένα φυσικό φαινόμενο. Οι μαθηματικές πράξεις, οι παράγραφοι, οι νόμοι της Φυσικής πήγαν χαμένοι  στις ατελείωτες ώρες της βαρεμάρας  στις άχαρες σχολικές τάξεις. Είναι δηλαδή, λειτουργικά «αναλφάβητοι» και ανεπαρκείς  στην βιωματική  κατανόηση του κοινωνικού γίγνεσθαι.
Τα νέα σχολεία έχουν ανάγκη από θέματα και φαινόμενα και οι Φινλανδοί θα το κάνουν πρώτοι. Δεν το σκέφτηκαν πρώτοι αλλά θα το πραγματοποιήσουν πρώτοι. Γιατί έχουν απαλλαγεί από την αρρώστια του συντηρητισμού και της φοβίας της εξέλιξης. Θα βάλουν τον σύγχρονο δάσκαλο να διαχειριστεί  τη γνώση μέσα στην πραγματικότητα και όχι την πραγματικότητα στη γνώση!
Η διαφορά μας όμως από τους Φινλανδούς είναι ποιοτική  και ανήθικα προκλητική. Η παρατήρηση, η έρευνα και η πράξη  θέλει θάρρος αποδοχή και συναίνεση. Όχι  ειρωνεία και σνομπισμό από τα κακόμοιρα ανθρωπάκια που έχουν γεμίσει τα σχολεία και τις εκπαιδευτικές επιτροπές του Υπουργείου Παιδείας.  Έχουμε μια κοινωνία που πολεμάει για τους συνταξιούχους  και αδιαφορεί για τους νέους. Ελάχιστος χώρος υπάρχει  για ιδέες και  πρωτότυπες σκέψεις στα σχολεία. Μόνο για βαθμούς, εμβατήρια και παρελάσεις...

Το λάθος είναι πως ο πρωτογονισμός και ο «φονταμενταλισμός» που βιώνουμε  λογαριάζει τον άνθρωπο περισσότερο ως ιδέα και όχι ως φαινόμενο. Χρειαζόμαστε διαφωτισμό για να αλλάξουμε. Και στα σχολεία. Και στη δημοκρατία μας…
 

Η ΑΝΕΛΟποίηση του ΣΥΡΙΖΑ

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΝΟΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ "ΒΗΜΑ"
Είναι απολύτως κατανοητό γιατί ο υπουργός Άμυνας Π. Καμένος ενδιαφέρεται για τις στρατιωτικές παρελάσεις, τα εμβατήρια και τις χαμηλές πτήσεις πολεμικών αεροσκαφών πάνω από την Αθήνα στους σημερινούς εορτασμούς:  με τον εθνολαϊκισμό απέκτησε την προίκα του στην πολιτική, σε αυτόν ποντάρει και μ' αυτόν θα πορευτεί και στο μέλλον. 

Όμως γιατί η «πρώτη φορά Αριστερά» που καταδίκαζε πάντοτε τις πολεμικές φιέστες  και τασσόταν παγίως κατά των παρελάσεων, δέχεται να παίξει στο χουντικής αισθητικής πανηγύρι των εθνικοψεκασμένων ;

Τι κερδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ από το ζαβλάκωμα του κόσμου μέσα από πατριωτικά εμβατήρια, γυαλισμένα άρβυλα  και  μπάντες του στρατού να παίζουν δημοτικά τραγούδια ;

Θα περίμενε κανείς ότι ο κ. Τσίπρας που θέλει να εμφανίζεται ως ο εκπρόσωπος της πολιτικής αλλαγής στον τόπο - ο επικεφαλής της νέας Αριστεράς στην Ελλάδα - όχι μόνο θα καταργούσε μια για πάντα τις στρατιωτικές παρελάσεις αλλά και θα τις αντικαθιστούσε με εορτασμούς ειρήνης και πολιτισμού . 

Με εκδηλώσεις θα είχαν ως επίκεντρο τον άνθρωπο, τις δυνατότητες που έχει η Ελλάδα να ανοίξει νέους δρόμους , να κατακτήσει αγορές με υψηλής ποιότητας προϊόντα , να επενδύσει στην παιδεία και στην επιμόρφωση του πληθυσμού για να αποκτήσει καινούργιες  δεξιότητες.

Αν αυτού, τανκς, αεροπλάνα, πύραυλοι, κομάντος, βατραχάνθρωποι και πατριωτικά εμβατήρια που εκθειάζουν   την στρατιωτική αρετή των Ελλήνων και την Ελλάδα που ποτέ δεν πεθαίνει σκορπίζοντας του εχθρού τα φουσάτα.  

Το χειρότερο: μόνο αυταρχικά καθεστώτα και υπανάπτυκτες πολιτικά χώρες ( Βόρεια Κορέα, Κίνα, Ιράν κλπ) επιμένουν σήμερα στις μεγάλες στρατιωτικές παρελάσεις της εποχής του Ψυχρού Πολέμου για να περάσουν μηνύματα ισχύος και εθνικής ανεξαρτησίας .    

Αντίθετα πανίσχυρες στρατιωτικά και τεχνολογικά χώρες όπως οι ΗΠΑ -που θεωρούν ότι τέτοιου είδους στρατιωτικές παρελάσεις είναι δαπανηρές και άσκοπες γιατί μεταφέρουν  μηνύματα μίσους και αλαζονείας-  προτιμούν εκδηλώσεις χαράς. Με πυροτεχνήματα, μαζορέτες, δημοτικές μπάντες και άρματα καρνάβαλου απ' όπου μασκαρεμένοι ήρωες της αμερικανικής ανεξαρτησίας πετούν καραμέλες και σερπαντίνες . 

Τόχουμε πεί πολλές φορές:  η αγάπη για την πατρίδα δεν φαίνεται μέσα από τις παρελάσεις, τα εμβατήρια και τις φουστανέλες. Ούτε από τους "δεκάρικους" με την ευκαιρία της 25ης Μαρτίου.

        
Φαίνεται από τους φόρους που πληρώνουν οι πολίτες για να στηρίξουν το ελληνικό κράτος και τους οικονομικά ανίσχυρους συμπατριώτες τους , από την αποφασιστικότητα  των πολιτικών να αντιμετωπίσουν τα πραγματικά προβλήματα της χώρας και τα βάλλουν με τα συμφέροντα κι όχι να εκμεταλλευτούν την θέση τους για να κερδίσουν περισσότερα χρήματα, από την ετοιμότητα του πολίτη να αφιερώσει εθελοντικά λίγο από τον σπάνιο –πλέον- ελεύθερο χρόνο του για να προσφέρει στον διπλανό του που έχει την ανάγκη του . 

         
"Μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η χώρα σου για σένα αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για τη χώρα σου" όπως έλεγε και ο Τζον Κένεντι. 

          
Και αν δει κανείς την πραγματικότητα, παρά τα μεγάλα λόγια , και τις επετειακές εξάρσεις αγάπης για την πατρίδα μας, είμαστε πολύ λιγότερο πατριώτες από πολλούς άλλους λαούς.

Τι ξεχνάμε από το 1821

ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΤΟ "ΒΗΜΑ"

Ο γιορτασμός μιας εθνικής επετείου, έχει ταυτιστεί στη συλλογική μνήμη με τον αγώνα για την ελευθερία και με τον ηρωισμό που επέδειξαν οι πρόγονοι μας. Καλό είναι όμως να θυμόμαστε σε τέτοιες στιγμές εθνικής υπερηφάνειας, ότι σε κάθε αγώνα, σε κάθε μάχη υπάρχουν και στιγμές που παραπέμπουν σε διαχρονικές παθογένειες ,που συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να μας ταλαιπωρούν.

Μπορεί να μην το μαθαίνουμε στο σχολείο, αλλά ο αγώνας του '21 είχε και τις μελανές στιγμές του, με τις εσωτερικές έριδες και τις προσωπικές στρατηγικές που οδήγησαν πολλές φορές τον απελευθερωτικό αγώνα σε αδιέξοδο.Με αποτέλεσμα να χρειαστεί η επέμβαση των τότε μεγάλων δυνάμεων αλλά και η ενεργός ανάμειξη τους στην πολιτική ζωή με τις γνωστές παρενέργειες για να κρατηθεί στη ζωή το νεαρό ελληνικό κράτος.

 
Απέχουμε δεκαετίες  από την εποχή αυτή, αλλά οι ίδιες παθογένειες εξακολουθούν να υπάρχουν και να δυσκολεύουν την επιβίωση μιας μικρής χώρας, σε ένα ασταθή και διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο. Οι πολιτικές έριδες, οι προσωπικές και κομματικές επιδιώξεις η αδυναμία εθνικής συνεννόησης απέναντι στους κινδύνους που αντιμετωπίζουμε σήμερα, είναι δυστυχώς μια απτή πραγματικότητα που την βιώνουμε όλοι.

Η οικονομική αβεβαιότητα που αντιμετωπίζουμε,η αδυναμία εσωτερικής  αλλά και ευρύτερης συνεργασίας με τους εταίρους  που εμείς επιλέξαμε, είναι συνέπεια μιας προβληματικής αντίληψης για τα όρια και τις δυνατότητες μας. Η χώρα, οι πολίτες, η οικονομία ταλαιπωρούνται επί μήνες γιατί το πολιτικό μας σύστημα δεν κατάφερε να συνεννοηθεί για μερικά αυτονόητα δεδομένα. Χρειάστηκε να επισκεφθεί ο πρωθυπουργός το Βερολίνο,για να συνειδητοποιήσουν ορισμένοι, ότι μια μετωπική σύγκρουση με μια ,μας αρέσει η όχι, ηγέτιδα δύναμη της Ευρώπης δεν οδηγεί πουθενά.

Είναι καιρός να αντιληφθούν όλοι, με πρώτους τους κυβερνώντες, ότι η οριακή κατάσταση που βρισκόμαστε δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο. Η σημερινή Ευρώπη, οι θεσμοί της μπορεί να μη μας αρέσουν, αλλά προς το παρόν δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε μόνοι μας. Ας φροντίσουμε λοιπόν να συμβιώσουμε μαζί τους, να ανασυνταχθούμε ως χώρα και ως οικονομία, για να μπορούμε να διεκδικούμε μετά κάτι καλύτερο. 

Καν’ το όπως οι Κινέζοι

ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΠΑΠΑΧΕΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

Το πρόβλημά μας δεν είναι ότι έχουμε την Αριστερά στην κυβέρνηση. Όχι. Το πρόβλημά μας είναι ότι έχουμε μια Αριστερά με στελέχη, βουλευτές και υπουργούς που είναι ακόμη «κολλημένοι» με τον πάλαι ποτέ σοβιετικό «υπαρκτό σοσιαλισμό». Πιστεύουν, δηλαδή, σε ένα μοντέλο παραγωγής και ανάπτυξης που δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο. Απεχθάνονται το κέρδος και τον ιδιωτικό τομέα και ανατριχιάζουν με την έννοια των ιδιωτικοποιήσεων. Το χειρότερο, όμως, δεν είναι αυτό, αλλά το ότι δείχνουν να αγνοούν για το πώς άλλαξε ο πλανήτης από την εποχή της νιότης τους...

Θα ήμασταν πολύ τυχεροί αν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μελετούσαν λίγο το πολύ επιτυχημένο μοντέλο των Κινέζων συντρόφων τους.

Δεν μπορούν όμως. Κοιτάξτε το πώς μία σπουδαία στρατηγική σχέση μεταξύ Ελλάδας και Κίνας, η οποία εγκαινιάσθηκε επί Κ. Καραμανλή, μπλοκαρίστηκε στις εσωτερικές ιδεοληψίες και ισορροπίες του ΣΥΡΙΖΑ. Οι Κινέζοι έχουν ένα μεγάλο πρόγραμμα επενδύσεων για την Ευρώπη. Τους ενδιαφέρουν στρατηγικές επενδύσεις, λιμάνια, τρένα, αεροδρόμια, real estate. Έχουν όμως δώσει πολύ μεγάλη προτεραιότητα στην επένδυση της Cosco. Όπως λένε οι ίδιοι χαρακτηριστικά, η Cosco «είναι το κεφάλι του δράκου, αν το αφήσετε να περάσει θα ακολουθήσει και το σώμα, άλλοι επενδυτές με πολύ σοβαρά σχέδια». Ο πρωθυπουργός δεν τολμά όμως να προχωρήσει, γιατί φοβάται τις αντιδράσεις στο εσωτερικό του κόμματός του. Η Ελλάδα, λοιπόν, κινδυνεύει να χάσει μια τεράστια ευκαιρία και να βρεθεί στο περιθώριο, την ώρα που η Κίνα θέλει να επενδύσει σοβαρά στην Ευρώπη. Εμείς νομίζουμε ότι οι Κινέζοι και όλοι οι υπόλοιποι έχουν τις αντοχές και την υπομονή να περιμένουν τις εσωκομματικές διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ να ωριμάσουν για να δεχθούν επιτέλους ότι μια ιδιωτικοποίηση δεν είναι ανάθεμα. Έλεος. Κανείς δεν έχει υπομονή και ανοχή για μας όταν η Σερβία, η Ουγγαρία, η Μεγάλη Βρετανία, ναι η Μεγάλη Βρετανία, στρώνουν τα κόκκινα χαλιά. Εχουμε τόσο μεγάλη ιδέα για τη μοναδικότητα της θέσης μας που νομίζουμε ότι οι όποιοι ξένοι επενδυτές θα περιμένουν, αφού τους σπάσουμε τα νεύρα με την αργοπορία της δικαιοσύνης, τη γραφειοκρατία, τη διαφθορά, την ανικανότητα των υπηρεσιών, να ωριμάσουμε και πολιτικά για να αποδεχθούμε το αυτονόητο.

Ο κ. Τσίπρας πρέπει να κάνει ό,τι έκαναν οι Κινέζοι κομμουνιστές. Να πάρει το κόμμα του και την κουλτούρα της καταγγελίας και της άρνησης και να το κάνει κόμμα ρεαλιστικής διαχείρισης της εξουσίας. Αλλιώς θα πληρώσουν τη νύφη οι άνεργοι, οι νέοι, όσοι δεν εξυπηρετούνται ή πληρώνονται από ένα μεγάλο πελατειακό κράτος. Ο λαός έφερε στην εξουσία την Αριστερά γιατί σιχάθηκε το παλαιό πολιτικό σύστημα και την ανεπάρκειά του. Δεν επιβράβευσε όμως τις παλαιολιθικές αντιλήψεις όσων νοσταλγούν τη Σοβιετία ή θέλουν να κάνουν την Ελλάδα Βενεζουέλα. Ξέρετε τι θα έκανα αν ήμουν στη θέση του κ. Τσίπρα; Θα φόρτωνα ένα αεροπλάνο με όλα τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής και του υπουργικού συμβουλίου και θα τους πήγαινα για ένα μήνα στη Σαγκάη. Να δουν πώς αλλάζει ο κόσμος, πόσο ξεπερασμένοι, ιδεοληπτικοί και αφόρητα κολλημένοι είναι με κάτι που δεν υπάρχει. Θα έπρεπε να το έχει κάνει βεβαίως αυτό από τον καιρό της αντιπολίτευσης ο κ. Τσίπρας, γιατί τώρα δεν έχει χρόνο ούτε ο ίδιος ούτε η χώρα.

Υ.Γ. Επειδή στη χώρα του χαυνωτικού κυνισμού όλα ερμηνεύονται συνωμοσιολογικά, να εξηγήσουμε πως η «Κ», οι ιδιοκτήτες και το επιτελείο της δεν έχουν κανένα απολύτως συμφέρον από την κινεζική επένδυση ή και καμία άλλη. Απλά πάγια θέση της εφημερίδας είναι πως ό,τι φέρνει θέσεις εργασίας, αναβαθμίζει τη σημασία της χώρας και κάνει καλό στον τόπο πρέπει να στηρίζεται κόντρα στα μικροσυμφέροντα και τις μικρονοϊκές αντιλήψεις, που κρατούν το απίστευτο δυναμικό του καθηλωμένο.

Βανδαλισμοί και καταλήψεις

ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
Οι καταλήψεις δημόσιων κτιρίων και οι βανδαλισμοί μνημείων έχουν λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Η κυβέρνηση μοιάζει να πιστεύει πως η ανοχή από την πλευρά της Αστυνομίας θα εκτονώσει την κατάσταση και θα αποτρέψει τα χειρότερα. Η μέθοδος αυτή σπανίως λειτουργεί και συνήθως φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα. Είναι αδύνατον να κάνεις διάλογο με ανθρώπους που λατρεύουν τη βία, δεν σέβονται τίποτα και θεωρούν τη δημοκρατία και το κράτος εχθρούς. Απαιτείται μεγαλύτερη σοβαρότητα και λιγότερες φιλολογικές αναλύσεις από όσους έχουν την ευθύνη της δημόσιας ασφάλειας της χώρας.

Άφησαν τους κουκουλοφόρους να φύγουν σαν κύριοι -Γιατί δεν τους επιδοτούν κιόλας;

Ο Aixmiros από "aixmi.gr"

Έξι μέρες ζήσαμε την απόλυτη παράνοια: τριάντα κουκουλοφόροι είχαν εισβάλει στη Νομική Σχολή, είχαν πετάξει έξω φοιτητές και καθηγητές, και απαιτούσαν να απελευθερωθεί ο αρχιδολοφόνος Σάββας Ξηρός, και μαζί του οι συγγενείς  κρατουμένων τρομοκρατών, καθώς επίσης και να κλείσουν οι φυλακές υψίστης ασφαλείας.
Η λειτουργία της Σχολής είχε σταματήσει, ο πρύτανης είχε κάνει μήνυση για διακεκριμένες φθορές,…
Και, τελικά, έγινε το απίθανο: διαδήλωσαν έξω από το κτίριο φοιτητές και καθηγητές, ζητώντας να φύγουν οι καταληψίες για να ξαναρχίσουν τα μαθήματα…
Τι απέγινε; Ό,τι ήθελαν οι καταληψίες. Μια οιονεί φωτογραφική διάταξη για τον Ξηρό και απόσυρση των αστυνομικών δυνάμεων από τη Σχολή, ώστε να αποχωρήσουν σαν κύριοι.
Ερώτηση; Εναντίον ποιου, λοιπόν, θα στραφούν οι διώξεις -που προς το παρόν είναι κατά αγνώστων; Ποιον κοροιδεύουν, επιτέλους;
Σε ποια δυτική Δημοκρατία δε θα συνέβαινε κάτι ανάλογο;
Θυμάμαι πριν από λίγα χρόνια να έχει γίνει κάτι ανάλογο στη Σορβόννη. Η αστυνομία είχε δώσει στους καταληψίες λίγες ώρες διορία, και μόλις εξέπνευσε το τελεσίγραφο μπήκαν αστυνομικοί μέσα και άδειασαν το Πανεπιστήμιο. Χωρίς να ανοίξει μύτη…

4η ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΣΥΣΚΕΨΗ ΑΙΡΕΤΩΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΩΝ

Αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι,

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τις απόψεις του Προέδρου της ΔΟΕ και των αιρετών του ΚΥΣΠΕ για τα θέματα που συζητήθηκαν στην Πανελλήνια Σύσκεψη Αιρετών.

Στην αρχή της σύσκεψης υπήρχε διαφωνία επί της διαδικασίας από  εκπροσώπους των Παρεμβάσεων (Παντελής Βαϊνάς, Ηλίας Σμήλιος) στο γεγονός ότι η σύσκεψη των αιρετών δεν μπορεί να πάρει αποφάσεις δεδομένου ότι δεν αποτελεί σώμα. Επίσης, διαφώνησαν για το πρόγραμμα της σύσκεψης τη δευτερολογία της οποίας θα πρέπει να έχει μόνο ο Πρόεδρος   ΔΟΕ και όχι οι αιρετοί του ΚΥΣΠΕ.

Ο Πρόεδρος της ΔΟΕ κ. Θανάσης Κικινής επισήμανε:

• Οι δάσκαλοι ήταν οι πρώτοι που πέτυχαν αιρετή εκπροσώπηση στα Υπηρεσιακά Συμβούλια από το 1926.
• Επανέρχονται οι αιρετοί στα Πειθαρχικά Συμβούλια.
• Το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης υποσχέθηκε αναθεώρηση του Πειθαρχικού Δικαίου.
• Το Υπουργείο Παιδείας προτίθεται να κάνει διορισμούς υπό την «ομπρέλα» του ΑΣΕΠ ενώ βασική θέση του κλάδου είναι οι διορισμοί να γίνονται με το πτυχίο.
• Συστάθηκε επιτροπή για να εξετάσει τη νομιμότητα των  μετατάξεων.
• Καταργήθηκε το θεσμικό πλαίσιο της αξιολόγησης αλλά οι συνάδελφοι δεν μπορούν να εξελιχθούν βαθμολογικά και μισθολογικά.
• Θα γίνει επανεξέταση των συγχωνεύσεων των σχολείων.
• Δεν έγινε καμία κουβέντα από πλευράς Υπουργείου για την Προσχολική Αγωγή ενώ υπήρχε άγνοια για το νέο νομοσχέδιο που θα αφορά την Ειδική Αγωγή.
•  Για τα αναλυτικά προγράμματα και τα βιβλία υπήρξαν παγωμένες απαντήσεις.

Ο Αιρετός του ΚΥΣΠΕ Βασίλης Παληγιάννης είπε:

• Είναι ευθύνη των αιρετών να λειτουργούν με διαφάνεια, ισονομία και όλοι οι συνάδελφοι να έχουν ίση μεταχείριση. Η αξιοπρέπεια των εργαζομένων είναι πάνω από όλα.
• Κανείς δεν καταλαβαίνει τι ακριβώς προσπαθεί να κάνει αυτή η κυβέρνηση. Ζούμε το τέλος της λογικής με αλληλοσυγκρουόμενες δηλώσεις από τους Υπουργούς.
• Υπάρχουν αυτή τη στιγμή 2.200 κενά στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και θα περίμενε κανείς από μια αριστερή κυβέρνηση να είχε ως  πρώτο μέλημά της να καλύψει αυτά τα κενά.
• Τα πέντε τελευταία χρόνια έγιναν 11.045 συνταξιοδοτήσεις και μόνο 1.664 προσλήψεις.
• Κανένας δεν ξέρει και κανένας δεν μπορεί να τους πει με ποιον ακριβώς τρόπο θα γίνουν οι διορισμοί.
• Υπάρχουν 6.030 αιτήσεις για μετάθεση και κανονικά αυτές θα έπρεπε να γίνουν μέχρι τέλους του Μάρτη.  Έτσι πηγαίνουν πίσω όλες οι υπηρεσιακές μεταβολές.
• Οι αποσπάσεις σε γραφεία και σε φορείς να γίνονται με μόρια. Να σταματήσει ο κομματισμός της εκπαίδευσης.
• Οι παραιτήσεις εκπαιδευτικών για λόγους υγείας δεν υπογράφονται όλες από τον Υπουργό και κανένας δε γνωρίζει το λόγο που κάποιες υπογράφονται και κάποιες όχι.
• Οι τελευταίες επιλογές στελεχών εκπαίδευσης (ειδικά των Διευθυντών Εκπαίδευσης) ήταν οι πλέον αναξιοκρατικές που έγιναν ποτέ.

Ο έτερος Αιρετός του ΚΥΣΠΕ Δημήτρης Μπράτης είπε:

• Οι αιρετοί δεν αποτελούν σώμα για να πάρουν αποφάσεις μπορούν όμως να γίνουν προτάσεις, να εξαχθούν πορίσματα και να γίνει ανατροφοδότηση.
• Υπάρχει διαφορετικό πολιτικό περιβάλλον και πρέπει να το παραδεχτούμε ότι το χαμόγελο γύρισε ξανά στα χείλη των εκπαιδευτικών.
• Αυτή τη στιγμή η αργία έπαψε να είναι υποχρεωτική και έγινε δυνητική.
• Επανήλθαν οι δύο αιρετοί στα Πειθαρχικά Συμβούλια.
• Χειροκροτώ τους δύο Υπουργούς (Παιδείας και Διοικητικής Μεταρρύθμισης) γιατί ήρθαν στις θέσεις του Κλάδου στο ζήτημα της Αξιολόγησης.
• Είμαι υπέρ της κατάργησης του θεσμού του Σχολικού Συμβούλου και στη θέση τους να υπάρχουν μορφωτικά κέντρα στήριξης και επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών.  Όχι σε μονοπρόσωπα όργανα.
• Στο θέμα των μετατάξεων είπε ότι πρώτα πρέπει να ακυρωθούν όλες και στη συνέχεια να γίνει επανεξέταση αυτών.  Πρώτα να γίνουν οι μεταθέσεις στην Πρωτοβάθμια και στη συνέχεια οι μετατάξεις.
• Αν οι μεταθέσεις γίνουν τώρα θα είναι πολύ λίγες. Ίσως είναι καλύτερα να γίνουν τον Απρίλη για να προλάβουν έτσι να μπουν μέσα και οι παραιτήσεις.
• Από τους 20.000 αναπληρωτές οι 15.000 είναι μέσω ΕΣΠΑ. Είναι ντροπή για μια χώρα να μην προσλαμβάνει τους εκπαιδευτικούς από τον τακτικό προϋπολογισμό.
• Οι διορισμοί να συνεχίσουν να γίνονται με την αναλογία 60 προς 40 (ΑΣΕΠ και προϋπηρεσία).
• Στις προηγούμενες κρίσεις υπήρχαν 1.136 μεταπτυχιακά από πανεπιστήμια του εξωτερικού. Όσοι τα κατείχαν έπαιρναν εκτός από τα μόρια του μεταπτυχιακού και τα μόρια της ξένης γλώσσας. Ζήτησε –και τελικά πέτυχε- οι συνάδελφοι να εξετάζονται τουλάχιστον στη γνώση της γλώσσας. Από τους 1.136 συναδέλφους προσήλθαν μόνο οι 136 συνάδελφοι για να εξεταστούν στη γλώσσα και οι περισσότεροι από αυτούς είχαν δουλέψει στη χώρα που απέκτησαν το μεταπτυχιακό. Υπήρχαν συνάδελφοι που δεν ήξεραν ούτε το πανεπιστήμιο από το οποίο απέκτησαν το μεταπτυχιακό τους.
• Συνεργάζομαι με το Δ.Σ. της ΔΟΕ όποτε μου ζητηθεί αλλά και αυτοβούλως.

Στη συνέχεια το λόγο πήραν αιρετοί από  διάφορα ΠΥΣΠΕ και ΑΠΥΣΠΕ. Αναφέρθηκαν σε γενικά αλλά και θέματα της περιοχής τους. Οι απόψεις πολλές και διάφορες. Από το να παίρνουν περισσότερα μόρια οι αιρετοί γιατί προσφέρουν πολύ σημαντικό έργο μέχρι και να μοριοδοτούνται (για θέσεις στελεχών εννοείται) οι συνάδελφοι που αποσπώνται στα γραφεία γιατί και αυτοί προσφέρουν πολύ  σημαντικό έργο. Ενώ οι εκπαιδευτικοί των τάξεων κάθονται, έτσι;

Με τιμή

Γαπκιάδης Γεώργιος

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ ΣΤΗΝ 4η ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΣΥΣΚΕΨΗ ΑΙΡΕΤΩΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΩΝ

Αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι,
συμμετείχα στην 4η Πανελλήνια Σύσκεψη Αιρετών Εκπροσώπων που έγινε στην Αθήνα. Παρέδωσα στη ΔΟΕ και τους κ.κ. Αιρετούς του ΚΥΣΠΕ τις προτάσεις της Ανεξάρτητης Κίνησης.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ

ΠΡΟΣ:

1.   Δ.Σ. ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

2.   ΑΙΡΕΤΟΥΣ ΤΟΥ ΚΥΣΠΕ

•        Οποιαδήποτε μορφή αξιολόγησης εφαρμοστεί να έχει ανατροφοδοτικό χαρακτήρα για τους εκπαιδευτικούς και σε καμία περίπτωση τιμωρητικό.
•        Οι μεταθέσεις και οι αποσπάσεις να γίνονται χωρίς περιορισμούς όταν υπάρχουν οργανικά και λειτουργικά κενά. Στις 21 Ιουνίου κάθε έτους όλοι οι εκπαιδευτικοί να είναι τοποθετημένοι στις σχολικές μονάδες στις οποίες θα εργαστούν την επόμενη σχολική χρονιά.
•        Αναμοριοδότηση των σχολικών μονάδων και ειδικά των απομακρυσμένων για να δίνονται κίνητρα στους εκπαιδευτικούς να εργαστούν σε αυτές.
•        Στις κατά προτεραιότητα αποσπάσεις να υπάρχουν μόνο οι περιπτώσεις των συναδέλφων με σοβαρά προβλήματα υγείας. Για όλες τις άλλες περιπτώσεις να υπάρχει μοριοδότηση ανάλογα με τη σοβαρότητα και τις ιδιαιτερότητες που παρουσιάζουν.
•        Οι αποσπάσεις σε γραφεία και φορείς να ελαχιστοποιηθούν και να δίνονται μόνο με μόρια ή για σοβαρούς λόγους υγείας.
•        Να γίνει επανέλεγχος, ως προς τη νομιμότητά τους, των μετατάξεων των εκπαιδευτικών που ήρθαν από τη Δευτεροβάθμια στην Πρωτοβάθμια  Εκπαίδευση. Να λυθεί το συντομότερο το θέμα των οργανικών θέσεων χωρίς να αδικηθούν οι συνάδελφοι ειδικοτήτων της Πρωτοβάθμιας. Μένοντας στη διάθεση του ΠΥΣΠΕ οι συνάδελφοι της Δευτεροβάθμιας προηγούνται στις τοποθετήσεις με αποτέλεσμα συνάδελφοι της Πρωτοβάθμιας με πολλά χρόνια υπηρεσίας να μην μπορούν να πάρουν απόσπαση εντός ΠΥΣΠΕ.
•        Οι τοποθετήσεις των μόνιμων και των αναπληρωτών εκπαιδευτικών να γίνονται μόνο με μόρια και να εξαιρούνται  οι συνάδελφοι με σοβαρά προβλήματα υγείας. Στους αναπληρωτές να παίζει ρόλο και η σειρά που έχουν στον πίνακα αναπληρωτών.
•        Μόνιμοι διορισμοί σε όλα τα κενά που υπάρχουν στην εκπαίδευση. Οι αναπληρωτές που θα συμπληρώνουν 16 μήνες προϋπηρεσία να μονιμοποιούνται αμέσως χωρίς να είναι απαραίτητο να λάβουν μέρος σε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ.
•        Οι διορισμοί να γίνονται με ποσόστωση (προϋπηρεσία και διαγωνισμός ΑΣΕΠ).
•        Σταδιακή κατάργηση του θεσμού των αναπληρωτών οι οποίοι θα προσλαμβάνονται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις.
•        Πλήρης διαφάνεια στις αποφάσεις των Υπηρεσιακών Συμβουλίων.
•      Κατάργηση του διορισμού μη αιρετών μελών στα Υπηρεσιακά Συμβούλια.
•        Ναι στη συμμετοχή τρίτου –και σύντομα τέταρτου- Αιρετού στα Υπηρεσιακά Συμβούλια. Η επιλογή (εκλογή) του τρίτου Αιρετού να γίνει με βάση τις εκλογές της 5^ης Νοέμβρη.
•        Να ισχύει το τεκμήριο της αθωότητας μέχρι να τελεσιδικήσει η απόφαση εκτός από τις περιπτώσεις των κακουργημάτων.
•        Η επιλογή των στελεχών της εκπαίδευσης να γίνεται αξιοκρατικά και να περιοριστεί η βαρύτητα της συνέντευξης. Στη συνέντευξη να κρίνεται κυρίως αν κάποιο υποψήφιο στέλεχος είναι σε θέση ή όχι να ασκήσει τα καθήκοντα που θα του ανατεθούν.
•        Ο σύλλογος διδασκόντων να έχει και αυτός άποψη για τον διευθυντή του σχολείου.
•        Να μην υπάρχει καμία επιπλέον μοριοδότηση των συνδικαλιστών (αιρετών) καθώς και όσων υπηρέτησαν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση (δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι).
•        Να υπάρχει συνδυασμός της διδακτικής (όχι της εκπαιδευτικής) προϋπηρεσίας  με τα αντικειμενικά προσόντα.
•        Να δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στη διδακτική προϋπηρεσία των εκπαιδευτικών, γιατί αυτοί είναι που στηρίζουν πραγματικά τη δημόσια εκπαίδευση.

Με τιμή 

Γαπκιάδης Γεώργιος

Αιρετός του ΠΥΣΠΕ Καστοριάς με την Ανεξάρτητη Κίνηση Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Καστοριάς

Επανάσταση

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΝΙΚΑΣ ΑΠΟ "ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ"

Ο θρίαμβος της παγκοσμιοποίησης έβαλε ταφόπλακα σε κάθε μορφή σοσιαλισμού και αριστερού προσανατολισμού.

Παροιμοιώδης και επίκαιρη η φράση του Λένιν. Που έλεγε «Για τον μαρξιστή δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η επανάσταση είναι αδύνατο να γίνει χωρίς επαναστατική κατάσταση».
Είδατε εσείς, εν Ελλάδι, να υφίσταται έστω και μισό ίχνος επαναστατικών συνθηκών; Πουθενά και από κανένα. Η ουτοπία είναι το χαρακτηριστικό του αδιεξόδου κάθε αριστερού!
Με απλά λόγια αδυνατό να κατανοήσω τις μπαλοθιές αρκετών αριστερών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως του Παναγιώτη Λαφαζάνη. Όπως του Θοδωρή Δρίτσα. Και όπως της Τασίας Χριστοδουλοπούλου. Το ήθος τους εξαιρετικό. Οι αυταπάτες τους επικών διαστάσεων!
Το ίδιο είχε συμβεί και με την συγκρότηση του ΠΑΣΟΚ. Όπου στην πρώτη φάση λειτουργίας της πράσινης επέλασης, ο Ανδρεάς Παπανδρέου χρησιμοποίησε και αξιοποίησε προς όφελός του, όλες τις «επαναστατικές» φωνές, όλων των αποχρώσεων και όλων των προελεύσεων. Από τους τροτσκιστές μέχρι τους αναρχικούς. Στην δεύτερη φάση τους ξέκανε και στην τρίτη, με την ενθρόνιση στην εξουσία, όσοι παρέμειναν τους αφομοίωσε!
Ο κρατικισμός εξέπνευσε. Η προστασία εγκατέλειψε. Και ο συνδικαλισμός εξαφανίστηκε. Το μοντέλο της Κίνας όπου το (τάχα μου) κομμουνιστικό ιερατείο διάγει έντονο ερωτικό βίο με τον αχόρταγο, αχαλίνωτο καπιταλισμό, είναι το κυρίαρχο του πλανήτη!
Επομένως δύο τινά θα συμβούν. Είτε οι αριστερές φωνές θα σιωπήσουν και θα αφομοιωθούν . Είτε θα αποσπαστούν από τον μητρικό κορμό και θα συγκροτήσουν ένα δικό τους κόμμα. Η συνύπαρξη των εκσυγχρονιστών του αστικού καθεστώτος με τους ακλόνητους και «αμετανόητους» αριστερούς βλάπτει όλους. Και τους ίδιους και το κόμμα και την χώρα!
Αφού λοιπόν δεν υφίσταται ίχνος επαναστατικών συνθηκών. Αφού ο ΣΥΡΙΖΑ με τον αρχηγό του επιχειρεί να διαχειριστεί το υφιστάμενο καθεστώς. Κα αφού η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων επιθυμεί να παραμείνει η χώρα, πάση θυσία, στην ευρωζώνη, τότε ο εκσυγχρονισμός είναι μονόδρομος!
Δηλαδή παρουσίαση και εφαρμογή ενός νέου παραγωγικού μοντέλου ανάπτυξης. Που θα βασίζεται στην λεγόμενη «ιδιωτική πρωτοβουλία». Χωρίς παραγωγή γιοκ φαΐ!
Δηλαδή πολεμική έφοδος εναντίον φοροδιαφυγής και φοροαπαλλαγής. Χωρίς περισσότερα έσοδα γιοκ στοιχειώδη κοινωνική πολιτική. Τόσο στην Υγεία όσο και στην Παιδεία!
Και δηλαδή «επανίδρυση» της κρατικής μηχανής. Χωρίς σύγχρονες υποδομές, χωρίς ευελιξία, χωρίς αξιοποίηση της τεχνολογίας, γιοκ αποτελεσματική κεντρική πολιτική!
Ο κρατικοδίαιτος υπαλληλισμός. Ο κρατικοδίαιτος καπιταλισμός. Ο κρατικοδίατος συντεχνιασμός. Και ο κρατικοδίαιτος αριστερισμός και λαϊκισμός είναι οι παθογένειες που όλα αυτά τα χρόνια μετέτρεψαν την χώρα σε μπανανία, αποικία και σε πτυελοδοχείο του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε!
Πάνο μου, Τασία μου και Θοδωρή μου. Χωρίς ασταμάτητη δουλειά. Χωρίς επενδύσεις. Χωρίς φορολογικό πλάνο. Χωρίς αποτελεσματικούς μηχανισμούς. Και χωρίς σαρωτικούς εκσυγχρονισμούς το τέλος θα είναι πικρό, σύντομο και καταστροφικό!
Μπορείτε να σπρώξετε λιγουλάκι την χώρα προς την Δυτική Ευρώπη; Αν δεν μπορείτε και αν δεν συμφωνείτε, τότε το καλύτερο για εσάς και για την χώρα είναι να παραδώσετε τα υπουργεία σας από τώρα. Αφήστε την επανάσταση για τα εγγόνια!

Πόντιος Πιλάτος

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΝΙΚΑΣ ΑΠΟ ΤΟ "ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ"

Χωρίς κραυγές και ψίθυρους. Ας το προσπαθήσουμε. Πάντα με καθαρό μυαλό. Έξω από μικροπολιτικές σκοπιμότητες και κομματικές αγκυλώσεις. Έχουμε και λέμε λοιπόν.

Έπρεπε η δίκη Κασιδιάρη να γίνει μέσα στα χρονικά περιθώρια που ο Νόμος επιτάσσει ώστε εκείνος να μην αθωωθεί; Έπρεπε! Ποιος φταίει γι αυτή την καθυστέρηση των τριών ετών; Φυσικά η γραφειοκρατία. Μπας και αυτή η καθυστέρηση οφείλεται σε «άλλους» λόγους; Μπορεί! Γιατί όταν θέλουν τότε σπεύδουν. Όταν δεν θέλουν τότε φταίει η γραφειοκρατία!

Έπρεπε οι βασικοί μάρτυρες αυτού του άθλιου επεισοδίου να κληθούν στο δικαστήριο; Έπρεπε Ρένα Δούρου και Προκόπης Παυλόπουλος να παραστούν και να περιγράψουν με το νι και με το σίγμα τι ακριβώς συνέβη σ εκείνη την πρωινή ζωντανή εκπομπή του Antenna και του Γιώργου Παπαδάκη; Έπρεπε!

Έπρεπε, έστω κι αν δεν κλήθηκαν από την Κανέλλη, να παραστούν οικειοθελώς; Φυσικά έπρεπε. Αφού αμφότεροι αυτόπτες μάρτυρες και αφού αμφότεροι-και το πιστεύω αυτό-υπέρμαχοι της νομιμότητας και εχθροί του φασισμού!

Τότε γιατί δεν παρέστησαν; Και αφού οικειοθελώς δεν παρέστησαν είναι φυσικό να δίνουν αφορμές για διάφορα αρνητικά σχόλια. Όπως ότι έτσι τείνουν χείρα βοηθείας στον Ηλία Κασιδιάρη. Ότι επίτηδες το έκαναν επειδή η παθούσα Λιάνα Κανέλλη είναι βουλευτίνα του ΚΚΕ. Ότι παίζουν ύποπτα πολιτικά, καιροσκοπικά παιχνίδια. Είσαι αντιφασίστας; Απόδειξη! 

Κοντά σ αυτό το τελευταίο περιστατικό, των ύποπτων, καιροσκοπικών παιχνιδιών, προστίθεται και το σκεπτικό της προέρου της Βουλής Ζωής Κωνσταντοπούλου. Που περίπου ισχυρίζεται ότι όλοι οι ψηθισθέντες νόμοι στην Βουλή χωρίς την παρουσία των φυλακισμένων βουλευτών της Χρυσής Αυγής, μπορεί να καταπέσουν και να θεωρηθούν άκυροι και αντισυνταγματικοί!

Είναι έτσι; Εγώ, εσύ, εμείς δεν ξέρουμε. Μόνο οι συνταγματολόγοι μπορούν να αποφανθούν περί της νομιμότητας η ακυρότητας των νόμων. Όμως χάριν συζητήσεως δέχομαι την θέση της Προέδρου. Αν είναι έτσι, τότε γιατί οι ανώτατες δικαστικές αρχές δεν επίσπευσαν την διαδικασία; Τότε γιατί δεν έγινε η δίκη των κατηγορούμενων χρυσαυγιτών; Τότε γιατί επί δεκαοκτώ και πλέον μήνες η Δικαιοσύνη, με τις καθυστερήσεις της, επέτρεψε να σέρνεται η υπόθεση; 

Δεν ήξεραν ότι μια τέτοια καθυστέρηση μπορεί να λειτουργήσει εναντίον της νομιμότητας ενός καθεστώτος που στο όνομα της νομιμότητας έχει φυλακίσει, χωρίς δίκη, όλους αυτούς τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής; Δεν ήξεραν ότι μια τέτοια καθυστέρηση μπορεί να τινάξει το νομοθετικό έργο της Βουλής στον αέρα;

Για να το θέσω πιο απλά. Περίπου αυτό προσπαθεί να υπογραμμίσει η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Αν είναι εγκληματικός ο χαρακτήρας αυτού του κόμματος, τότε έπρεπε η δίκη να είχε περαιωθεί. Και αν η απόφαση ήταν καταδικαστική τότε το κόμμα θα είχε τεθεί εκτός νόμου!

Αφού λοιπόν μέχρι στιγμής η δίκη δεν έχει γίνει. Αφού η Δικαιοσύνη δεν έχει αποφανθεί οριστικά. Τότε η Χρυσή Αυγή είναι νόμιμη. Και τότε παρανόμως απαγορεύτηκε στους βουλευτές της το δικαίωμα συμμετοχής στις κρίσιμες συνεδριάσεις της Βουλής!

Με άλλα λόγια. Η διγλωσσία είναι χαρακτηριστικό ασπόνδυλων πολιτικών Στα λόγια με το Νόμο. Στην πράξη με τον καιροσκοπισμό. Όποτε βολεύει εναντίον φασισμού. Όποτε δεν βολεύει Πόντιοι Πιλάτοι.

Α.Υ.Ε.Δ

 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΝΙΚΑΣ ΑΠΟ "ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ"
Πράξη πρώτη. Κουδούνισμα κινητού τηλεφώνου. «Εμπρός!» (από την άλλη άκρη ακούγεται ευγενέστατη γυναικεία φωνή) «Ο κύριος Γκίκας Χαρδούβελης;» «Ο ίδιος» «Σας θέλει ο πρωθυπουργός» (ακολουθεί σιωπή μερικών δευτερολέπτων) «Έλα Γκίκα, σκέφτηκα να σε προτείνω για υπουργό Οικονομικών» (ακολουθεί παρατεταμένη σιωπή με τον Γκίκα να προσπαθεί να συγκρατήσει την ανείπωτη χαρά του) «Μα πιστεύετε ότι κάνω γι αυτή την δουλειά;» (η φράση σε στυλ «τώρα τα λέω αυτά για να παραστήσω τον σεμνό και τον ταπεινό») «Φυσικά» (απαντάει ο πρωθυπουργός)

Υστερόγραφο. Ο πρωθυπουργός λησμόνησε να ρωτήσει τον Γκίκα τον Χαρδούβελη τρία απλά πραγματάκια. Το πρώτο «ρε μπαγάσα μπας και έχεις φορολογικές εκκρεμότητες;» Το δεύτερο «ρε μπαγάσα μπας και έχεις λογαριασμούς σε τράπεζες του εξωτερικού;». Το τρίτο «ρε μπαγάσα μπας και έχεις offshore εταιρείες;»

Πράξη δεύτερη Ο Γκίκας αναλαμβάνει το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Οικονομίας, διαδεχόμενος τον Γιάννη Στουρνάρα. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα το οικοδόμημα που είχε στήσει αυτός ο «αντιλαϊκός», ο «άθλιος», ο «παπαγάλος του Σόιμπλε», ο «τρισκατάρατος» Γιάννης Στουρνάρας αρχίζει να καταρρέει. Όλοι μα όλοι εναντίον του Γκίκα. Από τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους μικρομεσαίους μέχρι τους άφραγκους νεοέλληνες. Με ένα λόγο τα έκανε μαντάρα!

Υστερόγραφο. Ο Γκίκας Χαρδούβελης, επειδή προφανώς δεν ρωτήθηκε από τον πρωθυπουργό, θεώρησε άνευ σημασίας να τον ενημερώσει πως «ναι έχω λογαριασμούς και μάλιστα παχυλούς σε ξένες τράπεζες». Επειδή ο άνθρωπος φοβήθηκε με την κρίση του 2012. Σου λέει να έχω το κάτι τις για τα γεράματά μου και τα εγγόνια μου!

Πράξη τρίτη. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπελ ανταλλάσσει χειραψία με το νέο έλληνα υπουργό Οικονομίας. Κατά την διάρκεια της χειραψίας αφήνει να φανεί ένα διακριτικό, ειρωνικό μειδίαμα. Στην συνέχεια αρχίζει να σφυρίζει στα ώτα της παρέα των υπουργών Οικονομίας όλων των χωρών της Ευρωζώνης «Αυτός εκεί από τη μια παριστάνει τον πατριώτη και από την άλλη μεταφέρει τα λεφτά του στο εξωτερικό. Καταλαβαίνεις τώρα τι κουμούσια είναι αυτοί οι έλληνες!» (επακολουθούν κρυφομειδιάματα)

Υστερόγραφο. Μετά την συνάντηση του Σόιμπλε με τον Γκίκα Χαρδούβελη ο γερμανός υπουργός υπογραμμίζει σε κάποια από τις συνεντεύξεις του «επιτέλους πρέπει και οι πλούσιοι έλληνες να συνεισφέρουν στην δοκιμασία της χώρας από την οικονομική κρίση»

Θα μου πείτε μα ούτε τα προσχήματα δεν κρατάνε; Ούτε! Μα γιατί; Επειδή φιλόδοξοι. Επειδή εμείς οι έλληνες είμαστε εθισμένοι σέ τέτοιες συμπεριφορές. Ίσως επειδή το θεώρησε αυτονόητο αφού σου λέει αυτά τα λεφτά που τα έβγαλα «με τον ιδρώτα του προσώπου μου» έχουν φορολογηθεί. Επειδή πίστευε ότι το όνομά του δεν θα έβγαινε στην σέντρα. Επειδή στα παλιά του τα παπούτσια η γνώμη της κοινωνίας. Επειδή στο Ελλανιστάν είσαι ότι δηλώσεις!

Πάνω απ όλα όμως επειδή Αξιοπρέπεια Υποκρισία Ελληνική Δημοκτατορία!