Ο λαϊκισμός, ο λαός και οι αλήθειες που δεν θέλουμε

ΠΟΛΥΜΙΛΗΣ ΣΗΦΗΣ

Το πρόβλημα με τον λαϊκισμό είναι ότι μερικές φορές ο λαός, αγανακτισμένος από τη διάψευση των προσδοκιών του, γυρίζει την πλάτη στους κόλακές του. Σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε σήμερα, με την κυβέρνηση του κ. Τσίπρα να έχει καταφέρει να συσπειρώσει εναντίον της όλη σχεδόν την γκάμα  των κοινωνικών στρωμάτων που λίγους μήνες πριν έσπευσαν να την εμπιστευθούν. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλησε ή δεν μπόρεσε να καταλάβει τα μαθήματα από τα παθήματα των κ.κ. Παπανδρέου και Σαμαρά, με φυσιολογική συνέπεια να εισπράττει τώρα την οργή φίλων και αντιπάλων για τις διαρκείς παλινωδίες της.

Μπορεί βέβαια ο αντιμνημονιακός λαϊκισμός να εξέπνευσε, αλλά αυτό δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι οι ψευδαισθήσεις που καλλιέργησε δεν παραμένουν ζωντανές. Οι οργισμένοι πολίτες στα μπλόκα και στους δρόμους απορρίπτουν βέβαια τις νέες θυσίες που απαιτεί η κυβέρνηση με το Ασφαλιστικό και το Φορολογικό. Ενα μεγάλο μέρος όμως από αυτούς πίστεψε τις ανεδαφικές υποσχέσεις Τσίπρα θεωρώντας ότι θα βρεθούν κάποιοι άλλοι που θα πληρώσουν για αυτούς. Μόνο που δυστυχώς για όλους μας ο λογαριασμός δεν βγαίνει...

Μια χώρα που δεν παράγει, που δεν δημιουργεί πλούτο, δεν μπορεί και να τον μοιράσει. Τα δεκάδες δισεκατομμύρια των αγροτικών επιδοτήσεων που εξαϋλώθηκαν τα περασμένα χρόνια μπορεί να άλλαξαν τη ζωή των αγροτών, αλλά δεν βελτίωσαν την παραγωγική τους ικανότητα. Με ευθύνη της εξουσίας αλλά και των ίδιων των αγροτών προσωπικά. Το «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά» μας τελείωσε ανεπιστρεπτί. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με χιλιάδες μικροεπαγγελματίες που επιβίωναν χάρη στη φοροδιαφυγή και στην εισφοροδιαφυγή.

Η κρίση έβγαλε στην επιφάνεια όλες τις αμαρτίες και τις παθογένειες που επιμελώς κρύβαμε κάτω από το χαλί. Πολλοί έχασαν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους, είδαν τη ζωή τους να ανατρέπεται, αλλά και πολλοί ακόμη εξακολουθούν να έχουν την ίδια συμπεριφορά. Ποιος μπορεί να δεχθεί ότι υπάρχουν μόνο 53.000 Ελληνες σήμερα που δηλώνουν εισόδημα πάνω από 60.000 ευρώ; Προφανώς έχουν μειωθεί τα εισοδήματα, η ανεργία είναι στα ύψη, αλλά όταν οι μισοί φορολογούμενοι δηλώνουν ετήσιο εισόδημα ως 5.000 ευρώ κάτι δεν πάει καλά...

Και δεν είναι βέβαια οι μισθωτοί που αποκρύπτουν εισοδήματα. Αν δεν θέλουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, ένα μέρος από αυτούς που διαδηλώνουν σήμερα  εξακολουθεί να φοροδιαφεύγει. Το ξέρουμε, το ζούμε όλοι, το βλέπουμε γύρω μας.

Αντιφατικά, αποσπασματικά και κυρίως άδικα τα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση. Αλλά το όχι σε όλα δεν οδηγεί πουθενά. Κάποιοι πρέπει να πληρώσουν παραπάνω και κάποιοι άλλοι να υποστούν επιπλέον θυσίες αν θέλουμε να  διατηρήσουμε μια στοιχειώδη κοινωνική αλληλεγγύη, αν θέλουμε επιτέλους να καταλάβουμε ότι άλλα δανεικά κι αγύριστα δεν υπάρχουν...