Νέο 1922 το 2016;

Μαλούχος Γεώργιος απο το ΒΗΜΑ
Μεγίστη εθνική καταστροφή απειλεί πλέον ευθέως την Ελλάδα, η οποία υπήρξε και ο μοναδικός πραγματικός στόχος της χθεσινής διάσκεψης που συγκάλεσαν για το προσφυγικό οι Αυστριακοί στη Βιέννη, με τη χώρα που σηκώνει το σύνολο της πίεσης να είναι απούσα ως μη προσκεκλημένη!
Η ουσία και αυτού και πολλών άλλων γεγονότων των ημερών είναι ότι μια νέα εθνική τραγωδία μοιάζει να βρίσκεται προ των πυλών. Για την ακρίβεια μάλιστα, έχει ήδη διαβεί τις πύλες.
Τα δυτικά σύνορα της χώρας με την Ευρώπη απειλούνται ανά πάσα στιγμή με μερικό (αυτό έχει ήδη επέλθει) ή και ολικό σφράγισμα. Γιατί; Επειδή, τα ανατολικά σύνορα της χώρας έχουν, στην πραγματικότητα, καταρρεύσει.
Το αποτέλεσμα έχει ήδη αρχίσει να φαίνεται: η Ελλάδα αποκόπτεται από το πολιτισμικό, νομικό, γεωπολιτικό και οικονομικό της δυτικό περιβάλλον και καθίσταται πλέον διακριτή και εν πολλοίς ανεπιθύμητη από αυτό οντότητα.
Στο εσωτερικό της χώρας, τα κύματα των προσφύγων είναι πλέον αδύνατο να τύχουν επαρκούς, στοιχειώδους διαχείρισης. Απλώνονται παντού, το κράτος χάνει κάθε μέρα όλο και περισσότερο τον έλεγχο σε πολλά σημεία της επικράτειας, ενώ οι ροές κάθε άλλο παρά προκύπτει ότι θα περιοριστούν.
Ταυτόχρονα, σε σημεία της επικράτειας με εξαιρετική εθνική κρισιμότητα, όπως το Καστελόριζο εισρέει ξαφνικά πολύ μεγάλος αριθμός προσφύγων, χωρίς ουδείς να είναι εις θέση να εξασφαλίσει ότι ανάμεσά τους δεν περιλαμβάνονται και πρόσωπα που κάθε άλλο παρά αληθινοί πρόσφυγες είναι, αλλά που, στην ουσία, έχουν σταλθεί εδώ με πολύ διαφορετικό σκοπό και τρόπο. Από πού αλλού; Φυσικά από την Τουρκία, η οποία έχει μετατρέψει την τραγωδία των προσφύγων σε ακαταμάχητο όπλο ασύμμετρης απειλής για την Ελλάδα.
Εν τω μεταξύ, η Αγκυρα αλωνίζει και επισήμως στο Αιγαίο, σε αέρα και θάλασσα, ενώ, ταυτόχρονα, αφού πρώτα πέτυχε να επιβάλλει τη de facto μετατροπή του Ανατολικού Αιγαίου σε μία απέραντη γκρίζα ζώνη δι αυτής ακριβώς της πολιτικής και φέρνοντας, σε συνεννόηση με το Βερολίνο, τις νατοικές δυνάμεις σε ρόλο διεθνούς επικυρίαρχου, τώρα, ξαφνικά, τους αρνείται πρακτικά αυτόν τον ρόλο, τον οποίο, προδήλως, βιάζεται να αναλάβει αποκλειστικά η ίδια με τα δικά της όπλα, χωρίς καν πλέον προσχήματα. Το πλέον απίθανο όμως είναι ότι οι δυνάμεις που θα αναλάβουν υπηρεσία αύριο Παρασκευή, ενώ πιστοποιούν το έλλειμμα κυριαρχίας της χώρας, ταυτόχρονα πάνε εκεί με εντολή να βλέπουν κι όχι να δρουν…
Χίλιες φορές μακάρι όλα αυτά να αποδειχθούν πλάνες, όμως η ουσία είναι ότι η Ελλάδα ζει ήδη την αρχή μιας πορείας εθνικής καταστροφής και συρρίκνωσης, η οποία στο μέλλον ίσως και να διαβάζεται δίπλα σε εκείνες που βίωσε ο ελληνισμός το 1922 και το 1974.  
Η κυβέρνηση οφείλει αμέσως να ξυπνήσει από τον υπνωτισμό της.
Να εγκαταλείψει τις σαχλαμάρες και τις μάχες εντυπώσεων και χαρακωμάτων.
Και να αναλάβει τάχιστα τις πραγματικές ευθύνες της.
Όσο – και αν – έχει ακόμα καιρό.
Καθώς, ήδη, το 2016 έχει αρχίσει να μοιάζει νέο ’22 και νέο ’74.

Πλήρωση της θέσης Προϊσταμένου Τμήματος Εκπαιδευτικών Θεμάτων της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Καστοριάς

Αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι,
συνεδρίασε σήμερα, 17-02-2016, το Διευρυμένο Υπηρεσιακό Συμβούλιο με θέμα την επιλογή Προϊσταμένου Τμήματος Εκπαιδευτικών Θεμάτων. 
Το Διευρυμένο Υπηρεσιακό Συμβούλιο δέχθηκε ομόφωνα την πρόταση του Διευθυντή Πρωτοβάμιας Εκπαίδευσης κ. Μασλάρη Γεωργίου, τα καθήκοντα της Προϊσταμένης του Τμήματος Εκπαιδευτικών Θεμάτων να ασκήσει η κ. Μιχαηλίδου Θωμαή. 
Συγχαρητήρια στη συναδέλφισσα και καλή επιτυχία στα νέα της καθήκοντα.

Αγριάνθρωποι «αγρότες» βασανίζουν ζώα για χάπενινγκ!

Αργύρης Κωστάκης από Aixmi.gr


Οι παλιοί το έλεγαν «τσίπα». Μπορείς να το πεις φιλότιμο, ανθρωπιά, λογική, κατανόηση, όπως θέλεις. Όμως, η «τσίπα» τα λέει όλα. Ορισμένοι αγριάνθρωποι, γιατί σίγουρα δεν μπορείς να μιλήσεις για ανθρώπους με ψυχή και συναισθήματα, που προσβάλουν τους έντιμους και μεροκαματιάρηδες αληθινούς αγρότες της ελληνικής γης, βασάνισαν συνειδητά τρία πλάσματα του Θεού. Προσέξτε συνειδητά. Έβαψαν με σπρέι και τραβούσαν με κτηνωδώς με βία από τα ποδαράκια τρία γουρουνάκια στις διαδηλώσεις τους. Το θεώρησαν χάπενινγκ για τις τηλεοπτικές κάμερες.
Εξυπνάδα. Ευρηματική ιδέα. Πρωτότυπη διαμαρτυρία. Και δεν βρέθηκε ένας αστυνομικός να τους συλλάβει. Ένας εισαγγελέας να παρέμβει. Ένας πολίτης ή ένας συναδελφός τους να τους εγκαλέσει και να τους επαναφέρει στην τάξη. Να τους λογικέψει. Ή αν δεν τα καταφέρει, να τους φτύσει στα μούτρα. Οι βασανιστές των ζώων σε δημόσια θέα γελούσαν με το μαρτύριο των ζώων και όσο αυτά δεν «υπάκουαν» τόσο πιό δυνατά τραβούσαν τα σχοινιά.
Δεν με νοιάζει καθόλου το «δίκαιο» ή το «άδικο» του αγώνα τους. Δεν έχει καμία σχέση με την πολιτική το κείμενο αγανάκτησης που γράφω. Απλώς ανατρίχιασα και εξοργίστηκα με αυτούς τους αγριάνθρωπους που θεώρησαν μέρος της διαμαρτυρίας τους τα αθώα ζώα.
Δεν με νοιάζει που κλείνουν τις εθνικές οδούς, που χύνουν γάλατα και αδειάζουν σανό στους δρόμους, που κορνάρουν, που καταλαμβάνουν εφορίες και δημαρχεία, που απειλούν να αποκλείσουν την Αθήνα, που βρίζουν χυδαία την κυβέρνηση που οι ίδιοι ψήφισαν πριν τέσσερις μήνες. Πιστέψτε με δεν με νοιάζει καθόλου. Αλλά και να μην με πιστεύετε πάλι δεν με νοιάζει. Αυτό που με πονάει ως άνθρωπο και με προσβάλει ως πολίτη είναι ο συνειδητός βασανισμός των ζώων από έναν εσμό αγριανθρώπων.
Και «δεν κουνιέται φύλλο». Είναι αδιανόητο λίγοι ασυνείδητοι, που δεν είμαι σίγουρος αν είναι αγρότες, να αμαυρώνουν τον πραγματικό αγροτικό κόσμο. Έστω κι αν οι συμβατές συνδικαλιστικές κινήσεις και αποφάσεις των αγροτών άλλους βρίσκουν σύμφωνους και άλλους όχι.

Προειδοποιήσεις σε ώτα μη ακουόντων

ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ
Με την παρέμβαση του χθες στη Βουλή ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ.Στουρνάρας, επιβεβαίωσε επί της ουσίας ότι η χώρα έχει μπει και πάλι σε μια ακόμα περίοδο αβεβαιότητας. Η καθυστέρηση της αξιολόγησης, τόνισε εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για μια νέα οπισθοδρόμηση  της οικονομίας και μπορεί να μας οδηγήσει σε ένα νέο φαύλο κύκλο. Ενδεχόμενη αποτυχία ταχείας ολοκλήρωσης της αξιολόγησης θα λειτουργήσει αποσταθεροποιητικά», σημείωσε χαρακτηριστικά.

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που καθυστερεί η αξιολόγηση. Γνωρίζουν όλοι όμως πλέον πολύ καλά, ιδιαίτερα μετά την περιπέτεια του περυσινού καλοκαιριού, ότι αφενός οποιαδήποτε καθυστέρηση οδηγεί συνήθως σε πιο επώδυνα μέτρα και αφετέρου υπονομεύει με ταχύτατους ρυθμούς κάθε προσπάθεια ανασύνταξης της οικονομίας.Δεν είναι τυχαίο ότι ενώ πριν μερικούς μήνες ο κ.Στουρνάρας τοποθετούσε την έξοδο από τα capital controls  στην αρχή του καλοκαιριού τώρα  δηλώνει ότι δεν ξέρει πότε θα απαλλαγούμε από αυτά.

Ενώ λοιπόν η κατάσταση εξελίσσεται από το κακό στο χειρότερο ο πρωθυπουργός επιμένει στην ίδια προβληματική τακτική. Με την ομιλία του στο υπουργικό συμβούλιο, έβαλε ξανά κόκκινες γραμμές στην διαπραγμάτευση, επέμεινε  στην πρόταση Κατρούγκαλου για το Ασφαλιστικό, χάραξε διαχωριστικές γραμμές με την κοινωνία και συνέχισε τις απειλές προς την αντιπολίτευση και τις επιθέσεις κατά των ΜΜΕ επειδή ασκούν κριτική στην κυβέρνηση.

Την ίδια ώρα που ο ένας μετά τον άλλο οι υπουργοί του, προαναγγέλλουν πιθανό κλείσιμο των συνόρων με αφορμή το προσφυγικό, η κυβέρνηση αντί να προσπαθεί να κλείσει όσο το δυνατόν συντομότερα τα ανοικτά θέματα, επιδίδεται στο γνωστό σπορ της συνωμοσιολογίας και της κατασκευής εχθρών.Συμπεριφέρονται λες και ζούμε σε μια φυσιολογική χώρα, λες και δεν έχουν καταλάβει τίποτε από αυτά που συνέβησαν με τη Βαρουφάκεια διαπραγμάτευση και την επιτόπια στροφή μετά το δημοψήφισμα.

Μόνο που τώρα δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλα τυχοδιωκτικά και λαϊκίστικα παιγνιδάκια. Με την κοινωνία να βράζει και  την οικονομία ημιθανή, οποιαδήποτε  καθυστέρηση στο κλείσιμο της διαπραγμάτευσης, συνεπάγεται μια νέα οδυνηρή οπισθοδρόμηση με ανεξέλεγκτες συνέπειες. Που δεν την αντέχει κανείς, όσα επικοινωνιακά παιγνίδια κι αν επινοήσουν, όσους εχθρούς και αν κατασκευάσουν...

  

Ο λαϊκισμός, ο λαός και οι αλήθειες που δεν θέλουμε

ΠΟΛΥΜΙΛΗΣ ΣΗΦΗΣ

Το πρόβλημα με τον λαϊκισμό είναι ότι μερικές φορές ο λαός, αγανακτισμένος από τη διάψευση των προσδοκιών του, γυρίζει την πλάτη στους κόλακές του. Σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε σήμερα, με την κυβέρνηση του κ. Τσίπρα να έχει καταφέρει να συσπειρώσει εναντίον της όλη σχεδόν την γκάμα  των κοινωνικών στρωμάτων που λίγους μήνες πριν έσπευσαν να την εμπιστευθούν. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλησε ή δεν μπόρεσε να καταλάβει τα μαθήματα από τα παθήματα των κ.κ. Παπανδρέου και Σαμαρά, με φυσιολογική συνέπεια να εισπράττει τώρα την οργή φίλων και αντιπάλων για τις διαρκείς παλινωδίες της.

Μπορεί βέβαια ο αντιμνημονιακός λαϊκισμός να εξέπνευσε, αλλά αυτό δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι οι ψευδαισθήσεις που καλλιέργησε δεν παραμένουν ζωντανές. Οι οργισμένοι πολίτες στα μπλόκα και στους δρόμους απορρίπτουν βέβαια τις νέες θυσίες που απαιτεί η κυβέρνηση με το Ασφαλιστικό και το Φορολογικό. Ενα μεγάλο μέρος όμως από αυτούς πίστεψε τις ανεδαφικές υποσχέσεις Τσίπρα θεωρώντας ότι θα βρεθούν κάποιοι άλλοι που θα πληρώσουν για αυτούς. Μόνο που δυστυχώς για όλους μας ο λογαριασμός δεν βγαίνει...

Μια χώρα που δεν παράγει, που δεν δημιουργεί πλούτο, δεν μπορεί και να τον μοιράσει. Τα δεκάδες δισεκατομμύρια των αγροτικών επιδοτήσεων που εξαϋλώθηκαν τα περασμένα χρόνια μπορεί να άλλαξαν τη ζωή των αγροτών, αλλά δεν βελτίωσαν την παραγωγική τους ικανότητα. Με ευθύνη της εξουσίας αλλά και των ίδιων των αγροτών προσωπικά. Το «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά» μας τελείωσε ανεπιστρεπτί. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με χιλιάδες μικροεπαγγελματίες που επιβίωναν χάρη στη φοροδιαφυγή και στην εισφοροδιαφυγή.

Η κρίση έβγαλε στην επιφάνεια όλες τις αμαρτίες και τις παθογένειες που επιμελώς κρύβαμε κάτω από το χαλί. Πολλοί έχασαν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους, είδαν τη ζωή τους να ανατρέπεται, αλλά και πολλοί ακόμη εξακολουθούν να έχουν την ίδια συμπεριφορά. Ποιος μπορεί να δεχθεί ότι υπάρχουν μόνο 53.000 Ελληνες σήμερα που δηλώνουν εισόδημα πάνω από 60.000 ευρώ; Προφανώς έχουν μειωθεί τα εισοδήματα, η ανεργία είναι στα ύψη, αλλά όταν οι μισοί φορολογούμενοι δηλώνουν ετήσιο εισόδημα ως 5.000 ευρώ κάτι δεν πάει καλά...

Και δεν είναι βέβαια οι μισθωτοί που αποκρύπτουν εισοδήματα. Αν δεν θέλουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, ένα μέρος από αυτούς που διαδηλώνουν σήμερα  εξακολουθεί να φοροδιαφεύγει. Το ξέρουμε, το ζούμε όλοι, το βλέπουμε γύρω μας.

Αντιφατικά, αποσπασματικά και κυρίως άδικα τα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση. Αλλά το όχι σε όλα δεν οδηγεί πουθενά. Κάποιοι πρέπει να πληρώσουν παραπάνω και κάποιοι άλλοι να υποστούν επιπλέον θυσίες αν θέλουμε να  διατηρήσουμε μια στοιχειώδη κοινωνική αλληλεγγύη, αν θέλουμε επιτέλους να καταλάβουμε ότι άλλα δανεικά κι αγύριστα δεν υπάρχουν...

Έλεος πια με τον «διάλογο»

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Υπάρχουν οι σωκρατικοί διάλογοι, λογοτεχνικό είδος φιλοσοφικής γραφής που εγκαινίασε ο Πλάτων, δημιούργησε σχολή και βρήκε πολλούς μιμητές, οι περισσότεροι των οποίων βυθίστηκαν στη λήθη. Στην τραγωδία ο διάλογος ονομάζεται και αγών. Υπάρχουν οι διάλογοι «αρχών», υπάρχουν και οι διάλογοι κωφών. Υπάρχουν και οι διάλογοι από μηδενική βάση, άλλοι που εμφανίζονται ως ειλικρινείς για να μην παρεξηγούνται οι συνομιλητές. Υπάρχουν διάλογοι κορυφής και διάλογοι βάσης. Υπάρχουν και οι διάλογοι που στην πραγματικότητα είναι παράλληλοι μονόλογοι. Υπάρχει και ο διάλογος με την Ιστορία, ο διάλογος με τον Θεό, ο διάλογος με τον ψυχαναλυτή σου και ο διάλογος με τον εαυτό σου. Υπάρχει και ο διάλογος με τους «κοινωνικούς εταίρους», ο διάλογος για την παιδεία, ο διάλογος για το ασφαλιστικό και ο διάλογος με τους αγρότες στα μπλόκα.
«Η θέση είναι διάλογος, διάλογος, διάλογος, και αυτή είναι η πολιτική διαφορά από τις προηγούμενες κυβερνήσεις», δήλωσε η κ. Γεροβασίλη χθες. Ας παρακάμψουμε την έμφαση της επανάληψης, η οποία, αποκομμένη από συμφραζόμενα, μετεωρίζεται κάπου ανάμεσα στην έμμονη ιδέα και στη νεύρωση. Η πολιτική παιδεία της αριστεράς είναι παιδεία διαλόγου. Διάλογοι στο ντουμάνι των αμφιθεάτρων που τραβάνε έως το πρωί, διάλογοι επί της διαδικασίας, κοινώς διάλογοι επί του διαλόγου. Διάλογοι που κάποτε ξεκινούσαν από το τελευταίο επεισόδιο στα σινοσοβιετικά σύνορα, περνούσαν από τον απόπλου κάποιου πλοίου του Εκτου Στόλου από το λιμάνι της Νεάπολης, έκαναν μια βόλτα μέχρι τη Λατινική Αμερική και κατέληγαν να αποφασίσουν την κατάληψη της Νομικής Σχολής Αθηνών. Ο διάλογος, αν είσαι σοβαρός αριστερός, δεν τελειώνει ποτέ, ώσπου ο συνομιλητής σου να πειστεί πως έχεις δίκιο.
Αυτήν την πολιτική παιδεία του αμφιθεάτρου και της κομματικής οργάνωσης προσπαθεί να μεταφράσει η αριστερά σε κυβερνητική πολιτική. Πάλι καλά. Διότι ιστορικά για την αριστερά ο διάλογος κρατάει έως τη στιγμή που θα αποδείξει πως έχει δίκιο, κοινώς θα καταλάβει την εξουσία, και θα επιβάλει τον δικό της μονόλογο. Μπορούν να διορίζουν ανενόχλητοι συγγενείς, φίλους και συνοδοιπόρους, όμως το ακροατήριο γυρνάει την πλάτη του στον μονόλογό τους. Οπότε το καλούν και πάλι στο αμφιθέατρο. Θέλουν να κερδίσουν χρόνο; Για να τον κάνουν τι;
Η χώρα δεν αντέχει άλλον διάλογο. Η χώρα χρειάζεται αποφάσεις. Κι όταν του ξέφυγε του κ. Τσίπρα εκείνο το περί «δικτατορίας», που μας αποκάλυψε η πρώην πρόεδρος της Βουλής, αυτό εννοούσε. Για την παιδεία του, η οποία περιορίζεται στο ντουμάνι των αμφιθεάτρων, η μόνη εναλλακτική στον διάλογο, αυτόν που δεν καταλήγει πουθενά, είναι η δικτατορία. Παραγνωρίζει, βέβαια, ότι ο διάλογος για να γίνει προϋποθέτει λόγο, πολιτικό λόγο, κοινώς αποφάσεις. Ο διάλογος που ζητούν είναι το υποκατάστατο για την απουσία πολιτικής που προσφέρουν.
Μην ξεχνάτε ότι το σωτήριον 2016 έχει ήδη κλείσει έναν μήνα και ακόμη δεν έγιναν εκλογές. Πώς θα πιάσουμε τις επιδόσεις του 2015, με τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις και το ένα τουλάχιστον δημοψήφισμα; Μην τους παρεξηγείτε. Δεν είναι ότι δεν τολμούν να πάρουν την παραμικρή απόφαση. Απλώς είναι υπέρ του διαλόγου.