Μια βαθιά ανάσα απ’ όλους για το ’16

ΚΑΡΑΚΟΥΣΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ

Από το 2008, από τη χρονιά δηλαδή εισόδου στον καιρό της μεγάλης κρίσης, έχουν περάσει επτά βασανιστικά χρόνια, χωρίς για την ώρα ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Η διαχείριση της μεγάλης οικονομικής κρίσης απεδείχθη αν μη τι άλλο προβληματική και εν πολλοίς ασυνεχής.

Η προηγούμενη κουλτούρα του γενικευμένου λαϊκισμού και των πελατειακών σχέσεων, αλλά και τα απίθανα ελλείμματα κατανόησης των πολλών εκδηλώσεων της κρίσης που φανερώθηκαν στην πορεία, παρέτειναν την παραμονή της χώρας σε τούνελ βαθύ και απόλυτα σκοτεινό.

Κοινή είναι η πεποίθηση ότι όλες οι απόπειρες ελέγχου της κρίσης απέτυχαν εξαιτίας ακριβώς της αδυναμίας των πολιτικών δυνάμεων και του πολιτικού προσωπικού της χώρας να εφαρμόσουν με συνέπεια τα κατά καιρούς συμφωνηθέντα με τους εταίρους προγράμματα οικονομικής εξυγίανσης.

Με αποτέλεσμα τα μνημόνια να αποτυγχάνουν και οι κυβερνήσεις να βυθίζονται στην ανυποληψία και να καταρρέουν υπό το βάρος των αντιδράσεων ενός λαού πλανημένου, που πίστευε ότι θα επέστρεφε ως διά μαγείας, χωρίς κόπους και θυσίες, στην προηγούμενη περίοδο της ευφορίας των καρπών της γης.

Επτά χρόνια μετά υπάρχει συσσωρευμένη εμπειρία και απόλυτη γνώση.

Όλες οι εκδοχές διαχείρισης της κρίσης έχουν πλέον κριθεί και όλες οι συνταγές των κομμάτων εξουσίας, από τη Δεξιά, το Κέντρο και την Αριστερά, έχουν δοκιμασθεί, χωρίς καμία να καταφέρει να ξεφύγει από το πλαίσιο που οι εταίροι και οι δανειστές εξαρχής έθεσαν.

Με την τραυματική εμπειρία του κ. Τσίπρα ολοκληρώθηκε ο κύκλος συνειδητοποίησης της έντασης και του βάρους του προβλήματος της χώρας.

Τώρα ωστόσο δεν υπάρχει χρόνος ούτε περιθώριο για άλλες εμπειρίες.

Επτά χρόνια είναι υπεραρκετά.

Ο ελληνικός λαός εξαντλήθηκε και δεν αντέχει αναστολές και αναμονές.

Έφθασε ο καιρός το πολιτικό σύστημα να πάρει μια βαθιά ανάσα και να αναλάβει πλήρως το βάρος που απομένει, ώστε η χώρα να βαδίσει με συνέπεια τα τελευταία μέτρα του δρόμου για τη σταθεροποίησή της.

Η ευκαιρία υπάρχει και η αξιοποίησή της θα κριθεί στο πρώτο δίμηνο του 2016.

Το Ασφαλιστικό και τα εναπομείναντα μέτρα θα ορίσουν την αξιολόγηση, θα επιτρέψουν την έναρξη των συζητήσεων για τη ρύθμιση του χρέους και βεβαίως θα ανοίξουν τον δρόμο για την αποδοχή των ελληνικών αξιών από το διεθνές οικονομικό σύστημα.

Τούτη τη φορά δεν υπάρχουν περιθώρια λάθους, ούτε για δικαιολογίες του τύπου «δεν ήξερα», «δεν γνώριζα», «οι άλλοι φταίνε».

Κυβέρνηση και αντιπολίτευση οφείλουν να λάβουν τώρα αποφάσεις, χωρίς ενδοιασμούς και επιφυλάξεις, παρά μόνο με γνώμονα το ορατό πια από όλους συμφέρον της χώρας.