Η άτεγκτη αλήθεια

ΜΑΡΙΑ ΚΑΤΣΟΥΝΑΚΗ
Είχε μεγάλη απήχηση η δήλωση του υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη ότι «ανάπτυξη δεν σημαίνει Πόρσε καγιέν στους στενούς δρόμους της Ελλάδας». Δύσκολα θα διαφωνούσε κανείς με τη φράση ότι «ανάπτυξη υπήρχε όταν ο Έλληνας χρησιμοποιούσε τις αποταμιεύσεις του για να σπουδάσουν τα παιδιά του». Κι ακόμη πιο δύσκολα θα αντέκρουε την ανάγκη για «λιτό βίο». Πόσο μάλλον όταν απευθύνεται και σε ένα μέρος των ψηφοφόρων και του ΣΥΡΙΖΑ, αγανακτισμένων επειδή δεν μπορούσαν να συντηρήσουν ή δεν ήθελαν να μην μπορούν να συντηρήσουν τα καγιέν τους. Ένα ποσοστό ψηφοφόρων που προώθησε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, επειδή ακριβώς έχασε ή δεν ήθελε να χάσει τα προνόμια της πλαστής ευημερίας.
Ένα μέρος της ελληνικής κοινωνίας, δηλαδή, που υπήρξε αγωγός της χρεοκοπίας της χώρας και τώρα «ανταλλάσσει» την ψήφο του ελπίζοντας στη διαιώνισή του. Πλατιές μάζες που για πρώτη φορά στην ιστορία του τόπου, από το ’80 και μετά, «λάδωσαν το άντερό τους», μέθυσαν με τη συναίσθηση του κυρίαρχου καταναλωτή. Από πουθενά δεν έπαιρναν το μήνυμα ότι «ο δρόμος της ανάπτυξης είναι ο δρόμος της συσσώρευσης, της εντατικής εργασίας και της προσωρινής τουλάχιστον (μερικής) στέρησης, ενώ ο δρόμος της (βραχυπρόθεσμης μόνον) ευημερίας είναι ο δρόμος του παρασιτισμού και της εκποίησης της χώρας» (Π. Κονδύλης «Οι αιτίες της παρακμής της σύγχρονης Ελλάδας»). Και δυστυχώς, παρά τις δηλώσεις του κ. Βαρουφάκη, ούτε τα πρώτα μηνύματα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στέλνουν αυτό το μήνυμα. Γιατί «λιτότητα» και «στέρηση» δεν σημαίνει προτιμώ τη μεγάλου κυβισμού μηχανή μου από το υπουργικό αυτοκίνητο. Ούτε όμως και επαναπροσλαμβάνω στο Δημόσιο ακρίτως, σκίζω, αγνοώ, καταργώ ό,τι έχει προηγηθεί, καλό-κακό, ως μολυσμένο από μνημονιακό ιό, καταφεύγω σε παροχές και υποσχέσεις, σε μια χώρα ποικιλοτρόπως χρεοκοπημένη.
Η αλαζονεία, όπως και ο λαϊκισμός, έχει πολλές όψεις. Όσο άτεγκτη είναι η ανάγκη για «ρεαλιστικές λύσεις και όχι ρητορεία» (Μάρτιν Σουλτς, πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου στην «Κ»), άλλο τόσο άτεγκτη είναι και η οικονομική αλήθεια. Η απώθηση και των δύο το μόνο που επιταχύνει είναι το «ατύχημα».

ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ: Καλό ή δημοκρατικό σχολείο;

Το esos δημοσιεύει άρθρο του νέου υπουργού Παιδείας Αριστείδη Μπαλτά με τίτλο «Καλό ή δημοκρατικό σχολείο;», το οποίο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΑΥΓΗ στις 26.10.2014.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ
Η διάζευξη δικαίως ξενίζει.
Καλό σχολείο είναι το δημοκρατικό σχολείο. Τελεία.
Αλλά τα πράγματα ίσως δεν είναι τόσο απλά.
Που σημαίνει ότι οι όροι χρειάζονται διευκρίνιση.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά.
Η διάκριση μεταξύ χειρωνακτικής και πνευματικής εργασίας και η συνακόλουθη συμβολική υπεροχή της πνευματικής είναι σύμφυτες με τις ταξικές κοινωνίες και έχουν ιστορία χιλιετηρίδων.
Από τις εποχές των αιγυπτιακών ιερογλυφικών και των Κινέζων μανδαρίνων, τα γράμματα αποτελούν καλά φυλασσόμενο προνόμιο.
Οι μεγάλοι δημοκρατικοί μετασχηματισμοί της νεοτερικότητας άνοιξαν το σχολείο, αλλά δεν έλυσαν το πρόβλημα.
Ούτε όταν θεσπίστηκε η δημόσια υποχρεωτική εκπαίδευση ως κάτι σαν "θετική διάκριση": πανάρχαιες παραδόσεις σε συνδυασμό με την ανέχεια και τις ιδεολογικές της παρενέργειες ωθούν στην καταστρατήγηση της υποχρέωσης.
Διαπιστώνουμε άλλωστε καθημερινά το πόσο η παιδική εργασία επεκτείνεται ραγδαία. Άρα, το σημερινό σχολείο είναι ταξικά μεροληπτικό.
Με την ταξική μεροληψία να αναδεικνύεται εμφανέστερα εκεί όπου αυτό εγκαταλείπεται "οικειοθελώς".
Αλλά η μεροληψία δεν περιορίζεται εκεί.
Οι κοινωνιολόγοι της εκπαίδευσης απέδειξαν ότι αυτή διαιωνίζεται στο εσωτερικό της υποχρεωτικής εκπαίδευσης.
Χρήσιμη είναι εδώ η έννοια του "συμβολικού κεφαλαίου": αν το άμεσο περιβάλλον δεν ωθεί στην καλλιέργεια της περιέργειας, στην τόλμη της απορίας και στην ηδονή της κατανόησης, δηλαδή αν το παιδί δεν διαθέτει το "συμβολικό κεφάλαιο" με το οποίο κατά κανόνα το προικίζουν οι σχετικά εύπορες οικογένειες, τότε αυτό θα τείνει να αδιαφορεί για το σχολείο και να αποστρέφεται την πειθαρχία του.
Η ταξική διαίρεση έτσι αναπαράγεται: οι πολλοί τελειώνουν όπως - όπως με προορισμό τα χειρωνακτικά επαγγέλματα, ενώ οι λίγοι πασχίζουν να μάθουν τα γράμματα που απαιτούν οι πανεπιστημιακές σπουδές.
Συνάγεται ότι το παιχνίδι της ταξικής μεροληψίας έχει κατά βάση παιχτεί πολύ πριν από τις εισαγωγικές εξετάσεις.
Πρόκειται για γεγονός που τείνουν να αγνοούν οι αγώνες για τον εκδημοκρατισμό του εκπαιδευτικού συστήματος.
Όπως τείνουν να αγνοούν το πόσο καθοριστική είναι η αξία της χειρωνακτικής εργασίας ως προς όλα τα ανθρώπινα επιτεύγματα.
Δηλαδή να αγνοούν τι πάει να πει "εργατική τάξη" και το πώς αυτή μπορεί να γίνει τάξη ηγεμονική.
Από την άλλη μεριά, καλό σχολείο είναι εκείνο όπου τα παιδιά μαθαίνουν γράμματα.
Όχι μόνο γιατί διαθέτουν ήδη "συμβολικό κεφάλαιο", αλλά και γιατί μπορεί να υπερβούν την κοινωνική τους συνθήκη, συναντώντας εμπνευσμένους δασκάλους και ένα περιβάλλον ικανό να βοηθήσει το καθένα χωριστά και όλα μαζί να αγαπήσουν τη γνώση και να χαρούν το σχολείο από πολλές πλευρές.
Τα καλά σχολεία είναι απαραίτητα. Έστω κι αν σήμερα μπορούν να στεγάσουν μόνο λίγους.
Γιατί η Παιδεία και η μόρφωση είναι όχι απλώς αυταξίες, αλλά και ισχυρό όπλο κοινωνικού αγώνα.
Πριν λίγες δεκαετίες καλά σχολεία στην Ελλάδα ήταν τα δημόσια. Σήμερα είναι τα ιδιωτικά.
Αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο ίσως όνειδος για εκείνους που μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν.
Είναι από εδώ που οφείλουμε να ξεκινήσουμε. Βεβαίως μαζί με τις επιπτώσεις της ανθρωπιστικής κρίσης στα σχολεία.
Αναγνωρίζοντας ότι το καλό σχολείο και το δημοκρατικό σχολείο σήμερα δεν ταυτίζονται.
Και αναλαμβάνοντας τις σύνθετες, πολυεπίπεδες και συστηματικές πρωτοβουλίες που θα μειώνουν διαρκώς την απόσταση ανάμεσα στους δύο προσδιορισμούς.

Υπουργός Παιδείας: Προτζέκτορες, επιδιασκόπια και λοιπά υποκατάστατα αποστειρώνουν τη διδακτική σχέση. Την εξαϋλώνουν τείνοντας τελικά να την καταργήσουν

Τούτον τον καιρό οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων αγωνίζονται σε πολλά μέτωπα. Διαθεσιμότητες, απολύσεις, μειώσεις, ελλείμματα, ψευδο-αξιολογήσεις, γραφειοκρατική ασφυξία, το άγχος να καλυφθεί η περιβόητη διδακτέα ύλη. Και μαζί ο καθημερινός αγώνας στην τάξη. Μέσα στη διδακτική σχέση και για τη διδακτική σχέση. Όπου αρχίζουν όλα.

Η διδακτική σχέση είναι σχέση ενσώματη. Δεν περιορίζεται σε λόγια, αλλά περιλαμβάνει τον τόνο, την ένταση, το χρώμα και τους κυματισμούς της φωνής, το βλέμμα, το χαμόγελο, την έκφραση του προσώπου, τη χειρονομία, την κίνηση του σώματος ολόκληρου. Η κιμωλία και ο πίνακας είναι οργανική επέκταση των παραπάνω. Ακόμη κι αν -ή επειδή- είναι κακής ποιότητας και λερώνουν. Προτζέκτορες, επιδιασκόπια και λοιπά υποκατάστατα αποστειρώνουν τη διδακτική σχέση. Την εξαϋλώνουν τείνοντας τελικά να την καταργήσουν.
Η διδακτική σχέση είναι σχέση διακινδύνευσης και σχέση αναγνώρισης. Σχέση αμοιβαίας ενθάρρυνσης και αμοιβαίας κριτικής. Σχέση ευθύνης. Εκεί η αυτενέργεια αρθρώνεται με σεβασμό. Και, ως σχέση, ασκεί, δηλαδή διδάσκει έμπρακτα, αυτόν τον σεβασμό. Αυτό και μόνον αυτό είναι το περιεχόμενο της αναγκαίας πειθαρχίας.
Θεμελιώδες αιτούμενο της διδακτικής σχέσης είναι να διαλύει φόβους και αναστολές απέναντι στη γνώση. Να καθιστά την τάξη τόπο ελεύθερης διατύπωσης της απορίας, γιατί η απορία είναι δύναμη και τα παιδιά ξέρουν πάντα περισσότερα απ’ ό,τι αφήνουν να φανεί. Και ταυτόχρονα να καθιστά τον μόχθο που οδηγεί στη γνώση αγαπητό, την ίδια τη γνώση απολαυστική. Με βάση την απαράβατη αρχή ότι όποιος έχει μάθει να μιλάει μπορεί να μάθει οτιδήποτε. Εφόσον ενδιαφέρεται. Δηλαδή, αν ο δάσκαλος τον πείσει έμπρακτα και διά του παραδείγματος να αφεθεί στη σαγήνη της γνώσης και των δρόμων που οδηγούν σ’ εκείνη.
Στόχος της διδακτικής σχέσης είναι να αναδεικνύει τις κλίσεις (πάντα υπάρχουν) και να καλλιεργεί τα ταλέντα (πάντα στον πληθυντικό) που κάθε μαθητής και μαθήτρια διαθέτει, ίσως ανεπίγνωστα. Για τον καθένα χωριστά, αλλά και για όλους μαζί. Συν-λογικά. Να τονώνει και να εδραιώνει αυτοπεποίθηση. Με αιδώ και περίσκεψη. Χωρίς αλαζονεία. Ώστε διδάσκοντες και διδασκόμενοι να ανακαλύπτουν από κοινού κλίσεις και να συνενώνουν ταλέντα.
Τα παραπάνω κατανοούνται εύκολα από δασκάλους και μαθητές. Γιατί απορρέουν άμεσα από τον ίδιο τον διδακτικό μόχθο. Αλλά είναι δύσκολα στην εφαρμογή. Γιατί η διδακτική σχέση εμπλέκεται με μύρια έξωθεν επιβαλλόμενα εμπόδια. Που αποσκοπούν, σχεδόν από πρόθεση, να αποστερήσουν τη διδακτική σχέση από τη σάρκα της. Προς όφελος μιας στεγνής και τελικά αδυσώπητης γραφειοκρατίας που εξυπηρετεί αυτόματα τους εξαρχής ευνοημένους από το εκπαιδευτικό σύστημα.
Παρά τα λογής εμπόδια, δεν μας επιτρέπεται να αμελούμε ή να υποβαθμίζουμε το μέτωπο της διδακτικής σχέσης. Γιατί από εκεί αρχίζουν όλα. Οφείλουμε να αναλάβουμε τις πρωτοβουλίες που ονειρευόμαστε, εκεί όπου βρισκόμαστε και όπως μπορούμε να τις οργανώσουμε. Διευρύνοντας κάθε στιγμή μέσα στην τάξη και γύρω από την τάξη τα όρια του εφικτού. Χωρίς να περιμένουμε. Γιατί η διδακτική σχέση είναι υπόθεση της κοινωνίας. Όχι μιας κυβέρνησης. Ούτε καν μιας κυβέρνησης της Αριστεράς. Όσο δεν αναλαμβάνουμε τέτοιες πρωτοβουλίες, τόσο παραμένουμε έρμαια της τρέχουσας μοίρας μας. Αφού το μέλλον αρχίζει πάντα από τη διδακτική σχέση. Και από σήμερα.

Άρθρο του Αριστείδη Μπαλτά στην Αυγή

«Συγκρότηση του Περιφερειακού Υπηρεσιακού Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (Π.Υ.Σ.Π.Ε.) Καστοριάς».

 

Η Περιφερειακή Διευθύντρια Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Μακεδονίας
Αποφασίζουμε  Συγκροτούμε το Περιφερειακό Υπηρεσιακό Συμβούλιο Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (Π.Υ.Σ.Π.Ε.) Καστοριάς, ως εξής:

ΤΑΚΤΙΚΑ ΜΕΛΗ: 1.	Μασλάρης Γεώργιος του Αριστείδη, Διευθυντής Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Καστοριάς.	Πρόεδρος
2.	Παπασταύρος Νικόλαος του Δημητρίου, εκπαιδευτικός κλ. ΠΕ70, Διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου Μαυροχωρίου.	Αντιπρόεδρος
3.	Μιχαηλίδου Θωμαή του Δημητρίου, εκπαιδευτικός κλ. ΠΕ70, Διευθύντρια του Δημοτικού Σχολείου Κολοκυνθούς.	Μέλος
4.	Γαπκιάδης Γεώργιος του Ζήση, εκπαιδευτικός κλ. ΠΕ70, Διευθυντής του 9ου Δημοτικού Σχολείου Καστοριάς.	Αιρετό Μέλος
5.	Πανταζόπουλος Κωνσταντίνος του Γεωργίου, εκπαιδευτικός κλ. ΠΕ70 του 2ου Δημοτικού Σχολείου Μανιάκων.	Αιρετό Μέλος

 

ΑΝΑΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ ΜΕΛΗ (αντίστοιχα): 1.	Τελλίδου Θεοδώρα του Χριστοδούλου, εκπαιδευτικός κλ. ΠΕ06, Διευθύντρια του 2ου Δημοτικού Σχολείου Καστοριάς.
2.	Ταβελάρης Σωτήριος του Θεμιστοκλή, εκπαιδευτικός κλ. ΠΕ70, Διευθυντής του 1ου Δημοτικού Σχολείου Καστοριάς.
3.	Κανδύλη Αγνή του Ιωάννη, εκπαιδευτικός κλ. ΠΕ70, Διευθύντρια του 4ου Δημοτικού Σχολείου Καστοριάς.
4.	Δέλλας Ιωάννης του Αθανασίου, εκπαιδευτικός κλ. ΠΕ70, Διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου Κωσταραζίου.
5.	Πάτρας Ιωάννης του Βασιλείου, εκπαιδευτικός κλ. ΠΕ11 του 1ου Δημοτικού Σχολείου Άργους Ορεστικού.

Σχόλια:

• Τα μέλη των Υπηρεσιακών Συμβουλίων θα αλλάξουν αφού θα μπει και τρίτο αιρετό μέλος. Ως εκ τούτου η σύνθεση αυτή του Υπηρεσιακού θα είναι πολύ βραχείας διάρκειας.
• Για άλλη μια φορά έγινε το γνωστό "μαγείρεμα" και εξαιρέθηκαν συνάδελφοι με μεγαλύτερη διοικητική εμπειρία. Τα έχουμε ζήσει τόσα χρόνια οπότε ουδεμία έκπληξη μου προκάλεσε η συγκρότηση του Υπηρεσιακού Συμβουλίου όσο αφορά τα μη αιρετά μέλη.
• Ελπίζω -πραγματικά το ελπίζω- η νέα κυβέρνηση και ο νέος Υπουργός να αλλάξει αυτή την αρρωστημένη νοοτροπία. Δικαιοσύνη, διαφάνεια και κρυστάλλινες αποφάσεις βασιζόμενες σε νόμους σαφείς χωρίς παρερμηνείες και τα γνωστά "παράθυρα".

Η ώρα της Αριστεράς στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση

Αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι,
Οι εκλογές τελείωσαν και εν αναμονή της νέας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, θεωρώ σκόπιμο να σας υπενθυμίσω τα κυριότερα σημεία του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ που αφορούν την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.

• Κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων που έπληξαν την εκπαίδευση από το 2010 και μετά (αξιολόγηση, διαθεσιμότητα, πειθαρχικά ανάμεσα στα άλλα).
• Κατάργηση των ευέλικτων μορφών εργασίας και αντικατάσταση τους με μόνιμες θέσεις εργασίας.
• Άμεση αντιμετώπιση των ελλείψεων των εκπαιδευτικών.
• Η ειδική εκπαίδευση θα ενταχθεί με όλες τις υποστηρικτικές διαδικασίες που χρειάζονται στη γενική εκπαίδευση.
• Δίχρονη προσχολική εκπαίδευση για όλα τα νήπια.
• Γενίκευση του ολοήμερου σχολείου σε όλα τα δημοτικά και νηπιαγωγεία της χώρας.
• Κρατικά πτυχία γλωσσομάθειας και χειρισμού ηλεκτρονικών υπολογιστών μέσα από το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα.
• Περιοδική επιμόρφωση μακράς διάρκειας όλων των εκπαιδευτικών, σε αντιστοιχία με τις σύγρονες εκπαιδευτικές ανάγκες.
• Περισσότερα από ένα εγκεκριμμένα βιβλία για κάθε μάθημα.
• Μέριμνα για τη στήριξη των μεταναστών και λοιπών δίγλωσσων μαθητών καθώς και για τους πιο αδύναμους και ευάλωτους μαθητές. 
• Δωρεάν γεύματα για όλους τους μαθητές.
• Άμεση αντικατάσταση των Περιφερειακών Διευθυντών.
• Πλήρη διαφάνεια στη λειτουργία των Υπηρεσιακών Συμβουλίων με τρία (3) αιρετά μέλη. Το τρίτο αιρετό μέλος θα ορίζεται από τις αντίστοιχες συνδικαλιστικές παρατάξεις.
• Περιορισμός δια νόμου των αρμοδιοτήτων των Διευθυντών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης οι οποίοι θα παραμείνουν στη θέση τους μέχρι τον Ιούνιο του 2015. Θα οριστούν νέα κριτήρια με τα οποία θα γίνουν οι επόμενες κρίσεις.
• Τροποποίηση με νόμο των αρμοδιοτήτων των Σχολικών Συμβούλων. Ο ρόλος τους θα είναι μόνο παιδαγωγικός και συμβουλευτικός. Θα οριστούν νέα κριτήρια και θα γίνουν οι κρίσεις.
• Τροποποίηση με νόμο των αρμοδιοτήτων των Διευθυντών Σχολείων. Ο ρόλος τους θα είναι συντονιστικός. Θα οριστούν νέα κριτήρια για τις κρίσεις μέσα στα οποία με βαρύνουσα σημασία θα είναι η άποψη του συλλόγου διδασκόντων.

Αυτά μου έρχονται στο μυαλό σε πρώτη φάση. Έτσι και αλλιώς οι εξελίξεις θα είναι συνεχείς και θα τα λέμε συχνά. Η στάση η δική μου δε θα αλλάξει, φυσικά, στο παραμικρό. Έχω εκλεγεί με την Ανεξάρτητη Κίνηση και θα τιμήσω την ψήφο σας παραμένοντας μακριά από κάθε είδους κομματικά και καιροσκοπικά παιχνίδια. 
Γαπκιάδης Γιώργος

Το εθνικό νόημα της νίκης του ΣΥΡΙΖΑ

 Μαλούχος Γεώργιος
Οι εκλογές της Κυριακής δεν είναι πλέον υπόθεση σύγκρουσης κομμάτων ή ακόμα και παρατάξεων. Αυτό το επίπεδο έχει ήδη ξεπεραστεί: τώρα είναι πια ζήτημα εθνικής ανάτασης ενός τόπου κι ενός λαού ο οποίος έχει υποστεί τα πάνδεινα, ή εξακολούθησης της πορείας τυφλής υποταγής, φόβου και αδιεξόδου. Η σύγκρουση έχει πλέον πάρει τη διάσταση, έστω και σε ένα βαθμό «μεταφυσικά», ανάμεσα στην απελπισία και την ελπίδα. Περί αυτού πρόκειται.
Μπορεί να μην αρέσει στην κυβέρνηση, αλλά το γεγονός είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν καλύτερα τα μαθήματα των προηγούμενων εκλογών αλλά και να κατανοήσουν περισσότερο την κίνηση των καιρών από ότι το έκαναν στη διάρκεια αυτής της προεκλογικής εκστρατείας, η οποία λήγει σήμερα τα μεσάνυχτα.
Ισως ορισμένοι θυμούνται ότι το 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ μιλούσε κυρίως για την Αριστερά και την ώρα της να κυβερνήσει. Αυτή τη φορά όμως, μίλησε για κάτι εντελώς διαφορετικό: για την υπέρβαση του παλιού δίπολου «αριστερός – δεξιός» μπροστά στην ανάγκη να στηθεί ξανά στα πόδια της η Ελλάδα.
Με άλλα λόγια, ο κομματικός, ακόμα και ο παραταξιακός πολιτικός λόγος του 2012 έγιναν κατ ουσία εθνικός λόγος το 2015.
Αυτό που ουσιαστικά συνέβη ήταν μια μεγάλη στροφή από την αποκλειστικά αριστερή στην εθνική πολιτική ατζέντα και ταυτότητα: δεν υποφέρουν μόνον οι αριστεροί σήμερα στην Ελλάδα, υποφέρει το μέγα μέρος του ελληνικού λαού, υποφέρει και η ίδια η χώρα στο σύνολό της, που μέρα με τη μέρα, εδώ και πέντε χρόνια, διαρκώς διαλύεται. 
Αυτή η στροφή υπήρξε καθοριστική αφού ήταν εκείνη που απελευθέρωσε δυνάμεις από τους άλλους πολιτικούς χώρους οι οποίες τώρα, όπως όλα δείχνουν, στρέφονται μαζικά στον ΣΥΡΙΖΑ.
Φυσικά, αυτό το κατά τα φαινόμενα πολύ μεγάλο ρεύμα νίκης που αναμένεται να εκφραστεί την Κυριακή στις κάλπες, έχει στη βάση του την ακόμα μεγαλύτερη συμπίεση της ελληνικής κοινωνίας από το 2012 μέχρι σήμερα.
Υπό αυτή την έννοια, ο Αλέξης Τσίπρας θα έπρεπε να στείλει τις ευχαριστίες του στην καγκελάριο Μέρκελ, καθώς το Βερολίνο οδήγησε τα πράγματα τόσο επίμονα στα άκρα, ώστε οι πολίτες της Ελλάδας να περιμένουν πως και πως τις εκλογές για να πετάξουν από πάνω τους μια κυβέρνηση που κάνει περίπου τυφλά ότι της επιβάλουν. 
Όμως, ακόμα κι έτσι, το ρεύμα της νίκης θα ήταν αδύνατο αν δεν είχε ξεπεραστεί η αποκλειστικά αριστερή ρητορική και δεν είχε γίνει ένα μεγάλο άνοιγμα το οποίο ξεπερνά και κόμματα και παρατάξεις.
Βεβαίως, την επομένη των εκλογών, η κυβέρνηση, όποιο κι αν είναι το τελικό της σχήμα, οφείλει να τιμήσει πλήρως αυτή την κατεύθυνση, την ευρεία λογική που ξεφεύγει από τα κλειστά πλαίσια ενός χώρου. Και υπάρχουν πολλοί και διάφοροι τρόποι να το πράξει.
Κι ας μην βιαστούν ορισμένοι να σκεφτούν ότι ο ελληνικός λαός θέλει να αφήνεται σε πλάνες. Ξέρει πολύ καλά, νιώθει το τι συμβαίνει, δεν είναι αφελής, ούτε αναζητά ψεύτικες διεξόδους. Δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο.
Πρόκειται για τη μεγάλη, βαθιά ανάγκη η Ελλάδα να τινάξει από πάνω της εκείνο το οικοδόμημα που αφού πρώτα την οδήγησε στην καταστροφή, στη συνέχεια της επέβαλε την παρουσία του με τον εκβιασμό μιας ψευτοσωτηρίας. Κι αυτό ακριβώς είναι που πεθαίνει μεθαύριο.
Μαζί με την εθνική διάσταση, που καθιστά αυτές τις κάλπες ριζικότερες ακόμα και σε σχέση με την «Αλλαγή» του 1981, αυτό είναι το άλλο βαθύτερο νόημα της νίκης, το οποίο επίσης δεν πρέπει με κανένα τρόπο να προδοθεί. 

Τ. ΚΟΥΡΑΚΗΣ ΣΤΟ ESOS: Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ακυρώσει τις όποιες συνέπειες σύστημα αξιολόγησης και θα αποκαταστήσει τις αδικίες του

«Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ακυρώσει τις όποιες συνέπειες ενδέχεται να παραχθούν από το εν λόγω παράνομο σύστημα αξιολόγησης και θα αποκαταστήσει τις αδικίες του».

Τη δήλωση αυτή έκανε ο Συντονιστής  του Τομέα Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ Τάσος Κουράκης, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο esos και υπογράμμισε τα εξής:
Α. Η Κυβέρνηση της Αριστεράς, προκρίνει αντί της αυταρχικής αξιολόγησης του Υπουργείου Παιδείας, ένα ουσιαστικό πλαίσιο θεσμικής στήριξης του εκπαιδευτικού έργου, το οποίο θα περιλαμβάνει τόσο την επιμόρφωση και την στήριξη των εκπαιδευτικών, όσο και την συμμετοχική διαχείριση της εκπαιδευτικής διαδικασίας εν συνόλω.
Β. Σε κάθε περίπτωση η όποια αποτίμηση του έργου των δασκάλων και της επίδοσης των μαθητών, θα αποσκοπεί στο να εξαχθούν συμπεράσματα για τις αναγκαίες ενέργειες στήριξης των δασκάλων και των μαθητικών αναγκών και όχι στον  εξοβελισμό, στην  τιμωρία και  στην περιθωριοποίηση.
ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΟ ESOS
1.    κε Κουράκη στο υπουργείο Παιδείας βρίσκεται σε εξέλιξη  ο εθνικός διάλογος του ΕΣΥΠ για τις αλλαγές στο Δημοτικό σχολείο. Μάλιστα η νυν πολιτική ηγεσία  ανακοίνωσε τις προτεινόμενες αλλαγές, και έθεσε χρονοδιάγραμμα για την επόμενη κυβέρνηση. Ποια είναι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ και σε ποιες ενέργειες θα προβείτε εάν  γίνετε κυβέρνηση;
Δεν νομίζω ότι βρίσκεται σε εξέλιξη κάποιος εθνικός διάλογος. Η ηγεσία του Υπ. Παιδείας, αντί μιας εμπεριστατωμένης και τεκμηριωμένης εισήγησης, παρουσίασε ένα συνοπτικό κείμενο με εσφαλμένες εκτιμήσεις και προτεραιότητες, γενικόλογες παρατηρήσεις, αόριστες διατυπώσεις και ανέξοδες ευχές, με επίκεντρο το πρόγραμμα σπουδών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ισχυρίστηκε μάλιστα ότι μια τέτοια πρόχειρη και ατεκμηρίωτη «έκθεση ιδεών» θα μπορούσε να αποτελέσει την αφετηρία σοβαρής συζήτησης στο όργανο αυτό, που θα οδηγούσε σε αντίστοιχες νομοθετικές παρεμβάσεις στο Δημοτικό Σχολείο σε σύντομο διάστημα.
Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ προβλήθηκε η ανάγκη να συζητηθούν άμεσα και ουσιαστικά μέτρα στήριξης και αναβάθμισης της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης σε μια εντελώς διαφορετική βάση. Μέτρα που θα απαντούν στην ανάγκη να δοθεί άμεσα το «φιλί της ζωής» στη χειμαζόμενη πρωτοβάθμια εκπαίδευση και να βελτιωθούν συνολικά οι συνθήκες λειτουργίας της. Ως τέτοια μέτρα, μεταξύ άλλων, τέθηκαν προκειμένου να συζητηθούν διεξοδικά τα εξής:
•    Ουσιαστική στήριξη του παιδιού και της ελληνικής οικογένειας σε συνθήκες όξυνσης της φτώχειας και της ανέχειας (συσσίτια στο σχολείο, εξασφάλιση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σε όλα τα παιδιά, μέτρα προτεραιότητας για τις υποβαθμισμένες περιοχές κ.λπ.).
•    Αποτελεσματικά μέτρα για την πρόληψη της σχολικής αποτυχίας και της μαθητικής διαρροής, με αιχμή τις περιοχές εκπαιδευτικής προτεραιότητας, που αντιμετωπίζουν αυξημένες δυσκολίες (κατάλληλα προγράμματα και βιβλία, επαρκές εκπαιδευτικό προσωπικό κ.λπ.). Είμαστε αντίθετοι στην καθιέρωση σχολικών προγραμμάτων «κατώτερων απαιτήσεων» σε τέτοιες περιοχές.
•    Εξασφάλιση δίχρονης προσχολικής εκπαίδευσης, εντός του δημόσιου συστήματος, για όλα τα νήπια.
•    Αναβάθμιση του κύρους και αναγνώριση του σημαντικού έργου των εκπαιδευτικών, αντί της επιβολής εξευτελιστικών συστημάτων «αξιολόγησης» με στόχο τη χειραγώγησή τους, και της συστηματικής δυσφήμισής τους από τα κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
•    Εξασφάλιση περιοδικής επιμόρφωσης μακράς διάρκειας όλων των εκπαιδευτικών, σε αντιστοιχία με τις σύγχρονες εκπαιδευτικές ανάγκες.
Ο υπουργός Παιδείας δεν έδωσε καμιά απάντηση στις προτάσεις αυτές του ΣΥΡΙΖΑ και  οι εκπρόσωποί του ΣΥΡΙΖΑ υποχρεώθηκαν να αποχωρήσουν από τη συνεδρίαση.
Με την ευκαιρία να επαναλάβουμε ακόμη μία φορά, ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς θα διαβουλεύεται με όλους τους εμπλεκόμενους (εκπαιδευτικούς  φορείς, κ.α) για όλες τις μεταρρυθμίσεις που σχεδιάζει να προχωρήσει. Αυτό άλλωστε κάναμε ως Αξιωματική Αντιπολίτευση, την ώρα που οι μνημονιακές κυβερνήσεις  προχωρούσαν χωρίς διάλογο σε πολιτικές διάλυσης, ενάντια στις δημοσιευμένες προτάσεις των εμπλεκομένων με την εκπαίδευση.
2.    Ποια είναι η άποψή σας για τα σχολικά βιβλία και τα ωρολόγια προγράμματα του Δημοτικού?
Χρειάζονται νέα βιβλία και αναμορφωμένα ωρολόγια προγράμματα, καθώς και ελάφρυνση της ύλης. Σημαντικό ρόλο στην αναμόρφωση θα παίξει το, αναβαθμισμένο όσον αφορά τον ρόλο του και τη σύνθεσή του, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο.
3.    Ποια μέτρα θα λάβετε για να απαλλάξετε τις οικογένειες των μαθητών  από το οικονομικό  βάρος  των φροντιστηρίων;
Προκειμένου να ενισχυθεί η εκπαιδευτική διαδικασία και να αυξηθεί ο διδακτικός χρόνος, θα μειωθεί η διάρκεια των εξετάσεων στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση -που σήμερα έχουν καταστήσει τα Γυμνάσια και τα Λύκεια της χώρας διαρκή εξεταστικά κέντρα- και το απολυτήριο  του Λυκείου θα αποσυνδεθεί από τις πανελλήνιες εξετάσεις και θα αποκτάται μόνο με ενδοσχολικές.
Στα άμεσα μέτρα που θα πάρουμε για την ανακούφιση των οικογενειών από το  δυσβάσταχτο οικονομικό βάρος της παραπαιδείας είναι η κατάργηση  της τράπεζας θεμάτων που οδήγησε χιλιάδες μαθητές της Α΄ Λυκείου σε παταγώδη αποτυχία και η επαναφορά του θεσμού της πρόσθετης και ενισχυτικής διδασκαλίας.
Επίσης  θα ενισχυθούν,  τα μαθήματα ξένων γλωσσών και πληροφορικής  και οι μαθητές θα  έχουν τη δυνατότητα να λαμβάνουν πτυχία γλωσσομάθειας και πιστοποιητικά γνώσης προγραμμάτων ηλεκτρονικών υπολογιστών μέσα από το εκπαιδευτικό μας σύστημα.
4.    Το Λύκειο έχει μετατραπεί  σε  «προθάλαμο»  για τα ΑΕΙ, με αποτέλεσμα οι μαθητές να ρίχνουν το βάρος  της μάθησης μόνο στα μαθήματα  των πανελλαδικών Εξετάσεων. Τι  σκοπεύετε να κάνετε για να ανατρέψετε αυτή  την αρνητική για το εκπαιδευτικό σύστημα  κατάσταση?
Θέση του κόμματός μας είναι η ελεύθερη πρόσβαση των μαθητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση μέσα από τη λειτουργία του Ενιαίου Λυκείου Θεωρίας και Πράξης
 Το Ενιαίο Λύκειο Θεωρίας και Πράξης, στο οποίο θα φοιτούν  όλοι οι μαθητές στα πλαίσια της υποχρεωτικής δωδεκαετούς εκπαίδευσης που θα καθιερώσουμε,  θα  συνδυάζει τη θεωρητική κατάρτιση,  με την  πρακτική άσκηση  και την εξοικείωση με την σύγχρονη τεχνολογία, μέσα από ένα σύνολο μαθημάτων υποχρεωτικών και επιλογής.  Καθώς το νέο λύκειο θα λειτουργεί ανεξάρτητα από την τριτοβάθμια εκπαίδευση και τον τρόπο πρόσβασης σε αυτή, ο  εκπαιδευτικός και μορφωτικός  ρόλος του λυκείου θα επαναπροσδιοριστεί ώστε  το ενδιαφέρον των μαθητών να περιορίζεται στις  σπουδές τους στο λύκειο και όχι στην προετοιμασία τους για τις εξετάσεις.    
Το σύστημα της ελεύθερης πρόσβασης θα προκύψει μέσα από εξαντλητικό διάλογο, λαμβάνοντας υπόψιν τη διεθνή εμπειρία, τα οικονομικά δεδομένα και τους αναπτυξιακούς στόχους της χώρας μας. Σε κάθε περίπτωση θα διασφαλιστεί το δικαίωμα και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση όσων θέλουν  προς ίδιον όφελος και προς το συλλογικό καλό.
5.    Ναι ή όχι στις μαθητικές  παρελάσεις;
Υπάρχουν πιο αποτελεσματικοί τρόποι για να καλλιεργηθεί η ιστορική μνήμη και να βοηθηθούν οι μαθητές και οι μαθήτριες να εμβαθύνουν στο νόημα των ιστορικών γεγονότων. Ολόκληρη η μαθητική κοινότητα μπορεί να πραγματοποιεί εκδηλώσεις πολιτιστικού περιεχομένου μέσα στον χώρο του σχολείου και  έτσι οι μαθητές με ποικίλες δράσεις  βιωματικού χαρακτήρα να έρθουν σε άμεση επαφή με το ιστορικό παρελθόν, ώστε να καλλιεργηθεί η ιστορική τους μνήμη.

6.    Τι  θα κάνετε με τα σχολικά βιβλία; Θα συνεχίσει η διδασκαλία από ένα βιβλίο  σε κάθε μάθημα, η από περισσότερα όπως γίνεται στην  υπόλοιπη  Ευρώπη?
Πρέπει να περάσουμε σε περισσότερα του ενός εγκεκριμένα βιβλία, που επιλεγόμενα να μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως διδακτικά για κάθε μάθημα. Βεβαίως, θα πρέπει να επιλέγεται από κάθε σχολείο και να χορηγείται δωρεάν ένα μόνο από τα εγκεκριμένα εναλλακτικά βιβλία, αλλά να υπάρχουν στις σχολικές βιβλιοθήκες και θα ενθαρρύνονται δάσκαλοι και μαθητές να ανατρέχουν σε περισσότερα του ενός βιβλία. Έτσι θα εργάζονται με περισσότερες απόψεις, το μάθημα θα είναι ελκυστικότερο.  Πέραν τούτου θα πρέπει και μέσω του διαδικτύου να διδάσκονται οι μαθητές να μαθαίνουν πώς να μαθαίνουν, πώς να βρίσκουν τις γνώσεις, πώς να τις «αξιολογούν» να δίνεται δηλαδή έμφαση περισσότερο στη μαθησιακή διαδικασία παρά στην κάλυψη αυστηρά καθορισμένης διδακτέας ύλης.
7.    Τα  σχολεία στην Ευρώπη έχουν 65 % αυτονομία. Στην Ελλάδα μόνον 13%. Ποια είναι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ;
Δεν ξέρω πώς νοείται η αυτονομία στις διάφορες χώρες της Ευρώπης, αλλά ο όρος αυτονομία άρχισε να χρησιμοποιείται τελευταία από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΠΘ προκειμένου να καμουφλαριστεί η απόσυρση του κράτους από την ευθύνη της χρηματοδότησης και την εξασφάλιση της λειτουργίας των σχολικών μονάδων. Σε κάθε περίπτωση η αυτενέργεια των διδασκόντων μπορεί και πρέπει να υπάρχει στο βαθμό που η πολιτεία είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της και στην ομαλή εκπαιδευτική διαδικασία (διορισμοί, επιμόρφωση, υποστηρικτικές δομές) και στον εκσυγχρονισμό των εκπαιδευτικών προγραμμάτων.
8.    Τι θα κάνετε γι α  την βελτίωση των σχολικών υποδομών;
Θα αυξήσουμε σταδιακά τα κονδύλια για την παιδεία ώστε να προσεγγίσουν τα ευρωπαϊκά δεδομένα  και θα αναπροσαρμόσουμε τους πόρους του νέου ΕΣΠΑ για να γίνει ουσιαστικότερη η  αξιοποίηση τους.  Η αύξηση των δαπανών για την παιδεία, θα επιτρέψει την αντιμετώπιση όλων των λειτουργικών ελλείψεων που εντοπίζονται στα σχολεία, όπως ελλείψεις  σε σχολικά βιβλία,  στη θέρμανση και στην καθαριότητα και τη βελτίωση των σχολικών υποδομών.
9.    Ο κ.  Καραμανλής είχε εφαρμόσει πρόγραμμα δωρεάν χορήγησης laptop  στους μαθητές. Εσείς πως σκοπεύετε να χρησιμοποιήσετε τη νέα τεχνολογία για τους μαθητές?
Τα προγράμματα χορήγησης ηλεκτρονικού υλικού από τις νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις είχαν ως αποκλειστικό σκοπό να δείξουν τον δήθεν εκσυγχρονισμό των σαθρών πολιτικών τους. Με επιφανειακές τέτοιες κινήσεις  -και ενώ το σύνολο της εκπαίδευσης κατέρρεε και συνεχίζει να καταρρέει  από την πρωτοφανή στην ιστορία της χώρας υποχρηματοδότησή της,-   προσπάθησαν να καμουφλάρουν την απαξίωση τους για τη δημόσια παιδεία. Είναι προφανές ότι θα αξιοποιήσουμε τις νέες τεχνολογίες.Στοχεύοντας όμως στην παιδαγωγική χρήση των δυνατοτήτων τους και όχι τόσο στην τεχνολογική τους διάσταση. Γιατί εκπαίδευση δεν είναι η διδασκαλία του υπολογιστή ως ξεχωριστού γνωστικού αντικειμένου αλλά η παιδαγωγική του χρήση (μέσω της οποίας φυσικά επιτυγχάνεται έμμεσα και η τεχνολογική μάθηση).  
10.    Θα λάβετε  υπόψιν  α.  την μέχρι τώρα αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και β. του εκπαιδευτικού έργου των σχολείων ;
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ακυρώσει τις όποιες συνέπειες ενδέχεται να παραχθούν από το εν λόγω παράνομο σύστημα αξιολόγησης και θα αποκαταστήσει τις αδικίες του. Η Κυβέρνηση της Αριστεράς, προκρίνει αντί της αυταρχικής αξιολόγησης του Υπουργείου Παιδείας, ένα ουσιαστικό πλαίσιο θεσμικής στήριξης του εκπαιδευτικού έργου, το οποίο θα περιλαμβάνει τόσο την επιμόρφωση και την στήριξη των εκπαιδευτικών, όσο και την συμμετοχική διαχείριση της εκπαιδευτικής διαδικασίας εν συνόλω. Σε κάθε περίπτωση η όποια αποτίμηση του έργου των δασκάλων και της επίδοσης των μαθητών, θα αποσκοπεί στο να εξαχθούν συμπεράσματα για τις αναγκαίες ενέργειες στήριξης των δασκάλων και των μαθητικών αναγκών και όχι στον  εξοβελισμό, στην  τιμωρία και  στην περιθωριοποίηση.
11.    Τι  σκοπεύετε να κάνετε με τα στελέχη εκπαίδευσης.  Υπάρχει περίπτωση  να τους αντικαταστήσετε;
Η συνολική αναδιάρθρωση   του θεσμικού πλαισίου και της δομής της διοίκησης και της οργάνωσης της εκπαίδευσης θα είναι αποτέλεσμα διαλόγου και  συνεργασίας με την εκπαιδευτική κοινότητα και απαιτεί χρόνο.
Επιβάλλεται χωρίς καμία διάθεση ρεβανσισμού να υπάρξουν συγκεκριμένες αλλαγές :
Οι Περιφερειακοί Διευθυντές θα αντικατασταθούν άμεσα.
Τα Υπηρεσιακά Συμβούλια θα λειτουργούν με πλήρη διαφάνεια και με 3  αιρετά μέλη. Σήμερα το ΠΔ 1/2003 προβλέπει 2 αιρετά μέλη, θα προχωρήσουμε σε  τροποποίηση του ως προς τον αριθμό των αιρετών μελών. Το τρίτο αιρετό μέλος, λόγω του ότι ήδη έχουν γίνει οι εκλογές ανάδειξης τους, θα ορίζεται από τις αντίστοιχες συνδικαλιστικές οργανώσεις και για όσο διάστημα θα ισχύει το μεταβατικό θεσμικό πλαίσιο.
Για τους Διευθυντές εκπαίδευσης θα περιοριστούν δια νόμου οι αρμοδιότητες τους, αλλά θα παραμείνουν μέχρι τη λήξη της θητείας τους, δηλ τον Ιούλιο του 2015.   Θα οριστούν νέα κριτήρια για την ανάδειξη των  διευθυντών  εκπαίδευσης και θα γίνουν οι κρίσεις
Για τους Σχολικούς συμβούλους θα υπάρξει άμεση τροποποίηση δια νόμου των αρμοδιοτήτων τους, ο ρόλος τους θα είναι μόνο παιδαγωγικός και συμβουλευτικός. Θα οριστούν κριτήρια και θα γίνουν οι κρίσεις.
12.    Πως θα επιλέγονται οι Διευθυντές Σχολείων ?  Στα σχολεία κυκλοφορούν έντονα οι φήμες ότι τους Διευθυντές θα τους επιλέγουν οι Σύλλογοι Διδασκόντων. Ισχύει κάτι τέτοιο ;
Θα υπάρξει άμεση τροποποίηση δια νόμου των αρμοδιοτήτων τους,  ο ρόλος τους θα είναι συντονιστικός. Θα παραμείνουν μέχρι τη λήξη της θητείας τους, δηλαδή  τον Ιούνιο του 2015. Θα θεσμοθετηθούν κριτήρια στα οποία θα συμπεριλαμβάνεται με βαρύνουσα σημασία η άποψη του Συλλόγου διδασκόντων.
13. Εκκρεμούν οι απολύσεις υπαλλήλων από 8 Πανεπιστήμια καθώς και καθηγητών των ΕΠΑΛ. Σκοπεύετε να  τους επαναφέρετε αμέσως στη δουλειά;
Με μια σειρά από νομοθετικές ρυθμίσεις  θα  ανασταλούν όλοι οι μνημονιακοί νόμοι που έπληξαν βαρύτατα την παιδεία. Ο θεσμός της διαθεσιμότητας θα   καταργηθεί  άμεσα και οι «διαθέσιμοι» εκπαιδευτικοί και διοικητικοί υπάλληλοι των Πανεπιστημίων θα επιστρέψουν στις θέσεις τους.
14.    Από το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης βρίσκεται σε εξέλιξη ο έλεγχος των συμβάσεων στα ΑΕΙ και στους Οργανισμούς που μετατράπηκαν σε Αορίστου. Θα συνεχιστεί ο έλεγχος ή θα τον<<παγώσετε>>;
Ο επανέλεγχος των συμβάσεων των εργαζομένων που μετατράπηκαν σε αορίστου χρόνου είναι μια συγκαλυμμένη προσπάθεια της  απελθούσας κυβέρνησης να απολύσει δημοσίους υπαλλήλους, προκειμένου να ανταποκριθεί στις μνημονιακές της δεσμεύσεις. Οι  συμβάσεις αυτών των υπαλλήλων  εξετάστηκαν  από όλα τα αρμόδια συμβούλια και κυρίως από τον ΑΣΕΠ  και κρίθηκε ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις που όριζε ο νόμος για να μετατραπούν σε αορίστου χρόνου. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα σταματήσει άμεσα κάθε σχετική διαδικασία επανελέγχου των συμβάσεων των αορίστου χρόνου υπαλλήλων  σε όλο το φάσμα του δημοσίου και ευρύτερου δημοσίου τομέα
15.    Τι σκοπεύετε να κάνετε με το νόμο 4009/11 Πρόκειται  να τον αλλάξετε?
Ο νόμος 4009/11, γνωστός ως νόμος Διαμαντοπούλου, ο οποίος ισχύει σήμερα για την ανάδειξη των διοικήσεων των ΑΕΙ, είναι ένας βαθύτατα αντιδημοκρατικός νόμος , τον οποίο πρόκειται να καταργήσουμε και να τον αντικαταστήσουμε με έναν νέο μεταβατικό νόμο που θα ενισχύσει τον δωρεάν και δημόσιο χαρακτήρα της ανώτατης και ανώτερης εκπαίδευσης, θα αποκαταστήσει την αυτοτέλεια της και θα επαναφέρει την δημοκρατική λειτουργία της.
16.    Το υπουργείο Παιδείας θα συγχωνευθεί με άλλο υπουργείο;
Όπως είπε και ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στο Διαρκές Προγραμματικό Συνέδριο μας, τα Υπουργεία θα είναι πολύ λιγότερα από τα σημερινά, θα είναι δέκα.  Η σύνθεση και η  τομείς ευθύνης θα ανακοινωθούν στην ώρα τους. Πάντως δεν θα είναι ένα  υπουργικό συμβούλιο διακοσμητικό αλλά ένα ισχυρό συλλογικό όργανο πολιτικού σχεδιασμού και συντονισμού.
17.    Τι έχετε σκοπό να κάνετε για τους μαθητές που αδυνατούν να έχουν κολατσιό στο σχολείο τους;
Στις προτεραιότητες  του ΣΥΡΙΖΑ  είναι η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης που βιώνει η χώρα μας.  Άμεσα θα ενισχυθούν όλες οι δομές αλληλεγγύης και  θα θεσπιστούν δωρεάν δεκατιανά για όλους τους μαθητές  όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων, καθώς και γεύματα για τους μαθητές των ολοήμερων ,ώστε να μην ξαναδούμε φαινόμενα λιποθυμίας στα σχολεία μας .

Η κορύφωση της Ραχήλ

ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ

Σύμφωνοι! Ήταν ανοησία η λύση που εκστόμισε η κ. Ραχήλ Μακρή, να τυπώσουμε δηλαδή περί τα 100 δισ. για να λύσουμε το οικονομικό μας πρόβλημα. Αλλά σάμπως ήταν σοβαρότερες οι άλλες προτάσεις που κυριάρχησαν στο ελληνικό πολιτικό στερέωμα από την αρχή της κρίσης;
Δεν εννοούμε μόνο τα 600 δισ. που περιέφεραν κάποιοι ατσίδες στην επικράτεια. Από επίσημα πολιτικά χείλη ακούσαμε τα «φθηνά δάνεια» από τη Ρωσία που μας περίμεναν ή «να πέσουν λεφτά στην αγορά» για να δημιουργηθεί ενεργός ζήτηση (προϊόντων που δεν παράγουμε). Γενικώς, το πολιτικό σύστημα σε συγχορδία με τα ΜΜΕ προπαγάνδισαν τα πάντα, εκτός από εκείνα που έπρεπε να κάνουμε για να βγούμε από την κρίση. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την ιερή αγανάκτηση των καναλιών στο πρώτο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων του 2011, όταν οι ομιλούσες κεφαλές των παραθύρων ούρλιαζαν ότι «η τρόικα θέλει να πουλήσουμε ακόμη και τα τασάκια». Ξεχνιούνται οι περισπούδαστες αναλύσεις γιατί δεν χρειάζεται απελευθέρωση των επαγγελμάτων κ.ά.;
Η κ. Μακρή, λοιπόν, είναι άξια συνεχιστής της πολιτικής παράδοσης του τόπου που υπόσχεται λεφτά χωρίς αντίκρισμα, πλούτο χωρίς κόπο, κατανάλωση χωρίς παραγωγή, έξοδο από την κρίση χωρίς μεταρρυθμίσεις, συντήρηση του παλιού μοντέλου, αυτού που μας οδήγησε στη χρεοκοπία, ως φάρμακο θεραπείας της.
Το μόνο καλό που είδαμε μέχρι στιγμής από την κρίση είναι ότι οι βασικοί νόμοι της οικονομίας γίνονται σιγά σιγά κατανοητοί απ’ όλους. Ακόμη και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δαγκώθηκαν από την γκάφα της εκ μεταγραφής υποψήφιας, και ο κ. Δημήτρης Παπαδημούλης προέτρεψε τους/τις «υποψήφιους-ες: Αν δεν γνωρίζουν ένα θέμα, ας μην αυτοσχεδιάζουν. Οι πολίτες ζητούν σοβαρότητα και σαφήνεια, από όλους». Η κατά Δραγασάκη «βίαιη ωρίμανση» –όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και της ελληνικής κοινωνίας– συνεχίζεται και αν υπήρχε περισσότερος χρόνος μπορεί να βλέπαμε την Κουμουνδούρου ένθερμη υποστηρίκτρια των μεταρρυθμίσεων που κάποτε εξοβέλιζε ως «νεοφιλελεύθερες».
Η ελληνική κοινωνία μετά το πρώτο σοκ της κρίσης και παρακολουθώντας τις περιπέτειες άλλων χωρών που βρέθηκαν σε χειρότερη θέση, ωριμάζει και αυτό θα μπορούσε να παρασύρει ένα γνήσιο λαϊκιστικό κόμμα όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Εχθρός όμως αυτής της διαδικασίας είναι ο χρόνος. Δεν υπάρχει και δεν τον έχει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Η εκλογή του θα είναι μεγάλη δοκιμασία. Ελπίζουμε μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι για τη χώρα.

Μια χώρα σε δύο χρόνους

ΜΑΡΙΑ ΚΑΤΣΟΥΝΑΚΗ

Τις τελευταίες ημέρες στην Ελλάδα ζούμε σε δύο χρόνους: στον πραγματικό και στον πολιτικό. Από τον πρώτο δεν μπορείς να απομακρυνθείς ούτε για λίγο, από τον δεύτερο ο μόνος κερδισμένος είναι το πολιτικό σύστημα. «Κερδισμένος» τρόπος του λέγειν, γιατί αν κανείς θελήσει να αναφερθεί στα οφέλη των κομμάτων από την προεκλογική τους εκστρατεία, θα πρέπει να εθελοτυφλεί για να τα παραθέσει.
Στον πρώτο χρόνο ζουν όσοι βλέπουν τα προβλήματα, την κατάσταση της χώρας, τις άμεσες προς τρίτους υποχρεώσεις της, τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, τους δείκτες της ανεργίας και της φτώχειας, τη σχεδόν ανύπαρκτη ανάπτυξη. Στον δεύτερο χρόνο προσπαθούν να μας μεταφέρουν όσοι κατασκευάζουν φανταστικούς εχθρούς των θρησκευτικών συμβόλων, διαβεβαιώνοντας ότι «δεν θα απομακρυνθούν οι εικόνες από τα δημόσια κτίρια», όσοι κρατούν περιστέρια στα χέρια τους ή χαρίζουν οφειλές ή υπόσχονται εκατομμύρια ευρώ σε εν γένει παροχές. Στον πρώτο χρόνο ζουν όσοι αρνούνται να γλιστρήσουν στο φαντασιακό, όχι ίσως γιατί δεν θα ήθελαν, αλλά γιατί η καθημερινότητά τους δεν τους αφήνει κανένα περιθώριο διαφυγής.
Αδιάψευστος μάρτυρας του δεύτερου χρόνου, όσα παρακολουθούμε στους τηλεοπτικούς σταθμούς από κατά καιρούς εμφανίσεις των πολιτικών αρχηγών. Απάνθισμα δηλώσεων, ως σύντομη υπόμνηση ενός πρόσφατου παρελθόντος που «φρεσκάρει» τη μνήμη και την απελπισία. Η ανακολουθία (μια κομψή εκδοχή του ψεύδους) και η υποσχεσιολογία, από το σύνολο του προσωπικού, υπογραμμίζουν απλώς τη διόγκωση του πολιτικού αδιεξόδου.
Κι όμως· ύστερα από πέντε δύσκολα χρόνια θα περίμενε ο ψηφοφόρος μια άλλη συνταγή, εκτός από την επαναλαμβανόμενη και καταστροφική «λεφτά υπάρχουν». Κάποιος να τολμήσει να συντροφέψει, να ανακουφίσει, να κατευθύνει την πάσχουσα ελληνική κοινωνία με αποτελεσματικά μέτρα και όχι με ψηφοθηρικά ανεκπλήρωτα. Κάποιος, που δεν θα μας απειλήσει αλλά θα μας πείσει ότι έχει συναίσθηση πως την επόμενη μέρα των εκλογών θα εμφανιστούν και ο ελεγκτής και ο ταμίας. Κάποιος, που θα επιλέξει να συνυπάρξει μαζί μας στον πραγματικό χρόνο.

Σουλτς «εκτελεί» κυβέρνηση

Μαλούχος Γεώργιος

Το σχεδίασε και το έκανε επίτηδες; 
Ή του ξέφυγε και το έκανε κατά λάθος;
Όπως και να χει, ένα είναι τελικά βέβαιο: ότι ο Γερμανός πρόεδρος του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς επέλεξε, δέκα ημέρες πριν από τις εκλογές, να «εκτελέσει» στα τρία μέτρα την ελληνική κυβέρνηση με τη φράση του «Τα μέτρα λιτότητας στην Ελλάδα ήταν αποκλειστική επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης και δεν ήμασταν εμείς (οι Ευρωπαίοι) που τα επιβάλλαμε». Φράση άλλωστε ψευδή.
Αυτό είπε την Παρασκευή μιλώντας στο γαλλικό τηλεοπτικό σταθμό Canal Plus, για να προσθέσει ευθύς αμέσως ότι «δεν πρέπει βέβαια να ξεχνάμε ότι η Ελλάδα έχει χρέος 180% του ΑΕΠ της, αλλά πολλά από αυτά τα μέτρα πρέπει να αλλάξουν γιατί είναι "ανυπόφορα"».
Συνεπώς, ο Σουλτς δεν «εκτέλεσε» μόνον την πρώτη κυβέρνηση Παπανδρέου που πήγε την Ελλάδα σε αυτή την κόλαση, αλλά και όλες τις επόμενες, της νυν κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου περιλαμβανομένης.
Πιο βαρύ χτύπημα δεν ήταν σε θέση να επιφέρει ο ίδιος, σε πιο «κατάλληλη» στιγμή.
Όπως ήταν φυσικό, ο ΣΥΡΙΖΑ έπιασε τη δήλωση Σουλτς και την έκανε «σημαία» λέγοντας ότι κατέρρευσε ο μύθος της διαπραγμάτευσης. Είναι φυσικό. Το αντίθετο θα ήταν παράδοξο, κάτι που ο Γερμανός πολιτικός γνώριζε πολύ καλά ότι θα συμβεί την ώρα που μιλούσε.
Γιατί, φυσικά, το αρχικό ερώτημα είναι ρητορικό: ασφαλώς και ήξερε ο Σουλτς τι έκανε όταν μιλούσε.
Στην κυβέρνηση πρέπει τώρα να αναρωτηθούν το γιατί.
Αλλά και στην αντιπολίτευση, όσο κι αν αυτή την ώρα είναι μια δήλωση που τους έρχεται γάντι και μάλιστα από πολλές απόψεις καθώς και την κυβέρνηση χτυπάει και τους ίδιους «στηρίζει» ως προς την ανάγκη αλλαγών, πρέπει να διδαχθούν κάτι βαθύτερο από αυτήν, για το μέλλον.
Εχουν να διδαχθούν να προσέχουν ανθρώπους, χώρες και συμφέροντα που πρέπει να το καταλάβουν από τώρα και να το εμπεδώσουν ότι σίγουρα δεν πιάνονται φίλοι... 

Α. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Στροφή του Α. Τσίπρα για το νόμο 4009/11

«Ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να πουν θα επαναφέρουν τις κομματικές παρατάξεις στη διοίκηση των πανεπιστημίων;» 

Για μεγάλη στροφή του κ. Τσίπρα κάνει λόγο η πρώην υπουργός Παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου σχολιάζοντας της δηλώσεις του ότι «Αρκετά ταλαιπωρήθηκε το Δημόσιο Πανεπιστήμιο από την εκδικητική στάση του υπ. Παιδείας.Με διάλογο αλλαγή του νόμου 4009/11 της Α. Διαμαντοπούλου».

«Μέχρι πριν 20 ημέρες, η γραμμή -και είχε γραφτεί και στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα καταργηθεί ο νόμος Διαμαντοπούλου» τόνισε η πρώην υπουργός και υπογράμμισε τα εξής:
Α. Τώρα μιλάμε για διάλογο . Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ότι θα αλλάξει το νόμο Διαμαντοπούλου και εκεί τελειώνει η πολιτική του. Δεν προτείνει τι θα κάνει.
Β. Εάν λέγοντας, ο κ. Τσίπρας, εκδίκηση, εννοεί εκδίκηση απέναντι στις παθογένειες που βασάνισαν το ελληνικό πανεπιστήμιο 40 χρόνια -τα προνόμια, τον κομματισμό, τα συμφέροντα, την αδυναμία σωστής και καθημερινής λειτουργίας, την αδυναμία των καλύτερων μυαλών να γεννήσουν και να παράγουν με τις συνθήκες που θα έπρεπε-, τότε ναι, πραγματικά αυτό κάνει. Αλλά, θα ήθελα να το δούμε θετικά. Πρόκειται για ένα νόμο, ο οποίος είχε όχι απλά την πολύ μεγάλη πλειοψηφία εκείνης της Βουλής... Θυμάστε πόσο συγκρουσιακός ήταν.
Γ. Για την Παιδεία. Από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, δεν είχε ψηφιστεί ξανά νόμος από 255 βουλευτές. Θα πρέπει, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να πουν τι θα κάνουν, λέγοντας ότι θα αλλάξουν το νόμο. Δηλαδή, θα επαναφέρουν τις κομματικές παρατάξεις στη διοίκηση των πανεπιστημίων; Θα καταργήσουν την καθιέρωση των συμβουλίων, στα οποία σήμερα συμμετέχουν οι πιο λαμπροί Έλληνες από όλον τον κόσμο και ήμασταν η μόνη χώρα που δεν είχε συμβούλια στα πανεπιστήμια; Θα επαναφέρει το άσυλο με τη μορφή που το ξέραμε; Θα σταματήσει την αξιολόγηση των καθηγητών που τώρα πρέπει να γίνεται κάθε πέντε χρόνια και συμμετέχουν σε αυτή και οι φοιτητές; Θα σταματήσει τη λογοδοσία; Γιατί τώρα ο πρύτανης λογοδοτεί πια στο συμβούλιο, δεν είναι ανεξάρτητος. Είναι τόσα πολλά».

Σύγχυση ρόλων

Κέζα Λώρη

O Λαζόπουλος ασκεί κριτική στον Σαμαρά και η εκπρόσωπος του Σαμαρά ασκεί κριτική στον Λαζόπουλο. Δίκαιο; Δίκαιο θα πουν πολλοί, όλοι κρίνονται, ειδικά οι κριτές και οι επικριτές. Τα δημόσια πρόσωπα υπόκεινται όλα σε έλεγχο και είναι υπόλογα απέναντι στους πολίτες. Σαφές; Σαφές θα πουν πολλοί, καθώς το αίτημα της διαύγειας είναι από τα δημοφιλέστερα της εποχής.
Ωραία όλα τούτα και ισορροπημένα πλην όμως διαφεύγει μια λεπτομέρεια. Τα δημόσια πρόσωπα δεν έχουν όλα τον ίδιο ρόλο. Το ότι βρίσκονται υπό το φως των ίδιων προβολέων δεν κατανέμει ισόποσα τις ευθύνες. Για να το πούμε αλλιώς: ένας πρωθυπουργός διοικεί τη χώρα και λαμβάνει αποφάσεις που καθορίζουν την τύχη των πολιτών. Ένας σατιρικός ηθοποιός διασκεδάζει τα πλήθη ή τα εκνευρίζει ή τα οδηγεί σε απόλυτη βαρεμάρα. Ένας σατιρικός ηθοποιός δεν καθορίζει το μέλλον των θεατών του.
Ας δούμε την πιο χαρακτηριστική φράση της ανακοίνωσης που εξέδωσε η Νέα Δημοκρατία για τον Λάκη Λαζόπουλο αμέσως μετά την εκπομπή του.
 «Παρέλειψε να μας πει για ποιο λόγο έβγαλε πάνω από 3 εκατομμύρια ευρώ στο εξωτερικό, την περίοδο 2010- 2011, την ώρα που οι Έλληνες ζούσαν τον τρόμο της χρεοκοπίας».
Να απαντήσουμε ξερά; Επειδή έτσι γούσταρε. Εφόσον έχει φορολογηθεί, εφόσον τα κέρδισε στον ιδιωτικό τομέα, θα κάνει τα λεφτά του ό,τι θέλει και θα τα έχει όπου θέλει. Δεν έχει καμία υποχρέωση να δώσει λογαριασμό ούτε στον Σαμαρά ούτε στους θεατές του. Το Αλ Τσαντίρι είναι τηλεοπτικό πλατό, δεν είναι άμβωνας, δεν είναι ευαγές ίδρυμα, δεν είναι δημόσιος οργανισμός.
Ο φορολογούμενος καλλιτέχνης Λαζόπουλος μπορεί να φτιάξει ένα βουναλάκι με χαρτονομίσματα, να τους βάλει φωτιά και να χορεύει σαν αναστενάρης. Ο φορολογούμενος καλλιτέχνης Λαζόπουλος δεν  έχει καμία υποχρέωση να εξηγήσει τι κάνει με τα κέρδη που αποκόμισε από την ελεύθερη αγορά.
Στην φράση που απομονώσαμε από την ανακοίνωση είναι διακριτός ο υπαινιγμός για την ευμάρεια του Λαζόπουλου η οποία έρχεται σε αντίθεση με την ανέχεια του μέσου Έλληνα. Εν ολίγοις αποδίδεται ηθικό πλεονέκτημα στη φτώχεια: εάν εργαζόταν με τρεις κι εξήντα, εάν παραχωρούσε στον καναλάρχη την υπεραξία του, θα είχε δικαίωμα γνώμης. Με αυτό το σκεπτικό οδηγούμαστε στον αποκλεισμό από τον δημόσιο διάλογο όσων έχουν εισοδήματα πάνω από τον μέσο όρο. Ο φτωχός θα δικαιούται να εμπλέκεται σε πολιτικές συζητήσεις. Ο ευκατάστατος θα ανάβει πούρο και χαϊδεύοντας την κοιλάρα του θα λέει «γεια σου ρε Αντώνη με τον ΕΝΦΙΑ σου και με τις περικοπές σου».
Ας εμβαθύνουμε λίγο στην φράση που διαλέξαμε. Μήπως η περίπτωση Λαζόπουλου είναι δείγμα ηθικού εγωισμού; Γιατί άραγε τα 3 εκατομμύρια τα έστειλε στο εξωτερικό, λέγοντας ότι θα γυρίσει εκεί ταινίες; Γιατί δεν τα μοίρασε στους θεατές του που έχουν ανάγκη;  Εν ολίγοις γιατί δεν επέστρεψε στην κοινωνία όσα αφαίρεσε από την κοινωνία ο Σαμαράς;
Ας φανταστούμε πόσο γελοίος θα ήταν ένας ηθοποιός που μοιράζει κατοστάρικα με τον τρόπο που οι σαουδάραβες μοιράζουν χρυσά ρολόγια στους υποτελείς τους. Είναι προφανές ότι ο Λαζόπουλος θέλει ένα κράτος όπου οι πολίτες δεν έχουν τη δική ανάγκη του για να επιβιώσουν. Δεν είναι Φρειδερίκος και στο ιδεολογικό σύμπαν του η φιλανθρωπία δεν αντικαθιστά τις πολιτικές που επιτρέπουν αξιοπρεπή διαβίωση.
Να πούμε κάτι τελευταίο. Οι πολίτες είναι υποχρεωμένοι, δια της νομοθεσίας, να υπακούουν τον Αντώνη Σαμαρά. Όταν λέει «πληρώστε φόρους», οι πολίτες πληρώνουν φόρους. Όταν λέει «τέρμα τα δίφραγκα», σημαίνει ότι τελείωσαν τα δίφραγκα. Δεν συμβαίνει το ίδιο με τον Λάκη Λαζόπουλο. Όποιος θέλει, βλέπει την εκπομπή. Όποιος δεν θέλει, το κλείνει το ρημάδι.

Ουδείς!

Δημήτρης Δανίκας

Το ουσιώδες δεν είναι συνήθως ορατό. Το λέω αυτό μετά από δύο γεγονότα που προέκυψαν από το εξωτερικό.

Το πρώτο από τον σκληρό Ολλανδό Γέρουν Ντάινσελμπλουμ. Το δεύτερο από κείμενο του Αλέξη Τσίπρα. Που φιλοξένησε η έγκυρη γερμανική «Handelsblatt».

Δηλαδή. Ο Ντάινσελμπλουμ ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα θα παραμείνει στην ευρωζώνη. Όποια κυβέρνηση και να προκύψει στις 25 Ιανουαρίου. Πάει τέλειωσε. No Grexit. Πληρωμένη απάντηση στον Σαμαρά. Σαν να λέει «όλη αυτή η τρομολαγνεία ενορχηστρώθηκε για να μαζέψεις ψηφαλάκια. Από παντού».

Και δηλαδή ο Τσίπρας που ανάμεσα στ΄ άλλα γράφει τα εξής «Μας δώσατε περισσότερα απ ότι έπρεπε και απ΄ ότι είχαμε δικαίωμα να δεχθούμε» Τουτέστιν οι ελληνικές κυβερνήσεις σας κορόιδεψαν. Προφανώς για να εξυπηρετήσουν τους καταχρεωμένους κοτζαμπάσηδες!

Ακόμα γράφει ότι με όλα αυτά που έγιναν «οι έλληνες στράφηκαν εναντίον των γερμανών και οι γερμανοί εναντίον των ελλήνων». Meaning ήρθε ο καιρός της συμφιλίωσης των δύο λαών. Να τα βρούμε στην βάση αμοιβαίων συμφερόντων.

Και υπογραμμίζει σε όλους τους τόνους ότι μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα διαπραγματευθεί. Δηλαδή δεν πρόκειται να ορμήσει ως ταύρος εν υαλοπωλείο. Τουτέστιν διαπραγμάτευση σημαίνει αμοιβαίες υποχωρήσεις. Κόβω εγώ, κόβεις κι εσύ. Να τα βρούμε κάπου στην μέση!

Το καλύτερο εξ όλων αυτών. Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το αυθεντικό μεταρρυθμιστικό κόμμα. Εμείς, γράφει ο Τσίπρας, θα αλλάξουμε το κράτος. Εμείς θα πολεμήσουμε φοροκλοπή, κλεπτοκρατία και διαπλοκή. Εμείς θα αναπτύξουμε την υγιή επιχειρηματικότητα.

Όπως παλιά, σε συνέντευξή της, η Ρένα Δούρου μου είχε πει «εμείς είμαστε η αυθεντική μεταρρυθμιστική δύναμη του αστικού κράτους».

Αν είναι έτσι. Που καθόλου δεν αποκλείεται να είναι έτσι. Αν δηλαδή ο Τσίπρας ηγείται ενός μεταρρυθμιστικού ρεύματος. Με όλα τα προβλήματα και όλα τα βαρίδια αυτού του κομματικού μορφώματος. Τότε θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι.

Οι κοτζαμπάσηδες της ντόπιας ολιγαρχίας θα χάσουν τον ύπνο τους. Οι μεγαλοφοροκλέφτες θα περάσουν στην παρανομία. Και ο Σαμαράς θα χάσει και τα λόγια του και το πόστο του!

Αυτές οι τρεις παράγοντες τρέμουν στην ιδέα μιας αστικής μεταρρυθμιστικής επιχείρησης. Οι μεγαλομεσάζοντες της κλεπτοκρατίας. Οι μεγαλοφοροφυγάδες της διπαλοκής. Και το πολιτικό προσωπικό της προστασίας.

Επειδή έχουν ταυτίσει την βασιλεία τους με την ύπαρξη της χώρας, γι αυτό και αντιμεταθέτουν τον τρόμο τους. Ο δικός τους τρόμος, δικός μας τρόμος. Εγώ είμαι το κράτος. Μετά από εμένα το χάος. Εγώ ο δολοφόνος εγώ και ο εισαγγελέας. Εγώ ο καταστροφέας εγώ και ο δημιουργός. Εγώ το σκότος, εγώ και το Φως!

Και για να τελειώνω. Σκεφτείτε το ψύχραιμα και με ιστορικότητα. Εν Ελλάδι συνήθως συμβαίνει αυτό που δεν περιμένεις.

Ποιος περίμενε ο Γιώργος Παπανδρέου να σπρώξει την χώρα στο χείλος του γκρεμού; Ποιος περίμενε ο ανύπαρκτος και παντελώς ξεχασμένος Σαμαράς να διαχειριστεί την χειρότερη στιγμή στην πρόσφατη ιστορία και μάλιστα να διεκδικεί τώρα την δεύτερη θέση με ποσοστό πλησίον του 30%;

Και ποιος περιμένει από τον Τσίπρα να είναι αυτός ο ανανεωτής του αστικού καθεστώτος; Ουδείς! Μέχρι στιγμής!